Ιστορίες της εκπομπής 12-06-2008 Λέξεις παιχνιδιού : Τηλέφωνο- Πολυθρόνα- Αέρας-Δέντρo

Κουκούτσι mellia 05.06.2008 6:06

Έκλεισε το τηλέφωνο, σηκώθηκε από την πολυθρόνα, άνοιξε την πόρτα και βγήκε έξω. Ήταν αποφασισμένος για όλα! Τόσο καιρό και να τον κοροϊδεύει έτσι, πάει πολύ! Ο αέρας φυσούσε μανιασμένος και το δέντρο της αυλής κόντευε να ξεριζωθεί! Τι καιρός και αυτός καλοκαιριάτικα! Προχώρησε στο στενό δρομάκι και κατευθύνθηκε στο γνωστό σημείο όπου κάθε Πέμπτη την συναντούσε. Σήμερα, είπε μέσα του, θα το ξεκαθαρίσω μια για πάντα! Πήγε και την βρήκε στον γνωστό πάγκο, φανερά απασχολημένη. Άρπαξε ένα ροδάκινο στα αριστερά και το έφαγε, έκανε έναν μορφασμό και έφτυσε το κουκούτσι! Βέβαια! τόσο καιρό τον κορόιδευε! Του έδινε τα ξινά από τα δεξιά του πάγκου!

driverbulba 05.06.2008 13:32

Ήταν μια μέρα όμορφη…. Τα κουκούτσια χαίρονταν στην αυλή! Ο αέρας φυσούσε τα ανθισμένα δεντράκια και τα πουλάκια κελαηδούσαν! Η μαμά-κουκούτσι μιλούσε στο τηλέφωνο και ο μπαμπάς-κουκούτσι καθόταν στην πολυθρόνα και άκουγε την Sillia στο ράδιο MusicHeaven να ΣΚΙΖΕΙ!!!!!!!!!! mikempty 05.06.2008 14:17 Σπάζοντας το τηλέφωνο στον τοίχο πίσω του και αφού είχε είδη πετάξει την αγαπημένη πολυθρόνα του έξω από το παράθυρο πετάχτηκε σαν ένα σύννεφο καπνού και αέρα στον δρόμο….μόνο και μόνο για να γλιστρήσει πάνω στα κουκούτσια της μαγικής κολοκύθας που είχε πετάξει πριν από λίγο πάνω στο δέντρο από το μπαλκόνι …μα τι άδοξο τέλος για τον ήρωα μας!!!

thaliey 05.06.2008 15:37

Αέρας αέρας αέρας φύσηξε λοιπόν…καθώς περνούσα μέσα στο δάσος……..και ξάφνου περπατώντας πετάχτηκε ένα κουκούτσι απ’ το πουθενά …μάλλον θα ‘ταν από κάποιο δέντρο εκεί γύρω………….δεν έδωσα σημασία συνέχισα τον δρόμο μου. Περπατούσα για ώρες κ μετά από πολλή κούραση και δίψα και ανησυχία γιατί το κινητό δεν έπιανε κάτω από τόσο πράσινο ….βρήκα επιτέλους ένα μαγαζί μπήκα μέσα τρέχοντας και είδα μπροστά μου μια πολυθρόνα………..άραξα πήρα ένα καφέ και βρήκα την ηρεμία μου για …..ώρα……. ώσπου κάτι ήρθε να μου σταματήσει την ηρεμία μου………..και είπα “ποιος φωνάζει ποιος πληγώνει τη σιωπή…τι να θέλει να μου πει” και ναι ήταν το τηλέφωνο το οποίο χτυπούσε……… λοοοοοοοοοοοοοολ (καλά δεν είναι τόσο καλό αλλά ο τώρα αυτό μου ‘ρθε)!!!!

marianoulaki 05.06.2008 15:50

Καθώς ο αέρας φυσούσε δυνατός έξω από το σπίτι της Αννούλας, εκείνη καθισμένη στη πολυθρόνα της γιαγιάς χάζευε τα κλαδιά των δέντρων που ταλαντεύονταν δυνατά. Το τηλέφωνο χτυπούσε μανιωδώς, ήταν το αγόρι της, μόλις χωρίσανε και έκανε τα πάντα να επικοινωνήσει μαζί της. Εκείνη του είχε ξεκαθαρίσει ότι δε θέλει επαφές μαζί του αλλά αυτός “μυαλό κουκούτσι“, μετά απ όσα της έκανε ήθελε απλά να της πει “Δεν είναι αυτό που νομίζεις!”…

cross 05.06.2008 16:50

”Χτύπησε το τηλέφωνο και το σήκωσα με μισή καρδιά.. Δεν ήθελα να γίνει αυτό.. όχι δεν ήθελα, αλλά δεν είχα άλλη επιλογή.. -Βεβαίως και ισχύει το ραντεβού, όπως είχαμε πει, στις 5 το απόγευμα….θα σας περιμένω. Ξεκίνησα νωρίτερα για να έχω όσο χρόνο χρειαζόμουν. Ξεκλείδωσα την βαριά καγκελόπορτα και βρέθηκα στην αυλή.. ήταν γεμάτη ξερά φύλλα. Πήγα κατευθείαν στο αγαπημένο μου μέρος, στο μεγάλο δέντρο, που χαιρόμουν τη δροσιά του ίσκιου του κάθε καλοκαίρι.. τότε που αυτό το μέρος έσφυζε από ζωή.. Σαν να βλέπω ακόμα την παλιά κουνιστή πολυθρόνα, με τις κρυμμένες καραμέλες στα μαξιλάρια…εδώ καθόμουν το απομεσήμερο, περιμένοντας να ξυπνήσουν ”οι μεγάλοι” και να πάμε στη θάλασσα. Δίπλα, 2-3 ραγισμένες γλάστρες και τα παρτέρια, άδεια πια, δίχως ίχνος βλάστησης μέσα τους. Θυμάμαι που έτρεχα με λαχτάρα έχοντας 2 μισοφαγωμένα ροδάκινα στο χέρι, έβγαζα τα κουκούτσια, και τα φύτευα, για να αποκτήσω κάποτε τη ”δική μου” ροδακινιά.. -Θα φυτρώσουν παππού, έτσι δεν είναι? -Θα φυτρώσουν.. θα φυτρώσουν, απαντούσε εκείνος ,και εγώ κατενθουσιασμένος κατηφόριζα με τους ”μεγάλους” προς τη θάλασσα…να παίξω με τα κύματα. Κάθε Αύγουστο, έχει πολύ αέρα εδώ. Το μελτέμι κάνει τη θάλασσα να χορεύει….”

Πήρε ο Cross τις περισσότερες προτιμήσεις ! ΚΟΥΚΟΥΤΣΟΜΕΤΑΛΛΙΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ :)

soulrock 06.06.2008 02:22

Ο Τζακ και τα μαγικά κουκούτσια…. χαχαχα! Ο Τζακ καθόταν προβληματισμένος και σκεφτικό στην πολυθρόνα του… τον είχαν κοροϊδέψει δίνοντας του αυτά τα κουκούτσια για μαγικά… καθώς πήγε να σηκώσει το τηλέφωνο που χτυπούσε τα πέταξε έξω… αφήνοντας να τα παρασύρει ο δυνατός αέρας… Ξαφνικά… ακούει ένα τρομερό θόρυβο… γυρίζει και τι να δει? έξω από το σπίτι του είχε φυτρώσει ένα πελώριο δέντρο από το πουθενά… φτάνοντας τόσο ψηλά, όσο το μάτι του μπορούσε να δει…

alkyoni 08.06.2008 01:01

«Καθόταν μπροστά στην ανοιχτή πόρτα που έβλεπε στην θάλασσα… Ξαφνικά έπιασε ένας αέρας!!! Αρκετά δυνατός ώστε να παρασύρει τα φύλλα από το διπλανό δέντρο… ακόμα και τα κουκούτσια που είχαν μείνει στο πιατάκι από τα φρούτα που είχε φάει νωρίτερα. Την έχασε για τα καλά την ησυχία του όταν χτύπησε το τηλέφωνο!!! Άφησε στην πολυθρόνα του και έτρεξε να απαντήσει!!»

Sillia 09.06.2008 16:00

H δική μου παιδιά είναι εκτός συναγωνισμού … αλλά ας πω κι εγώ την ιστορία όπως ακριβώς την έζησα!!!! Κυριακή… και έξω ο ήλιος όσο προχωρούσε η μέρα, γινόταν όλο και πιο ζεστός!! Η επιδερμίδα άρχισε να διαμαρτύρεται!! Ήθελε την δροσιά της.. δεν θα ήταν άσχημα μια βουτιά στην θάλασσα!!!! Καθισμένη στην αγαπημένη μου πολυθρόνα και κοιτώντας στο φλιτζάνι ότι είχε απομείνει από τον πρωινό μου καφέ, σκεφτόμουν πως, και τι θα έπρεπε να κάνω ,ώστε αυτή η μέρα να γίνει ξεχωριστή!!!! Σήκωσα το ακουστικό να πάρω τηλέφωνο την φίλη μου την alkyoni , αν είχε ορεξούλα να κάναμε επιδρομούλα σε κάποια παραλία να δροσιστούμε!!! Δεν ήταν άσχημη σαν ιδέα!!!! Σχηματίζω το νούμερό της και περιμένω. Πόσο εκνευριστικό γίνεται κάποιες φορές αυτό το …του του του που σημαίνει καλώ αλλά δεν απαντάει. Το αφήνω. Άσε θα πάρω αργότερα σκέφτηκα!!! Ίσως να φυτεύει αυτήν την ώρα τα κουκούτσια από τα κεράσια που έτρωγε χτες βράδυ. Μα τι τρέλα κι αυτή!!!!!!! Να πιστεύει ότι μπορεί φυτεύοντας τα κουκούτσια, να έχει και κερασιές!!! Μα αν ήταν έτσι κορίτσι μου … τα κουκούτσια δεν θα τα φτύναμε, μα θα τα κρατούσαμε για αναπαραγωγή!!! Και θα είχαμε ο καθένας μας, το δέντρο της αρεσκείας του στην αυλή του!!! Ποια αυλή του!!! Περιβόλι θα φτιάχναμε χα χα χα χα!!!! Το γέλιο πάγωσε στα χείλη μου Τι είναι αυτόοοο!!! ????? Τι κουνιόμαστε???? Αέρας είναι δυνατός???? Όχι όχι …..Σεισμός παιδιά ΣΕΙΣΜΟΣ Παραπατώντας προσπαθώ να φτάσω κοντά σ’ ένα τραπέζι, να χωθώ από κάτω να προστατευτώ Δεν μπορώ όμως να φτάσω ως εκεί ….η ΓΗ τρέμει κάτω οπό τα πόδια μου, και τρέμει επικίνδυνα ΘΕΕ ΜΟΥ σκέφτομαι ….ήρθε το ΤΕΛΟΣ??? Ψυχραιμία Αναστασία ψυχραιμία!!! Η φύση εκδικείται!!! Έτσι λένε κάθε φορά που αυτή θυμώνει !!! Μα καλά …πόσα κεράσια έφαγε και πόσες τρύπες χρειάστηκε ν ανοίξει, που δημιούργησε τέτοιο ΡΗΓΜΑ ΑΥΤΗ Η ΚΟΠΕΛΑ????

Ιστορίες της εκπομπής 26-06-2008
Λέξεις παιχνιδιού : Ισκιος – Παιχνίδι- Τριαντάφυλλο – Πεζοδρόμιο – Επισκέπτης

soulrock
19.06.2008
03:09

Ο γιατρός sereve περίμενε για να εξετάσει τους ασθενείςτου alkyoni και mellia…Ξαφνικά παρατήρησε κάτι έξω από το παράθυρο του στο πεζοδρόμιο του νοσοκομείου…
Ο τρελός (ψυχ)ασθενής soulrock που φοβόταν ότι τον κυνηγούσε ο ίσκιος του! “Να είναι αλήθεια τόσο σοβαρά ή να το κάνει για παιχνίδι?” … αναρωτήθηκε ο sereve!
Λίγο παραπέρα ο cross και η sillia είχαν το πάγκο τους με τριαντάφυλλα και διάφορα άλλα λουλούδια που έπαιρναν διάφοροι επισκέπτες για τους ασθενείς!-

cross
22.06.2008
23:20

Κοίταζε έξω απ’ το παράθυρό της. Ο ήλιος και τα σύννεφα συνέχιζαν το ξέφρενο παιχνίδι τους, μέχρι τη στιγμή που ένας απέραντος ίσκιος κάλυψε τα πάντα. Μέσα σε ελάχιστα λεπτά, ήρθε η καταιγίδα σαν απρόσμενος επισκέπτης στην καρδιά του καλοκαιριού. Έτρεξε με αγωνία στον ροδόκηπό της. Το μοναδικό λευκό τριαντάφυλλο από μια ποικιλία που προσπαθούσε η ίδια να δημιουργήσει, είχε λαβωθεί από την ορμητική βροχή. Λίγα σκόρπια ροδοπέταλα κατάφερε μόνο να μαζέψει και να τα κλείσει στα χέρια της, για να πέσουν ύστερα στο πεζοδρόμιο και να τσαλαπατηθούν από τους περαστικούς. Όλα είχαν τελειώσει, σκεφτόταν. Αυτή η ποικιλία τριαντάφυλλου δεν θα άνθιζε ποτέ ξανά.

Sillia
25.06.2008
15:08

Η μεγάλη μουριά έξω στην αυλή, ήταν αρκετά φιλόξενη, και πρόσφερε τον ίσκιο της στους διάφορους επισκέπτες της οικογένειας, μα και σε περαστικούς που ζητούσαν λίγη δροσιά, έτσι για λίγο να ξεκουραστούν, και να συνεχίσουν τον δρόμο τους!! Αρκετά συχνά περνώντας από εκεί, έβλεπα και χωριανούς από τα διπλανά σπίτια, ιδιαίτερα απογευματινές ώρες, να έχουν στήσει πηγαδάκια. Οι γυναίκες, οι περισσότερες με το πλεκτό στο χέρι, έριχναν μια ματιά στο πλεκτό τους και μια στην παρέα, λέγοντας τα δικά τους!! Οι άντρες το είχαν στήσει κανονικά το μικρό τους καφενεδάκι!!! Καφεδάκια, δροσιστικά ποτάκια και κάποιοι να το έχουν ρίξει στο τάβλι!!! Το αγαπημένο παιχνίδι για τους περισσότερους!!! Μια όμορφη απογευματινή εικόνα, σε ένα όμορφο χωριό το Κουκουτσοχώρι!! Περαστική από εκεί, έριξα μια τελευταία ματιά και αποφάσισα να συνεχίσω τον δρόμο μου!!!Κοίταξα τον κήπο που ήταν ακριβώς δίπλα τους. Τι όμορφα τριαντάφυλλα !!!! Ήταν και τα αγαπημένα μου … αυτά με τα πολλά φύλλα, και σε χρώματα διάφορα!! Η σκέψη να περάσω απέναντι και να κόψω ένα μου καρφώθηκε για τα καλά!!! Καλέ σιγά…για ένα λουλούδι θα χάλαγαν την ησυχία τους!!! Πέρασα γρήγορα στο απέναντι πεζοδρόμιο, άπλωσα το χέρι μου όσο περισσότερο μπορούσα, για να φτάσω το αγαπημένο μου κόκκινο, και την έκανα σαν κλέφτρα….

Parksons
26.06.2008
01:46

Τίποτα δεν ήταν ίδιο από τότε! Τα πάντα είχαν αλλάξει
Πέρασαν χρόνια από τότε που είχε να επισκεφτεί το πατρικό του σπίτι και πλέον από ένα ανέμελο παιδί είχε καταντήσει ένας αδιάφορος επισκέπτης ξεχνώντας τα όνειρα που είχε κάνει κάτω από τον ίσκιο του φεγγαριού ατέλειωτες νύχτες αγκαλιά με τον ήχο της θάλασσας!
Περπατώντας πιο κάτω είχε ακούσει κάτι που του είχε ξυπνήσει επιτέλους την αίσθηση της νοσταλγίας.. Ήταν η φωνές των παιδιών που είχαν αφεθεί γλυκά στο παιχνίδι τους αγνοώντας το καθετί που συνέβαινε γύρω τους! Τότε καθώς το μυαλό του ταξίδευε σε χρόνια μακρινά θυμήθηκε το μικρό κόκκινο τριαντάφυλλο! Αυτό πηρέ μαζί του όταν έφυγε αφήνοντας πίσω του ότι αγαπούσε.. ένα τριαντάφυλλο γεμάτο από εικόνες, και μυρωδιές φυγής! Της δικής του φυγής!! Και τότε μεθυσμένος από σκέψεις και αναμνήσεις πηρέ τον δρόμο για την έξοδο, ξανά στο διάβα του ίδιου δρόμου, καθισμένος στο ίδιο πεζοδρόμιο να σκέφτεται ποσά είχε αφήσει πίσω του προσπαθώντας να γράψει την δική του μικρή ιστορία μέσα από το παιχνίδι της ζωής του!

Πήρε η parksons τις περισσότερες προτιμήσεις ! ΚΟΥΚΟΥΤΣΟΜΕΤΑΛΛΙΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ:)

Ιστορίες της εκπομπής 03-07-2008
Λέξεις παιχνιδιού : Κοχύλι – Ευχαριστώ – Πρύμη – Φτερά – Τούβλο

philippossm
28.06.2008
21:15

Σ’ ευχαριστώ για το κογχύλι που μου έφερες.
Την πρύμη του καϊκιού μου θα στολίσω αυτό.
Φτερά αετού θα βγάλει να ’ρθω κοντά σου,
για να σε δω.
Αυτό το τούβλο με μπερδεύει.

sillia
28.06.2008
22:27

Ζήλεψα από PHILLIPPO και λέω να το πάω κι εγώ κάπως έτσι
Από την πρύμη βούτηξα κοχύλια να σου φτάσω,
να σ’ ευχαριστήσω μάτια μου, σφιχτά να σ’ αγκαλιάσω.
Μα εσύ την καρδιά σου έχτισες με τούβλα ως επάνω,
και τα φτερά μου έκοψες ..θα πέσω να πεθάνω
καλή συνέχεια παιδιάααααααααα……χαχαχαχααχαχαχα

soulrock
28.06.2008
23:16

ο soulrock πειρατής…
“Στην πρύμη της γαλέρας μου στάθηκα ωσάν νέος πειρατής
αλλά γοργά με κλείσανε πίσω από τα τούβλα μιας νέας φυλακής…
εγώ όμως θα φτιάξω σύντομα φτερά για να πετάξω
του κόσμου της θάλασσες θα πάω να δαμάσω…
κοχύλια λαμπερά και σπάνια θα μαζέψω από παραλίες μακρινές
να ευχαριστήσω έτσι τις όμορφες και νέες που θα γνωρίσω κοπελιές! “

cross
29.06.2008
17:17

Πριν από πολλά χρόνια, όλοι του έλεγαν πως έπρεπε να χτίσει το μέλλον του για να είναι πιο σίγουρος στη ζωή .Εκείνος φανταζόταν να παίρνει λάσπη και τούβλα ,να φτιάχνει έναν τοίχο και να γράφει επάνω ”μέλλον”. Πάντα ζούσε την κάθε μέρα σαν κάτι ξεχωριστό και εντελώς καινούριο. Δεν ήθελε να προγραμματίζει τίποτα.
Έβαζε 2 φτερά και πετούσε ως τον ήλιο. Άκουγε το κύμα μέσα από τα κοχύλια και άδειαζε τη θάλασσα τους στα όνειρά του. Δροσερά όνειρα, ταξιδιάρικα.. Στεκόταν στην πρύμη του πλοίου και ατένιζε τον ορίζοντα ,διασχίζοντας τα χρόνια, ελεύθερος από τα δεσμά που φυλακίζουν τους ανθρώπους. Ξυπνούσε κάθε πρωί έτοιμος για άλλη μια μέρα, άλλη μια περιπέτεια, άλλο ένα ταξίδι…Όχι, δεν έχτισε ποτέ το μέλλον.. και ευχαριστούσε τον εαυτό του γι’ αυτό.

demtsek
01.07.2008
01:03

Ποτέ δεν ζήτησα φτερά για να πετάξω μα κι αν μου τα προσφέρανε μ΄ ένα ευχαριστώ θ΄ αρνιόμουνα. Αυτή που πάντα θ΄ αγαπώ είναι η κυρά θάλασσα !! Είναι γιατί κοντά της νιώθω ελεύθερος. Είναι γιατί σμιλεύει υπέροχα ότι ακουμπά. Ακόμα και ένα τούβλο γλυπτό θα στο γυρίσει. Και όταν στην βάρκα μου θα μπω να ταξιδέψω θα δω στην πρύμη της στραφταλιστό ασημένιο μονοπάτι και η πλώρη της να ακολουθεί τον ματωμένο δρόμο απ΄ το στερνό φιλί του ήλιου λίγο πριν δύσει. Αυτή την ώρα θα σκεφτώ τον λαιμό της , μ΄ ένα κοχύλι κρεμασμένο πάνω του.

