Με τους Βραδυνύ Τύπυ είπαμε να βγάλουμε κι ένα τραγούδι των INXS...το Mystify me..

Όμως λέμε (σαν φαγανά παιδιά που είμεθα) να το διασκευάσουμε στα ελληνικά ως εξής:

(Δειτε την φώτο και μετά διαβάστε το παρακάτω...)

ΜΗ ΣΤΗ ΦΑΕΙ, ΜΗ ΣΤΗ ΦΑΕΙ ΜΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ!!!!!!!!!!

@Τσονξ

Ένα βράδυ σε κάποιο μπαρ στην πλατεία Μαβίλη...(ς) συναντιούνται στο μπαρ ένας αναισθησιολόγος και μια νοσηλεύτρια...(χωρίς να γνωρίζονται βέβαια)
Πιάνουν την κουβέντα (είσαι πολύ όμορφη, τι μάτια είναι αυτά κ.τ.λ)
Οπότε το ένα πότο έφερε το άλλο και η μια κουβέντα έφερε την άλλη και τελικά (να μην σας τα πρήξω κιόλας) με τα πολλά πήγαν στο σπίτι του αναισθησιολόγου...
Αφού κάνανε (ξέρετε τι!!!!) ακολουθεί ο εξής διάλογος:

ΑΝ- Να σου πω (σκέφτεται για λίγο) ....Μαρία, μήπως είσαι νοσηλεύτρια???
....σιωπή....με απορία απάντα..

ΝΟΣ- Μα...ναι που το κατάλαβες??????

ΑΝ- Να επειδή όταν σηκωθήκαμε από το κρεβάτι το πρώτο πράμα που έκανες ήταν να το στρώσεις προσεκτικά, να βάλεις όμορφα την κουβέρτα από πάνω από το μαξιλάρι και να βάλεις λουλουδάκια (γαρύφαλλα) πάνω στο κομοδίνο....

ΝΟΣ- .....Ναι είμαι !!!Αλλά....να σου πω...μήπως είσαι αναισθησιολόγος?????

ΑΝ-....(έντρομος...)Μα.. δε μπορεί, θα είδες την ταυτότητα μου.. δε μπορεί θα έψαξες τα πράγματα μου!!!!!

ΝΟΣ- Όχι!!!

ΑΝ- Ε...τότε πως...?

ΝΟΣ- Όταν ήμασταν στο κρεβάτι και απ’αυτονώμασταν.. ΔΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΤΙΠΟΤΑ!!!!!!!


@Τσονξ

Πάνε 3 βδομάδες περίπου που τελείωσα την δουλειά και μπορώ αν πω ότι ακόμα βαστώ και είμαι πολύ καλά!!

Ακούγοντας όμως ένα καταπληκτικό τραγούδι –απίστευτο- από Avaton (Orfeus σ’ ευχαριστώ) το μυαλό μου, ο νους μου ταξιδεύει, αναπολεί, θυμάται, σκέφτεται, ονειροπολεί…

Το τραγούδι αυτό μου γεννά συναισθήματα υπέροχα.. με ταξιδεύει…στα μάτια μου έρχονται εικόνες…

Η μουσική του.. η ατμόσφαιρα που δημιουργεί με ταξιδεύει κάπου νότια,.. σε μια έρημο με ελαφρύ αεράκι…κι εγώ να περπατώ με γυμνά πόδια για να αισθάνομαι την ζεστή άμμο και να αναπνέω αυτή τη μυρωδιά.. τη μυρωδιά της ερήμου…Κόκκινος ο ουρανός και ο ήλιος να έχει πάρει ένα ροδαλό βαθύ χρώμα…
Ξάφνου κοντοστέκομαι και ξαπλώνω στην άμμο.. σκέφτομαι…και γιατρεύω διάφορες πληγές που μου άφησαν τα χρόνια που περάσανε…
Ξαπλώνω κλείνω τα μάτια και ονειρεύομαι…προσπαθώ με απόλυτη ηρεμία με μια νιρβάνα που μ’ έχει κυριεύσει να δω ποια θα είναι τα επόμενα βήματα μου….Υπέροχο.. υπέροχο συναίσθημα…
Επειδή στα όνειρα κάνουμε ότι θέλουμε είπα να φέρω και 2-3 ψιχάλες…ένα ψιλοβρόχι στην έρημο, και μερικά σύννεφα να δροσίζουν την κάψα της ερήμου.. δεν σηκώνομαι, όχι ακόμα απολαμβάνω κάθε σταγόνα που πέφτει στο πρόσωπό μου, στο κορμί μου... ....ΓΥΜΝΙΑ…

Το μάτι μου βλέπει μια έρημο πελώρια. ατέλειωτη αλλά μου αρέσει εδώ.. βρίσκω τον εαυτό μου….Avaton...
Είναι μαγικό αυτό το τραγούδι…να ‘σαι καλά Ορφέα…

Για πάρτε μια μικρή ηχητική γεύση...Avaton

Αυτά…