Να τον αγκαλιάζεις και να τον αγαπάς.

Όχι να τον υπερεκτιμάς,

αλλά να τον αγαπάς.

Τον εαυτό σου, όχι την πάρτη σου.

ΜΕΓΑΛΗ η διαφορά ανάμεσα σε αυτά τα 2.

(Αν τον αγαπήσεις πραγματικά,

Θα λατρέψεις και ό,τι τον περιβάλλει.)

Μάθε να τον συγχωρεις

και να του μιλάς.

Ναι… να του μιλάς.

Να του τραγουδάς τα βράδια,

Μελωδίες της καλοκαιρινής αυγής.

Να τον φανερώνεις,

όταν του ζητάνε να κρυφτεί.

Να γίνεστε 1,

όποτε τον φθονούν.

(Το πιο ισχυρό χαρτί, είναι ο Άσσος

και το πιο όμορφο, η Ντάμα.)

Να τον σέβεσαι

και όχι να του ψεύδεσαι.

Να τον χαρίζεις στην θέληση

και όχι στα πρέπει.

Θέλω = μπορΩ.

Πρέπει = Καταναγκασμός.

Κάπου διάβασα ότι..

Η λύπη μοιρασμένη στα δυο,

είναι μισή λύπη,

Ενώ η ευτυχία όταν μοιράζεται….

Διπλασιάζεται.

Υ.Γ.

Έφτασε η ώρα να ταξιδέψεις, με πυξίδα τα ¨θέλω¨

και όχι, τον πληγωμένο εγωισμό.

από ένα φιλο,τον Sigmataf..

Θελω να αδειασω την καρδια μου

















για να χωρεσει κατι αλλο
















κατι απο σενα πιο μεγαλο

                                                                    

                                                                      








                                                                 κατι απο μενα πιο μεγαλο...



























θελω να αδειασω το μυαλο μου




















για να χωρεσει αλλες σκεψεις




















να μη χωραει οτι διαλεξεις











































                                                                   δε θα χωραει οτι διαλεξεις..!

Μου είχες πει για ένα project κομματιών που βρισκόταν σε εξέλιξη.

Πως πάει αυτό; Ονομασία του νέου σχήματος;

Εδώ και μερικούς μήνες, έχω ξεκινήσει μια εκ νέου συνεργασία με τον Κώστα Χατζόπουλο, το βασικό συνθέτη της Γενιάς. Δουλεύουμε πάνω σε 13 τραγούδια με στίχους δικούς μου και αυτήν την περίοδο ψάχνουμε για τους υπόλοιπους συνεργάτες. Ο προσανατολισμός μας δεν είναι η δημιουργία συγκροτήματος παρά ενός πυρήνα από μουσικούς που μέσα από ένα project θα συνεργαστούν και θα δημιουργήσουν. Η ονομασία θα μας απασχολήσει στο τέλος. Όσο αφορά το ύφος, ακόμα είναι νωρίς για «ταμπέλες». Όταν ολοκληρωθούν οι ηχογραφήσεις θα είναι σε θέση, όσοι τις ακούσουν, να μας πουν και εμάς τι νομίζουν πως παίζουμε. Μέχρι τότε, υπομονή.

Ποια είναι τα αγαπημένα σου τραγούδια των «Γενιά»; Τι ακούς αυτόν τον καιρό;

Όλα τα τραγούδια μας είναι αγαπημένα. Αποτελούν κομμάτια της ζωής μας τότε. Δεν ξεχωρίζω κανένα. Το καθένα έχει τη ξεχωριστή δική του αξία. Τα τελευταία 3 χρόνια ακούω όλο το φάσμα του INDUSTRIAL. Είναι το μόνο είδος που με εκφράζει. Για την ώρα.

«...οι εταιρείες στήνουνε το παιχνίδι και χορεύουν όλοι οι άλλοι...»

Πες μου κάποια πράγματα για τη διάλυση των Γενιά

Η Γενιά διαλύθηκε αμέσως μετά την κυκλοφορία του «ΡΕΚΒΙΕΜ» το ’89. Νοιώσαμε πως έκλεισε ο κύκλος που ξεκίνησε το Πάσχα του ’82 και θα ήταν ανώφελο να συνεχίσουμε σε μια rock σκηνή που μόνο εμπόδια μας δημιουργούσε. Πέρα από λίγους και καλούς φίλους, κανείς άλλος δε μας βοήθησε στις δύσκολες στιγμές, ούτε καν η δισκογραφική εταιρεία που στην ουσία «φτιάχτηκε» από εμάς και είχε όφελος να το κάνει. Οι απαιτήσεις μας είχαν αυξηθεί καθώς και τα έξοδά μας για να υπάρχουμε σα μπάντα, αλλά παντού σχεδόν μέναμε ακάλυπτοι. Έπρεπε λοιπόν να συμβιβάσουμε μουσική και στίχο σε πιο ήπιους τόνους ή να διαλύσουμε, μέση λύση δεν υπήρχε. Έτσι λοιπόν διαλύσαμε, μένοντας συνεπείς σε όσα πιστεύαμε.