Πήρε ο demtsek τις περισσότερες προτιμήσεις ! ΚΟΥΚΟΥΤΣΟΜΕΤΑΛΛΙΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ :)

mellia
02.07.2008
23:18

Το κύμα ξέβρασε το κοχύλι από τον βυθό καθώς η πρύμνη του καϊκιού έδενε στον μόλο. Ευχαριστώ για την βαρκάδα καπετάνιε, του φώναξε και πήρε τον ανήφορο για το καθιερωμένο απογευματινό ουζάκι. Κοίταξε τον ουρανό και είδε τον γλάρο να σχίζει με τα φτερά του τον αέρα. Ασυναίσθητα αναστέναξε και την έφερε στο νου του να του λέει πόσο την ζήλευε αυτήν την ελευθερία….στον δρόμο για το καφενεδάκι σκεφτικός κοίταζε το παγκάκι από τούβλα που είχε αντικαταστήσει την παλιά πεζούλα του σπιτιού της…σιγά, σιγά ό,τι την θύμιζε έσβηνε, το ξέβραζε το κύμα όπως το μικρό κοχύλι του βυθού…

Ένα κοχύλι σου ‘φερα απ’ της θάλασσας τα βάθη
Και του ανέμου τα φτερά μαζί με ένα δάκρυ
Μα ούτε ένα ευχαριστώ δεν άκουσα από ‘σένα
Στην πρύμνη που καθόσουνα και μέτραγες την ξέρα
Όσο τα τούβλα κι αν κοιτάς και ψάχνεις το μεγάλο
Κανένα δεν συγκρίνεται με τον δικό σου κάλο

alkyoni
03.07.2008
01:24

“Ο χώρος ήταν ασφυκτικά γεμάτος… θέσεις δεν είχε ούτε για δείγμα…ευτυχώς βρήκαμε κάποια μεγάλα τούβλα από τις εργασίες που έκαναν παραδίπλα , τα βάλαμε το ένα πάνω στο άλλο και έτσι αποκτήσαμε κάθισμα!
Κάποια στιγμή ακούσαμε ένα τραγούδι που έλεγε για το «φτερό του καρχαρία»!!! … τα γέλια που κάναμε !!!
Αφού τελείωσε η συναυλία, κατηφορίσαμε για την παράλια …εκεί είχε αραγμένα καραβάκια και το καθένα είχε μια διαφορετική διακόσμηση στην πρύμη του … άλλο είχε κοχύλια, άλλο είχε σε ξυλόγλυπτο μια μικρή γοργόνα κι άλλα πολλά, πανέμορφα όλα! Σταμάτησα έναν περαστικό και του ζήτησα να μας βγάλει μια αναμνηστική φωτογραφία ανάμεσα στα καραβάκια… του είπα «ευχαριστώ» και συνεχίσαμε την βόλτα μας. “

Ιστορίες της εκπομπής 10-07-2008
Λέξεις παιχνιδιού : Πάγος – Σπίρτο – Τρυποκάρυδος – Κουρτίνα – Υπέροχη

demtsek
05.07.2008
00:23

Σαν πρόλογος.
Πριν λίγες ώρες έπεσα πάνω σε πέντε λέξεις, που περιφέρονταν άσκοπα εδώ και εκεί στο Κουκουτσοχώρι. Φαίνονταν χαμένες!!. Δίχως να το σκεφτώ πολύ, η αντίδραση μου ήταν να τις μαζέψω και να τις οδηγήσω σε μέρος ασφαλές. Τώρα, κατά πόσο το κατάφερα, θα το κρίνετε Εσείς από τα παρακάτω…
Κυρίως θέμα.
Σαν ΤΡΥΠΟΚΑΡΥΔΟΣ τρύπησες την καρδιά της, πέρασες μέσα και με το ΣΠΙΡΤΟ του έρωτα της άναψες ΥΠΕΡΟΧΗ φωτιά. Της δυσπιστίας έλιωσες τον ΠΑΓΟ στη ματιά της, με μια ΚΟΥΡΤΙΝΑ πύρινη του παρελθόντος τ΄ άσχημα κράτησες μακριά.

philippossm
07.07.2008
20:43

Κουκουτσοχωρίτες – Κουκουτσοχωρίτισες.
Ένας Τρυποκάρυδος έβαλε φωτιά με ένα σπίρτο σε μια υπέροχη κουρτίνα.
Εάν τον Δείτε σκοτώστε τον και βάλτε τον στον πάγο.
Χαχαχαχαχαχα τι  γράφω !

cross
08.07.2008
15:12

Έλεγα να βάλω μια αστεία ιστοριούλα που έφτιαξα πρώτα, αλλά επειδή έπαιζαν κάτοικοι
Κουκουτσοχωρίου φοβήθηκα μήπως παρεξηγηθούν …γι’ αυτό την απέρριψα. ..και στη θέση της μπήκε αυτό το δράμα………
Η κουρτίνα στο ψυχρό της δωμάτιο είχε ξεφτίσει. Κρύωνε και δεν είχε τίποτα για να ζεσταθεί. Θυμήθηκε ”το κοριτσάκι με τα σπίρτα”, που της διάβαζαν όταν ήταν μικρή για να την πάρει ο ύπνος. Εκείνη όμως ούτε αυτή τη μικρή στιγμιαία φλόγα δεν είχε για να την ζεστάνει ή για να την κάνει να ονειρευτεί. Το χιόνι έξω γινόταν πιο πυκνό και η σκέψη της έτρεξε στο παρελθόν, τότε που χόρευε στον πάγο και όλοι τη θαύμαζαν. Μακάρι να μπορούσε να ξαναχορέψει…ίσως αν περίμενε λίγο να έρθει η άνοιξη με τις όμορφες ηλιόλουστες μέρες να αισθανόταν καλύτερα και να ξαναδοκίμαζε. Θα περίμενε το σύνθημα που την ειδοποιεί κάθε χρόνο για τον ερχομό της: Το ”τραγούδι” του τρυποκάρυδου καθώς σμιλεύει τους κορμούς των δέντρων. Ναι, θα περίμενε.. και με αυτές τις σκέψεις αποκοιμήθηκε. Ονειρεύτηκε ότι φορούσε ένα ζευγάρι παγοπέδιλα και γλίστραγε πάνω στα σύννεφα. Μ’ αυτό τον υπέροχο χορό υποκλίθηκε στη ζωή και η ψυχή της πέταξε στον ουρανό.

Πήρε o Cross τις περισσότερες προτιμήσεις ! ΚΟΥΚΟΥΤΣΟΜΕΤΑΛΛΙΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ :)

Sillia
09.07.2008
22:35

Να γράψω κι εγώ την μικρή πικρή μου ιστορία
Στεκόμουν στην μέση του δωματίου ρίχνοντας μια τελευταία ματιά στον ΥΠΕΡΟΧΟ αυτό χώρο που δυστυχώς σε λίγη ώρα έπρεπε να αποχαιρετήσω , … για πάντα
Με τα πόδια βαριά πήγα μέχρι το παράθυρο. Ήθελα να κοιτάξω για μια ακόμα φορά ό,τι μέχρι σήμερα μου κρατούσε συντροφιά. Τράβηξα αργά αργά την ΚΟΥΡΤΙΝΑ προσεχτικά. Πριν λίγο είχα περάσει με λίγο βερνίκι τα νύχια μου, και με τίποτα δεν ήθελα να αφήσω ίχνη κόκκινου πάνω της!! Κοίταξα έξω τον ολάνθιστο κήπο μου. Αυτήν την εικόνα θα την κρατούσα για πάντα ! Έκλεισα τα παντζούρια και την τράβηξα και πάλι προσεχτικά .Τέταρτο μου είχε πει η πωλήτρια όταν το αγόρασα, είχε περάσει μισή ώρα κι ακόμα δεν είχαν στεγνώσει καλά. Έριξα μια ματιά στο ρολόι του τοίχου. Είχα λίγο χρόνο ακόμα στην διάθεσή μου, να φτιάξω έναν καφέ! Τον είχα τόσο ανάγκη αυτήν την ώρα !! Με πολλά ΠΑΓΑΚΙΑ όπως τον έφτιαχνα πάντα!! Πέρασα στον χώρο της κουζίνας αφήνοντας τον ΤΡΥΠΟΚΑΡΥΔΟ το αγαπημένο μου παραμύθι στην βαλίτσα μου επάνω! Αυτόν θα τον έπαιρνα μαζί μου . Ήταν δώρο του μπαμπά, Ο τρυποκάρυδος και το ΣΠΙΡΤΟ !! Ένα παραμύθι που μου άρεσε πάρα πολύ!! Κάθισα στην καρέκλα έβαλα το ένα πόδι πάνω στο άλλο ,παίζοντας με το καλαμάκι του καφέ και με την σκέψη πως σε λίγο όλα αυτά θα τα αποχαιρετούσα χάθηκα σε αυτές!!
Τι θέλετε να συνεχίσω? όχι καλά μου κουκουτσάκια. Δεν είμαι έτοιμη να γράψω το φινάλε αυτής της ιστορίας …..
γιατί αλήθεια σας λέω μου χτυπάνε την πόρτα και δεν μπορώ να συγκεντρωθώ
Όποιος και να είναι θα τον διώξω γιατί σε λίγο πρέπει να ετοιμαστώ για την συγκέντρωσή μας στην πλατεία Kουκουτσοχωρίου
Να με περιμένετε!!!! Έρχομαι…

alkyoni
10.07.2008
01:22

Είχε βραδιάσει για τα καλά….τράβηξε την κουρτίνα, έσβησε το φως , πήρε ένα σπίρτο να ανάψει τα 2-3 κεράκια για πιο ζεστό φωτισμό και έβαλε στο βίντεο να δει τα παλιά και αγαπημένα cartoons που έβλεπε μικρός στην τηλεόραση. Ήθελε να ταξιδέψει στο παρελθόν τότε που όλα έμοιαζαν υπέροχα μέσα στο παιδικό του μυαλό και να ξεφύγει από την καθημερινότητα έστω για λίγες στιγμές
Ξεκίνησε να βλέπει από τις απίθανες ιστορίες με τον «Γούντυ τον Τρυποκάρυδο» ως και τα πιο νέας γενιάς κινούμενα σχέδια με πλαστελίνη, τον σκανδαλιάρη πιγκουΐνο «Pingu», που ζούσε με την οικογένειά του στους πάγους του Βόρειου Πόλου.
Μετά καμία ώρα τον πήρε γλυκά ο ύπνος όπως τότε που ήταν μικρούλης…
Καλή συνέχεια Κουκουτσακιαααα!!!!

Soulrock
10.07.2008,
01:55

Τα δυο κοριτσάκια alkyoni και sillia κοιμόντουσαν ήσυχα κάτω από την ζεστασιά της κουβέρτας που τους είχε φέρει ο θείος cross… Ήταν μια πολύ όμορφη κουβερτούλα λευκή και με σχεδιάκια χαρούμενους τρυποκάρυδους… όμως έξω από την κουρτίνα του παραθύρου τους κοίταζε η φτωχούλα αλλά γλυκιά marylin που καθόταν μέσα στον πάγο και το κρύο του χειμώνα και έπαιζε με τα σπίρτα προσπαθώντας να ανάψει μια φωτιά για να ζεσταθεί… Τότε πέρασε και ο μπαμπάς sereve και βλέποντας τη, τη ρώτησε γιατί δεν ήταν μαζί με τα άλλα κορίτσια… αυτή απάντησε ότι δε την ήθελαν μαζί τους κάτω από την καινούρια κουβέρτα τους με ένα βλέμμα λύπης στα μάτια της… αλλά αυτός την πήρε μαζί του και την πήγε να καθίσει δίπλα στο τζάκι του σπιτιού, φέρνοντας μια υπέροχη ζεστή σουπίτσα για να ζεσταθεί και να ακούσει τα παραμύθια του παππού soulrock που πέρναγε όλη τη μέρα του εκεί λέγοντας ιστορίες!

mellia
10.07.2008
02:31

Ο τρυποκάρυδος ακουγόταν από μέτρα μακριά. Έβγαλε το κουτάκι με τα σπίρτα και άναψε ένα τσιγάρο. Ήταν υπέροχη αυτή η εξοχή, οι πάγοι μόλις είχαν λιώσει και οι κουρτίνες στα παράθυρα των σπιτιών ανέμιζαν από το βορινό αεράκι…ξαφνικά άκουσε μια φωνή! Δεν είναι δυνατόν σκέφτηκε!!!! Γνωστή της φάνηκε! Ξάφνου ακούγεται και δεύτερη….δεν το πιστεύω σκέφτηκε! Κι εδώ εκπέμπει radio music heaven? Σε λίγο ακούγεται «κλιτς» και «ντουπ»…ήταν η Αλκυόνη βέβαια! Πάντα πιστή στο καθήκον.

Ιστορίες της εκπομπής 17-07-2008
Λέξεις παιχνιδιού : Κρύσταλλο – Μαγνήτης – Διακοπή – Χαμόγελο – Επιστολή

spirtoulis
12.07.2008
01:23

Χρειάστηκε μόνο μια διακοπή ρεύματος για να ζήσει μια μικρή στιγμή ευτυχίας. Άφησε το αναμμένο κερί δίπλα στο κρύσταλλο και αμέσως ξεχύθηκαν πολύχρωμες κορδέλες στο μικρό δωμάτιο. Σα μαγνήτης η κίτρινη κορδέλα έπεσε πάνω στην επιστολή που δεν είχε στείλει ποτέ…Για άλλη μια φορά έκανε την ίδια σκέψη…
Άπλωσε το χέρι να την πάρει από το σκονισμένο ράφι και τότε τυφλώθηκε από το φως της λάμπας. Ένα αχνό χαμόγελο και μια θλίψη σχηματίστηκε στο γερασμένο πια πρόσωπό της.

skolakas
12.07.2008
11:32

Ο παλιατζής κοντοστάθηκε σε κάποια όχι και τόσο γνωστή γειτονιά. Αυλές με κόκκινα γεράνια, και γιασεμιά δεξιά και αριστερά του ,οι νοικοκυρές άπλωναν τα φρεσκοπλυμένα ρούχα τους σε μακριά σχοινιά σιγοτραγουδώντας , κάποιο σκυλάκι πλάι του μασούλαγε ένα γυμνό κόκκαλο.
Φωνές και τραγούδια παιδιών ολούθε και ασταμάτητο παιχνίδι.
Αυτό το σκηνικό του αρέσει πήγαν πολλά χρόνια πίσω οι σκέψεις του σε πιο αγνούς καιρούς, αποσβολωμένος ονειρεύονταν …
Κάποια γειτόνισσα πλησίασε και με μια γρήγορη κίνηση έριξε κάτι στο τσουβάλι του, ένα μεγάλο κομμάτι μαγνήτη που από το βάρος του έκανε θρύψαλα ένα βάζο από ατόφιο κρύσταλλο που υπήρχε μέσα.
Ο θόρυβος τρόμαξε τους γείτονες.. και τους περαστικούς διαβάτες..
Δεν θύμωσε μόνο της χαμογέλασε…ήξερε από αυθόρμητες κινήσεις..

skolaka μόνο 3 λεξούλες?:P

demtsek
13.07.2008
12:14

Απόβραδο καλοκαιρινό. Μια δύσκολη μέρα τελείωνε. Ζωή κι αυτή…, ένα τρέξιμο χωρίς ΔΙΑΚΟΠΗ.
Η κούραση τον είχε εξουθενώσει. Το μόνο που ήθελε αυτήν την στιγμή ήταν να φτάσει όσο πιο γρήγορα γινόταν σπίτι, να πετάξει ρούχα, παπούτσια και κατευθείαν για ένα ντουσάκι.
Έπειτα αραχτός στον καναπέ, με ωραία μουσικούλα, θα απολάμβανε ένα ουίσκι σερβιρισμένο στο αγαπημένο του ποτήρι από καθαρό ΚΡΥΣΤΑΛΛΟ.
Καθώς έβαζε το κλειδί στην εξώπορτα ένα αδιόρατο ΧΑΜΟΓΕΛΟ πλανιόταν στο πρόσωπο του. Eπιτέλους είχε φτάσει η ώρα της ξεκούρασης και των μικρών απολαύσεων.
Με το που μπήκε όμως στο σπίτι ένας φάκελος στο πάτωμα του τράβηξε το βλέμμα σαν ΜΑΓΝΗΤΗΣ. Έσκυψε, τον σήκωσε, είδε τον αποστολέα και τον κυρίεψε ταραχή. Τον άνοιξε βιαστικά και άρχισε να διαβάζει την ΕΠΙΣΤΟΛΗ που είχε μέσα.
Ήταν ένα γράμμα από εκείνη…
Όταν τελείωσε το διάβασμα ένα χαμόγελο είχε φωτίσει το κουρασμένο πρόσωπο του.
Άραγε τι να του έγραφε?? Ποιος ξέρει… . κάτι που δεν θα μάθουμε ποτέ!!!!!

Soulrock
14.07.2008
07:24

Μια συνηθισμένη ημέρα γύρισε σπίτι από τη δουλειά και κάθισε να ξεκουραστεί… ξαφνικά παρατήρησε μια επιστολή κάτω στο πάτωμα που είχε κάτι το διαφορετικό…
Την πήρε και προσεκτικά την άνοιξε… το χαμόγελο μετατράπηκε αμέσως σε δάκρυ… αμέσως ένα μπουκάλι ουίσκι τον τράβηξε σαν μαγνήτης.
Πηγαίνοντας προς στο δωμάτιο είδε το όμορφο ομοίωμα από κρύσταλλο που είχαν πάρει μαζί… ήταν δύο κύκνοι δεμένοι με το σήμα μιας καρδιάς… με μια ξαφνική κίνηση το έκανε θρύψαλα… δεν είχε πια σημασία… τώρα γι’ αυτόν είχε γίνει μια διακοπή ρεύματος… αυτή που του έδινε φως στη ζωή του είχε φύγει… για πάντα!

cross
14.07.2008
13:19

Η φλόγα του κεριού τρεμόπαιζε. Με μια αδέξια κίνηση έριξε το μελανοδοχείο πάνω στον πάπυρο και ό,τι είχε γράψει πήγε χαμένο. Άνοιξε το συρτάρι να βρει καινούρια εφόδια, όμως κάτι άλλο ανακάλυψε. Τον τυχερό του κρύσταλλο, που μ’ αυτόν πίστευε ότι θα ξεπερνούσε κάθε εμπόδιο στη ζωή του. Χαμογέλασε, τι αφελής που ήταν. Τον τοποθέτησε προσεκτικά στη βελούδινη θήκη του απ’ όπου είχε δραπετεύσει και συνέχισε την αναζήτηση!! Όμως είχε χάσει τον ειρμό του, αυτή η διακοπή τον αποσυντόνισε. Έσβησε το κερί και πήγε να περπατήσει στην ήσυχη νύχτα.
Κάτι μαγνήτισε το βλέμμα του. Ένας κήπος από χρυσά λουλούδια, ξεδιπλώθηκε μπροστά στα έκπληκτα μάτια του !Παραξενεύτηκε ,αλλά τώρα μόλις θυμήθηκε ότι τον είχε πάρει ο ύπνος πάνω στο μικρό του γραφείο, γράφοντας εκείνη την επιστολή.

emmanuella
16.07.2008
14:58

Ήταν πρωί. Ο ήλιος έμπαινε από το μισάνοιχτο παράθυρο της Πέτρας.
Περίμενε εκείνη τη μέρα πώς και πώς. Ήξερε πώς αυτή η μέρα θα της έφερνε λίγη αισιοδοξία.
Ήξερε πως θα αποτελούσε ένα σημάδι, ένα σημάδι να της υπενθυμίσει το μόνο λόγο για τον οποίο υπήρχε.
Κοίταξε το ρολόι δίπλα της. Ήταν 8.30.
Ένα τεράστιο, γεμάτο ικανοποίηση, χαμόγελο σχηματίστηκε στο ταλαιπωρημένο πρόσωπό της. Ήταν η ώρα του ταχυδρόμου. Ένας ταχυδρόμος που είχε να της χτυπήσει την πόρτα 53 ολόκληρες ημέρες.
Χτύπησε η πόρτα. Έτρεξε και άρπαξε την επιστολή.
Την άνοιξε όσο πιο γρήγορα μπορούσε !
Η καρδιά της χτυπούσε τόσο δυνατά!
Είδε τον αποστολέα, και ναι ! Ηταν αυτός, αυτός που περίμενε 5 ολόκληρα χρόνια.
Διάβασε το γράμμα. Η καρδιά της έγινε κομμάτια…σαν ένα κομμάτι κρυστάλλου να την κυνηγούσε τόσο καιρό…και τελικά της χτύπησε. Ένιωσε μια διακοπή στην αναπνοή της.
Αυτό ήταν κάτι πολύ άσχημο. Δεν έπρεπε να συμβεί. Τα πόδια της λύγισαν.
Ένας άγνωστος μαγνήτης κατάφερε να την τραβήξει στο κρεβάτι. Ξάπλωσε. Έκλεισε τα μάτια. Και το πήρε απόφαση. Δεν θα τον ξανάβλεπε. Είχε πεθάνει. Ένας γλυκός άγγελος πέρασε στο όνειρό της. Όταν ξύπνησα είπε.. “Κι όμως. Τελικά όλα τα άσχημα και τα ωραία έχουν κάποτε ένα τέλος ! “

philippossm
16.07.2008
18:19

Επί ώρες περίμενε στην άκρη του λιμανιού μέχρι να φανεί το καράβι από τον Πειραιά.
Η επιστολή που είχε λάβει ήταν σαφής.
“Ο Στόχος θα έρθει με το πρώτο καράβι την Τετάρτη το μεσημέρι.
Να είσαι εκεί και να μην τον χάσεις από τα μάτια σου”.
Η ώρα έχει πάει 15.00 και το καράβι δεν έχει φανεί ακόμα.
Οι σκέψεις στο μυαλό της γυρίζουν σαν σβούρα για το πως θα τον αναγνωρίσει.
Ο ήλιος καίει αυτό το μεσημέρι και είναι μόλις Απρίλιος.
Το καράβι τελικά φάνηκε και ήδη δένει στο λιμάνι.
Όταν πλέον όλος ο κόσμος είχε κατεβεί από το πλοίο ένας Ψηλός μελαχρινός άντρας με λεύκα ρούχα την πλησίασε. Η ματιά της σαν μαγνήτης τον έφερε κοντά της.
“Καλησπέρα μήπως μπορείτε να με βοηθήσετε;”
“Παρακαλώ τι θα θέλατε;”
“Ξέρετε ψάχνω για ένα καλό ξενοδοχείο για λίγες μέρες.”
“Υπάρχει ένα λίγο έξω από την πόλη εάν θέλετε μπορώ να σας πάω”
Ένα χαμόγελο έσκασε στο μελαψό του πρόσωπο και ξεκίνησαν.
Λίγες ώρες μετά και οι δυο καθισμένοι στην άκρη της πισίνας μιλούσαν ασταμάτητα κοιτάζοντας ο ένας στα μάτια του άλλου.
Το χρυσό μενταγιόν με τον κρύσταλλο που είχε κρεμασμένο στο λαιμό της έπρεπε να γίνει δικό του.
Η παγίδα ήταν έτοιμη και ο θύτης έγινε θύμα και το αντίστροφο.
Έξι μέρες μετά την βρήκανε νεκρή μέσα σε ένα λιβάδι με μαργαρίτες.
“Το νήμα της ζωής της διεκόπη στα 28 χρόνια” σχολίασε ο ιατροδικαστής που την εξέτασε……

parksons
16.07.2008
20:25

Τι το ήθελε το χαμόγελο! Που να ήξερε πως θα πάγωνε και θα γινόταν κρύσταλλο που αργότερα θα έσπαγε! Για όλα φταίει αυτή η αθλία επιστολή! Δεν ξεκολλούσαν τα μάτια του από αυτήν! Σαν δυο μαγνήτες καρφωμένα στα μεγάλα γράμματα που έλεγαν : ώρα θανάτου 8:10 μ.μ.! Διακοπή, διακοπή , διακοπή! Στην κάρδια του, στην σκέψη του, στην ζωή του! Και έπεσε και αυτός στο πάτωμα νεκρός κρατώντας στα χεριά του ένα άψυχο χαρτί που μέσα έγραφε πως ότι αγαπούσε είχε πεθάνει! Καθώς όλα γύρω του ούρλιαζαν από σιωπή αυτός βρέθηκε κοντά της … και τόσο μακριά μας!

