Έχω βαρεθεί να ακούω αυτή την ηλίθια ερώτηση ως το πρωί της Παρασκευής: "Θα πας Μαντόνα?" 

Ρε παίδες δε βρίσκω κάτι το τόσο αξιόλογο σ' αυτή τη γυναίκα. Οκ, είναι κούκλα, καλά κρατιέται για την ηλικία της, πες και για τα ακροβατικά, αλλά από φωνή γιοκ! Μετριότις.

"Μα έχει υπέροχη φωνή"! Ναι, καλέ! Κι εγώ με τόση επεξεργασία πουλάω το ίδιο και περισσότερο άμα λάχει! 

Δεν κατακρίνω το κοινό της! Ούτε αυτούς που σκοτώθηκαν για να βρουν εισητήριο από την πρώτη μέρα. Απλά δεν μπορώ να θεοποιώ κάτι που πουλάει σαν Εικόνα. Δεν αρνούμαι πως έχει φέρει αλλαγές στο είδος της και στη βιομηχανία της μουσικής σκηνής! Αυτο ο καθένας το αντιλαμβάνεται και καλό θα ήταν να το παραδέχεται κιόλας! Δε θα κάνω παρατήρηση σε αυτούς που πάνε, ούτε θα τους αποτρέψω "από το μοιραίο"(καλά, ίσως λιγάκι να το κάνω)! 

Ίσως επειδή είμαι κι ελαφρώς ρομαντική να πιστεύω πως δεν υπάρχει αδικία στη μουσική βιομηχανά και πως όλοι οι ταλαντούχοι αναγνωρίζονται! Μα ναι, δεν αντέχω να πουλάει η Εικόνα και το Σεξ μόνο! Τραγουδείστε και για κάτι άλλο εκτός απ' αυτό!

(Μη με κράξουνε πολύ οι φανατικοί του είδους!)

Αχ...ονειρεμένη Βενετία! 

Ακόμη κι αν δεν έχω πάει νιώθω λες κι έχω ζήσει εκεί. Αυτή η πόλη είναι πραγματικά η πόλη μου! Έχει μια φινέτσα! Ένα γοητευτικό ρομαντισμό που με τραβάει να ονειρευτώ. Χρώματα...Εικόνες. Το σκέφτομαι κι ανυπομονώ να μου δοθεί η ευκαιρία. 

Κέντρο τέχνης και ιστορίας. Κι αυτές οι υπέροχες μάσκες...! Ολόκληρη συλλογή έχω από βενετσιάνικες μάρκες! Τις λατρεύω! Και κάποια μέρα θα καταφέρω να πάρω γνήσιες, φτιαγμένες στην πιο υπέροχη πόλη! 

Αχ Βενετία πόλη του έρωτα! 

Ένα συγκρότημα από την Κορσική που τους γνωρίσα από τη Χαρούλα. Όταν δανείστηκα το σιντάκι τους για να τους ακούσω...δεν μπορώ να πω...κάτι λέγανε! Είχαν μια διαφορετική κουλτούρα και άκουγα ήχους εντελώς...έξω από τα νερά μου! 

Αλλά όταν τους άκουσα πρώτη φορά ζωντανά στο Καλλιμάρμαρο έχασα πάσα ιδέα. Δεν μπορούσα να τους αντέξω πάνω στη σκηνή. Και αναρωτιέμαι αν αυτό θα συμβεί αν ακούσω κι άλλους καλλιτέχνες από την ίδια μουσική σκηνή. Και περισσότερο εκνευρίστηκα στον Υμηττό όταν έμειναν ένα εικοσάλεπτο πάνω στην σκηνή μόνοι τους. Ίσως επειδή δεν καταλάβαινα τους στίχους, ίσως επειδή έβλεπα πως οι ίδιοι στίχοι επαναλαμβάνονται πολλές πολλές φορές! Κι αυτό μου την έδεινε λιγάκι...έως πολύ! 

Γνώμη μου...Απλά θεώρησα πως πρέπει να γράψω κάτι γιάτι ίσως να παρεξηγήθηκα! 

Ούφ! Ένα καλοκαίρι ακόμα μας άφησε...Δε θα έλεγα πως το ευχαριστήθηκα ως έφηβη. Ήμουν απομονωμένη σ' ένα μικρό χωριό στην Ηλεία, χωρίς συνομίληκα άτομα, με γιαγιά και παππού και με την απόλυτη βαρεμάρα. Ευτυχώς δόθηκε η ευκαιρία για μικρές ανάσες!

Η συναυλία της Χαρούλας στα μαγευτικά Ολύμπια. Την ευχαριστήθηκα πολύ περισσότερο από ότι στο Καλλιμάρμαρο. Ήταν πιο άνετη στην επαρχία! Μας μάγεψε και με το "Πάτωμα"...λιώσαμε...Ε, η χαρά δεν κράτησε και για πολύ. Επανήλθα στη σκληρή πραγματικότητα.

Η δεύτερη μεγάλη ανάσα ήταν η επίσκεψη στο χωριό Καλλιρόη. Τι ησυχία Χριστέ μου! Μαγεία! Στο γυρισμό για Αθήνα είπα να πω ένα γεια στο Χαρουλόπαιδο Μαρία στην Κρέστενα. Αλλά επειδή με άρεσε πολύ το κελάηδισμα των πουλιών εκεί είπα να κάτσω 5-6 μερούλες. Έκατσα, μα το κλίμα ήταν βαρύ κι ασύκωτο κι έτσι είπα να ανεβάσω κι ένα γλυκούλη πυρετούλη κάπου 38,7. Χάλια!!

Γυρίζω Αθήνα και τρώω ένα πολιτιστικό κόλλημα να δω όλες τις συναυλίες στους Βράχους. Δεν πειράζει! Καλό μου κανε! Είδαμε Φιόρο, Ελένη...μα το μεγαλύτερο ξεμπλοκάρισμα ήταν στο Πέτρας! Είπα να μην το χάσω!

Πιστεύω πως αποζημιώθηκα εν μέρει για φέτος! Για να δούμε πως θα συνεχίσουμε! Λύκειο...

Πουλάκια μου φιλάκια!