Ποια η στάση ζωής που κρατάς;

Προσπαθώ να ζω συνειδητά και καθαρά απέναντι στον εαυτό μου και τους ανθρώπους γύρω μου. Προσπαθώ να διατηρώ την αμμεσότητα και την ειλικρίνεια στις σχέσεις μου και να μην ξεχνιέμαι μέσα σε καμιά σιγουριά που η ζωή κάπου κάπου χαρίζει. Προσπαθώ να μη δειλιάζω και να κάνω αυτό που η συνείδησή μου λέει ότι είναι σωστό, άσχετα με το τίμημα και τις συνέπειες. Είναι τρελαμένη η εποχή που ζούμε και οι άνθρωποι βουτηγμένοι στη σύγχυση αλλά, όταν ακόμα και με αντίξοες συνθήκες ζεις όσο το δυνατόν πιο καθαρά, κάπου, κάπως, κάποια στιγμή δικαιώνεσαι.

Οι συμβιβασμοί στους οποίους ο  άνθρωπος καλείται να υποκύψει, λόγω των επιταγών της ζωής και στους οποίους γίνεται δούλος. Πες μου λίγα πράγματα.

Καθώς τα χρόνια περνούν και τα πάντα αλλάζουν μέσα μας και γύρω μας, καλούμαστε όλο και πιο συχνά να συμβιβαστούμε για να επιβιώσουμε. Ακόμα κι αυτοί που τα βρήκαν έτοιμα στη ζωή τους δεν τη γλυτώνουν. Σημαντικό είναι να ξέρεις ποιος είσαι, τι θέλεις και που προσπαθείς να φτάσεις, πράγμα που για να το κατορθώσεις, σίγουρα κάποιο «μέσο» ή «όχημα» θα χρησιμοποιήσεις. Καλό είναι να μην ξεχνιέσαι στη διαδρομή κι ακόμα καλύτερο, όταν γνωρίζεις ανά πάσα στιγμή αν είσαι στη σωστή πορεία ή αν παρεκλίνεις από τους στόχους σου. Σημαντικό επίσης είναι να μην ταυτίζεσαι απόλυτα με το «όχημα» που θα χρησιμοποιήσεις. Δούλος και σκλάβος είναι μονάχα αυτός που όντως νοιώθει έτσι. Την αληθινή εσωτερική ελευθερία της ψυχής θα στη στερήσουν μόνο αυτοί που εσύ ο ίδιος θα τους το επιτρέψεις.

Ένα μήνυμα που θέλεις να στείλεις σε όλους τους αγωνιστές συνείδησης, σε αυτούς που κάνουν το «Αργά το βράδυ» πραγματικότητα;

Κατ’ αρχήν, θα διαφωνήσω με το «αγωνιστές συνειδήσεως», γιατί μου ακούγεται πολύ ηρωικό. Μπορεί όλοι μας να συμβιώνουμε με ένα τεράστιο πλήθος ασυνείδητων ανθρώπων, αλλά αυτό δε θα έπρεπε να μας τοποθετεί ηρωικά αντιστεκόμενους ανάμεσά τους, απλά γιατί είναι χρέος του κάθε ενός να ζει και να πράττει με πλήρη συνείδηση και όχι σαν καλοκουρδισμένη μηχανή κατανάλωσης. Αυτό άλλωστε μας ξεχωρίζει και από το ζωικό βασίλειο. Από κει και πέρα, ο καθένας συνειδητά πρέπει να επιλέγει ότι πραγματικά νοιώθει πως του ταιριάζει

και τον βοηθάει να εξελίσσεται σαν προσωπικότητα.

Μια από τις μεγαλύτερες αλήθειες στη ζωή είναι αυτή της ρευστότητας των εννοιών και των καταστάσεων. Τα πάντα γύρω μας κινούνται διαρκώς χωρίς να βαλτώνουν και χωρίς να ρωτάνε «γιατί». Αυτός είναι ο νόμος της ζωής. Οφείλουμε να ζούμε αρμονικά τη ζωή μας έχοντας πάντα τη γνώση πως όλα όσα γνωρίζουμε και βιώνουμε, κάποια στιγμή θα τελειώσουν και στη θέση τους κάτι καινούριο θα γεννηθεί. Οι ανάγκες με τις οποίες ταυτιζόμαστε σήμερα, αύριο θα χάσουν τη λάμψη τους και θα πάψουν να υπηρετούν κάποιο υπαρκτό σκοπό. Φρόνιμο είναι λοιπόν να μην είμαστε απόλυτοι και φανατισμένοι, παρά να αφήνουμε χώρο μέσα μας ώστε να μπορούμε να αναθεωρούμε το χτες και να οπλιζόμαστε με τη γνώση του εαυτού μας που θα μας βοηθήσει να ζήσουμε αρμονικά το αύριο.

