Φθινοπωρινή μοναξιά

Τα φύλα κιτρινίσανε
και πέφτουν όλα χάμω
και τα κλαδιά μένουν γυμνά
όπως και οι καρδιά μου.

Στο παγκάκι μόνος κάθομαι
στο δρόμο το γνωστό μας
και η φθινοπωρινή η μοναξιά
πληγώνει και τους δυο μας.

Ο δροσερός άνεμος
τα φύλα στροβιλίζει
και η γκρίζα συννεφιά
το φως του ήλιου κρύβει.

Γρήγορα η ώρα πέρασε
και αρχίζει να θαμπώνει
και είναι σκληρή η μοναξιά
για αυτούς που ζούνε μόνοι

Για περισσότερα στο:http://nektarios-gr.blogspot.com

και τα όνειρα που έχεις στη μικρή σου ζωή
θα είναι γκρεμισμένα, χαμένα
και ψηλά θα κοιτάς μια ελπίδα να δεις
αλλά ο ήλιος θα δύει για σένα.

Αν θες να ξεφύγεις απ’ την παλιά σου ζωή
και απ' το σκοτάδι να φύγεις
άνοιξε την καρδιά σου από φως να λουστεί
και η αγάπη μέσα να ζήσει 

και τα δώρα που θα πάρεις από τον Βασιλιά του φωτός
στην ψυχή σου μέσα να βάλεις
και αγάπη, χαρά θα έχεις μεσ’ την καρδιά
και τα αστέρια στην αγκαλιά σου.