Sillia
17.07.2008,
00:27

Σήμερα Τετάρτη και όπως γίνεται σχεδόν τον τελευταίο καιρό, κάθε Τετάρτη ένα μικρό άγχος το έχω!! Θέλω να κάνω το καλύτερο για να περάσουμε όμορφα με τα άλλα κουκουτσάκια, που βρισκόμαστε κάθε βδομάδα τέτοια μέρα!!
Έφτιαξα το πρωινό μου καφεδάκι, σερβιρισμένο στη μικρή ΚΡΥΣΤΑΛΛΙΝΗ αγαπημένη μου κούπα, δώρο στην γιορτή μου και αφού ήπια μια χορταστική γουλίτσα άναψα το πρώτο ρημάδι!! Έτσι το λέει το κουκουτσάκι Αλκυόνη το τσιγάρο με την ελπίδα ότι εγώ θα τρομάξω και δεν θα το ξαναβάλω στο στόμα μου !!!
Μ’ ένα κλικ βρίσκομαι στον μαγικό μου κόσμο!!! Ένα μεγάλο ΧΑΜΟΓΕΛΟ φώτισε το πρόσωπό μου!! Όλα τα καλά φιλαράκια συντονισμένα στο radio musicheaven!! Τι καλά…ένα όμορφο ξεκίνημα στην μέρα μου.
Ξαφνικά σαν ΜΑΓΝΗΤΗΣ τράβηξε το βλέμμα μου ψηλά στην σελίδα με μεγάλα γράμματα…ΑΙΣΧΟΣ ΑΙΣΧΟΣ ΑΙΣΧΟΣ. Πάγωσα!!!
Τι να συμβαίνει άραγε? Μ’ ένα κλικ….όλα εδώ μ’ ένα κλικ λειτουργούν, είναι το κλειδάκι για ν’ αλλάζεις διαδρομές , μπαίνω στο αίσχος!! Η καρδιά μου πήγε στην θέση της!! Απλά μια ΕΠΙΣΤΟΛΗ ήταν που απευθυνόταν σε όσους είχαν ορεξούλα πρωί πρωί να την ακούσουν σε συγχορδία ματζόρε!!! Εγώ όμως είμαι στην κατηγορία σολίστ, οπότε χ και την κάνω!!
Μαγικό κλικ στο radio musicheaven…και ΩΩΩ Θεέ μου…..ΔΙΑΚΟΠΗ λέει λόγω αναβάθμισης!! Εεε όχι πάλι ε όχι πάλι!!!
Σας παρακαλώ αυτές οι αναβαθμισούλες…μήπως θα μπορούσαν να γίνονται ώρες που εμείς κάνουμε παιχνιδάκια με Μορφέα?

mellia
17.07.2008
01:10

Ορίστε και η δικιά μου ιστοριούλα! Πάλι τελευταία και καταϊδρωμένη!!! Λοιπόν καλά μου κουκουτσάκια, αν δεν καταφέρω απόψε να σας ακούσω καλή εκπομπούλα να έχετε! Φιλιά!
“Κρατώντας την επιστολή στα χέρια, έτρεξε στο δάσος, σε αυτόν τον ονειρικό και απόμακρο κόσμο όπου γινόταν ένα με τα δέντρα, τα νερά, τα πουλιά, τις νεράιδες…
Το συνήθιζε αυτό όποτε ένοιωθε πως η τρισδιάστατη πραγματικότητα της κοινωνίας της δεν την χωρούσε.
Τώρα ήθελε πιο πολύ από κάθε άλλη φορά να εξαφανιστεί, να ταξιδέψει στον μαγικό της κόσμο.
Ένα χαμόγελο αχνοφάνηκε στα χείλη της καθώς περνούσε δίπλα από το μικρό ποτάμι και ακούγοντας τον ήχο του νερού που σαν κρύσταλλο λαμπύριζε κάτω από τις αχτίδες του ήλιου.
Σε αυτήν την όχθη πρώτη φορά είχε δει εκείνο που την τράβηξε σαν μαγνήτης και την μάγεψε. Από τότε δεν σταμάτησε ποτέ να το ψάχνει, τίποτα δεν ήταν δυνατόν να το ξορκίσει, καμία διακοπή δεν χωρούσε στα ονειροπερπατήματα του μυαλού της.
Προχώρησε κρατώντας το λευκό χαρτί σαν φυλακτό, σίγουρη πως αυτή τη φορά η αποκάλυψη ήταν μόλις λίγα σύννεφα μακριά…”

Πήρε η mellia τις περισσότερες προτιμήσεις ! ΚΟΥΚΟΥΤΣΟΜΕΤΑΛΛΙΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ :)

Ιστορίες της εκπομπής 24-07-2008
Λέξεις παιχνιδιού : Φωτογραφία – Καλειδοσκόπιο – Σκοτάδι – Ζάρι – Χαλί

emmanuella
17.07.2008
21:42

Με μια λέξη μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει την κατάσταση στο σπίτι ! Χαμός! Πάνω κάτω, πάνω κάτω έτρεχαν όλοι αγχωμένοι. Έπρεπε όλα να ήταν όπως τα είχαν κανονίσει.
Philippos : Βρε alkyoni !!! Βρε συ !! Πάνω στο καινούργιο μου χαλί βρήκες να φας τα κεράσια? Και μάζεψε και τα κουκούτσια. Να ! Το λέρωσες ! Δεν θα προλάβουμε !
Melia : Άντε βρε Cross. Σύνδεσε πια αυτά τα καλώδια. Μία δουλειά δεν μπορείς να κάνεις ? Θέλω τέλειο ήχο έτσι? Demtsek ! Φέρε τα Cd ! Θέλω όλα απόψε να είναι τέλεια ! Θέλω να μετατρέψω τη βραδιά σε ένα πραγματικό μουσικό καλειδοσκόπιο !
Marilyn: Καλά !!! Πού πήγε πάλι η Spirtoulis ? Όλο εξαφανίζεται αυτό το παιδί ! Πες μου ότι ψάχνει πάλι αυτό το ζάρι ! Καλά…δεν βαρέθηκε ακόμα να το ψάχνει ? Τόσο πολύτιμο του είναι…άντε να του πεις ότι το πέταξα ! Καλά…θα του δώσουμε κανένα ρόδι…και θα σωπάσει…
Ξάφνου ανοίγει η πόρτα.
Philippos : Αχ ! Βρε Emmanuella ! Εσύ είσαι ? Και τρομάξαμε ! Δεν είμαστε ακόμα έτοιμοι…! Τα έφερες όλα σίγουρα, έτσι ? Δεν πιστεύω να ξέχασες κανένα φρούτο !
Στην πλατεία του Κουκουτσοχωρίου επικρατούσε ησυχία. Και να την ! Ερχόταν ! Διέσχισε το μικρό μονοπάτι και χάζεψε τα πανέμορφα πορτοκάλια ! Πιο πέρα πήρε το μάτι της, πεσμένα κάτω, κάτι βερίκοκα. ” Hmmm….Πάλι η Emmanuella μάζευε βερίκοκα ? Τι θα τα κάνει άραγε ?” , συλλογίστηκε. Πρόσεξε μην σκοντάψει σε κάτι καρπούζια και πεπόνια που κατρακυλούσαν στην κατηφόρα και μπήκε στην αυλή του σπιτιού. ” Πολύ ησυχία ! Σίγουρα κάτι σκαρώνουν πάλι αυτά τα μικρά κουκουτσάκια…¨” σκέφτηκε . Άνοιξε σιγά σιγά την πόρτα με το κλειδί και προς μεγάλη έκπληξή της το σπίτι κολυμπούσε στο σκοτάδι! Άφησε κάτω τα μανταρίνια και τα κλειδιά. Έκανε ένα βήμα και….
Όλα τα κουκουτσάκια με μια φωνή : ” Σίλια !!! Χρόνια σου Πολλά !!! Να τα εκατοστίσεις !!!
Η Σίλλια…ξαφνιασμένη, μια και η ίδια είχε ξεχάσει τα γενέθλιά της, τους αγκάλιασε όλους, δείχνοντας έτσι την ευχαρίστησή της !
Sillia : Ευχαριστώ μικρά μου κουκουτσάκια !!! Ευχαριστώ…τόσες δουλειές που κι εγώ η ίδια ξέχασα μια τόσο πολύ σημαντική μέρα…!
Στη συνέχεια όλα τα τρελοκουκουτσάκια βγάλανε μαζί μια αναμνηστική φωτογραφία !
ΤΕΛΟΣ !
Σημείωση : Συγνώμη αν δεν ανέφερα κάποιον…όποιους κατάφερα να θυμηθώ, τους έβαλα !
Ελπίζω να σας άρεσε..!

Spirtoulis
19.07.2008
00:59

Χμ…Μου τι δίνει όταν δε μπορώ να βρω το ζάρι μου
Η Marylin θα το πήρε πάλι!! Καλά θα της δείξω εγώ…θα τα πω όλα στον Κάκαλο..(εχμ..μπαρμπαστρουμφ ήθελα να πω)
ΙΔΕΑ!! θα πάω να την πάρω φωτογραφία την ώρα που κάνει μακιγιάζ να μάθω το μυστικό για στρουμφογυριστές βλεφαρίδες!!!
Ήρθε η ώρα…cheese!!!!!!
Ωχ! Όχιιιι….. Έγινε αντανάκλαση του φλας στον καθρέφτη…το δωμάτιο γέμισε χρώματα που με τύφλωσαν…σα να βρίσκομαι μέσα σε ένα καλειδοσκόπιο…
Και αυτό το χαλί…χάθηκε να είναι μοκέτα που κολλάει στο πάτωμα? Σε χρόνο dt βρέθηκα να κάνω πιρουέτες και ελιγμούς στον αέρα…αλλά η ελεύθερη πτώση ήταν αναπόφευκτη
Από εκεί και έπειτα…όλα έγιναν σκοτάδι…

Πήρε η spirtoulis τις περισσότερες προτιμήσεις ! ΚΟΥΚΟΥΤΣΟΜΕΤΑΛΛΙΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ :)

CROSS
23.07.2008
20:12

Ευτυχώς δεν είχε φεγγάρι. Το βαθύ σκοτάδι τους επέτρεπε
να κάνουν τη δουλειά τους πιο άνετα . Έβγαλαν με προσοχή
το ”χαλί” από το αυτοκίνητο, αλλά είχε βαρύνει τόσο ο νεκρός,
που τους γλίστρησε και κατρακύλησε στα βράχια.
Ήταν ένας άτυχος τζογαδόρος που έχασε τα πάντα στα ζάρια και στο τέλος και τη ζωή του.
Είχε αρχίσει να αποσυντίθεται και η δυσάρεστη οσμή ήταν έντονη.
Δεν είχαν χρόνο .Σε λίγο θα ξημέρωνε και έπρεπε να θάψουν το πτώμα το συντομότερο. Έσκαψαν όσο πιο βαθιά μπορούσαν.
Το φτυάρι σκάλωσε πάνω σε ένα αντικείμενο. Ήταν ένα καλειδοσκόπιο που μάλλον κάποιο παιδί θα είχε ξεχάσει στην παραλία. Σε λίγο όλα είχαν τελειώσει. Ευτυχώς δεν τους είχε δει κανείς ή τουλάχιστον έτσι νόμιζαν. Την επόμενη μέρα ήταν πρωτοσέλιδο σε όλες τις εφημερίδες με μια μεγάλη φωτογραφία που πρόδιδε το τι έκαναν, με κάθε λεπτομέρεια.
Κάποιος εκείνη τη νύχτα δεν κοιμόταν. Ποιός όμως?

Alkyoni
23.07.2008
23:19

Ας γράψω κι εγώ την ιστορία μου, ή πιο σωστά το φωτορεπορτάζ μου…
“Κι ενώ αρκετά από τα Κουκουτσάκια μας λείπουν σε διακοπές κάνοντας ηλιοθεραπεία, πλατσουρίζοντας στις πισίνες , παίζοντας τάβλι ακόμα και χωρίς ζάρι….
Πολλά και σημαντικά γεγονότα διαδραματίζονται στο Κουκουτσοχώρι…”
“Από που ν’ αρχίσω…
Πριν καμία-δυο βδομάδες λοιπόν, εμφανίσθηκε ένας νέος επισκέπτης με το όνομα «Κούφιο-κουκουτσάκης»
Αυτός είχε έρθει εκ μέρους του «mr. Peach» (μίστερ Πίιτς) (μεγάλο εργολάβου από το εξωτερικό), ο οποίος έχει κάποια σχέδια για το χωριό …
Μαζί του είχε και ένα καλειδοσκόπιο με εικόνες από το χωριό για να μπορέσει να το αναγνωρίσει όταν θα έφτανε εκεί… Όμως μες’ το μαύρο σκοτάδι που είχε όταν έφτασε, δεν μπόρεσε να το χρησιμοποιήσει κι έτσι περίμενε να ξημερώσει για να πάει στην πλατεία του χωριού. Είχε δει άλλωστε την ταμπέλα του χωριού, και ήξερε ότι ήρθε στο σωστό μέρος!!
Μιας και απουσίαζε ο Πρόεδρος του Κουκουτσοχωρίου , ο «Κούφιο-κουκουτσάκης» συναντήθηκε κατόπιν συνεννόησης με κάποια από τα Κουκουτσάκια στην γνωστή μας κεντρική πλατεία για να μάθει περισσότερες πληροφορίες για το χωριό. “
“Ακολούθησε περιήγηση στο χωριό”
“Καθώς επίσης επισκέφθηκαν και το μέρος όπου θα κατασκευαστεί ένα νέο πολυτελές κτίριο. Εκεί ο «Κούφιο-κουκουτσάκης» βγήκε αναμνηστική φωτογραφία, για να την στείλει στον «mr. Peach».”
“Οι διαδικασίες προχώρησαν πολύ γρήγορα,(είμαστε προχωρημένοι στα γραφειοκρατικά θέματα!) κι έτσι πριν λίγες μέρες, ολοκληρώθηκε η ανέγερση της 1ης «Πολύ-κουκουτσο-κατοικίας».
Στρώσαμε το κόκκινο χαλί και υποδεχθήκαμε τον «mr. Peach» και τον φωτογραφίσαμε δίπλα στην 1η «Πολύ-κουκουτσο-κατοικία».
Καλορίζικη και καλή διαμονή !! “

Sillia
24.07.2008
00:34

M’ άρεσε να ανεβαίνω στη σοφίτα αρκετά συχνά. Εκεί άφηνα ελεύθερες τις σκέψεις μου να γυρίσουν πίσω στο χρόνο σε αγαπημένες αναμνήσεις. Ήταν ένας χώρος που συγκέντρωνε στιγμές ζωής.
Άνοιξα το μικρό παράθυρο να φύγει το ΣΚΟΤΑΔΙ και να μπει ο ήλιος μέσα να φωτίσει όλες αυτές τις στιγμές. Να πάρουν ζωή. Άφησα τη ματιά μου να πλανηθεί στον χώρο. Η μεγάλη ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ της γιαγιάς,…μου χαμογελούσε κάθε φορά που με έβλεπε να ανεβαίνω να της κρατήσω παρεούλα.
Της έδωσα το πιο γλυκό μου χαμόγελο κλείνοντας της το μάτι πονηρούτσικα και κάθισα κάτω στο δάπεδο που ήταν στρωμένο με ένα ΧΑΛΙ από την εποχή που πήρε τον παππού. Προίκα της γιαγιάς…
Χαμογέλασα φέρνοντας την εικόνα τους να περπατάνε χέρι χέρι τότε που ο έρωτας ήταν γι αυτούς ένα γλυκό παιχνίδι, που μέσα από ένα μαγικό ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΙΟ έπαιζαν με αυτόν δημιουργώντας υπέροχες εικόνες.
Τους θυμάμαι να παίζουν σαν μικρά παιδιά!!!!!!!!!!!!!!!! Ακόμα και την ζωή σαν ένα όμορφο παιχνίδι την έβλεπαν, που είχαν το ΖΑΡΙ της στα χέρια τους και έλαμπαν τα πρόσωπά τους όταν την κέρδιζαν φέρνοντας καλύτερες ζαριές απ΄ αυτήν!

SouLRocK
24.07.2008
01:30

“Χρώματα παντού… όλα ήταν πολύχρωμα… σαν να κοιτούσαν μέσα από ένα καλειδοσκόπιο… ξαφνικά πετούσαν ψηλά στον ουρανό με ένα μαγικό χαλί παίζοντας τάβλι… μα να όμως που τα ζάρια τους έφυγαν από εκεί και χάθηκαν πέφτοντας… χωρίς να το σκεφτούν πήδηξαν να τα πιάσουν… αλλά προσγειώθηκαν σε μια θάλασσα από γυναικείες φωτογραφίες!!!… και τελικά απέραντο σκοτάδι!!! ο soulrock ξύπνησε με τρομερό πονοκέφαλο!!!… και πιο πέρα είδε το sitzoune που και αυτός ήταν στην ίδια κατάσταση!!!
τον ρώτησε: -”Ρε Σιτζ, τι έγινε χτες? Είδα κάτι περίεργα όνειρα…και έχω και έναν πονοκέφαλοο!” και πήρε την απάντηση αμέσως… -”Τίποτα… ο μπάφος ήταν super!!!!!!”
(Υ.Γ. οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι τελείως φανταστική!)… χαχαχα …

Ιστορίες της εκπομπής 31-07-2008
Λέξεις παιχνιδιού: Καμβάς – Αφθονία – Καλάμι – Αλχημιστής – Ποδήλατο

emmanuella
28.07.2008
20:52

Άς γράψω μια ιστοριούλα.. μην έχει και παράπονο η Κουκουτσο-Μαμά……μόνο μια ερώτηση έχω ! Ποιος είχε την ιδέα για τη λέξη αλχημιστής ????
Η πρωταγωνίστρια της σημερινής ιστορίας θα είναι η αγαπημένη μου Spirtoulis !!!
Ήταν απόγευμα Κυριακής. Η spirtoulis βγήκε να απολαύσει τον καθαρό αέρα. Πήρε μαζί και το ποδήλατό της. Πήγαινε, πήγαινε και πραγματικά ευχαριστιότανε αυτό που έκανε. Έπειτα από πολύ ώρα αποφάσισε να γυρίσει σπίτι. Διέκρινε, όμως, ένα άνδρα να έρχεται προς την είσοδο του Κουκουτσοχωρίου. Η Siprtoulis γοητεύτηκε από την ομορφιά και τον αέρα που είχε εκείνος ο άνδρας. Αγνόησε την προειδοποίηση της Κουκουτσο-Μαμάς να μην μιλάει σε αγνώστους, χαμήλωσε ταχύτητα και τον πλησίασε. Εκείνος αμέσως της χαμογέλασε. Τα ρούχα του ήταν αρκετά κομψά και τα φλογερά του μάτια θύμιζαν το βλέμμα των αλχημιστών τότε που φιλοσοφούσαν καθετί συνέβαινε.
- Καλησπέρα σου. Ονομάζομε Κάλντερ. Είμαι ένας καλλιτέχνης. Ένας καλλιτέχνης που βλέπει τον κόσμο μέσα από τα χρώματα.
- Καλησπέρα σας. Είμαι η Spirtoulis . Ζω εδώ στο Κουκουτσοχωρίο. Μήπως μπορώ να σας βοηθήσω σε κάτι ;
- Να, ξέρεις, έμαθα για το υπέροχο αυτό χωριό σας και σκέφτηκα να το επισκεφτώ. Όπως σου είπα τα χρώματα για μένα έχουν μεγάλη σημασία. Κάθε χρώμα για μένα αντιπροσωπεύει κάτι. Σου αρέσουν τα χρώματα ;
- Ναι μου αρέσουν τα χρώματα πολύ ! Μου αρέσει το χρώμα του μεσημεριού. Είναι το χρώμα της χαράς. Και το χρώμα του δειλινού μοιάζει με τα όνειρά μου.
- Τι γλυκό ! Είναι υπέροχο αυτό που μόλις είπες, το ξέρεις ; Σκεφτόμουν να κλέψω μερικά χρώματα από το χωριό σας. Τα χρώματα είναι ζωή ! Και εσείς εδώ ξέρετε να ζείτε σωστά και καλά! Θα χρειαστώ μονάχα έναν καμβά. Και λίγη έμπνευση. Αυτά μου φτάνουν. Δεν θα ενοχλήσω.
- Ναι φυσικά, είπε η spirtoulis ενθουσιασμένη. Ξέρετε πολλά για τα χρώματα ;
Ο άνδρας τότε την κοίταξε στα μάτια. Έσκυψε και έκοψε ένα υπέροχο λουλούδι. Το λουλούδι ήταν κίτρινο.
- Αυτό το λουλούδι είναι κίτρινο ! Συμβολίζει την αφθονία , τον σεβασμό αλλά και την αναγνώριση.
Έπιασε ένα καλάμι και στερέωσε πάνω το λουλούδι. Έπειτα της το πρόσφερε. Η spirtoulis κοίταξε τον άνδρα, δέχτηκε το λουλούδι και χαμογέλασε.
- Το χαμόγελο τι χρώμα έχει ; Ρώτησε η Spirtoulis.
- Το χαμόγελο έχει ό,τι χρώμα του δώσουμε εμείς. Το δικό σου χαμόγελο, όμως, είναι άσπρο. Συμβολίζει την αγνότητα και την αθωότητα.
Ο άνδρας τότε σήκωσε ψηλά το κεφάλι. Γύρισε απότομα και έφυγε. Ένας κρύος αέρας διαπέρασε την Spirtoulis. Κοίταξε προς το μέρος του… Και δάκρυσε …

Πήρε η emmanuella τις περισσότερες προτιμήσεις ! ΚΟΥΚΟΥΤΣΟΜΕΤΑΛΛΙΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ :)

Demtsek
29.07.2008
11:51

Ώρα τώρα για την ιστοριούλα μου.
ΠΟΡΤΡΕΤΟ ΦΙΛΟΥ.
Οδηγούσε με κινήσεις χορευτή το ΠΟΔΗΛΑΤΟ του. Ποδηλατούσε βράδια συνήθως. Η φιγούρα του αρτίστικος πίνακας πάνω στον μαύρο ΚΑΜΒΑ της νύχτας. Λιτός στην ζωή του, αδιάφορος στην ΑΦΘΟΝΙΑ, ήθελε μόνο τ΄ απαραίτητα για να αισθάνεται καλά. Επιστήμονας άριστος, δεν καβάλησε ποτέ το ΚΑΛΑΜΙ όπως πολλοί από τους συναδέλφους του δίχως αξία. Ήταν ένας ΑΛΧΗΜΙΣΤΗΣ του πνεύματος. Για το χρυσάφι αυτό είχε αφιερώσει τη ζωή του και εξακολουθεί να την αφιερώνει μέχρι σήμερα!!!!

CROSS
29.07.2008
12:47

Επιτέλους κατάφερε να κρυφτεί πίσω από τις καλαμιές και να παρακολουθήσει με ασφάλεια τα όσα διαδραματίζονταν μπροστά του. Είχε κλέψει λίγα πορτοκάλια Δεν άντεξε τον πειρασμό. Η αφθονία πάνω στον πάγκο του κυρ-Θανάση στην κεντρική πλατεία από τη μία, και το ότι είχε να φάει 3 μέρες από την άλλη ,έφεραν αυτό το αποτέλεσμα. Τώρα δεν κινδύνευε, κατάφερε να γλιτώσει από τους διώκτες του και απολάμβανε τα γευστικά τρόπαιά του με την ησυχία του. Δεν ήταν κακός. Πεινασμένος και εγωιστής ήταν. Δεν παραδεχόταν ότι οι προσπάθειες να κερδίσει χρήματα χωρίς κόπο δεν έφερναν καρπούς. Ένα κουδούνισμα ποδηλάτου τον έβγαλε απ’ τις σκέψεις του. Ένα χλωμός κύριος στεκόταν πάνω από το κεφάλι του. Προς στιγμήν ταράχτηκε αλλά αργότερα ανακάλυψε ότι δεν είχε ιδέα για την σημερινή του πράξη. Αυτό που του αποκάλυψε όμως τον τρόμαξε περισσότερο. Ήταν αλήθεια. Κοίταξε γύρω του. Δεν υπήρχε ίχνος από φως. Όλα ήταν σκοτεινά. Ένας μαύρος ήλιος στον κατάλευκο ουρανό, σκυθρωποί άνθρωποι περπατούσαν αργά στους δρόμους…Τι συνέβαινε? Πως ήταν δυνατόν ο μύθος που άκουγε όταν ήταν παιδί, να γινόταν πραγματικότητα?
Είχε κλέψει, το παραδέχτηκε, αλλά μια τέτοια τιμωρία? Και τότε αποφάσισε να γίνε έντιμος. Θα έβρισκε μια δουλειά…Ίσως στον πάγκο του κυρ-Θανάση, να του ξεπλήρωνε και τα πορτοκάλια. Μ’ αυτές τις σκέψεις, ένιωσε τις πρώτες σταγόνες χρωματιστής βροχής να πέφτουν στα βλέφαρά του. Το αποφάσισε. Κατευθύνθηκε προς την κεντρική πλατεία. Η βροχή δυνάμωνε και όλα γύρω του έπαιρναν ζωή και χρώμα. Το χαμόγελο επέστρεψε σε όλα τα πρόσωπα ,και ο ήλιος ήταν λαμπερός στον καταγάλανο ουρανό…
Μόλις ολοκλήρωσε τις ασπρόμαυρες φιγούρες που στέκονταν στον καμβά του. Ήταν πια ένας ολοκληρωμένος πίνακας. Το κύμα έσκαγε στα πόδια του. Η παλίρροια είχε ανέβει, η ώρα ήταν περασμένη. Μάζεψε τα πινέλα του και έφυγε…
Αυτός ο πίνακας δεν είχε ανάγκη από κανέναν αλχημιστή, να τον κρατήσει στην αθανασία. Εδώ και 3 αιώνες τον θαύμαζαν οι επισκέπτες του πιο φημισμένου Λονδρέζικου μουσείου !