Άκου!

Κάπου- κάπου, δεν έχω πρόλογο για αυτά που θέλω να πω
και κάπου- κάπου, στερεύουν οι λέξεις που ήθελα να γράψω.

Μα πάντα, όταν ακούω αυτόν (εδώ) τον ρυθμό,
ισιώνω-πεισμώνω και θέλω να γελάσω, να κάψω
τις νύχτες που οι μνήμες γίνονται νύφες και την αυγή νιφάδες…

Νιφάδες, που λιώνουν στις ζωής τις συμπληγάδες.

Τα ζόρια έρχονται, δε σταματάνε,
μα…σαν τα βαγόνια των τραίνων περνάνε
κι εμείς όσα αγαπήσαμε αφήσαμε…

                                                                    Να ‘ σαι καλά, θα σε θυμάμαι!

Τις νύχτες που οι μνήμες γίνονται ευθύνες,

ρίμες σε σελίδες (δεκάδες αράδες),
και την αυγή οι θυμοί, κέρινοι βασιλιάδες.

Ζω!

ανάμεσα σε φως και σκοτάδι

και πίσω τα όνειρά μου περπατάνε, πετάνε,

συναντάνε έρωτες που φύγανε σε κάποιο χάδι
κι αγαπημένα πρόσωπα,

που όταν τους μιλάς αλλού κοιτάνε και σου απαντάνε…

…με αναπάντητα μηνύματα, αναπάντητα τηλεφωνήματα

κι όλα αυτά εντέλει, με προορισμό το τίποτα.

                            Τόσα είχα να σου πω

Κοκκινες νυχτες και αστρα του ουρανου κι εσυ ευχη καρτερικη στις ακρες του μυαλου,ραγδαια βροχη της σκεψης μου πιοτο..ελατε αργα μεθυστικα παρτε το σωμα μου..

 ......αααααψου!!!

Την αρπαξα :p

Ξερεις πως δεν αντεχω να σε βλεπω
να περπατας πανω στα ερειπια
Σα χλωμη σκια που ζητα ικεσια
προσπαθεις να γεμισεις τα κενα

Οταν τελειωσει αυτη η νυχτα
εγω θα ειμαι πολυ μακρια

Παλια θυμαμαι που χορευες στους δρομους
μα ολα τωρα ειναι διαφορετικα
Δε μιλας πια ουτε γελας
Κρυβεσαι και φευγεις ξανα και ξανα

Οταν τελειωσει αυτη η νυχτα
εγω θα ειμαι πολυ μακρια..

Λευκη Συμφωνια

Λοιπον θελω να παρακολουθειτε προσεκτικα!!

Ξεκιναμε...


Ενα αστικο λεωφορειο ξεκιναει απο την αφετηρια του με 7 ανθρωπους μεσα.




Ξεκιναει λοιπον,σταματαει στην πρωτη σταση και κατεβαινουν 3 ατομα ενω δεν
ανεβαινει κανενανς





Συνεχιζει,σταματαει στην επομενη σταση κατεβαινει ενας ηλικιωμενος (που ειχε ανεβει στην προηγουμενη σταση) και αλλα 2 ατομα,ανεβαινει ενα μικρο παιδι.




Συνεχιζει,στην επομενη σταση ανεβαινει ενα ζευγαρι,δεν κατεβαινει κανεις.





Συνεχιζει,στην επομενη σταση κατεβαινει μια εγκυος γυναικα και ανεβαινουν αλλοι 2.





Στην επομενη σταση ανεβαινουν 5 ατομα και κατεβαινει μια κυρια με το σκυλακι της.




Συνεχιζει και στην επομενη (και τελευταια για εσας) σταση κατεβαινουν 6 ατομα..




ΕΡΩΤΗΣΗ:



Τι χρωμα ηταν το λεωφορειο???!!! :D:D:D:D:P:P:P:P:P


Eυχαριστω για τον πολυτιμο χρονο σας!!

Τα λεμε!

Ειμαι ελαφρυς
σα βολτιτσα στο κενο
σαν πολυχρωμο μπαλονι
ειμαι ελαφρυς
σαν Talk show ανιαρο σε χειμωνα ξεψαρωνει
ειμαι ελαφρυς..

Ειμαι ελαφρυς
μια χαρουμενη κραυγη
μες στη φουρια του σφαγειου
ειμαι ελαφρυς
σουξεδακι λαικο σε κελι ψυχιατρειου
ειμαι ελαφρυς...

