Πάνε 3 βδομάδες περίπου που τελείωσα την δουλειά και μπορώ αν πω ότι ακόμα βαστώ και είμαι πολύ καλά!!

Ακούγοντας όμως ένα καταπληκτικό τραγούδι –απίστευτο- από Avaton (Orfeus σ’ ευχαριστώ) το μυαλό μου, ο νους μου ταξιδεύει, αναπολεί, θυμάται, σκέφτεται, ονειροπολεί…

Το τραγούδι αυτό μου γεννά συναισθήματα υπέροχα.. με ταξιδεύει…στα μάτια μου έρχονται εικόνες…

Η μουσική του.. η ατμόσφαιρα που δημιουργεί με ταξιδεύει κάπου νότια,.. σε μια έρημο με ελαφρύ αεράκι…κι εγώ να περπατώ με γυμνά πόδια για να αισθάνομαι την ζεστή άμμο και να αναπνέω αυτή τη μυρωδιά.. τη μυρωδιά της ερήμου…Κόκκινος ο ουρανός και ο ήλιος να έχει πάρει ένα ροδαλό βαθύ χρώμα…
Ξάφνου κοντοστέκομαι και ξαπλώνω στην άμμο.. σκέφτομαι…και γιατρεύω διάφορες πληγές που μου άφησαν τα χρόνια που περάσανε…
Ξαπλώνω κλείνω τα μάτια και ονειρεύομαι…προσπαθώ με απόλυτη ηρεμία με μια νιρβάνα που μ’ έχει κυριεύσει να δω ποια θα είναι τα επόμενα βήματα μου….Υπέροχο.. υπέροχο συναίσθημα…
Επειδή στα όνειρα κάνουμε ότι θέλουμε είπα να φέρω και 2-3 ψιχάλες…ένα ψιλοβρόχι στην έρημο, και μερικά σύννεφα να δροσίζουν την κάψα της ερήμου.. δεν σηκώνομαι, όχι ακόμα απολαμβάνω κάθε σταγόνα που πέφτει στο πρόσωπό μου, στο κορμί μου... ....ΓΥΜΝΙΑ…

Το μάτι μου βλέπει μια έρημο πελώρια. ατέλειωτη αλλά μου αρέσει εδώ.. βρίσκω τον εαυτό μου….Avaton...
Είναι μαγικό αυτό το τραγούδι…να ‘σαι καλά Ορφέα…

Για πάρτε μια μικρή ηχητική γεύση...Avaton

Αυτά…