SouLRocK
31.07.2008
00:49

Οι καλαμιές δίπλα στο ποτάμι υπήρχαν σε αφθονία… αντε τώρα ο μικρός Spirtoulis να τις περάσει με το ποδήλατο του… και να πάει απέναντι πιο ψηλά σε μια ραχούλα να φτάσει έναν συμπαθητικό γεράκο (cross) που φαινόταν κάτι να σχεδιάζει εκεί… μετά από πολύ κόπο έφτασε στον συμπαθητικό γεράκο cross που είχε στήσει εκεί κάτι σα μικρό εργαστήριο και αναμίγνυε τις ουσίες και τα χρώματα που είχε σε αφθονία εκεί σε διάφορα φιαλίδια έτσι ώστε να αποδώσει το τοπίο με το ποτάμι και τις καλαμιές αληθινά και έντονα στον καμβά που είχε μπροστά του!… έτσι ο Spirtoulis τον ρώτησε τι ακριβώς ήταν και τι έκανε εκεί… και ο cross απάντησε οτι ήταν ο τελευταίος της μεγάλης σχολής των αλχημιστών και ότι αυτό που έκανε ήταν τέχνη!… άντε τώρα ο μικρός Spirtoulis να κατέβει πάλι όλο αυτό τον δρόμο με το ποδήλατό του για να βρει κάποιον να του εξηγήσει τι είναι ο αλχημιστής!!!!

alkyoni
31.07.2008
01:40

Ήταν ένα όμορφο πρωινό… «ιδανική μέρα για να συνδυάσω όλες τις αγαπημένες μου ασχολίες σήμερα! » σκέφτηκε ο Φραντζέσκο.
Κατ’ αρχάς πήγε να βρει το βαλιτσάκι με όλα τα σύνεργα του ψαρέματος και το καλάμι .
Θα πήγαινε στο κοντινό ποτάμι λίγο έξω από το χωριό όπου είχε αφθονία ψαριών.
Μετά έψαξε στην αποθήκη για το καβαλέτο και έναν καμβά μαζί με τα αγαπημένα του παστέλ χρώματα.
Λίγο πριν ξεκινήσει έλεγξε στο ποδήλατο του: λάστιχα , φρένα αν είναι όλα σωστά… Τοποθέτησε τα σύνεργα του επάνω στο καλάθι και πήρε τον δρόμο για το ποτάμι…
Ξαφνικά σταμάτησε… κάτι δεν είχε πάρει μαζί του!!!
«Ευτυχώς δεν απομακρύνθηκα και πολύ…» σκέφτηκε.
Επί τόπου στροφή και σε λίγο ήταν και πάλι στο κτήμα του.
Άφησε το ποδήλατο του στην είσοδο και έτρεξε στο δωμάτιο του για να πάρει το βιβλίο που είχε ξεκινήσει να διαβάζει και πάλι μετά από πολλά χρόνια… τον αγαπημένο του «Αλχημιστή».
Το έβαλε στο σάκο του , ανέβηκε στο ποδήλατό του κι έφυγε για το ποτάμι πιο χαρούμενος από πριν.

Ιστορίες της εκπομπής 07-08-2008
Λέξεις παιχνιδιού: Περίπτερο – Τρένο – Χαβιάρι – Πέτρα – Τρομοκράτης

Spirtoulis
02.08.2008
15:17

Xτυπάει η πόρτα…ανοίγω και βλέπω την κυρία Σουβλίτσα με το ένα μάτι μαυρισμένο. Ξέρω ότι συχνά κάθεται πίσω από την πόρτα της και παρατηρεί από το ματάκι όσους πάνε κι έρχονται…αλλά να της έχει κάνει τέτοιο σημάδι αποκλείεται…
-τί πάθατε καλέ?
-δεν άκουσες τις φωνές? χαμός έγινε στο περίπτερο!! Πάλι με τα ακουστικά στα αυτιά ήσουν?
-έπαθε κάτι ο κύριος Κλούβιος??
-χααα! αμ δεν τον λένε έτσι!!
-αλλά πώς?
-Μπίγλο ή πυγολαμπίδα ή τρυπαλούδι ή δεν ξέρω και γω πως αλλιώς!!! μα έλεγα κι εγώ…πώς είναι δυνατόν να του έχουν δώσει περίπτερο και αναπηρική σύνταξη ενώ είναι μια χαρά?!! Άγνωσται αι βουλαί του τρομοκράτη!!
-Τρομοκράτη?? είστε με τα καλά σας???
-Αυτό που άκουσες!! Ήρθαν περιπολικά…έγινε χαμός!! Κατάφερε να ξεφύγει όμως…νομίζω πάει προς τα τρένα!! Αλλά….κύριος…είχε από καιρό ετοιμάσει μικρά δωράκια για όλη τη γειτονιά…στη Λόλα άφησε λίγο χαβιάρι Beluga που το είχε μαράζι να ταΐσει τον καθημερινό νυχτερινό επισκέπτη της…στον κύριο Ντέξτερ άφησε μια οκτάγωνη πέτρα από ένα ηφαίστειο του Περού μια και ήταν η μόνη που έλειπε από τη συλλογή της De Agostini Hellas. Εσένα μου είπε να σου πω ότι το νόμισμα έχει πάντα 3 όψεις, πάνω, κάτω και γύρω γύρω. Εμένα μου άφησε αυτό στο μάτι!!
-και το λέτε έτσι ήρεμα?
-Χάρη μου έκανε! ξέρεις σε πόσους δημοσιογράφους έχω μιλήσει ως τώρα??

emmanuella
03.08.2008
00:23

“Αυτό το παιδί θα γίνει τρομοκράτης ! Σαν τον πατέρα του !” , δήλωσε η Μαργαρίτα.
Κι όμως ! Ο Ανδρέας μπορεί να φαινόταν έτσι. Δεν ήταν όμως. Κανείς, μα κανείς  δεν είχε κάτσει να του μιλήσει. Και το είχε τόοοσο ανάγκη.
Ο Ανδρέας ήταν από εκείνα τα χλωμά παιδιά. Ήταν αρκετά απόμακρος. Αχχχ…αυτή η Μαργαρίτα. Ας καθόταν μόνο ΜΙΑ φορά να τον κοιτάξει στα μάτια! ΜΙΑ ακόμη φορά να τον δει που καθότανε κάτω από εκείνη την άγρια κερασιά, που ξάπλωνε τα αδύνατά του πόδια στο χώμα και τα μάτια του καρφωνόντουσαν στον ουρανό σαν σουγιάδες κι ονειρευότανε …
Δεν είχε ποτέ του δοκιμάσει χαβιάρι … ” Εεε…και ? ” , έλεγε ! Μια σοκολάτα από εκείνο το περίπτερο στην γωνία…του έφτανε. Δεν είχε ποτέ του πάει σε λούνα-παρκ… ” Εεε…και ? ” , έλεγε πάλι…! Και μόνο ο θόρυβος και η όψη του τρένου που πλησίαζε του έφτανε.
Αυτά σκεφτότανε και εκείνη τη μέρα. Ώσπου κάτι τον έκανε να τρέξει μακριά. Να γυρίσει γρήγορα στο σπίτι. Χλιμίντριζε ! Χαστούκιζε τον αέρα με τις άγριες πατούσες του !
Μπήκε στο σπίτι. Χλόμιασε ! Έσφιξε την πέτρα, σε σχήμα καρδούλας που του είχε χαρίσει η μαμά του λίγο πριν πεθάνει, έκανε την προσευχή του, και λιποθύμησε.
Μετά από λίγα λεπτά άνοιξε τα μάτια του.
- Γιαγιά ! Η Μαργαρίτα ;;;;
- Θα σε θυμάται Ανδρέα μου ! Κι ας έφυγε μακριά , θα σε θυμάται.
Ο Aνδρέας κοίταξε ψηλά και χαμογέλασε πονηρά…

demtsek
03.08.2008
20:51

Η ΕΠΕΤΕΙΟΣ
Αν και η ώρα είχε περάσει τις επτά, ο Ιάκωβος βρισκόταν ακόμη στο γραφείο. Με κινήσεις βιαστικές μάζεψε τα χαρτιά, κλείδωσε τα συρτάρια, πήρε τον χαρτοφύλακα του και πετώντας ένα γεια στους συναδέλφους που βρίσκονταν ακόμη εκεί, βρέθηκε στο δρόμο. Μια μικρή καθυστέρηση για ένα πακέτο τσιγάρα από το ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ απέναντι και σχεδόν τρέχοντας για τον σταθμό. Ήθελε να προλάβει το ΤΡΕΝΟ των επτάμιση.
Ευτυχώς η προσπάθεια του απέδωσε. Πρόλαβε το τρένο στο παρά ένα. Χαλαρώνοντας στο κάθισμα του άρχισε να σκέπτεται τα επόμενα που είχε να κάνει. Βέβαια, θα αγόραζε λουλούδια, σαμπάνια, κεριά, κάποια ντελικατέσεν και ΧΑΒΙΑΡΙ οπωσδήποτε που της άρεσε. Ήθελε τα είκοσι χρόνια της γνωριμίας τους να εορταστούν με κάθε λαμπρότητα. Τώρα πια το πρόσωπο που είχε πριν ένα χρόνο εισβάλει σαν ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣ στην ζωή τους και έγινε η ΠΕΤΡΑ του σκανδάλου αποτελούσε πλέον παρελθόν. Από εδώ και πέρα τίποτα και σε κανένα δεν θα επέτρεπε να σκιάσει την σχέση τους..!!!!

CROSS
04.08.2008
00:34

Η Σιλβύ, κόρη ναυάρχου,15 χρόνια παντρεμένη με τον μεγαλοεφοπλιστή Άρη Παπαστραύρου, γιόρταζε τα γενέθλιά της, και όλοι στην έπαυλη ήταν σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.
Τα πάντα ήταν έτοιμα για το δείπνο ή.. σχεδόν όλα.
(Σιλβύ προς οικονόμο του σπιτιού)
-Γιατί …αφού σου το είπα χιλιάδες φορές. Κόκκινα κεριά ήθελα στο τραπέζι. Να ταιριάζουν με το φόρεμά μου,30.000€ έδωσα, επιτρέπεται να μην πέσουν όλα τα βλέμματα πάνω του? Λοιπόν, τρέχα γρήγορα να φέρεις τα σωστά κεριά και τα ασημένια μαχαιροπίρουνα.
-Μάλιστα ,απάντησε εκείνη.
Όσο περίμενε την οικονόμο, έπαθε σόκ. Δεν υπήρχε χαβιάρι!
Έξαλλη και πανικόβλητη στέλνει τον σοφέρ να πάει να αγοράσει. Εκείνος μπαίνει στο αυτοκίνητο, προχωράει λίγα μέτρα και για κακή του τύχη, μια κοφτερή πέτρα σκίζει το αριστερό λάστιχο. Βγαίνει να δει, και αμέσως κατευθύνεται προς το περίπτερο της γωνίας να ζητήσει βοήθεια.
Επιστρέφοντας μόνος και απογοητευμένος προσπαθεί να δει τί μπορεί να κάνει. Ξαφνικά αισθάνεται μια παρουσία δίπλα του και ένα όπλο να τον σημαδεύει.
-Συνεργάσου για να κερδίσεις τη ζωούλα σου, είπε ένας μαυροντυμένος τύπος με κράνος.
Ο οδηγός τα έχασε, αλλά δεν τόλμησε να φέρει αντίρρηση. Ένας κοινός τρομοκράτης, σκέφτηκε, αλλά τί ήθελε απ’ αυτόν?
Τον οδήγησε σε ένα σκοτεινό εγκαταλελειμμένο τρένο. Στο βαγόνι υπήρχαν και άλλοι ,απ ‘όσο μπορούσε να αντιληφθεί. Μέσα στην οχλοβοή ξεχώριζε η τσιριχτή φωνή της Σιλβύς.
‘Ήταν και εκείνη μέσα, μαζί με τον σύζυγο της φυσικά. Αμέσως ο σοφέρ κατάλαβε. Ο Παπασταύρου ήταν στο στόχαστρο εδώ και πολύ καιρό. Ο τρομοκράτης απειλούσε να ανατινάξει το τρένο, αν δεν ικανοποιούνταν τα αιτήματά του. Κανείς δεν τον πίστευε και γι’ αυτό κανείς δεν τον πήρε στα σοβαρά.
Την επόμενη μέρα η αστυνομία προσπαθούσε να αναγνωρίσει τα πτώματα με τη βοήθεια συγγενών και φίλων.
Η Σιλβύ, φιγουράριζε ανάμεσα στους νεκρούς, με το κατακόκκινο πανάκριβο φόρεμά της ,που όλα ήθελε να ταιριάζουν μ’ αυτό. Το αίμα της ταίριαξε απόλυτα και όλα τα βλέμματα ήταν στραμμένα πάνω του, όπως η ίδια επιθυμούσε .
Η σαπουνόπερα της εβδομάδας:)

parksons
05.08.2008
09:23

Δεν έχει πολλά πράγματα να μαζέψει! Μονάχα λίγα ρούχα και δυο τρία άψυχα αντικείμενα! Καθώς κατέβαινε την ξύλινη σκάλα το μονό που ακουγόταν ήταν ένα νοερό τρίξιμο που του θύμιζε πόσο παλιό ήταν αυτό το σπίτι, ένα σπίτι που κάποτε ήταν ένα καταφύγιο αγάπης. Τότε λοιπόν άρχισε να θυμάται! Βεβαία… μονό τότε αρχίζουμε να θυμόμαστε! Μονό όταν περνούμε το δρόμο του αποχωρισμού! Το μονό που έπρεπε να πάρει μαζί του ήταν μια βαλίτσα γεμάτη από ασήμαντα δικά του πράγματα όμως εντελώς ξαφνικά ένιωσε την βαλίτσα αυτή τόσο βάρια λες και κουβαλούσε ένα σακίδιο γεμάτο από τεράστιες πέτρες! Δεν ήταν που ένιωθε αδύναμος, δεν ήταν που είχε βάλει πολλά πράγματα μέσα, ήταν που είχε καταλάβει πως η βαλίτσα αυτή ήταν γεμάτη από αναμνήσεις! Γεμάτη από αισθήματα και φωνές που ούρλιαζαν μαζί με το τρίξιμο της σκάλας και του θύμιζαν τα λάθη που είχε κάνει! Και το σπίτι, το παλιό άψυχο αυτό αρχοντικό πηρέ ζωή! Γέμισε με εικόνες και φιγούρες από το παρελθόν! H τεράστια σκαλιστή τραπεζαρία είχε γεμίσει με κόκκινα κεριά, όμορφα τριαντάφυλλα  χαβιάρι στα πιάτα και ένα λευκό κρασί διπλά στην φωτιά που τρεμόπαιζε στο τζάκι φτιάχνοντας φλόγες ερωτικές για να τελειοποιήσει την μαγική εκείνη νύχτα του Σεπτέμβρη! Πηρέ μια ανάσα και κατέβηκε βιαστικά τα υπόλοιπα σκαλιά που τώρα πια ήταν αγριεμένα από το πλέων ενοχλητικό τρίξιμο! Έκλεισε την πόρτα πίσω του και σκόρπισε τα πάντα στο πέρασμα του! Σαν ένας τρομοκράτης σε ένα πόλεμο που οι μονές σφαίρες ήταν οι αναμνήσεις! Ανέβηκε στο τρένο και κάθισε μακριά από παράθυρα και περίεργα πρόσωπα , έκλεισε τα μάτια του και ένιωσε την κάρδια του σαν ένα περίπτερο αδειανό που οι πελάτες το είχαν ρημάξει και το άφησαν εκεί έρημο να νοσταλγεί, να θυμάται, να ελπίζει !

skolakas
06.08.2008
17:27

Ιστοριούλα άκρως φανταστική ..μα πέρα για πέρα αληθινή

Εγκληματικές φυλακές Παλαμηδίου Αύγουστος 1865
Ξαπλωμένος στο μικρό και ανήλιαγο κελί του πάνω σε ένα πέτρινο κρεβάτι ο καπετάν Κωνσταντής Παγκός άναψε ένα αποτσίγαρο ..και ρούφηξε βαθειά στα πλεμόνια του το χαρμάνι
Μπας και ο νταλκάς του κατακάτσει…αλλά μάταια ..το σαράκι που τον κατάτρωγε μια ζωή ήταν μια λέξη μόνο…… γιατί?
Δεν είχε πολύ χρόνο μπροστά του και έπρεπε να κάνει την αυτοκριτική του ..ο εαυτός ..σκεφτόταν.. είναι ο χειρότερος δικαστής ..αναπολούσε το παρελθόν του…
Πάνε πολλά χρόνια από τότε που πολέμησε τους τούρκους για να ελευθερωθεί ο τόπος του, και όταν φύγανε οι συμπατριώτες του τον κυνηγήσανε σαν το νο 1 ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗ… τον επικήρυξαν με 20.000 γρόσια λεφτά που εισέπραξε με περίσσια ευχαρίστηση κάποιος σπιούνος ο πήλιος που είχε ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ… μετά το κάρφωμα έγινε γαιοκτήμονας και έτρωγε ΧΑΒΙΑΡΙ με χρυσά κουτάλια που το σερβίριζε ένας λακές με περούκα λιβρέα και προπέλα στο λαιμό.
Σε τούτο τον τόπο.. σκέφτονταν ο καπετάνιος…για να προκόψεις πρέπει να χεις κάνει σεμινάριο καριολιάς ..και η μόνη αξία που αναγνωρίζεται είναι εκείνη των νομισμάτων…
Άραγε τι είναι νόμιμο και τι παράνομο? η πλειοψηφία αποφασίζει γι αυτό.. και αν η πλειοψηφία παραφρονήσει δέσει μια ΠΕΤΡΑ στο λαιμό και ροβολήσει για την ακρογιαλιά… το ίδιο πρέπει να κάνουν και οι υπόλοιποι?
Ανασηκώθηκε το τσιγάρο έσβησε στα δάχτυλα του μα δεν πόνεσε ..έφτασε η ώρα του δήμιου ..έξω το ικρίωμα θανάτου τον περίμενε ..όλες οι αξίες σκέφτονταν ..εξαργυρώνονται ..τούτες όμως που κουβάλαγε μέσα του ..όχι ..ήταν χαρούμενος γι αυτό..
Στο διάβα του χρόνου πολλά τραγούδια γράφτηκαν για τον Κωνσταντή ..και κάθε Κωνσταντή…ένα από αυτά
λέει:
Όταν θα ρθείς να με ξεθάψεις απ’τις στάχτες….
Και διώξεις από πάνω μου όλη τη σκουριά..
Και ξαναβάλεις τις ρόδες μου σε ράγες..
Και γω αρχίσω να κυλάω ξανά..
Τότε οι λύπες θα με ψάχνουν Και άνεργες θα θρηνούν..
Θα πέφτουν μανιασμένες οι βροχές και θα ρωτούν..
Τι έγινε εκείνο το ΤΡΕΝΟ που έβλεπε..
τα άλλα τρένα να περνούν…..

sillia
06.08.2008
21:12

Ο ήλιος σιγά σιγά χαμήλωνε κι έτσι όπως έδειχνε φαινόταν σαν να θέλει να κάνει την απογευματινή του βουτιά στην θάλασσα να δροσιστεί κι αυτός! Ήταν μια από τις πιο ζεστές μέρες του καλοκαιριού και όλη η παρέα αποφασίσαμε να απολαύσουμε λίγες ώρες δροσιάς στην παραλία. Με το βλέμμα καρφωμένο στον χρυσό δίσκο που όλο και χαμήλωνε , άνοιξα την τσάντα μου και άρχισα να την ψάχνω θέλοντας να βρω χαρτί και μολύβι που πάντα είχα μαζί μου. Έστω και με απαλές γραμμές να κρατήσω αυτήν την εικόνα! Τα παιδιά δίπλα γελούσαν, πλατσούριζαν στο νερό και πετώντας ΠΕΤΡΕΣ στοιχημάτιζαν ποιος θα καταφέρει να την πετάξει πιο μακριά. Γύρισα το βλέμμα την ώρα που ο Γιώργος μετρούσε τα βήματα που θα του έδιναν φόρα και δύναμη ,ώστε η πέτρα του να φτάσει όσο το δυνατόν πιο μακριά κι έτσι να κερδίσει το στοίχημα. ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗ τον φωνάζαμε !!Πάντα κόντρα σε οτιδήποτε είχε μέτρα και ζύγι. Δεν του πήγαιναν αυτά. Ήταν πολύ ελεύθερος για να αντέξει γραμμές και όρια με αποτέλεσμα να πατάει αρκετά συχνά την κόκκινη γραμμή. Από καρδιά χρυσάφι και όλοι τον αγαπούσαμε!
Συνέχιζε το μολύβι να τρέχει στο χαρτί και να γράφει ότι το βλέμμα υπαγόρευε .Έγραφε έγραφε!!
Ένα ξαφνικό γντουπ ακούστηκε και γυρίζοντας σκάσαμε όλοι στα γέλια! Εμμμ την ήθελες την τούμπα σου αγόρι μου! Χαλίκι στρωμένη η παραλία, που πας με την σαγιονάρα να το παίξεις δισκοβόλος; Ακόμα και ο ίδιος γελούσε μη θέλοντας να πιστέψει στην ατυχία του. Ήθελε να το κερδίσει το στοίχημα για να γλυτώσει το κέρασμα . Όποιος έχανε θα πλήρωνε τα παγωτά. Με την σαγιονάρα σακατεμένη απ΄ το στραβοπάτημα και ελαφρώς κουτσαίνοντας πήρε τον δρόμο για το ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ που ήταν λίγο πιο πέρα. Σε λίγο ήταν και πάλι κοντά μας με μια αγκαλιά παγωτά και άρχισε να τα μοιράζει στον καθένα μας. Πλησιάζοντας εμένα με κοίταξε μ’ εκείνο το παιχνιδιάρικο βλέμμα, που πολλές φορές με δυσκόλευε να το ερμηνεύσω και μου είπε..
Καλά ρε συ…παγωτά ήταν το στοίχημα και όχι ΧΑΒΙΑΡΙ!!! Διαλέξατε τα πιο ακριβά, αλλά ας είναι καλά η σαγιονάρα! Ένα φιλάκι και πήρα το δικό μου.
Καθίσαμε όλοι πάνω σ΄ ένα βαρκάκι που ήταν αραγμένο ανάποδα λίγο πιο πέρα ,περιμένοντας τον καπετάνιο του να το ταξιδέψει.
Ήταν μια πολύ όμορφη εικόνα! Εμείς καθισμένοι στο βαρκάκι γύρω γύρω να απολαμβάνουμε το δροσιστικό παγωτό μας , με μουσική το τραγούδι της θάλασσας με τις μπάσες νότες της, όταν το κύμα έσκαγε στην άκρη της παραλίας και ακόμα πιο μπάσα όταν χτυπούσε σε κάποια από τα βράχια που ήταν πιο πέρα!!
Η φωνή του Κώστα μας έκανε να τιναχτούμε !
Παιδιά εσείς μείνετε ,εγώ πρέπει να προλάβω το ΤΡΕΝΟ των εννέα .Αύριο πρέπει να είμαι Κόρινθο και καλύτερα να ταξιδέψω νύχτα να αποφύγω τον καύσωνα. Γέλια ….
Άντε τα λέμε σύντομα. Ήταν μια πολύ όμορφη μέρα η σημερινή! Γειά σου cross γειά σου alkyoni γειά σου mellia γειά σου philippe γειά σου emmanuella γειά σου marylin…γειά σε όλα τα παιδιά…
Sillia τα λέμε την επόμενη εβδομάδα….στείλε μου τις πέντε καινούριες λεξούλες ..μην το ξεχάσεις!!!!!!!!