Ειμαι ελαφρυς
πρωινη γυμναστικη μες στο στομα του θηριου
ειμαι ελαφρυς
σα γιορτουλα παιδικη σε προθαλαμο πορνειου
ειμαι ελαφρυς..

Ειμαι ελαφρυς
σουξεδακι λαικο σε καλι ψυχιατρειου
ειμαι ελαφρυς
σα βροχουλα τοξικη σα βομβιτσα νετρονιου..!

Καποιος μεσα μου γελαει μια ουρλιαζει μια σωπαινει
κατι μεσα μου χαλαει κατι μεσα μου αρρωσταινει
καποιος μεσα μου ρωταει πως τ'αντεχω τοσο γλεντι
κατι μεσα μου χαλαει κατι μεσα μου πεθαινει
καποιος μεσα μου γελαει κατι μεσα μου πεθαινει
κατι μεσα μου χαλαει καποιος μεσα μου σωπαινει
κατι μεσα μου χαλαει κατι μεσα μου αρρωσταινει
καποιος μεσα μου ρωταει τι στο διαολο με βαραινει!!

Τι με βαραινει..?Ποιος με βαραινει??
Ειμαι ελαφρυς!!

"Η γυναικα δε λεει εαν εχει δοντια...ασχετα εαν δεν της εχουν βγει ακομα η της εχουν πεσει..."

:/ :/ :/ :/

(i know δεν ειναι και πολυ επικαιρο :p )

Aυτη η νυχτα οπως γυριζει ειναι ενα ζαρι,
εχει αστερισμους να αστραφτουν στις πλευρες
και προσωπα που αναβοσβηνουν ρυθμικα
στην ουρα του αεροπλανου που διασχιζει το φεγγαρι..

18 καλοκαίρια μετα...

Σας παραθετω e-mail που ανοιξα και διαβασα σημερα με την τσιμπλα στο ματι..

 Girls do not like you because your dick is too small.?
From: Dr. Victoria Godfrey 

 You are nervous because of your dick size.  Women are laughing laughing at you. Dont worry Mate. Now you have wonderful possibility to solve this trouble. Use most popular cock enlargement.  You will forget about you trouble for sure.

Να'ναι καλα η γυναικα!Μου σωζει τη ζωη!!

Καλημερα μας!

Σου στελνω αυτο το γραμμα βγαλμενο
απο τα πιο σκοτεινα υλικα του θανατου της ψυχης μου.
Το σωμα μου ενα κοχυλι που καποτε πλαγιαζες
αργει τωρα, κατω απο βρωμικα σεντονια
αποζητωντας τα μελη του στ'απομειναρια μιας θυσιας..

Οι μερες εδω κυλουν σα μικρα πεπρωμενα του τιποτα
που κατεργαζονται την εκμηδενιση μου.
Θρυμματιζουν ολα μου τα αστρα
και μ'αποδιδουν ξανα στο κενο διαστημα,
στα ερωτηματικα και τους τρομους..

Στα γραφω ολα αυτα,αυτη τη νυχτα
καθως πινω το τελευταιο μου ποτο με το διαβολο
και φυσαει μια αργοσυρτη βροχη,
φορτωμενη με αναμνησεις και αποχαιρετισμους..
και την ανια της ζωης χωρις εσενα..

Τωρα ξερεις γιατι δεν απαντω
ξερεις το τιμημα που πληρωνω

            Διαφανα Κρινα...

Γιωργος : "Hθελα να'ξερα πως γινεται οι φαλαινες να βρισκονται σε διαρκη κινηση αλλα παρολα αυτα να ειναι χοντρες..."

Γιαννης : "Ρε συ ειναι απλο...φαντασου ενα πραγμα σα να εισαι σε ενα σταδιο και να τρεχεις συνεχεια αλλα γυρω σου να αιωρουνται στον αερα κοτοπουλα και σαντουιτς.."

:/

Είσαι η εικόνα που διαλύθηκε μέσα μου
Ένα πρωινό που αρνήθηκα μέσα μου
Να κοιτάξω τον κόσμο με αποστροφή
Τότε κατάλαβα πως η ζωή είναι αυτή
Ένα δελφίνι στο απέραντο φως
Και συ στην άκρη του κρεβατιού γυμνός
Να κοιτάς απ' έξω την άκρη της πόλης
Μια κόκκινη στάμπα στα φύλλα της χλόης
Ότι είναι ωραίο με δένει μαζί σου
Μόνο η αγάπη με δένει μαζί σου...
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, κορίτσια καριέρας
Μικροπόλεμοι μίας αδυσώπητης σφαίρας
Συγκρούονται πάνω μας σ' οποιοδήποτε δρόμο
Σαν κτίρια εξαπλώνονται παντού στον κόσμο
Πάνω στο τζάμι βλέπω πως έχω αλλάξει
Ήταν ένα παιδί που είχε πετάξει
Απ' την πιο ψηλή κορυφή του κόσμου
Κι έφτασε τώρα στα μισά ενός δρόμου
Σε βλέπω τώρα να έρχεσαι μπρος μου...

