Ίσως μια μέρα να γυρίσεις πάλι πίσω

όταν θα έχεις τα λάθη αντιληφθεί

μα κάποια άλλη  καρδούλα θα κερδίσω

και θάχω σίγουρα μακριά εξαφανιστεί.

Μπορεί να κλαις, να χτυπιέσαι, να καίγεσαι

μπορεί τα δυο μάτια σου βροχή να κυλούν

μπορεί να λες θα σε θέλω και να χαίρεσαι

μα οι πόρτες πούχω στο σπίτι θα κλειστούν.

Ίσως τη μέρα που μούπες θα σε παρατήσω

να ΄σουν πιωμένη, εκνευρισμένη και θολή

όπως και νάχει τ΄όνομά σου θα τ΄αφήσω

έρημο φύλλο, μόνο του, σε ποταμού ορμή.

Συντονιστήτε Τρίτη βράδι στο κανάλι

θα΄χουν εκείνον τον τρελό τον υπουργό

και θα πει έξω απ΄τα δόντια πως οι άλλοι

είναι υπαίτιοι που φτάσαμε εδώ.

Την Πέμπτη όμως που μας πέρασε, θυμάμαι

είχανε άλλον, που μας τα΄λεγε αλλοιώς

ακόμα βλέπω εφιάλτες σαν κοιμάμαι

που η αιτία λέγανε, πως ήταν ο τρελός.

Πάρτε και πάλι με δυο έψιλον πατάτες

με δέκα έψιλον για πιάστε ένα χυμό

βάλτε πίσω μαξιλάρες αφράτες

ονειρευτείτε πως σας κάναν αρχηγό.

Τι θα φτιάχνατε στη χώρα αυτή που τρίζει;

στα θεμέλια, στους τοίχους, την σκεπή;

δεν υπάρχει πια και κάτι να αξίζει

μια σαπίλα, μία μπόχα, μια ντροπή !

Ένα δις έχει ο μπάτσος καταθέσεις

πληρώνει φόρο ο φτωχός ο κουλουρτζής

εκεί που υπάρχουν τα ηνία πιάσαν θέσεις

ο ρουφιάνος, το καρφί, ο κολπατζής.

Εσύ διαβάζεις για να πάρεις το πτυχίο

έχεις αλλάξει τα γυαλιά σου τρεις φορές

μ΄αυτό το πούστικο το κράτος, το θηρίο

σ΄έχει πετάξει, σε γεμίζει και ενοχές.

Θα νιώσεις γρήγορα μαλάκας αν το ψάξεις

έχει βρωμίσει το κεφάλι του ψαριού

γιατί δεν βάζουνε νομίζεις πόθεν έσχες

αφού λαδώνονται οι πάντες και παντού.

Σου λέει δεν έχουμε γεννήσεις πια στη χώρα

σου λέει οι γάμοι διαλύονται συχνά

σου λέει πρέπει νάσαι εντάξει και ωραίος

και να τηρείς ό, τι τους νόμους αφορά.

Όχι καθόλου δεν τρελάθηκες που θέλεις

να πάρεις σβάρνα και να μένεις στα βουνά

είναι τρελοί αυτοί που θέλουνε να μένεις

κάτω στο χώμα και να λες είμαι καλά.

Κάνε αδελφέ ό, τι γουστάρεις

μη κολώνεις

φτάνει να είσαι στη συνείδηση καλά

έχει μεγάλη σημασία πως την βλέπεις

μόνον εσύ

καμμιά κουφάλα από ψηλά.

Ο αγαπητός μου σύντροφος, ετούτο το μπουζούκι

ποτέ δε μ΄εγκατέλειψε, ποτέ δε μ΄έχει αφήσει

κι όταν πέρναγα καλά κι όταν περνούσα λούκι

έκανε πάντα την καρδιά, όλα να τ΄αψηφήσει.

Του΄χω αγάπη περισσή και το γλυκοχαϊδεύω

του΄χω φωλιά να κοιμηθεί, σα μπέμπα το νταντεύω

μην πάθει κάποια γρατζουνιά, σαν έξαλος φυλάω

άμα το΄χω στο χέρι μου, τον κόσμο κυβερνάω.

Όλος ο κόσμος κι αν χαθεί, αυτό θα΄ναι κοντά μου

θα μου φωνάζει, θα λαλεί κάτω απ΄τα δάχτυλά μου

ούτε νερό, ούτε φαϊ, ποτέ δε μου ζητάει

μόνο χορδές και κούρδισμα για να μου κελαϊδάει.

Γειά σου μπουζούκι μου

καλέ - πιστέ μου φίλε !!!