mellia
07.08.2008
02:27

Οι καλεσμένοι θα έφταναν από ώρα σε ώρα. Στην πλατεία του κουκουτσοχωριού γινόταν πανδαιμόνιο! Όλοι περίμεναν τα αποκαλυπτήρια με αγωνία!
Ήταν καιρός πια το κουκουτσοχώρι να αποκτήσει τον ανδριάντα του! Δημιουργός του έργου ποιός άλλος από τον διεθνούς φήμης καλλιτέχνη demtsek! Ένα περίπτερο είχε στηθεί στην μέση της πλατείας και μοίραζε αναμνηστικά φυλλάδια της βραδυάς.
Η Αλκυόνη όπως πάντα σε ετοιμότητα για τις προετοιμασίες ενώ ο πρόεδρος καθόταν σε αναμμένη κόκκινη προεδρική καρέκλα από την αγωνία του! Η κουκουτσομαμά, ψύχραιμη όπως πάντα προσπαθούσε να επιβάλλει την τάξη στο πλήθος ενώ κάποιοι μόνιμοι κάτοικοι έτρεχαν για τις τελευταίες λεπτομέρειες. Η spirtoulis επέβλεπε λίγο παραπέρα τις θέσεις των επίσημων καλεσμένων ενώ η emmanuella στόλιζε με λουλούδια τα τραπέζια. Η parksons συμπλήρωνε τις λίστες με τις ανακοινώσεις και η marylin από μακριά φώναζε smaaatsssss σε όσους κατέφθαναν στον χώρο! Ήταν μια βραδιά γεμάτη ένταση! Ξαφνικά ο soulrock τρέχοντας πανικόβλητος, έψαχνε να βρει τον υπεύθυνο του koykoytso-catering καθώς έκρινε πως το χαβιάρι δεν θα έφθανε για όλους! Ζήτησε αμέσως ενισχύσεις από τον demtsek ο οποίος σήκωσε την Αστυπάλαια στο πόδι προς εύρεση χαβιαρίου, το οποίο έστειλε αμέσως στο κουκουτσοχώρι με ένα c-130 έπειτα από συνεννόηση με τις ειδικές δυνάμεις.
Το τρένο με τους επισήμους ακούστηκε να σφυρίζει τρεις φορές και αυτό έκανε την κουκουτσομαμά και τον πρόεδρο να προβληματιστούν! Ακολούθησε ένας υπόκωφος θόρυβος και περίεργες λάμψεις μαζί με ιαχές. Αμέσως έστειλαν την Αλκυόνη για αναγνώριση και αντικατασκοπεία! Εκείνη πάνω στην βιασύνη της σκόνταψε σε μια πέτρα και έπεσε πάνω στην emmanuella που με την σειρά της έπεσε πάνω στην marylin η οποία έριξε κάτω την spirtoylis σκορπώντας στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα τα χαρτιά του προγράμματος!!! Ώ Θεέ του κουκουτσοχωρίου, βάλε το χέρι σου, αναστέναξε η Σίλλια!!!
Η τρομοκρατία δεν θα περάσει και οι τρομοκράτες θα πάνε από κει που ήρθαν, βρωντοφώναξε ο soulrock και επιστράτευσε όλο του το θάρρος κατευθυνόμενος προς την κεντρική πύλη! Πράγματι μόλις έφτασε εκεί αντίκρισε τον philipposm, που είχε αναλάβει χρέη security, να του κάνει νόημα για ησυχία!!! Μα βέβαια, ήταν προφανές ότι στο τραίνο κάτι περίεργο συνέβαινε…είχε σφυρίξει τρεις φορές άλλωστε! Η αγωνία όλων είχε φτάσει στο κατακόρυφο, ενώ μια χωριανή ονόματι mellia αργοπορημένη όπως πάντα ρώταγε δεξιά αριστερά τι συνέβαινε τσιρίζοντας, οπότε ο πρόεδρος δεν άντεξε και της είπε πως τα αυτιά δεν τα έχουμε για ομορφιά και πως θα έπρεπε να είχε ακούσει το τρένο να σφυρίζει τρεις φορές!
Τότε συνέβη κάτι μαγικό! Όχι ο θόρυβος δεν ήταν από εχθρικό στρατό αλλά από ορδές κουκουτσιών τα οποία κατέφθασαν από όλα τα σημεία του music heaven για την μεγάλη γιορτή κρατώντας στα χέρια αναμμένα φαναράκια! Ήταν τόσο όμορφο θέαμα! Όλοι χειροκρότησαν κατενθουσιασμένοι, ο philipposm με τον soulrock έβαλαν τα αντι-τρομοκρατικά σπρέυ στην θέση τους, ο πρόεδρος αναστέναξε με αγαλλίαση και επέστρεψε στην προεδρική του θέση, η μαμακουκούτσα γέλασε ευχαριστημένη, ο demtsek σκούπισε με ανακούφιση και αυτός τον ιδρώτα του, η αλκυόνη με τις spirtoylis, emmanuella και parksons μάζεψαν γρήγορα-γρήγορα τα σκόρπια χαρτιά και η marylin σκόρπιζε φιλιά δεξιά αριστερά με όση περισσότερη χάρη μπορούσε! Αφού κάθισαν και οι επίσημοι στις θέσεις τους η γιορτή ξεκίνησε και όλοι περίμεναν με λαχτάρα τα αποκαλυπτήρια!

Πήρε η mellia τις περισσότερες προτιμήσεις ! ΚΟΥΚΟΥΤΣΟΜΕΤΑΛΛΙΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ:)

Ιστορίες της εκπομπής 14-08-2008
Λέξεις παιχνιδιού: Πέφτω – Φουντούκι – Παραθυρόφυλο – Καλάθι – Κουρκουμπίνια

spirtoulis
10.08.2008
16:24

“Είχε τρελαθεί από τη χαρά του!! Του μίλησε!! Είπε “Το καλαθάκι σου και σε άλλη παραλία! Εδώ είναι το δικό μου γραφείο!”
Έχοντας το μόνιμο χαμόγελο της Crest ένιωθε τη χαρά του να αυξάνεται και τη γλυκόζη να πέφτει.
“Ένα κουρκουμπίνι!!”…σκέφτηκε και μπήκε με φόρα στο μαγαζί του κύριου Κλεινάκη .
Προς μεγάλη του λύπη δεν είχε κουρκουμπίνια! Αγόρασε όμως φρεσκότατα φουντούκια!
“Εξάλλου και οι δυο λέξεις έχουν από δύο ΟΥ”…σκέφτηκε… (σε τέτοιο επίπεδο στοχασμού σε φτάνει το ξεβράκωτο αγγελάκι που αρέσκεται στο να πετά βέλη με καρδούλες)
Πετούσε ένα-ένα τα φουντούκια στον αέρα και έκανε ελιγμούς για να καταλήξουν στο στόμα του.
Ένα φουντούκι όμως το πέταξε τόσο ψηλά που δεν έπεσε.
Με τα μάτια καρφωμένα ψηλά και το χαμόγελο να έχει μετατραπεί σε ένα σαχλό μειδίαμα απορούσε για το φουντούκι ώσπου…εξ ‘επαφής Γκντούπ! με το παραθυρόφυλλο του ημιυπόγειου και πάρ’ τον κάτω χάσκοντας σα χάνος! Τότε ακριβώς ήταν που γκλούπ! έπεσε και το φουντούκι!!
Γιατί ό,τι ανεβαίνει, κατεβαίνει…Νεύτωνας!

CROSS
11.08.2008
15:15

Όσον αφορά την ιστοριούλα…αυτή την εβδομάδα άφησα να βγει ο ποιητής από μέσα μου…άλλη φορά θα τον διπλοκλειδώνω να μην ξαναβγεί……
Η κυρία Φουντουκάκη, πολύ γνωστή πλανεύτρα
σύντομα αποδείχτηκε ότι ήτανε και ψεύτρα.
Τα παραθυρόφυλλα της έκλεισε για μέρες και για μήνες,
με τον χασάπη της τσακώθηκε άραγε για δύο σάπιες χήνες?
Που είναι ο καιρός που γέμιζε καλάθια με λουλούδια
και ερχότανε στην πόρτα της με γέλια και τραγούδια?
‘’Αχ χασάπη μου γλυκέ, αρνήσου τα αρνιά σου
Κι άσε επιτέλους να φανεί η τόση ομορφιά σου’’.
Έλεγε και ξανάλεγε γεμάτη με πικρία,
που έληξε έτσι άδοξα, αυτή η ιστορία.
Αργότερα ήρθε η άνοιξη και γέλασε επιτέλους,
μα βγήκε και περπάτησε παραμονές του θέρους.
Σκέφτηκε, ξανασκέφτηκε πώς είναι η ζωή,
θα βρεί κι αυτή την τύχη της κι ας είναι και γκαβή.
Πικράθηκε πολύ, δεν άντεχε, άλλο αυτή τη γεύση,
στο ζαχαροπλαστείο όμως θα ’βρισκε, αυτό που της αρέσει.
Είδε βιτρίνες με γλυκά, κάθε λογής και ντόπια,
και κουρκουμπίνια τυλιχτά, πνιγμένα στα σιρόπια.
Την άλλη μέρα έφαγε, μηλόπιτα και πάστες,
μα η καρδιά της χτύπαγε, για τους ζαχαροπλάστες.
Κι έτσι στην τύχη διάλεξε, τον έναν απ΄ τους δύο,
και όλοι τους ευχηθήκαν, ανθόσπαρτον τον βίον.
Μα κατεβαίνοντας τα δύο σκαλιά, πατάει το νυφικό της,
κι εκεί μπροστά στην εκκλησιά, χάνεται τ’ όνειρό της.
Τί θα κάνει ,πώς θα ζει, δεν θέλει να είναι μόνη,
τα φώτα όταν θα σβήσουνε, στο άδειο το σαλόνι.
Εκείνον πάλι θα σκεφτεί να πέφτει από τις σκάλες
μα θα περάσει ο καιρός, θα έρθουνε μέρες άλλες.

Emmanuella
12.08.2008
14:29

” Μια “συνηθισμένη” μέρα στο κουκουτσοχώρι “
Η Marylin ήταν στα πρόθυρα κρίσης !! Δεν το πίστευε !! Ήθελε να βρει βούτυρο φουντουκιού ! Και μην νομίζετε φουντούκι ό,τι κι ό,τι … φουντούκι Αυστραλίας παρακαλώ …
Έπρεπε τώρα η καημένη η alkyoni να βρει βούτυρο φουντουκιού Αυστραλίας … Πού να ξερε όμως ότι είχε σταματήσει η παραγωγή στην Αυστραλία …! Είναι οι Ολυμπιακοί αγώνες … και οι Αυστραλοί έχουν βάλει σκοπό να πάρουν όοολα τα μετάλλια … ! Οπότε φουντούκι Αυστραλίας –> γιοκ !
Τελικά η alkyoni κατάφερε να βρει βούτυρο νουαζέτ …
Η alkyoni είπε τα νέα στον Cross που τα είπε στην Melia, που τα είπε στον Philippo, ο οποίος με τη σειρά του τα είπε στην Spirtouli … ! Και η Spirtoulis το μόνο που είχε να κάνει ήταν να τα πει στον Skolaka ! Έλα όμως που η Spirtoulis το είπε και στην Sillia !
Έτσι η Sillia ήταν αυτή που έπρεπε να βγάλει το φίδι από την τρύπα . Ως καλή κουκουτσο-μαμα … … πήρε το καλάθι με τα κουτιά βουτύρου νουαζέτ και τα πήγε στην Marylin !
Η marylin το καταχάρηκε !! Επιτέλους, θα έφτιαχνε εκείνα τα λαχταριστά κουρκουμπίνια με άρωμα φουντουκιού !!
Όλα τα κουκουτσάκια είχαν συγκεντρωθεί στην υπέροχη αυλή της Marylin. ! Παντού υπήρχαν λουλούδια ! Τα αγαπούσε πολύ τα λουλούδια η marylin και αυτό φαινόταν !
Από μακριά φαινόταν η περιποίηση που είχε δεχτεί αυτή η αυλή ! Ολόκληρη ήταν στρωμένη από βότσαλα, σχηματίζοντας μια πανέμορφη νεράιδα !
Αυτά σκεφτόντουσαν όλα τα κουκουτσάκια, που είχαν ήδη πάρει θέση στο στρογγυλό τραπέζι, όταν έπεσε στο κεφάλι της Αλκυόνης ένα λεμόνι από την υπέροχη και μεγάλη λεμονιά με πυκνά φύλλα, που την έκαναν να μοιάζει με ομπρέλα.
Όλα τα κουκουτσάκια έσκασαν στα γέλια και ενώ γελούσαν, παρατήρησαν με την άκρη του ματιού τους, μέσα στα ανοιχτά παραθυρόφυλα του σπιτιού την Marylin να έρχεται νευριασμένη !
” Εγώ ήθελα βούτυρο φουντουκιού Αυστραλίας ! Αυτό είναι βούτυρο νουαζέτ Γαλλίας. Πάνε τα υπέροχα κουρκουμπίνια μου ! “
” Όλος ο κόσμος μπερδεύει το βούτυρο φουντουκιού με το βούτυρο Noisette.. αυτή δηλαδή γιατί το κατάλαβε ??? ” , μουρμούρισε η alkyoni … ενώ κρατούσε το κεφάλι της από τον πόνο από την πτώση του λεμονιού “
” Έλα τώρα βρε Marylin ! Εσύ μια τόσο καλή μαγείρισσα δεν πρέπει να παραπονιέσαι …είμαι σίγουρος ότι θα τα καταφέρεις και με το βούτυρο noisette ” , την ενθάρρυνε ο Demtsek .
Και σε λίγα λεπτά μια υπέροχη μυρωδιά έφτασε στις μυτούλες των κουκουτσιών. Τα κουρκουμπίνια ήταν έτοιμα !!
Demtsek , Cross , Alkyoni , Melia , Philippos , Spirtoulis , Skolakas , Sillia δηλαδή τα υπέροχα κουκουτσάκια είπαν με μια φωνή ” Mmmm … Delicious !! “
Και εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκαν αγουροξυπνημένοι στην αυλή οι Emmanuella , Parksons και Soulrock που τους είχε ξυπνήσει η μυρωδιά !!
Και όλα τα κουκουτσάκια μαζί πέρασαν ένα υπέροχο απόγευμα !!

skolakas
13.08.2008
00:52

Aπόψε μαυρομάτα μου ΠΕΦΤΩ στην αγκαλιά σου
για να γευτώ μανάρι μου τα ζόρικα φιλιά σου..
όλοι σου τάζουνε λαγούς κι όλο σου στέλνουν άνθη
μα εσύ κρατάς κουκλίτσα μου ένα χοντρό KAΛΑΘΙ
τα βράδια οι αγαπητικοί σου κάνουνε καντάδα
μα απ το ΠΑΡΑΘΥΡΟΦΥΛΟ μπουγέλο με μπουγάδα
παράτα τα καμώματα μην είσαι όλο γκρίνια
και θα σου φέρω κούκλα μου μελάτα ΚΟΥΡΚΟΥΜΠΙΝΙΑ
για σε ΦΟΥΝΤΟΥΚΙ θα γεννώ στο στόμα σου να λιώσω
και στη ζεστή σου αγκαλιά εκεί θε να ξαπλώσω..

Πήρε ο skolakas τις περισσότερες προτιμήσεις ! ΚΟΥΚΟΥΤΣΟΜΕΤΑΛΛΙΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ :)

alkyoni
14.08.2008
00:07

Κι εμένα σε ποίημα μου βγήκε τελικά… πιο εύκολο και πιο δημιουργικό!!
Η αυτοψυχανάλυση
Είναι κρίμα να πέφτω πάντα στα ίδια λάθη,
και να μην μπορώ να βάλω ούτε ένα καλάθι !
Είναι περίεργο όταν ανοίγω το παραθυρόφυλλο κι αντί να δω τα ζήνια,
να βλέπω μπροστά μου συνέχεια κουρκουμπίνια!!
Είναι μεγάλο το λούκι που περνώ,
σαν το μεγάλο το φουντούκι που ’χω φυλαχτό !!!

SouLRocK
14.08.2008
01:08

Συμφωνώ με την alkyoni οπότε να και το δικό μου το ποιηματάκι…
Κάτω από το μπαλκόνι σου περνώ,
περιμένοντας να ανοίξεις το παραθυρόφυλλο σου να σε δω…
Τα μάτια σου αστράφτουν σαν ρουμπίνια,
τα χείλη σου, γλυκά σαν κουρκουμπίνια…
Αστέρι που έπεσες από τον ουρανό,
λάμπεις εκεί πάνω φωτεινό…
Πάρε με, βάλε με στο δικό σου καλαθάκι,
θέλω να γίνω το μικρό σου φουντουκάκι…

Ιστορίες της εκπομπής 21-08-2008
Λέξεις παιχνιδιού: Παρτιτούρα – Εντολή – Κομήτης – Παραγωγός – Παρένθεση

CROSS
18.08.2008
16:28

Η ερημιά συνεχίζεται…ούτε μια ιστορία δεν έσκασε μύτη ακόμα…τέλος πάντων
θα ξεκινήσω πρώτος αυτή την εβδομάδα
<<Ο ήχος από τη μύτη του μολυβιού που μόλις έσπασε διαπέρασε την γαλήνη της νύχτας. Σηκώθηκε αφήνοντας τα χαρτιά του στο γρασίδι, ανέβηκε την ανεμόσκαλα και έφτασε στο σπιτάκι του δέντρου που κατοικούσε τους καλοκαιρινούς μήνες. Επέστρεψε με μια κασετίνα γεμάτη με τα απαραίτητα, ώστε να μη χρειαστεί να βγει ξανά από τον κόσμο της φαντασίας του. Φύσηξε ένα απαλό αεράκι, ικανό να παρασύρει τις πολύτιμες παρτιτούρες που σκόπευε να ολοκληρώσει, πριν κάνουν την εμφάνισή τους οι πρώτες ηλιαχτίδες. Έτρεξε να τις προφτάσει, μάταια όμως. Ο αέρας δυνάμωνε και έχασε κάθε ελπίδα. Ευχήθηκε να μπορούσε να τρέξει τόσο, όσο το μικρό ξανθό αγόρι πάνω στον κομήτη του, σε εκείνο το βιβλίο που διάβαζε και τον συνάρπαζε όταν ήταν μικρός. Απογοητεύτηκε και γύρισε πίσω… Την επόμενη μέρα ένα φύλλο πιάστηκε στον ανεμόμυλο του κύριου Σμίθ. Ήταν από τους τελευταίους παραγωγούς σταριού ,που απέμειναν στην πλαγιά του βουνού και επιβίωναν κάνοντας αγροτικές εργασίες. Παραξενεύτηκε αλλά αμέσως έπιασε τη φλογέρα του και έδωσε ζωή στις εγκαταλελειμμένες νότες, που χτύπησαν τυχαία την πόρτα του, ανοίγοντας μια ευχάριστη παρένθεση στην κοπιαστική δουλειά του. Στην απέναντι όχθη άλλη μια παρτιτούρα, μόλις διέσχισε το ποτάμι χωρίς να καταφέρει να διατηρηθεί ακέραιη. Ένας ψαράς έπιασε με το αγκίστρι του το μουσκεμένο κομμάτι χαρτιού και το άφησε να στεγνώσει. Το κοίταξε προσεκτικά. Ελάχιστες νότες που επέζησαν από το νερό, περίμεναν υπομονετικά. Ο ψαράς έβγαλε τη μικρή του φυσαρμόνικα από το καλάθι με τα φαγώσιμα που του είχε ετοιμάσει η γυναίκα του, και έπιασε έναν χαρούμενο σκοπό, προσπαθώντας να φανταστεί τον συνδυασμό των μισοσβησμένων μαύρων σημαδιών στο χαρτί. Στην πόλη, η τρίτη παρτιτούρα πάλευε να ελευθερωθεί από τις ρόδες ενός αμαξιού. Τελικά με τη βοήθεια του ανέμου έφτασε στο απέναντι πεζοδρόμιο και μπήκε στη μισάνοιχτη σχολική τσάντα της κόρης του δημάρχου ,που περίμενε τον πατέρα της να τελειώσει την συζήτηση με τον μανάβη. Η μικρή γυρνώντας στο σπίτι, ανακάλυψε χαρούμενη αυτό που τρύπωσε στα τσάντα της όσο ήταν στην αγορά. Κάθισε στο πιάνο της και έπαιξε τη μελωδία ,που ήταν τόσο όμορφη και την έκανε να την παίζει και να την ξαναπαίζει ,κάθε φορά πιο δυνατά, όλο και πιο δυνατά. Ο ήχος του πιάνου ενώθηκε με την φυσαρμόνικα του ψαρά. Εκείνος χαρούμενος που είχε συνοδεία στην μουσική του, έλυσε τη βάρκα και απόλαυσε την βόλτα στο ποτάμι με τη μελωδική συντροφιά του. Ο κύριος Σμίθ άκουσε τη μουσική που ερχόταν από μακριά και συνειδητοποιώντας ότι ήταν μέρος της παρτιτούρας που βρήκε το πρωί, έπιασε τη φλογέρα του ξανά, συνοδεύοντας το μελωδικό ντουέτο. Η μουσική δυνάμωνε συνέχεια. Στην μελωδική παρέα προστέθηκαν μια κιθάρα και ένα τρομπόνι σαν να εκτελούσαν εντολές από κάποιον μαέστρο. Σιγά σιγά μια μικρή ορχήστρα ερμήνευε τη χαμένη μελωδία του νεαρού μουσικού που κατοικούσε στο δεντροσπιτό του. Χωρίς εκείνος να το μάθει ποτέ, η μουσική που παρέσυρε ο άνεμος εκείνη τη νύχτα μακριά του, ταξίδευε σε όλο τον κόσμο, όπως ο μικρός πρίγκιπας πάνω στον κομήτη του>>.

Πήρε o Cross τις περισσότερες προτιμήσεις ! ΚΟΥΚΟΥΤΣΟΜΕΤΑΛΛΙΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ :)

emmanuella
18.08.2008
19:39

Ώρα και για την δική μου ιστοριούλα νομίζω !!! Δεν έχω αρκετή έμπνευση … θα φανεί άλλωστε … αλλά για να είμαι εντάξει… Ορίστε :
Η Λιλίκα κάθισε για λίγο να ξεκουραστεί. Είχε φροντίσει όλα αυτά τα λουλούδια. ‘Ήταν σίγουρη ότι ο κ. Αρθούρος δεν συμπαθούσε τα λουλούδια. Τα είχε εκεί μόνο για ομορφιά. Γι’ αυτό άλλωστε είχε προσλάβει και την ίδια. Αυτός ήταν παραγωγός ταινιών. Έλειπε όλη μέρα, αλλά πριν φύγει έδινε τις σωστές οδηγίες για την φροντίδα του κήπου του.
Η Λιλίκα λάτρευε τα λουλούδια. Της άρεσε να δουλεύει στον κήπο, της άρεσε να χαζεύει και να θαυμάζει αυτήν την πανδαισία των χρωμάτων και των αρωμάτων. Δεν υπηρετούσε τις εντολές του κ. Αρθουρου, του αφεντικού της, από υποχρέωση. Αγαπούσε τη δουλειά της.
Ήταν μια ευχάριστη παρένθεση στην μονότονη, κατά τα άλλα, ζωή της. Της άρεσε να ξυπνάει κάθε πρωί και να πηγαίνει στο σπίτι του κ. Αρθούρου και να βλέπει τόσα πολλά λουλούδια. Λουλούδια χρωματιστά που με την δική της φροντίδα το καθένα μιλούσε με τη δική του γλώσσα στην ψυχή της νεαρής κοπέλας. Την ίδια μαγεία που έβρισκε στην μελωδία που μπορούσε να βγάλει από μια απλή παρτιτούρα, μπορούσε να την δει και σε μια απλή μαργαρίτα.
Μια μέρα όμως, η μαγεία της Λιλίκας γκρεμίστηκε όταν πήγε ένα πρωί στο σπίτι του κ. Αρθούρου και τα είδε όλα κατεστραμμένα. Λες και ένας κομήτης είχε πέσει στη Γη και τα χε διαλύσει όλα. Δεν έμαθε ποτέ την αιτία.
Στενοχωρήθηκε πολύ, όχι επειδή έχασε τη δουλειά της, αλλά επειδή τόσα πολλά λουλούδια χάθηκαν. Κάθε λουλούδι αυτού του κήπου συμβόλιζε και ένα διαφορετικό συναίσθημα της Λιλίκας. Τώρα δεκάδες συναισθήματά της είχαν χαθεί. Ένας τεράστιο κενό μέσα της μόλις είχε δημιουργηθεί.

demtsek
20.08.2008
00:50

Μια ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ στην έναστρη καλοκαιρινή νύχτα, ένας ΚΟΜΗΤΗΣ ταξιδευτής τ΄ ονείρου, με ΕΝΤΟΛΗ του έγραψε η πύρινη γραφίδα του την ΠΑΡΤΙΤΟΥΡΑ ενός μελαγχολικού πρελούντιου, γι΄ αγάπες και φιλίες χαμένες. Η νοσταλγία ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ απρόσκλητων αναμνήσεων, πόνεσε έντονα την ψυχή…!!!