Αυτή την φορά να μη μ' αφήσεις
Έπαιζες πάντα με σκοπό να με χτυπήσεις
Μα αυτή τη φορά ας γίνουμε κάτι
Δύο υποψήφιοι με ένα μάτι
Όπως η εικόνα που διαλύθηκε μέσα μου
Ένα πρωινό που αρνήθηκα μέσα μου
Να κοιτάξω τον κόσμο με αποστροφή
Τότε κατάλαβα πως η ζωή είναι αυτή...

Κωσταντίνος Βήτα

Και συνεχίζουμε ακάθεκτοι.Χρόνια μου πολλά....

...τον Γιώργο Ελευθέρογλου (πρώην τραγουδιστή των "Ελληνιστάν" και νυν των "Κεραίες") ο οποίος μιλάει γενικά για το ελληνικό ροκ.Είχα την τύχη να πέσει στα χέρια μου μέσω ενός κοινού μας γνωστού και είπα να το μοιραστώ μαζί σας  :)

"Θυμάμαι κάτι φίλους που είχαμε στο σχολείο, κάτι βρομιάρηδες με σπυράκια, λιγδωμένα μαλλιά, κέρινα αυτιά και ξεραμένες μύξες στη μύτη με ακατανόητους συνδυασμούς ρούχων, που κολλούσαν σε όποιον γνωστό είχαν ή σε κανέναν φιρμάτο της τάξης μπας και γίνουν αποδεκτοί και τους κοιτάξει και καμία γκόμενα. Μάλιστα αυτοί γράφανε και στα θρανία κάτι AC/DC, Iron maiden και Black Sabbath και διάφορα άλλα ξενικά συνθήματα του ίδιου τύπου. Αυτοί οι τύποι λοιπόν, είναι αυτοί που τους είδαμε μια δεκαετία αργότερα με κουστουμιές, γραβατιές, κοιλιές, και κανά δυο ξέκωλα αγκαλιά να βγαίνουν από τα σκυλάδικα λουσμένοι στα λουλουδικά και την μπούρδα και να μπαίνουνε σε τίποτα φτιαγμένα coupe τετράτροχα από αυτά με τα πολύχρωμα φανάρια στη μούρη και τις γιγαντιαίες αεροτομές, και τα τσιφτετελοντέρτια  και τα νταλκαδοζεϊμπέκικα του τύπου … « μ΄άφησες κι έφυγες και τι θα κάνω μόνος..» ή «…εγώ είμαι άντρας καρπερός και πίνω πάλι μόνος και καπνίζω και τρώω τα βράδια μου στους πατσάδες...» και άλλα τέτοια, να τσιρίζουν και να βρυχώνται εκσφενδονίζοντας  στα ύψη τα decibel της τρομερής ιπποδύναμης των κινητήρων τους….Βέβαια θυμάμαι και τους τρομερούς και φοβερούς, «απλησίαστους». Συνήθως πέτσινους ή γενικώς εν στολή. Αρβιλάτους ή στην πιο πλούσια εκδοχή doctormartinάτους, με ύφος αγριεμένο «μη μου μιλάτε σκοτώνω άνθρωπο» ή ύφος «συγνώμη ποιος είσθε ακριβώς» ή  γενικώς παγωμένο ύφος και όχι πολλά πολλά γελάκια γιατί η σοβαρότης μας είναι προϊόν των μουσικών ακουσμάτων μας και της σοβαροφανούς κουλτούρας που περιέχουν…Είναι αυτοί που στο άκουσμα των μουσικών που ανέφερες, ποδοσφαιροποιούσαν την κατάσταση και ή δεχόσουν το ειρωνικό τους χαμογελάκι ή σε πλακώναν στα μπινελίκια…Κι άλλες τέτοιου είδους φυσιογνωμίες θυμάμαι…Το λυπηρό όμως είναι  ότι τις βλέπω και τώρα.Σε άλλη διάσταση.Διαφορετικά καμουφλαρισμένοι.Αυτοί σήμερα είναι πιο επικίνδυνοι. Είναι προβατόσχημοι λύκοι.Μπορείς να τους δεις σε μια καλή συναυλία στο Πολυτεχνείο στην Θεσσαλονίκη και κατόπιν να ψιθυρίζουν τραγουδάκια Πυξ-Λαξ. «Οι συνθέτες που οδηγήσαν μια γενιά στα πιο βαθια χασμουρητά» όπως θα έλεγε και ο Νιόνιος, που μακάρι να σταματούσε εκεί και να μην επαναλαμβανόταν κάθε δεκαετία, όπως πολλοί άλλοι που μια ζωή κάνουν το Σταυρό του Νότου, ξανά και ξανά και ξανά μέχρι να βγάλουμε αίμα από τα αυτιά  μας και κάποιοι άλλοι που νομίζεις ότι τελικά σε όλη τους τη ζωή γράψανε ένα τραγούδι μόνο και θέλουν να λέγονται και ροκ.Βέβαια είναι και οι ροκ μαϊντανοί της τηλεοπτικής μας ζωής. Γιατί σε αυτήν την εποχή έχουμε δύο ζωές, δύο στάσεις. Την κανονική και την τηλεοπτική.Γενικά, ρε παιδί μου, όλοι θέλουν να πουλήσουν την φάτσα τους, να μονοπωλήσουν και να εισπράξουν μπακίρια. Γιατί ούτως ή άλλως γι΄ αυτό γίνεται όλος ο λόγος. Και οι δισκογραφικές γι αυτό πέθαναν…Η «δικιά» μου πρώην δισκογραφική βγάζει δισκάκια με παιδικά τραγουδάκια για να ζήσει….Και συλλογές. Πολλές συλλογές. Σαλάτες.Τώρα μετά από αυτά τι να πω;Αφού αυτοί είμαστε.Ο αυθεντικός είναι γραφικός.  Γι΄ αυτό κρύβεται.Ο Ελληνικός στίχος είναι ξενέρωτος. Γι΄ αυτό σιωπά.Τα ονόματα των Ελληνικών Συγκροτημάτων είναι χαζά . Γι΄ αυτό προτιμάνε το «Σπασμένα κολοκυθάκια» ή «Σκουπίδια» ή «Κόκκινες καυτές καυτερές πιπεριές»(…συγνώμη μου αρέσουν και οι τρεις).Αυτό που συνέβη το 90 ήταν το χρηματιστήριο του Ελληνόφωνου ροκ.Δε λέω υπήρχαν και πολλές μετοχές φούσκες, αλλά συμβαίνει παντού. Γι΄ αυτό μόνο ο διαβασμένος κερδίζει. Εδώ βλέπω να βγάζουνε βιβλία σήμερα το 2007 για το Ελληνικό ροκ και να μιλάνε για την δεκαετία του 50 και του 60 και να αναφέρονται σε κάτι αραχνιασμένους παππούληδες που χοροπηδούν στην σκηνή σαν χαρούμενα κοριτσόπουλαΦτάνει! Κλείστε εκείνες τις ρημάδες τις τηλεοράσεις και πάρτε το δρόμο για την ανηφόρα.Έχει πολλά παιδιά που κάνουν σπουδαία πράγματα και αν συνεχίσουμε στο ίδιο βιολί δεν θα τα ακούσουμε και δεν θα τα δούμε ποτέ. Ευτυχώς βοηθά  σήμερα  η ανεξαρτησία που μας δίνει η τεχνολογία και οι επόμενες σειρές θα δούνε πολύ περισσότερα απ΄ ότι εμείς. Τα περισσότερα καλά πράγματα γίνονται χωρίς πολλές τυμπανοκρουσίες και πυροτεχνήματα, από ροκ ανθρώπους καθημερινούς, που δεν φοβούνται να γελάσουνε και να σε κοιτάξουνε στα μάτια." 

 Γιώργος Ελευθέρογλου  

H Λευκη Συμφωνια ειναι ενα Ελληνικο Group που ειναι τουλαχιστον γνωστο σε ολους.Δεν ειναι group που παιζει κατω απο μια ετικετα  αλλα κινειται χωρις φραγμους σε ολο το φασμα του ροκ,κανει σοβαρη δουλεια και νομιζω αξιζει μια εστω ενδεικτικη αναφορα στο ονομα τους.
Η συνεντευξη αυτη παρθηκε απο τους Θοδωρη (τραγουδι) και τον Δημητρη (μπασο) οι οποιοι ειναι και τα ιδρυτικα μελη της μπαντας.

Διογενης:Υπαρχουν πολλες ενδιαφερουσες μπαντες που ψαχνονται αρκετα σε ολα τα ειδη.

Θοδωρης:Δεν εχουν να ζηλεψουν τιποτα απο τα ξενα συγκροτηματα,απλα ακουγονται σε πιο μικρο κοινο και ειναι επομενο να μην εχουν τις ιδιες ευκαιριες.

Διογενης:Γι'αυτο πηγαμε κι εμεις στη Γερμανια οχι βεβαια σαν τουριστες...δουλεψαμε εκει και ειδαμε τα πραγματα απο πρωτο χερι.

  - Mα καλα,πιστευατε οτι θα πιανατε με Ελληνικο στιχο?