Ιστορίες της εκπομπής 28-08-2008
Λέξεις παιχνιδιού: Πωλήτρια – Καπέλο – Ξενυχτάδικο – Μαριονέτα – Πιρούνι

emmanuella
26.08.2008
18:13

Πρέπει να ήταν λίγο μετά τις 10 το πρωί. Η Ιφιγένεια θυμάται που πριν κάποια λεπτά χτυπούσε με μανία το εκνευριστικό ξυπνητήρι. Κοιμισμένη, με τα μάτια κλειστά ακόμα, σηκώθηκε και επισκέφτηκε το μπάνιο. Πλύθηκε γρήγορα γρήγορα, ντύθηκε όπως όπως, και σιγά σιγά και σταθερά βγήκε από το σπίτι. Τυφλώθηκε από τις φωτεινές ακτίνες του ηλίου που αγκάλιαζαν οτιδήποτε και οποιονδήποτε αντίκριζε στο φως της ημέρας και έβαλε γρήγορα τα γυαλιά της. ” Τι τα θέλω τα ξενυχτάδικα. Χάλια είμαι σήμερα “, μουρμούρισε.
Καθώς περπατούσε στην κεντρική πλατεία συνειδητοποίησε ότι είχε πολύ χρόνο μπροστά μέχρι το ραντεβού της. Έκατσε σε ένα παγκάκι και αμέσως παρατήρησε τη βιτρίνα απέναντι. Μια εκθαμβωτική μαριονέτα κρεμόταν από ένα σκοινί κρατώντας μια μεγάλη και πολύχρωμη ταμπέλα με το όνομα του μαγαζιού, που τραβούσε τα βλέμματα των περαστικών. Η Ιφιγένεια δεν έχασε χρόνο. Μπήκε μέσα και χάζεψε τα πολυάριθμα καπέλα. Άλλα γεμάτα φτερά, άλλα τεράστια, άλλα πολύχρωμα, άλλα εντελώς περίεργα. Το βλέμμα της τραβήχτηκε από ένα καπέλο, χρώματος σάπιου μήλου, με καταπράσινα φύλλα να απεικονίζονται απάνω. Πήρε το καπέλο, το φόρεσε και γύρισε στη πωλήτρια να την ρωτήσει αν της πήγαινε. Η πωλήτρια της απάντησε “όχι” και της πρότεινε ένα καπέλο μαύρο με κόκκινα πούπουλα. Η Ιφιγένεια όμως δεν ήθελε μαύρο χρώμα. Δεν της άρεσε. Έτσι, πεισματάρα που ήταν, αγόρασε το καπέλο που της άρεσε. Δεν ήταν εγωίστρια, απλά πίστευε στον εαυτό της.
Βγήκε έξω από το μαγαζί, με το καινούργιο της καπέλο στο κεφάλι, και κοίταξε ψηλά. Είδε τα σύννεφα να μαζεύονται. Έκατσε πάλι στο παγκάκι απέναντι και αγνάντευε τα συννεφάκια που γρήγορα γρήγορα έπαιρναν θέση για να κλάψουν. Αμέσως άρχισε να παίζει το παιχνίδι με τα σύννεφα. ” Αυτό μοιάζει με γάτα, αυτό μοιάζει με δεινόσαυρο, εκείνο μοιάζει με κάβουρα και το άλλο εκεί μοιάζει με πιρούνι! “, σκεφτόταν.
Ο ήχος τους κινητού της διέκοψε τις σκέψεις της. Ήταν ήδη 11.30. Είχε αργήσει. Σηκώθηκε και πήρε το δρόμο της για τη δουλειά έχοντας το μυαλό της πάντα εκείνο το σύννεφο που έμοιαζε με πιρούνι !! ” Άκου κει πιρούνι ” , σκεφτόταν.

demtsek
27.08.2008
03:04

Για την Άλκηστη λίγα γνώριζα. Το βέβαιο ήταν ότι εργαζόταν σαν ΠΩΛΗΤΡΙΑ στο κατάστημα Four-Four. Εκτός εργασίας, η όλη εμφάνιση της, σου έδινε την εντύπωση μιας γυναίκας από “τζάκι”. Η κομψότητα της απαράμιλλη. Τα πάντα προσεγμένα. Φίνο το ρούχο, μοδάτο το παπούτσι και όχι σπάνια το ΚΑΠΕΛΟ. Ένα υπέροχο καστορένιο καπέλο σε βαθύ κόκκινο.
Σε μία τυχαία συνάντηση μας σ΄ ένα ΞΕΝΥΧΤΑΔΙΚΟ της “παραλιακής”, διαπίστωσα ότι, εκτός από την εμφάνιση, η συμπεριφορά της γενικά είχε κάτι το πολύ αριστοκρατικό. Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε ο τρόπος που έτρωγε. Καθισμένη σχεδόν κάθετα στην καρέκλα της, με τους αγκώνες να μην ακουμπούν στο τραπέζι, με το ΠΙΡΟΥΝΙ κρατημένο με το αριστερό χέρι της, το μαχαίρι με το δεξί, μασώντας με το στόμα σχεδόν κλειστό..!!. Αβίαστα τραβούσε την προσοχή και τον θαυμασμό.
Με τίποτα δεν θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι, η όλη εικόνα της ήταν η εικόνα μιας ΜΑΡΙΟΝΕΤΑΣ που έπαιζε ένα ρόλο. Ήταν αυθεντική με άλφα κεφαλαίο.
Ίσως, εάν μου δινόταν ο χρόνος, μάθαινα περισσότερα γι΄ αυτήν. Όμως η ξαφνική εξαφάνιση της κλείδωσε την δυνατότητα αυτή. Έτσι η ανάμνηση της θα καταλήγει σαν κομμένη ταινία μ΄ ένα τέλος απρόσμενο, υποχρεωτικό.

CROSS
27.08.2008
12:55

Στο κεντρικό πολυκατάστημα της περιοχής, χάθηκε μια μέρα η μικρή κόρη της οικογένειας Παπαδοπούλου. Παίζοντας με τον αδελφό της την πωλήτρια, κρύφτηκε μέσα σε μια χάρτινη κατασκευή, που χρησίμευε ως κουκλοθέατρο πριν από μερικούς μήνες. Είχε ξεμείνει εκεί από τα Χριστούγεννα, που όλα τα μαγαζιά βάζουν τα καλά τους για να υποδεχτούν τους μανιώδεις καταναλωτές. Έτσι, μέσα σε ένα σωρό από μαριονέτες ξεχάστηκε το μικρό άτακτο κοριτσάκι με τις μπούκλες και το ροζ φορεματάκι. Αυτή την περιγραφή έδωσαν οι γονείς και κυκλοφόρησε σε όλη την πόλη, με αφίσες και μικρές φωτογραφίες που περνούσαν από χέρι σε χέρι.
Η κυρία Παπαδοπούλου επέστρεψε στο σπίτι της περιμένοντας με αγωνία να μάθει νεότερα.
Ο σύζυγός της περίμενε στο αστυνομικό τμήμα. Οι ώρες περνούσαν και η μικρή παρέμενε κλειδωμένη μέσα στο πολυκατάστημα. Δεν φοβόταν αρχικά, το διασκέδαζε. Πήγαινε σε όλους τους ορόφους, παίζοντας το αγαπημένο της παιχνίδι, αλλά ήταν μόνη της και νοσταλγούσε την παρέα του αδερφού της. Βρισκόταν στο τμήμα με τα παιδικά βιβλία. Ευτυχώς υπήρχε φώς και μπορούσε να χαζέψει τις εικόνες των παραμυθιών. Έβλεπε πολύχρωμα βοτσαλάκια και ψάθινα καπέλα, θάλασσα και μικρά παιδιά να παίζουν στην παραλία. Δεν ήξερε να διαβάζει, αλλά ήθελε πολύ να ακούσει αυτή την ιστορία από τη μητέρα της. Πήρε μαζί της το βιβλίο και ανέβηκε στον επάνω όροφο. Δεν ενθουσιάστηκε, και ξαναγύρισε στο σημείο που αρχικά είχε κρυφτεί λίγες ώρες νωρίτερα.
Η αγωνία των υπόλοιπων μελών της οικογένειας μεγάλωνε. Ο μικρός αδελφός της όμως δεν φαινόταν να ανησυχεί ιδιαίτερα αντίθεση με τη μητέρα του που τυχαία είδε την χθεσινή εφημερίδα. Είχε γίνει μια φασαρία έξω από ένα ξενυχτάδικο, που βρισκόταν πολύ κοντά στο μέρος που σήμερα το πρωί είχαν χάσει την κόρη τους.
Η μικρή είχε κουρνιάσει μέσα στο κουκλοθέατρο. Το κρύο περόνιαζε το σώμα της ,η μοναξιά και ο φόβος την ψυχή της. Αποκοιμήθηκε. Ξαφνικά μέσα στον ύπνο της αισθάνθηκε να πετάει, και να την τυλίγει ένα κύμα ζεστασιάς.
Ο πατέρας της επέμενε να ξαναψάξουν στο κτίριο και έτσι παρακάλεσε το φύλακα να του ανοίξει. Τρέχοντας ανεβοκατέβαινε τις σκάλες και προσπαθούσε να θυμηθεί μήπως υπήρχε κάποιο μέρος που δεν είχαν ψάξει. Βρήκε την ξεχασμένη χάρτινη κατασκευή και μέσα την αγαπημένη του κόρη να κοιμάται δίπλα στις μαριονέτες. Την πήρε στην αγκαλιά του και την τύλιξε με το παλτό του. Η μικρή το ένιωσε στον ύπνο της, αλλά δεν ξύπνησε πάρα το επόμενο πρωί, μέσα στο αγαπημένο της πάπλωμα με τις χρυσοκεντημένες νεράιδες.

Πρόεδρε το πιρούνι λείπει:P

GMJB
27.08.2008
22:21

Η πωλήτρια στο μαγαζί με τα καπέλα έφαγε μια μαριονέτα χρησιμοποιώντας το πιρούνι της και έτρεξε στο ξενυχτάδικο!!!
Εννοείται πως αυτό δεν είναι η ιστορία μου…! Λοιποοοοον!
Όλες οι μαριονέτες την κυνηγούσαν… Δεν ήξερε που να πάει! Άρχισε να τρέχει. Δεν ήξερε που ήταν… Άρχισε να πανικοβάλλεται! Τι θα έκανε; Έπρεπε κάπως να ξεφύγει αλλά δεν ήξερε πώς… Απλά συνέχισε να τρέχει, δεν μπορούσε να σκεφτεί! Την είχε καταλάβει ο φόβος… Μια στιγμή όμως, σκόνταψε! Μόλις ακούμπησε το έδαφος κατάλαβε πως τώρα πια δεν είχε καμία ελπίδα! Είδε τις ύπουλες κούκλες να πλησιάζουν με τα γιγάντια πιρούνια τους έτοιμα να τη φάνε! Η πιο μεγάλη άνοιξε το στόμα της και…
Η Καλλιόπη ξύπνησε ολόβρεχτη… Κοίταξε το ρολόι… Ήταν ήδη 9.00! Είχε αργήσει αλλά δεν μπορούσε να χάσει και αυτή τη δουλειά! Ο μισθός ήταν απίστευτος αφού ήταν άλλωστε πωλήτρια στο πιο διάσημο μαγαζί ρούχων της πόλης! Έκανε το πιο γρήγορο μπάνιο της ζωής της, φόρεσε ότι βρήκε και έφυγε τρέχοντας από το σπίτι! Έφτασε στο μαγαζί 15 λεπτά αργότερα όμως μόλις μπήκε ο ιδιοκτήτης της είπε να φύγει κατευθείαν… Η Καλλιόπη έκανε ότι μπορούσε αλλά τελικά έφυγε με σκυμμένο κεφάλι! Για άλλη μια φορά είχε μείνει χωρίς δουλειά! Δεν άντεχε άλλο! Ο τελευταίος χρόνος ήταν υπερβολικά δύσκολος! Χώρισε από τον άνδρα της, έχασε 5 δουλειές και όλη την ώρα έτρεχε στο δικηγόρο! Το μόνο που την παρηγορούσε ήταν τα καλά της καπέλα που όπως πίστευε ήταν το μόνο που άξιζε στη ζωή της! Αν τα χανε και αυτά θα αυτοκτονούσε! Όμως δεν θα την έπαιρνε από κάτω! Είχε όλη της τη ζωή μπροστά της! Το ίδιο βράδυ πήγε σε ένα ξενυχτάδικο για να τα πιεί! Ήξερε πως όλα θα διορθώνονταν, αλλά για ένα βράδυ ήθελα να ξεχάσει τα πάντα!

Αυτό ήταν! Ελπίζω να σας αρέσει… Είναι η πρώτη μου εδώ πέρα και δεν έχω συνηθίσει ακόμα!

skolakas
28.08.2008
01:21

Ήταν αργά, κάτι λίγο μετά τα μεσάνυχτα, το ΞΕΝΥΧΤΑΔΙΚΟ ντουμανιασμένο από την κάπνα και την τσίκνα.
Ο Σκόλακας τα πινε ψιλομανουριασμένος που έπρεπε να πληρώσει λογαριασμό με υμίψηλο ΚΑΠΕΛΟ .Ήταν μέσα Αυγούστου και όλες οι ταβέρνες της περιοχής του ήταν κλειστές, ε σε εκείνες τουλάχιστον το καπέλο ήταν τραγιάσκα.. σκέφτηκε.
Έκανε νεύμα στον ταβερνιάρη και εκείνος με τη σειρά του φώναξε μια κοπελιά που τηγάνιζε ψάρια..
-Σίλλιαααα το λογαριασμό στο τέσεραααα..
Ηξερε τι έκανε ο κάπελας άλλος θα πλήρωνε τη νύφη..
Η κοπελιά τον πλησίασε έβγαλε το τεφτέρι και άρχισε να κάνει την πρόσθεση…
-Ορίστε κύριε 44,50 ευρώ
-Τι.. απάντησε ο Σκόλακας..44,50… μια γίγαντες. .μισό σκουμπρί.. και 1 κιλό κρασί? μα δε μου λες κορίτσι μου που βρίσκομαι? στο κεντρικό θησαυροφυλάκιο του κράτους?
-Ξέρετε κύριε Σκόλακα.. εγώ ΠΩΛΗΤΡΙΑ είμαι.. δεν ευθύνομαι για τις τιμές.. αλλά να ξέρετε μέσα στο λογαριασμό είναι και η ορχήστρα μας που όπου νάναι έρχεται..
..Αα ήρθαν κιόλας
..Βρε καλώς τους…
Εκείνη τη στιγμή ο Σκόλακας κρατούσε μετέωρη μια γερή μπουκιά με κατεύθυνση το στόμα του ..μα μόλις είδε το απίστευτο μπουλούκι που έκανε την εμφάνιση του.. τού έφυγε το ΠΙΡΟΥΝΙ από τα χέρια..
Μπροστά ήταν ο μαέστρος Κροςς τα ρούχα του ήταν πολύ κυριλέ για ταβέρνα στα χέρια του κρατούσε ένα μάτσο παρτιτούρες
ακολουθούσε ένας χαμογελαστός εύσωμος νεαρός με σομπρέρο και μπαγλαμά στον ώμο πλησίασε εγκάρδια τη Σίλλια
-Καλησπέρα μωρό μου. .γεια σας μάγκες..
-Καλησπέρα Σοουλρόκ.. απάντησε αυτή..
Μια δεσποινίδα με Ιταλλόφωνο ιδίωμα.. και γλυκεία φωνούλα. .σα να φρενάρει τρένο.. κρατούσε σημειώσεις..
-Καλησπέρα κουκούτσια.. είπε.. Κροςς να πούμε πρώτα το ti amo.. και ο Κροςς κοιτάζοντας το Σκόλακα της απάντησε..
-Ελα έλα Αλκυόνη δεν τα λέμε αυτά μπροστά στους πελάτες..
Ο Σκόλακας κοίταξε βαριεστημένα πίσω του.. δεν υπήρχε ψυχή ..ήταν ο μοναδικός πελάτης στο μαγαζί..
-Μια κοπελίτσα με φιογκάκι στα μαλλιά, με ένα πιανάκι yamaya κρεμαστό από το σβέρκο ..που στη σκέψη του Σκόλακα ήρθαν παλιές ελληνικές ταινίες τύπου καίλα..
..κάτι μονολογούσε..
-Συγκεντρώσου Εμμανουέλλα ..έκανε αυστηρά ο Κροςς. .εκείνη συνοφρυωμένη έπαιζε μηχανικά με τα πλήκτρα..
-χμμ. .λοιπόν λοιπόν ας οργανωθούμε..
Η ορχήστρα βολεύτηκε στο πάλκο ο ταβερνιάρης στο βάθος ..έξυνε το πιγούνι του τίποτα δε μάζεψε ακόμα και τούτος ο πελάτης δε φαίνεται να κουβαλάει. .χαρτούρα..
Η Σίλλια με γοργά μικρά βήματα ..πήρε το μικρόφωνο..
-Κυρίες και κύριοι ..είχε πολύ γλυκεία φωνή ..θα ανοίξουμε το πρόγραμμά μας ..με τραγούδια της παρέας ..για να διασκεδάσουμε ..και να γλεντήσουμε όλοι μαζί..
Ο Σκόλακας ξανακοίταξε πίσω του.. εξακολουθούσε να μην υπάρχει ψυχή..
και ξαφνικά κάνει την εμφάνιση του ένας πελάτης ..κορίτσι ήταν κρατούσε ένα πανέρι με λουλούδια..
-Καλώς την Σπιρτούλις ..φώναξε η Σίλλια από το μικρόφωνο..
Ο καλοκουρδισμένος μπαγλαμάς τού Σοουλρόκ.. άρχισε να κελαηδάει ..ο κροςς έδινε κάποιες τελευταίες οδηγίες, σχετικά με το ρεπερτόριο ..η Σίλλια με ένα χμ..χμ.. καθάριζε το λαιμό της ..η Αλκυόνη χτυπούσε απαλά ένα χριστουγεννιάτικο
τρυγονάκι ..η Εμμανουέλλα ..ξέπιανε τα δάχτυλα της πρόσφατα
ξεπέρασε την τενοντίτιδα.. η Σπιρτούλις πουλούσε λουλούδια.. ο κάπελας ..σκέφτονταν ότι στην επόμενη ζωή δε θα είναι ΜΑΡΙΟΝΕΤΑ.. και ο Σκόλακας παρήγγειλε άλλο ένα κιλό κρασί..
Και ζήσανε αυτοί καλά και μείς καλύτερα !!!

Πήρε o skolakas τις περισσότερες προτιμήσεις ! ΚΟΥΚΟΥΤΣΟΜΕΤΑΛΛΙΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ :)

Spirtoulis
28.08.2008
01:25

Ψιτ! μου κρεμάσατε το κουτάλι? με έφαγε η δουλειά
Λοιπόν ορίστε και η δική μου ιστοριούλα υπό την επήρεια πονοκεφάλου…
<<Μου πες αν μπορώ να διακτινιστώ…και το προσπάθησα… Αλλά βρέθηκα στον κόσμο της σιωπής… Εκεί που μιλούν τα μάτια και οι κινήσεις… Εκεί που ένα καπέλο κάνει τη διαφορά… Το δικό μου είναι ξεφτισμένο…όχι από τον καιρό, αλλά από τις άθλιες νύχτες σε εκείνο το ξενυχτάδικο της Λεωφόρου Ελπίδας Κατακερματισμένης. Σα μαριονέτα κινούμαι πια…και το καπέλο φτάνει ως το πάτωμα. Παράξενο…το σύρσιμό του στο πάτωμα μοιάζει με ήχο από πιρούνι που τρίζει στο άδειο πιάτο και σου ματώνει την καρδιά… Και αυτή η πωλήτρια…η Ζωή…δε λέει να με πετάξει…>>

alkyoni
28.08.2008
02:19

“Το πιτσιρίκι στο διπλανό τραπέζι είχε χορτάσει με το φαγητό του και μιας και δεν του επιτρεπόταν να σηκωθεί ακόμα από το τραπέζι, άρχισε να παίζει με το πιρούνι και τις πατάτες που είχαν απομείνει στο πιάτο του. Έβαλε και το καπέλο του στην μικρή παράσταση που ετοίμασε, σαν να ήταν το σκηνικό
Οι πατάτες και το πιρούνι όμως είχαν το ρόλο των ηθοποιών .
Είχε πολύ φαντασία ο μικρός…
Την άλλη μέρα το πρωί, τον συνάντησα μαζί με τους γονείς του να χαζεύει έξω από μια βιτρίνα μια μαριονέτα.
Εγώ βρισκόμουν μέσα στο κατάστημα και με εξυπηρετούσε μια πωλήτρια που φαινόταν ότι δεν είχε ξυπνήσει καλά καλά… Ποιος ξέρει σε ποιο ξενυχτάδικο να ήταν το προηγούμενο βράδυ!
Μετά μπήκε ο μικρός με τους γονείς του στο μαγαζί. Μια άλλη πωλήτρια εμφανίστηκε από το βάθος του μαγαζιού για να τους εξυπηρετήσει.
Ευτυχώς αυτή φαινόταν αετός! Ο μικρός μας φίλος, έδειξε στην πωλήτρια την μαριονέτα της βιτρίνας , εκείνη την έβαλε μέσα σε ένα μεγάλο γαλάζιο κουτί και καθώς έφευγαν είδα να φωτίζεται το προσωπάκι του μικρού μας φίλου από ένα τεράστιο χαμόγελο.”