Διογενης:Το 89 δουλευαμε σε αγγλικο στιχο.Ετσι πηγαμε για συναυλιες στην Ισπανια,καναμε Video clip Για το MTV και η φαση μας ταρακουνησε ετσι ωστε να σηκωθουμε να φυγουμε.Επειτα γυρισαμε πισω μετα απο 3 χρονια γιατι πρωτον ειχαμε την ατυχια με τον ντραμερ μας και μετα ηρθε ενα συμβολαιο με την Ελληνικη Warner.

 - Αληθεια,πως διαλεξατε τον Ελληνικο στιχο?

Διογενης:Στην αρχη παιζαμε διασκευες οπως ολες οι μπαντες,αλλα πολυ νωρις καταλαβαμε οτι ο Θοδωρης εγραφε πολυ καλους Ελληνικους στιχους.

Θοδωρης:Ηρθε απο μονο του,ηταν σαν αναγκη.

  - Εισαστε συγκροτημα απο το 1986Ποιες ειναι οι επιρροες σας,τι θελετε να βγει στη ΛΕΥΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ?

Διογενης:Σε καθε δισκο ειχαμε διαφορετικες επιρροες.Στον πρωτο δισκο ειμαστε επηρρεασμενοι απο το dark wave και ακουμε πολυ 60s ψυχεδελικα garage

Θοδωρης:Ποτε δεν ειχαμε καλουπια για το τι θα εβγαινε.Μεγαλωναμε η αλλαζαμε μελη και ετσι συνεχως αλλαζε το υφος μας..

Διογενης:Η μουσικη αλλωστε ειναι ενα feeling...ουτε επιδειξη δεξιοτεχνιας η πολλων θεματων η γρηγοραδας.

Θοδωρης:Φυσικα αυτο δεν σημαινει οτι δεν πρεπει να κατσεις να μελετησεις τη μουσικη.Ειναι αναγκαιο για να εχεις μια διαρκεια.

 - Κατι αλλο που ηθελα να ρωτησω.Τι νομιζετε οτι σας δενει με το heavy metal κοινο?Με ενα παιδι που ακουει METALLICA η PRIEST?

Διογενης:Το οτι τα ακουμε και εμεις αυτα και τα γουσταρουμε.

Θοδωρης:Aλλωστε εχουμε παιξει με τους METALLICA εδω στην Ελλαδα

Διογενης:Ηταν γαματα ατομα και εκαναν ενα πολυ καλο show ενω οι CULT ηταν πιο μαζεμενοι.

Θοδωρης:Οι METALLICA θυμαμαι ειχαν ενα πλυντηριο μαζι τους για να πλενουν τα ρουχα τους και οργανα γυμναστικης...ξερεις χρειαζεται οταν κανεις τετοια ζωη να γυμναζεσαι λιγο.

 - Εεε...μη μου πειτε οτι γυμναζεται και ο Lemmy!\

Διογενης:Ο Lemmy γυμναζεται με μπυρες και Jack

Θοδωρης:Ο Lemmy ειναι μεγαλη μορφη οπου εχει περασει απο SAM GOPAL,HAWKWIND και MOTORHEAD.

Διογενης:Ο Θοδωρης μου εχει κανει παντως ενα πολυ ασχημο ξυπνημα με ace of spades σε απανθρωπη ενταση...!

Θοδωρης:Επισης μας ηρθαν γραμματα απο τα παιδια του fan club των METALLICA που ζητουσαν τους "μυστικους κηπους",που δεν εχει σχεση με μεταλ,ειναι καθαρα new wave.Αλλα απο τις αρχες του 90 ερχονται παιδια που ακουνε metal στις συναυλιες μας και τωρα πια..πολλοι περισσοτεροι!

  
      - Και κατι για το ομωνυμο τριτο αλμπουμ.Νομιζω οτι ειχε σημαντικη hard στροφη για τα δεδομενα σας.Βγηκε συνειδητα ετσι?

Θοδωρης:H στροφη στα πιο σκληρα ειχε αρχισει απο το δευτερο.

Διογενης:Κοιτα,το γραψαμε στο Βερολινο κι εκεινη την περιοδο ακουγαμε πολυ hard.Ειχαμε και το Γερμανο κιθαριστα που γουσταρε αυτο το στυλ.

Θοδωρης:Και στα "χρωματα" ομως υπαρχουν σκληρα κομματια οπως το ομωνυμο "Μια μεγαλη φωτια" και το "Υμνος".

       Αυτα ειχαν να μας πουν οι Λευκη Συμφωνια (Συνεντευξη απο την Ποπη Στεφα)

Η απορρόφηση, που χρόνια θα τραβήξει του μυαλού σου το λουλούδι
Άλλη μια πρόταση σηκώνει το μυαλό σου σ'ένα ατέλειωτο τραγούδι ζωής
Φαντασιώνεσαι, θα φτάσεις να αγγίξεις του μυαλού σου την τηλεόραση
Κι είναι σαν κόλαση, που ψάχνεις αφορμή να βάλεις όρια σ'αυτά που μπορείς
...σηκώνει το μυαλό σου σ'ένα ατέλειωτο τραγούδι ζωής...

Βράδια κυνήγω και μοιράζω ευχές, με ρυθμό που ξεχωρίζει τις λέξεις
βράδια ζωντανός-νεκρός ακροβατώ και ζητάω χαλασμένες ζωές
καίω μανιασμένος αγάπες-φυλακές, πετάω στον αέρα τις σκέψεις
ανάποδα κοιτώ, χαραμίζω ευχές
κρέμομαι γελώντας από ύπουλες προσευχές

Έτσι, θα συνηθίσεις, θα λες πως μόνος μιλάς και καταφέρνεις
να'χεις όσες ελπίδες στα όνειρά σου πετάς
όπως τα λόγια που σπέρνεις
Ξέρω, είσαι σαν άρρωστος, και συγκεντρώνεις τις λέξεις στο ρυθμό που σε καβλώνει
απομακρύνεσαι μ'όλο τον κόσμο σου
κι όλο ξυπνάς μανιασμένος μ'ένα κόκκινο σεντόνι
Μέσα στο αίμα αφινιάζεις
κάτι σαν άνθρωπος που νίωθει τα όνειρά του
και συρρικνώνεται από το άγχος του
φως στα κομμάτια που ραγίζουν την καρδιά του
Μέσα στην επιβίωση
θα βρεις τον όχλο να στέλνει συμβουλές ακινησίας
Κι όμως, θα κυνηγήσεις
μια θέση μέσα τους να΄χεις στη γωνία μιας γωνίας

Γεια σας παιδες!Σημερα καποια μου θυμισε οτι υπαρχουν και Blogs στο Musicheaven και ειπα να τιμησω το δικο μου μετα απο μηνες...Ακουω Χασμα και περιμενω ενα φιλο μου να ερθει να με παρει να παμε για κανα ξυδι και ειπα να γραψω τιποτα εδω να περασει η ωρα...χμμ..τι να πω..?Ααα!Να πω κανα νεο!Λοιπον ειχα ενα σχετικα ηρεμο καλοκαιρι (ηρεμο με την κακη εννοια :p)Δουλεψα σε μια καφετερια.Που λετε πηγα Παρο!Ολα πηγαιναν ωραια μεχρι που πηρε τηλεφωνο η μανα μου (πριν μου κλεψουν το κινητο οταν εκανα βραδυνο μπανιο :S ) και μου ειπε οτι ο πατερας μου εσπασε 2 χερια και ενα ποδι...Βεβαια οταν γυρισα πισω καταλαβα οτι τα πραγματα δεν ειναι τοσο τραγικα οσο τα φανταζομουν ευτυχως.Τωρα τελευταια δουλευω σε ενα μαγαζι,κατι σε παντοπωλειο,να βγαλω κανα φραγκο για να παρω (επιτελους!!) μια ηλεκτρικη κιθαρα!Fender stratocaster,θα δουμε...Εχω να κανω εκπομπη σχεδον ενα μηνα και καπου εδω θελω να ευχαριστησω την Αντζελα που δεν μου την εχει παρει ακομα!Υπομονη..σε καμια βδομαδα θα επιστρεψω δυναμικα στα ραδιοφωνικα δρωμενα την κοινοτητας μας!Τι αλλο...χχμμ..αυτη τη στιγμη νιωθω πολυ καλα,αλλα λιγο περιεργα δεν ξερω.Τον λογο δεν σας τον λεω :D Ο Παναγιωτης αργει και εχουν αρχισει να σπανε τα νευρα μου..!Αλλα λεω να δειξω οικτο και να μην παρλαρω αλλο εδω περα..καλα να περνατε και να εχουμε ενα καλο φθινοπωρο! :)

Σε μιση ωρα δινω μαθημα που εχω διαβασει μολις 20 λεπτα.Εχω πατησει σε αιθουσα το πολυ 3 φορες να το παρακολουθησω,ειμαι αυπνος ολη νυχτα,νυσταζω,ποναω,ζεσταινομαι,πειναω και ειμαι ετοιμος να παω να το δωσω!!Καλη μου επιτυχια..χαχαχαχαχα!!Καλημερα :D

αντε βουτα τα μουτρα σου ρε μαλακα ρορυ σε καμια λεκανη με παγωμενο νερο μπας και συνελθεις..ξυπνα γαμωτο,μαθε επιτελους να αξιολογεις σωστα τους ανθρωπους πριν συναναστραφεις μαζι τους.Δωσε πραγματα εκει που αξιζει,πουθενα αλλου...κοπανε..μου την εχεις δωσει πολυ ασχημα αποψε.Τραβα πεσε για υπνο τωρα