Ιστορίες της εκπομπής 01-09-2008
Λέξεις παιχνιδιού : Φάκελος – Χλιδή – Συλλογή – Άβακας – Μύθος

MissRoro
30.08.2008
02:14

Αποφάσισα να έρθω και γω στην παρέα σας μιας και βρήκα πολύ ενδιαφέρον το θέμα με τις ιστοριούλες, και να γίνω ένα γλυκό κουκουτσάκι, όπως λέει η sillia με την όμορφη φωνή της στο μικρόφωνο του Radio MusicHeaven.
Aς σας παρουσιάσω λοιπόν την ιστορία μου η οποία είναι φανταστική άρα ο μύθος δεν ισχύει:
Η παρακάτω ιστορία αποτελεί ένα μύθο που δημιουργήθηκε για να δηλώσει πως στην αγάπη και τον έρωτα δεν χωρούν χρήματα και οικονομικές καταστάσεις. Όλα ξεπερνιούνται μπροστά στη δύναμη των συναισθημάτων. “Η Ακριβή Πλούτου, ήταν μία πλούσια – όπως καταλάβατε – νέα η οποία ζούσε στην υπερπολυτελή βίλλα της στα βόρεια προάστια της Αττικής. Γεννήθηκε και μεγάλωσε μέσα στη χλιδή και τη σιγουριά πως τα χρήματα σου ανοίγουν πόρτες και δεν χρειάστηκε ποτέ στη ζωή της να εργαστεί. Περνώντας τον ελεύθερο χρόνο της αγοράζοντας ρούχα, αξεσουάρ και… μετοχές, συνήθιζε να κατατάσσει τους ανθρώπους σε κατηγορίες ανάλογα με τα χρήματά τους και να συναναστρέφεται μόνο με εκείνους που άνηκαν στο δικό της status. Η ίδια βέβαια ήταν υποστηρίκτρια της άποψης. Δεν έχω πρόβλημα με τους φτωχούς. Κάθε άλλο. Αλλά τι μπορώ να συζητήσω μαζί τους; Είμαστε τόσο διαφορετικοί.Όταν εγώ λέω Dolce&Cabbana αυτή θα καταλαβαίνουν καμπάνες εκκλησίας. Αυτό είναι όλο.’ Η Ακριβή έχει ως συντροφιά τη Ζουζού, τη μικρή σκυλίτσα της, για την οποία κάνει τα πάντα μιας και ήταν το αγαπημένο σκυλί της μητέρας της και της το άφησε λίγο πριν πεθάνει. Η Ζουζού ζει μία πραγματικά… σκυλίσια ζωή, έχοντας προσωπικό κτηνίατρο, κομμωτή, μασέρ και σεφ. Τον τελευταίο μήνα όμως έχει αλλάξει κάπως συμπεριφορά. Δεν τρώει, δεν κοιμάται και όλο στέκεται στον κήπο σαν να περιμένει κάτι. Είναι Τετάρτη πρωί και η Ακριβή έχει κλείσει μανικιούρ/πεντικιούρ [γιατί πως αλλιώς θα φορέσει τα peep-toe πέδιλά της από την τεράστια συλλογή που έχει; Φωνάζει κάποια στιγμή τη Ζουζού αλλά ούτε γάβγισμα, ούτε ακρόαση. Ταράζεται και βάζει το υπηρετικό προσωπικό να την ψάξει σε όλη τη βίλλα. Αφού δεν καταφέρνουν να τη βρουν, αποφασίζει η ίδια να ψάξει στα γειτονικά σπίτια και γι' αυτό φορά ένα πρόχειρο μάξι φόρεμα και κρατά μία τσάντα φάκελο που περιέχει τα απαραίτητα. Πριν προλάβει να βγει από το σπίτι όμως, ένας γοητευτικός νεαρός γύρω στα 25-28 χτυπά την πόρτα κρατώντας στα χέρια τη Ζουζού. Της εξηγεί με λίγα λόγια πως έχει μετακομίσει εδώ και ένα μήνα στο θείο του και ο σκύλος του με τη Ζουζού ερωτεύτηκαν. Γι' αυτό και το σκυλί έφυγε από το σπίτι. Της λέει ακόμη πως δουλεύει στο κεντρικό βιβλιοχαρτοπωλείο που πουλά άβακες και όλα τα αντίστοιχα αντικείμενα [που δεν έχει χρησιμοποιήσει ποτέ η Ακριβή] και θα χαιρόταν να έπιναν κάποια στιγμή ένα καφέ. Αυτό ήταν! Αδιαφορώντας για τη θέση που είχε στο μαγαζί, το γεγονός πως δεν τη χειροφίλησε όπως οι jentlemen ή δεν είναι γόνος πλουσίου, τον ερωτεύτηκε και από τότε έχουν γίνει talk of the town ως το πιο αγαπημένο ζευγάρι. Α, γέννησε και η Zoυζού με το σκύλο του Τάκη. [Τres banal όνομα για την Ακριβή, ε; Παρόλ' αυτά δεν την πείραξε καθόλου μιας και ερωτοκεραυνοβολήθηκε!] Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα…

emmanuella
31.08.2008
19:15

Επιστρέφω ανανεωμένη … έπειτα από λίγη ξεκούραση στο πανέμορφο Μπαλί της Κρήτης …
Επέστρεψα … αν και με περίμεναν κάτι τόμοι – βιβλία για διάβασμα …
Αφήνω όμως στην άκρη τα βιβλία … και αφιερώνω λίγο χρόνο στο δικό μας παραμύθι …
…. Θέλετε ιστοριούλα ε ???
… Έριξε μια γρήγορη ματιά γύρω της. Ζει τόσα χρόνια σε αυτό το σπίτι αλλά όλα της φαίνονταν άγνωστα. Εκείνος ο άβακας τοποθετημένος πάνω στο τραπέζι. Η ομπρέλα πάντα κρεμασμένη δίπλα από την πόρτα. Όλα ήταν στη σωστή τους θέση. Κι όμως, δεν θυμάται τίποτα. Ζούσε μια φτιαγμένη ζωή. Όλα ήταν καλοσχεδιασμένα. Να μην μάθει ποτέ τίποτα. Ζούσε μέσα στη χλιδή αλλά τώρα ζει την δυστυχία.
… Αλλά την απόφασή της την είχε πάρει. Όταν έμαθε τα πάντα για το παρελθόν της σκέφτηκε πως η ζωή της μοιάζει με μύθο. Δεν ήθελε μια καλοστημένη ζωή. Δεν ήθελε όλα να φαίνονται ρόδινα.
… Έβαλε στη βαλίτσα κάποια ρούχα και μερικά λεφτά. Έψαξε να βρει όλα τα αγαπημένα της αντικείμενα. Το αρκουδάκι που είχε από μικρή, τη φωτογραφία του μικρού παιδιού της που είχε χάσει και τη πανέμορφη συλλογή της από πέτρες περίεργες, διάφορων σχεδίων και χρωμάτων.
… ‘Ήταν 32 χρονών. Είχε όλη τη ζωή μπροστά της να αρχίσει από την αρχή. Έγραψε ένα αποχαιρετιστήριο γράμμα, σφράγισε τον φάκελο, σκούπισε τα δάκρυά της, πήρε τη βαλίτσα της, άνοιξε την πόρτα και έφυγε. Δεν γύρισε να κοιτάξει πίσω της. Σε όλη την διαδρομή ήταν χαρούμενη. Διψασμένη για νέες περιπέτειες, έβαλε τον ήλιο κορδέλα στα μαλλιά της και ξεκίνησε για μια καινούργια ζωή.

…. Καλά να περάσετε αύριο … αν καταφέρω να βρω χρόνο θα περάσω για λίγο !!
… Μπαίνει ο Σεπτέμβριος !! Καλό μήνα σε όλους … και να υποδεχτήτε το υπέροχο φθινόπωρο όπως του αξίζει !!!

demtsek
31.08.2008
20:28

Με την ΧΛΙΔΗ έχω μαλώσει από πάντα. Τον ΜΥΘΟ της ευτυχίας, ζώντας με την συντροφιά της, τον έκλεισα σε ΦΑΚΕΛΟ που ταξινόμησα στ΄ αζήτητα. Είναι απόφαση ζωής και δεν αλλάζει.
Στον ΑΒΑΚΑ του χρόνου με το μέλλον, το παρόν και το παρελθόν, μετράω γεγονότα που οραματίζομαι στο μέλλον, τα ζω στο παρόν και τα εναποθέτω στην ΣΥΛΛΟΓΗ με την σήμανση “αξιόλογα” στο παρελθόν.
Όλα βιώματα απλά, πλούσια σε ομορφιά και με στοιχεία που με κάνουν να νοιώθω ότι τίποτα δεν πήγε χαμένο, ότι άξιζε να υπάρχουν.
Ομορφιά υπάρχει γύρο μας όμως ξεχάσαμε να βλέπουμε, ξεχάσαμε να παρατηρούμε. Βλέπουμε μόνο την επιφάνεια όχι κάτω από αυτήν. Η χλιδή είναι αστραπή που τυφλώνει. Όταν αποφύγεις την λάμψη της, τότε έχεις την υπέροχη εικόνα του σύμπαντος δική σου..!!!

Spirtoulis
01.09.2008
03:17

Θα σας πω μια ιστορία πέρα για πέρα αληθινή…
Μια ιστορία για τον Άβακα που πήρε ζωή.
<<Καθόταν κάτω από το αλμυρίκι με το κύμα να σκάει στα πόδια και μετρούσε τα χρόνια της ζωής του στις χάντρες ενός άβακα. Για κάθε χάντρα που έσερνε δεξιά θυμόταν μικρές, τοσοδούλες στιγμές χαράς και τις έγραφε σε χαρτί πολυτελείας. Ξαφνικά ένα μελτέμι στροβίλισε την άμμο κρατώντας τα μάτια ερμητικά κλειστά. Και τότε ο άβακας πήρε ζωή…τη μορφή του. Άρπαξε το χαρτί, το δίπλωσε όπως όπως, το έβαλε σε φάκελο και το πέταξε να χαθεί μέσα στην άμμο. Όλα ηρέμησαν, έγιναν όπως πριν…μα το χαρτί πουθενά… Η άμπωτη του θύμισε ότι πρέπει να γυρίσει σπίτι. Στο χαλάκι πάνω ήταν ο φάκελος…  Αποστολέας : ΕΓΩ   Παραλήπτης : ΕΓΩ !! Άνοιξε το φάκελο μα το χαρτί είχε χάσει τη χλιδή του…ήταν τσαλακωμένο και φαινόταν παλιό. Όμως η συλλογή των όμορφων στιγμών του δεν είχε ξεθωριάσει. Τότε όλα έγιναν ξεκάθαρα…η ευτυχία δεν είναι μύθος…απλώς δεν κρύβεται στα πολλά και τα μεγάλα…μα στα λίγα και τα αληθινά…βρίσκεται εκεί…στον άβακα….σε σένα!>>

Δεν πιστεύετε την ιστορία μου? Και όμως θα ‘πρεπε….Κάποιος έχει φυσήξει την ίδια άμμο στα πρόσωπα όλων μας…
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!!!

Πήρε h spirtoulis τις περισσότερες προτιμήσεις ! ΚΟΥΚΟΥΤΣΟΜΕΤΑΛΛΙΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ :)

alkyoni
01.09.2008
15:36

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!
“Το μυστικό του θησαυρού βρισκόταν κλεισμένο σ’ ένα φάκελο.
Ανακαλύφθηκε τυχαία, από έναν ντετέκτιβ, όταν οι έρευνές του τον οδήγησαν μέσα στο ερειπωμένο σπίτι λίγο έξω από τα όρια της πόλης
Τώρα, μόνο λίγα ξεχασμένα αντικείμενα και έπιπλα παρέμεναν εκεί για να θυμίζουν την χλιδή που υπήρχε μέσα σε εκείνο το σπίτι πριν πολλές δεκαετίες…
Ο φάκελος περιείχε πληροφορίες σχετικά με μια σπάνια συλλογή με άβακες από διάφορες χώρες , που για χρόνια θεωρούνταν χαμένη…
Κι όμως όλο αυτό δεν ήταν μύθος…
Ο ιδιοκτήτης του σπιτιού ήταν ταξιδευτής και συλλέκτης σπάνιων αντικειμένων.
Μετά από λίγες εβδομάδες ερευνών, εντόπισαν την συλλογή και τα φώτα της δημοσιότητας έπεσαν πάνω στην μικρή πόλη που έκρυβε αυτό τον μικρό αλλά σπάνιο θησαυρό ο οποίος πλέον θα κοσμούσε το μουσείο της πόλης.”

SouLRocK
01.09.2008
15:55

Να και η δική μου ιστορία… και καλό μήνα/φθινόπωρο σε όλους/ες
Οι αναμνήσεις μιας αθώας εποχής…
“Έψαχνα το απόγευμα σε ένα παλιό μπαούλο…μια συλλογή ξεχασμένων αντικειμένων… μιας άλλης εποχής… της παιδικής μας εποχής τότε που ζούσαμε μέσα σε παραδεισένιους μύθους, είχαμε τους δικούς μας κόσμους και τα δικά μας κάστρα… ήμασταν οι βασιλιάδες του εαυτού μας και ζούσαμε μέσα στη χλιδή της φαντασίας και της ανεμελιάς μας… βρήκα και έναν παλιό ξύλινο άβακα που τον χρησιμοποιούσαμε στο νηπιαγωγείο για να μάθουμε τις πρώτες αριθμητικές μας πράξεις, τότε που δεν υπήρχαν σύνθετα κομπιουτεράκια ή σύγχρονα κινητά, τότε που οι λέξεις μας αν και απλές, είχαν περισσότερο νόημα, τότε που μιλούσαμε κοιτώντας αθώα τον άλλο στα μάτια και δεν κλείναμε τις λέξεις ψυχρά και απρόσωπα στέλνοντας του σε “φακελάκια“,όπως τώρα…”

CROSS
01.09.2008
15:57

Kαλό μήνα, καλό Φθινόπωρο!!!!
Μια παλιά ασπρόμαυρη φωτογραφία στάθηκε αφορμή να χαθεί στις σκέψεις του.
Γύρισε στα χρόνια που ζούσε μέσα στη χλιδή, σε εκείνη την περίοδο της ζωής του
που τον είχε υιοθετήσει μια πλούσια οικογένεια. Σαν τις χάντρες ενός άβακα
ταξινομούσε τις αναμνήσεις του. Δεξιά τις χαρούμενες κι αριστερά αυτές που ήθελε
να σβήσει γα πάντα από το μυαλό του.
Ένας μπλε φάκελος ήταν μια ανάμνηση που έπρεπε να ξεχάσει. Μέσα υπήρχε
μια επιστολή που τον πληροφορούσε για τον θάνατο των θετών γονιών του και
για το ότι έπρεπε να επιστρέψει στο ορφανοτροφείο.
Δεν ήθελε να συμβεί αυτό. Γύρω από αυτό το ορφανοτροφείο υπήρχε ένας μύθος:
Όποιος έχανε την θετή του οικογένεια για οποιονδήποτε λόγο, ήταν καταδικασμένος
να ζήσει την υπόλοιπη ζωή του μόνος, χωρίς καμιά ελπίδα. Φοβόταν μήπως
επαληθευτεί και αποφάσισε να φύγει κρυφά ένα βροχερό απόγευμα, με την μικρή του
βαλιτσούλα, το μόνο δικό του πράγμα που δεν μπορούσε να του στερήσει κανείς.
Εκεί έκρυβε την συλλογή του από αποξηραμένα τριαντάφυλλα. Κάθε μέρα από την αρχή που πήγε να ζήσει σε εκείνο το σπίτι, έκοβε και ένα. Είχε μαζέψει τόσα όσα και οι ευτυχισμένες μέρες της ζωή του.
Έτσι ακολούθησε το μονοπάτι που τον οδήγησε τελικά στο σημερινό του κόσμο.
Άφησε το άλμπουμ με τις φωτογραφίες, και πήγε να ετοιμάσει την ανθοδέσμη που του είχαν παραγγείλει για σήμερα το απόγευμα.

Ιστορίες της εκπομπής 08-09-2008
Λέξεις παιχνιδιού : Γουδί – Φλιτζάνι – Δροσοστάλαχτη – Ηχογράφηση – Βασιλιάς

MissRoro
02.09.2008
22:53

Εγώ έστειλα την ιστοριούλα μου ηχογραφημένη στη sillia αλλά την γράφω εδώ. [αν και ελπίζω να την ακούσουμε από την ηχογραφηση!
” Αγαπητό μου ημερολόγιο,
έχει περάσει ένας ολόκληρος μήνας από τότε… Κι όμως, εμένα η εικόνα της είναι ακόμα τόσο ζωντανή… Σαν να είναι εδώ… Καρφωμένη στο μυαλό μου έχει μείνει η στιγμή κάθε απογεύματος που έπινε το φλιτζάνι καφέ της καθισμένη στην πολυθρόνα της! Πάντα χαμογελαστή… Νομίζω πως θα ακούσω τον κανονικά τόσο άχαρο ήχο που κάνει το γουδί όταν η μαμά μου έφτιαχνε η σπεσιαλιτέ της, έναν ήχο που εκείνη μετέτρεπε στ’ αυτιά μου στην πιο γλυκιά μελωδία του κόσμου! Μακάρι να είχα μία ηχογράφηση αυτού του ήχου… Να την ακούω και να τη θυμάμαι. Κι ακόμη, ακόμη, θυμάμαι να με φωνάζει “δροσοστάλλακτη“! Δεν θ’ αφήσω ποτέ – τ’ ορκίζομαι ποτέ – κανέναν άλλον να με φωνάξει έτσι εκτός βέβαια από τον πατέρα μου. Με εκείνη κοντά μας ένιωθα να μένω σε παλάτι βασιλιά, κι ας μέναμε στην πραγματικότητα σε μια μεζονέτα στους Αγ. Αναργύρους. Ήταν όμως ένα σπίτι τόσο περιποιημένο, γεμάτο αγάπη και όνειρο που έχτισαν σιγά σιγά οι γονείς μου όταν ήταν ακόμη φοιτητές. Από τότε ήταν μαζί! Πρώτη φορά χωρίζουν οι δρόμοι τους και μάλιστα χωρίς επιστροφή… Τώρα μοναδικό μου στήριγμα είναι ο πατέρας μου και δεν θα αφήσω κανέναν και τίποτα να μου τον πάρει! Είμαστε μαζί, ενωμένοι και θα τα καταφέρουμε! Έτσι θέλω να πιστεύω δηλαδή… “
Αυτή ήταν η ιστορία μου! Ελπίζω να σας αρέσει!:)

Emmanuella
08.09.2008
00:07

Ένα μεσημέρι στο κουκουτσοχώρι ….
Όλα τα κουκουτσάκια ήταν μαζεμένα, όπως συνήθως, στο σπίτι της Sillia. Ένας συνηθισμένος πανικός κυριαρχούσε στο σπίτι.
Η Σίλλια μόλις είχε φτιάξει καφέ και συζητούσανε. Κάποια στιγμή σιωπής … ακούστηκε ένα δυνατό ” Σκρατσπφφφ ” …
” Αμάν ” … είπαν όλα τα κουκουτσάκια μαζί και κοίταξαν τη Σίλλια τρομαγμένα …
Η Σίλλια … γύρισε το κεφάλι της και αντίκρισε το υπέροχο πορσελάνινο φλιτζάνι, που της είχε κάνει δώρο ο Cross, θρύψαλα στο πάτωμα …
” Συγνώμη Σίλλια ! Χίλια συγνώμη ” είπε στενοχωρημένη η Σπιρτούλης. – ” ” Δεν πειράζει ! Don;t worry ! Be happy ” απάντησε η Σίλλια …
Επικράτησε ηρεμία για λίγα λεπτά.
Η Sillia καθάριζε τον καφέ από το πάτωμα.
Ο Cross διάβαζε τα νέα της εβδομάδας στην τοπική εφημερίδα του κουκουτσοχωρίου.
Ο Soulrock ταξινομούσε με προσοχή τους δίσκους και τα album της Σίλλιας στην όμορφη βιβλιοθήκη.
Ο Demtsek ήρεμα και σταθερά ζωγράφιζε ένα γαλήνιο λιμάνι.
Η Spirtoulis, στενοχωρημένη από το συμβάν, είχε κουρνιάσει στην πολυθρόνα και είχε πάρει αυτήν την γλυκιά φατσούλα κουταβιού.
Ο Skolakas έπαιρνε τον καθιερωμένο μεσημεριάτικο υπνάκο.
Ο philippossm χάζευε το ταβάνι …
Η MissRoro και η Marylin έβλεπαν τηλεόραση στο υπνοδωμάτιο της Σίλλια και χαχανίζανε … άνευ λόγου και αιτίας !
Ο Demtsek έσπασε τη σιωπή και ρώτησε που να έχει χαθεί η Mellia.
Καθώς συζητούσαν ακούστηκαν οι φωνές της Alkyoni που ερχόταν με μανία προς στο σαλόνι.
” Απαπα …Αμάν αυτή η Emmanuella ! Δεν παλεύεται ! Συγχύστηκα μεσημεριάτικο πάλι ! “
” Ηρεμία !! Τι σου έκανε το τρελοκούκουτσο πάλι ? ” ρώτησε ο Cross όλο απορία.
” Τι να μου κάνει. Προσπαθώ τόση ώρα να της μάθω για το κίνημα στο Γουδί και αυτή ούτε που με ακούει !! “
Η Emmanuella πλησίασε στο σαλόνι και προσπάθησε να μιμηθεί την γλυκιά φατσούλα κουταβιού της Σπιρτούλη που όλους τους σκλαβώνει … Μάταια όμως …
” Αβασίλευτη δημοκρατία της λέω ότι είχε η Ελλάδα τότε … για βασιλιά μου λέει μετά αυτή ! ” συνέχιζε να λέει η Αλκυόνη …
” Ουχου … βρε Αλκυόνη ! Δεν διαβάζω άλλο ! “, είπε η Εμμανουέλα δήθεν νευριασμένη … και άρπαξε το αγαπημένο της βιβλίο με τίτλο ” Η δροσοστάλαχτη και οι νεράιδες ” για να το διαβάσει για 4η φορά.
Και εκείνη τη στιγμή … παρατηρεί η Emmanuella ότι η MissRoro με την Marylin … κάτι σκαρώνανε !!
” Βρε ! Βίντεο μας παίρνετε ??? “, είπε η Emmanuella
” Όχι ! Όχι ! Κάνουμε ηχογράφηση με εικόνα ! ” απάντησε η MissRoro …
…ΓΕΛΙΑ….
Παρατηρήσεις – Σχόλια
1) Σίλλια συγνώμη που έκανα το σπίτι σου κέντρο διερχομένων…

demtsek
08.09.2008
13:53

ΔΡΟΣΟΣΤΑΛΑΚΤΗ εφάνη η αυγή. Την έρανε με τα βουβά της δάκρυα η νύχτα.
Ήταν σαν να στολίστηκε με διαμαντένια τιάρα, τον ήλιο να υποδεχτεί τον ΒΑΣΙΛΙΑ της.
Του ερχομού του προάγγελοι, τραγούδια των νερών και του αγέρα.
Πρόβαλε μεγαλόπρεπος πάνω από βουνά και θάλασσες, σκορπίζοντας ολούθε τα ζεστά φιλιά του.
Το χρυσαφένιο χάδι του διάβηκε το ανοιχτό παράθυρο κι΄ άγγιξε μαγικά,
το ΦΛΙΤΖΑΝΙ με τον ζεστό καφέ,
το ΓΟΥΔΙ το μπρούτζινο στο ράφι,
το κεφαλάκι του μικρού παιδιού.
Ένα τραγούδι από παλιά ΗΧΓΡΑΦΗΣΗ της Καλιαλόγλου,
έβαζε τα θαυμαστικά στην μαγεία αυτού του πρωινού.

ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΕ o demtsek ΤΟ ΚΟΥΚΟΥΤΣΟΜΕΤΑΛΛΙΟ ΜΕ CROSS :) :)

CROSS
08.09.2008
16:11

Κάθε στιγμή, μια μαγική στιγμή. Η δροσοστάλαχτη φωνή της σκέψης της την ξύπνησε από το λήθαργό της. Όλη τη νύχτα σκεφτόταν τα λόγια του βασιλιά Ομιλούντα. Της είχε πει πως για να βρει ξανά τη χαμένη φωνή της έπρεπε να πιεί νερό από το γουδί του αυτοκράτορα των λέξεων. Μόνο τότε θα λύνονταν τα μάγια της κακιάς μητριάς της. Ξεκίνησε αμέσως για το μαγεμένο δάσος. Οι σκιές των θεόρατων δέντρων την τρόμαζαν. Ξαφνικά άκουσε μια κραυγή. Έτρεξε όσο πιο γρήγορα μπορούσε, αλλά δεν κατάφερε να ξεφύγει. Βρέθηκε κλειδωμένη σε ένα μπουντρούμι. Η μητριά της την ακολούθησε και της έστησε παγίδα.
Της είχε κλέψει τη φωνή όταν την έβαλε να ηχογραφήσει το τραγούδι του γάμου της με τον πατέρα της.
Έπρεπε να ξεφύγει με κάθε τρόπο. Δεν άντεχε άλλο να ζει στη σιωπή της. Νύχτωσε. Κάτω απ’ την κλειδωμένη πόρτα πέρασε ένα φλιτζάνι με τσάι της προχθεσινής μέρας. Λίγο αργότερα όλα σώπασαν. Αφού περίμενε λίγο, άρχισε να σκαρφαλώνει προς το φεγγίτη.
Λίγο ακόμα και θα κατάφερνε να βγει έξω..
Επιτέλους, τώρα ήταν ελεύθερη και έτρεχε μακριά.
Το ξημέρωμα βρισκόταν έξω από το παλάτι του αυτοκράτορα των λέξεων. Η αγωνία της είχε κορυφωθεί. Χτύπησε την πόρτα, και αφού της άνοιξαν ακολούθησε τον μπάτλερ.
Την οδήγησε στο σαλόνι και της είπε να περιμένει .
Ο Ομιλούντας κατέφτασε απογοητευμένος που κάποιος τον ενοχλούσε τόσο πρωί. Διάβασε το γράμμα που είχε ετοιμάσει η μικρή και εξηγούσε το πάθημά της.
Εκείνος άρχισε να γελάει, αλλά η διάθεσή του άλλαξε όταν αντίκρισε το βουρκωμένο βλέμμα της επισκέπτριάς του. Εξαφανίστηκε από μπροστά της και όταν επέστρεψε κρατούσε το γουδί. Ήταν γεμάτο με νερό της λίμνης ”ήχους”.
Ήπιε και φωτίστηκε το πρόσωπό της. Ήπιε ξανά και τα μάτια της δάκρυσαν.
Στην τελευταία γουλιά ένας ήχος ευχαρίστησης βγήκε από τα χείλη της. Επιτέλους μιλούσε ξανά.
Ευχαρίστησε τον βασιλιά και βγήκε φωνάζοντας στον δρόμο. Μιλούσε στα πουλιά, στα δέντρα στα λουλούδια.
Έτσι, είπε τα πάντα στον πατέρα της και έζησαν οι δυο τους καλά και εμείς καλύτερα.

ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΕ o Cross ΤΟ ΚΟΥΚΟΥΤΣΟΜΕΤΑΛΛΙΟ ME demtsek :) :)

Spirtoulis
08.09.2008
16:17

Με μόνο όπλο τη φωνή της…η Δροσοστάλαχτη προσπαθούσε να βρει τρόπο να ξεφύγει από τη μητριά της που τη ζήλευε…η μητριά είχε μια φωνή τσιριχτή που ράγιζε τα φλιτζάνια και προκαλούσε πονοκέφαλο που ένιωθες ότι ένα γουδί χτυπούσε μονίμως στο κεφάλι σου…
Μια μέρα ακούει στο ραδιόφωνο αυτό που θα της άλλαζε τη ζωή…
“Διαγωνισμός τραγουδιού στο παλάτι του Βασιλιά“
Δεν είχε στούντιο ηχογράφησης…ούτε μηχανήματα…δεν τα χρειαζόταν άλλωστε…
Με ένα απλό λινό φόρεμα και τα μαύρα μακριά μαλλιά ξέπλεκα η Δροσοστάλαχτη προχώρησε στο παλάτι τραγουδώντας…
Όλοι σάστισαν…μα πιο πολύ από όλους ο Βασιλιάς !!!
Η φωνή της του έκλεψε την καρδιά…
Κι έζησαν αυτοί καλά και εμείς….καλύτερα…έτσι θέλει το παραμύθι…

alkyoni
08.09.2008
16:49

“Έπρεπε να προλάβει να τελειώσει εγκαίρως όλες τις δουλείες της γιατί θα έφευγε ταξίδι.
Κάποιες αγορές που έπρεπε να κάνει και διάφορες τακτοποιήσεις της τελευταίας στιγμής. Ανάμεσα σε άλλα, αγόρασε κι ένα όμορφο φλιτζάνι, σαν αποχαιρετιστήριο δώρο για να το δώσει στην μικρή της αδερφή.
Μόλις έφυγε από το μαγαζί, σκέφτηκε ότι χρειαζόταν κι ένα γουδί για το σπίτι, αλλά αυτό μπορούσε να περιμένει για μετά το ταξίδι.
Είχε ακόμα κάτι σημαντικό να κάνει!
Την ηχογράφηση του αγαπημένου παραμυθιού της μικρής της αδερφής: «Η δροσοστάλαχτη και ο θλιμμένος βασιλιάς» για να της κρατάει συντροφιά το διάστημα της απουσίας της.
Ευτυχώς τις περισσότερες εκκρεμότητες πρόλαβε να τις βάλει σε μια τάξη κι έτσι αναχώρησε χωρίς ιδιαίτερες σκοτούρες για το ταξίδι της…σχεδόν… «Ποιος ξέρει, ίσως αγοράσω κανένα περίεργο γουδί από το εξωτερικό», σκέφτηκε κλείνοντας την πόρτα κι έφυγε για το αεροδρόμιο.”

Ιστορίες της εκπομπής 15-09-2008
Λέξεις παιχνιδιού : Αυγό – Εμφάνιση – Σιδερώστρα- Παραλήρημα – Έρωτας

demtsek
15.09.2008
12:00

“Εάν κουρέψουμε ένα ΑΥΓΟ πόσο μαλί θα πάρουμε??”
Αυτή η παροιμία είχε καρφωθεί στο μυαλό της Πανδώρας, καθώς στεκόταν μαρμαρωμένη μπροστά στην ΣΙΔΕΡΩΣΤΡΑ της, ανίκανη να φέρει εις πέρας το σιδέρωμα των ρούχων που βρίσκονταν πλάι της.
Βίωνε, αυτές τις στιγμές, το απόλυτο μηδέν. Είχε βυθιστεί σε ένα βουβό ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ οργής, μετά την τελευταία ΕΜΦΑΝΙΣΗ του “λεγάμενου”, που ήρθε ίσα για να της δηλώσει κυνικά ότι ο ΕΡΩΤΑΣ του γι΄ αυτήν είχε προ πολλού τελειώσει. Δηλαδή, νάτο πάλι…, παίρνεις μαλλί κουρεύοντας αυγό?, δεν παίρνεις βέβαια, όπως δεν παίρνεις αγάπη από εκεί που δεν υπάρχει!!.
Πρακτικό αποτέλεσμα…. Ρούχα ασιδέρωτα!!
Σύσταση…. Υπομονή καλή μου, μπόρα είναι θα περάσει…!! Δεν τελειώνεις το σιδέρωμα να βρούμε και εμείς την ησυχία μας.

sylviaki
15.09.2008
14:41

“Μπαααααααααααμ”, ακούστηκε ένας δυνατός θόρυβος και η marylin τρομαγμένη έτρεξε στο χωλ.
“Τι έγινε πάλι?”, ρώτησε ,αναστενάζοντας, τη sillia, την βοηθό της.
“Κυρία marylin αλήθεια σας λέω δεν το έκανα επίτηδες. Να, όπως σήκωσα αυτό το γυάλινο αυγό από την θήκη του για να το ξεσκονίσω, αυτό γλίστρησε και έπεσε. Ειλικρινά λυπάμαι κυρία. Αν θέλετε κρατήστε το από το μισθό μου. ¨Η μπορώ να πάω να σας πάρω ένα καινούριο. Μόνο πείτε μου από ποιο μαγαζί το αγοράσατε…”
“Αχ μα τα δέκα ξεσκονόπανα σταμάτα αυτό το παραλήρημα! Άστο να πάει. Αλλά πρόσεχε από εδώ και πέρα.”
Η sillia κούνησε συγκαταβατικά το κεφάλι και συνέχισε να ξεσκονίζει. H marylin γύρισε στην κρεβατοκάμαρα για να σιδερώσει.
“Είναι η τρίτη ζημιά που κάνει μέσα σε 10 μέρες”, σκέφτηκε. Και το σημερινό της κόστισε πολύ. Αυτό το αυγό της το είχε φέρει η κόρη της από ένα ταξίδι στο Μεξικό.
Ενώ σκεφτόταν έβαλε το σίδερο στην μπρίζα και άπλωσε την μπλούζα πάνω στη σιδερώστρα.
“Μα…τι γίνεται εδώ?”, είπε ξαφνιασμένη όταν αντίκρισε ένα αποξηραμένο τριαντάφυλλο πάνω στη σιδερώστρα“.
“Spirtouuuuuuuuuuuuuuuuuuli”
H Spirtoulis έκανε την εμφάνιση της τρομαγμένη στο δωμάτιο. “Τι έγινε θεία? Τι έπαθες και γκαρίζεις έτσι?”
“Τι είναι αυτό? Πως βρέθηκε εδώ?”
“Αααα το τριαντάφυλλο λες? όπως καθαρίζαμε με την sillia έπεσε από ένα βιβλίο και σκεφτήκαμε ότι θα είναι δικό σου και θα το θες για αυτό δεν το πετάξαμε.”
H marylin το πήρε στα χέρια της. Της ήρθε στο μυαλό για άλλη μια φορά η κόρη της. Εκείνη της το είχε δώσει όταν την είχαν πάει μικρή σε ένα δάσος.
Είχε έρωτα αυτό το παιδί με τα λουλούδια. Είχε συλλογή από όλων των ειδών τα λουλούδια. Αυτό όμως ήταν το πρώτο της λουλούδι, και επέλεξε να το δώσει στη μαμά της, που τόσο πολύ την αγαπούσε.
Ένιωσε τα μάτια της να βουρκώνουν. Και ένιωσε ευγνώμων για τη sillia…

Πήρε η sylviaki τις περισσότερες προτιμήσεις ! ΚΟΥΚΟΥΤΣΟΜΕΤΑΛΛΙΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ :)

Emmanuella
15.09.2008
16:37

“Ωχ … το έκαψα το αυγό .”
Σκέφτηκε η Ειρήνη και έτρεξε να το βγάλει από τη φωτιά. Άφησε το σίδερο και την σιδερώστρα και έκατσε λίγο στην πολυθρόνα. Κοίταξε τα σπουργιτάκια που τιτίβιζαν έξω από το παράθυρο της. Για μια στιγμή μια γκρίζα σκιά φώτισε το πρόσωπό της. Άναψε ένα τσιγάρο. ” Πώς είναι έτσι η ζωή μου ; “, σκέφτηκε. Αμέσως της ήρθε στο μυαλό το παραλήρημα της Ευγενείας. Η κομψή εμφάνιση της είχε σκοτεινιάσει εκείνη τη βραδιά. Πάντα το θυμόταν με μεγάλη λύπη.
Μπορεί όμως μια φιλία να είχε τελειώσει τόσο άσχημα και τόσο άδικα. Αλλά ένα υπέροχο αίσθημα είχε αρχίσει να γεννιέται και να μεγαλώνει στην ψυχή της. Ένα ρίγος διαπέρασε το κορμί της.
Είχε προσπαθήσει πολύ η Ειρήνη. Και τα είχε καταφέρει. Από τότε έβλεπε τα πράγματα στη ζωή της αλλιώς. Τόσο μεγάλα, τόσο απέραντα, κι όμως τόσο εύκολα, τόσο απλά, τόσο δικά της ….
” Αχχχχ …. Έρωτας … ” , αναφώνησε …
Ουφφ …. πρόλαβααααα !!!!

Ιστορίες της εκπομπής 26-09-2008
Λέξεις παιχνιδιού : Ξεροκέφαλος – Πλήκτρο – Πέταλο – Φιλότιμο – Ημερολόγιο

emmanuella
20.09.2008
21:44

Ένα ” ντριιιιιιν ” έφτασε για να την ξυπνήσει από τον υπνάκο της …
Αγνόησε το τηλέφωνο που χτυπούσε σαν τρελό … Δεν ήθελε να μιλήσει σε κανέναν. Τα πέταλα του λουλουδιού της είχαν θαμπώσει.
Ήταν χάλια … και πώς να μην ήταν ? Ήταν άσχημο και απερίσκεπτο να διαβάσει το ημερολόγιο της Αλεξάνδρας.
Έφτιαξε καφέ … τον ακούμπησε πάνω στο τραπέζι και δειλά δειλά άνοιξε το πιάνο της. Έκατσε και πάτησε απαλά ένα πλήκτρο. Βρέθηκε σε λίγα λεπτά να παίζε μία υπέροχη μελωδία. Ένας ζεστός άνεμος τύλιξε το κορμί της. Και τότε ήταν που η ψυχή της ξέσπασε.
Πού ήταν η καλοσύνη, η αγάπη, η δημιουργία, το … φιλότιμό της ? Πού ήταν η αφθονία της ψυχής της ? Ώρες ώρες γινόταν τόσο ξεροκέφαλη όσο κανείς άλλος.
Και τι είχε καταλάβει ?? Ο φόβος είχε κυριεύσει τον εαυτό της. Αόρατα όρια είχαν δημιουργηθεί στη ζωή της.
Αυτή η μελωδία ..

Sillia
25.09.2008
21:27

Θεέ μου τι ΞΕΡΟΚΕΦΑΛΟΣ ! Απ’ το πρωί ως το βράδυ να του το τραγουδάς βρε οι καμπάνες όλου του κόσμου να ηχήσουν χαρμόσυνα αυτός εκεί.
Είχε το επιχείρημα ότι δεν μπορεί όλοι αυτοί που το λένε να είναι τρελοί!
Κουνιέται η γη. Τέρμα αυτό ήταν! Θα γίνει μεγάλος και καταστροφικός σεισμός η γη θα ανοίξει και θα μας καταπιεί όλους! Το έλεγε και το ξανάλεγε ο ξάδελφος και τα νεύρα ντιν ντιν μεταλλικά…κρόσσια !!!
Μα κι αυτοί οι έξυπνοι! ΦΙΛΟΤΙΜΟ σταλιά; Προσπαθούσαν να κρατάνε τον κοσμάκη σε κατάσταση τρόμου . Που μυαλό για εργασία που μυαλό για οποιαδήποτε δραστηριότητα!
Φορτηγό περνούσε και κοιταζόμαστε .Ο αναπτήρας ο φακός η σφυρίχτρα είναι στην θέση τους;
Έριξα μια ματιά στο ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ του τοίχου. Πέμπτη σήμερα 25 του μήνα Σεπτέμβρη και έπρεπε να στείλω στον πρόεδρο την έκθεση από επίσημους σεισμολόγους επιστήμονες σχετικά με την επικινδυνότητα στα κτήρια του Κουκουτσοχωρίου σε τυχόν ξου ξου μακριά μας σεισμικής δραστηριότητας! Οχι ότι είχαμε πέσει θύματα στις φήμες που κυκλοφορούσαν ,αλλά ας έχουμε και το νου μας. Έπρεπε ο πρόεδρος και τα μέλη του χωριού μας να έχουμε σωστή και επίσημη ενημέρωση!
Έφτιαξα έναν ελληνικό και κάθισα στο pc .Απόλαυσα μια πρώτη γουλιά και άρχισα να πληκτρολογώ το κείμενό μου. Σεβαστέ μου κύριε πρόεδρε….Α καλά πέντε έψιλον σε τρείς λέξεις και στο ΠΛΗΚΤΡΟ με το έψιλον να έχω πρόβλημα δεν γίνεται δουλειά! Κάπου κάπου κόλλαγε και ήθελε την μπουνιά του για να έρθει στα καλά του. Μια δεύτερη γουλιά καφέ και ….Τώρα για να λέμε τα πράγματα όπως είναι, όσο ψύχραιμα και λογικά να θέλεις να το τοποθετήσεις στο μυαλό σου μια σκέψη σαν μικρόβιο που προσπαθεί να εξοντώσει λογική και ψυχραιμία είχε περάσει μέσα μου! Μέχρι και ΠΕΤΑΛΟ είχα κρεμάσει πάνω από την πόρτα . Λένε πως φέρνει γούρι. Βρε αν είναι να γίνει όπως τα λένε κάποιοι που στόχος τους είναι να τρομοκρατούν ξαδερφάκια, σιγά μην μας σώσει το πέταλο. Άναψα ένα ρημάδι και συνέχισα να γράφω …Σεβαστέ μου κύριε πρόεδρε .Σχετικά με τις φήμες που τελευταία κυκλοφορούν θέλω να σας ενημερώσω …αμάν μ αυτό το έψιλον. Κάτι πρέπει να κάνω με το πλήκτρο που κολλάει!
Η ιστορία είναι φανταστική..
Ξάδερφος με τέτοια ξεροκεφαλιά δεν υπάρχει..
Και στο πληκτρολόγιό μου όλα τα πλήκτρα δουλεύουν μια χαρά!!!
Η ιστοριούλα αφιερωμένη στην emmanuella που τρέμει και μόνο στο άκουσμα της λέξης ΣΕΙΣΜΟΣΣΣΣΣΣΣ.

CROSS
26.09.2008
01:07

Μια καινούρια χρονιά άρχιζε, τουλάχιστον αυτό έλεγε το ημερολόγιο, που μόλις είχε κόψει το πρώτο χαρτάκι, και έδειχνε 1η Ιανουαρίου. Κάθισε στον υπολογιστή του και σχημάτισε ευχές πάνω στα πλήκτρα, που ποτέ δεν έστειλε στους φίλους του. Ήταν ξεροκέφαλος, δεν παραδεχόταν ότι ήταν δικό του το λάθος, κι ας το ήξερε κατά βάθος. Λίγο φιλότιμο να είχε και να καταλάβαινε πως ό,τι έγινε ήταν για το καλό του…όμως όχι…έμεινε να σκέφτεται πώς δεν έπρεπε να φύγει και να εγκαταλείψει τα πάντα για ένα πείσμα άλλων. Είχαν φροντίσει για το μέλλον του, αλλά χωρίς να τον ρωτήσουν. Έμεινε να κοιτάζει το πέταλο της ευτυχίας κρεμασμένο στην εξώπορτα. Ήταν πρωτοχρονιά, κι αποφάσισε να κάνει το πρώτο βήμα. Φόρεσε ένα ζεστό παλτό και έφυγε. Πίσω του έμεινε ένα άδειο σπίτι με τα λαμπάκια από το χριστουγεννιάτικο δέντρο να αναβοσβήνουν κουρασμένα.

SouLRocK
26.09.2008
13:16

” Το ημερολόγιο έδειχνε 15 Σεπτεμβρίου… το φθινόπωρο είχε μπει για τα καλά… αλλά δεν ήταν αυτό που με έκανε λυπημένο… ήμουν τόσο ξεροκέφαλος που δε ήθελα να το πιστέψω… αλλά δυστυχώς ήταν αλήθεια… τα πλήκτρα δε θα ακούγονται ποτέ το ίδιο για μένα… ήταν ο δάσκαλος μου, ο μέντορας μου, ένας άνθρωπος με φιλότιμο και στη ζωή αλλά και στη δουλειά του, έδωσε ζωή και πνεύμα στη μουσική… άφησα λίγα ροδοπέταλα στον αέρα να ταξιδέψουν μαζί του στα μακρινά μέρη που θα πάει, να ταξιδέψουν μαζί του όπως η μουσική του ταξίδευε για χρόνια εμάς! “
η ιστορία μου είναι αφιερωμένη στον Richard Wright (συνθέτη, πιανίστα, πλήκτρα και ιδρυτικό μέλος των Pink Floyd που έφυγε από τη ζωή στις 15 Σεπτεμβρίου R.i.p. Rick  :(

Πήρε ο SouLRock τις περισσότερες προτιμήσεις ! ΚΟΥΚΟΥΤΣΟΜΕΤΑΛΛΙΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ:)

Ιστορίες της εκπομπής 04-10-2008
Λέξεις παιχνιδιού : Κεφαλάκι – Μάτια – Κιθάρα – Μουσική – Δάκρυ

CROSS
03.10.2008
15:28

Όπως ένα μεσημέρι που ανοίγει ο άνεμος τα παράθυρα και παίρνει ό,τι βρει μπροστά του και το εξαφανίζει, ή ένα απόγευμα που κάποιος με τα μάτια μισόκλειστα ακόμα από τον μεσημεριανό ύπνο ψάχνει κάτι αλλά δε θυμάται που το έχει βάλει, έτσι και εκείνη έψαχνε να βρει το μικρό μπλε πλαστικό κουτάκι με τα ραφτικά της.
Μόλις της τελείωσε η κλωστή και έπρεπε να περάσει καινούρια από το μικροσκοπικό κεφαλάκι της βελόνας. Με λίγη προσπάθεια τα κατάφερε και συνέχισε να γεμίζει με χρυσό χρώμα τον κιθαρωδό που στεκότανε στο εργόχειρό της ,δίπλα από την πλατεία με τις γαλαζοπράσινες πέτρες. Αυτές τις είχε έτοιμες από καιρό. Απο τότε που ακόμα είχε συντροφιά τον άνθρωπο που αγάπησε κάποτε. Όμως ένα ατύχημα του έκοψε το νήμα της ζωής πρόωρα και απέμεινε μόνη της .Ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλό της, και αισθάνθηκε ότι ο κιθαρωδός έπαιζε μουσική και τραγουδούσε γι’ αυτήν.

alkyoni
03.10.2008,
15:58

Επιτέλους λεξούλες που μου έφεραν έμπνευση!!!!!!!
“Για πολλούς ανθρώπους ένας τρόπος να χαλαρώσουν και να βρουν την ηρεμία τους είναι μέσω της μουσικής.
Ιδιαίτερα όταν ακούς αγαπημένα τραγούδια και είσαι και κάπως ψυχολογικά φορτισμένος , η ακρόαση τους μπορεί να σου φέρουν δάκρυα στα μάτια …
Κάποιοι πιο τυχεροί, μπορεί να έχουν ένα ώμο να γείρουν το κεφαλάκι τους και να τα μοιραστούν.
Ενώ κάποιοι άλλοι, ακόμα πιο τυχεροί θα έλεγα, να απολαμβάνουν την μουσική τους μέσα από μια κιθάρα, ένα πιάνο ή κάποιο άλλο μουσικό όργανο που γνωρίζουν κι αυτό να είναι το καλύτερο αγχολυτικό τους μετά από μια κουραστική μέρα.
Όπως και να έχει , σε όποια πλευρά κι αν βρισκόμαστε , η μουσική είναι μια και έχει την δύναμη να μας χαλαρώνει, να μας ταξιδεύει, αλλά και να κρατάει ζωντανές πολλές από τις αναμνήσεις μας και να δημιουργεί νέες.
Γι’ αυτό μας αρέσει να μας συντροφεύει σε κάθε μας στιγμή!!!
Καλή ακρόαση!”

emmanuella
03.10.2008
17:04

“Τι ωραία μέρα ! Τι ωραία μέρα !” , αναφώνησε η emmanuella βγαίνοντας από το σπίτι της …
Ήταν η πρώτη βροχερή μέρα στο κουκουτσοχώρι … και, όπως φαντάζεστε … η emmanuella ξετρελάθηκε !!!!
Η Alkyoni … το πήρε κάπως … αλλά δεν πειράζει … ” Θα το ξεπεράσεις … “, είπε η Emmanuella με αδιαφορία !!!
Η Emmanuella γύρισε στο σπίτι της … και αφού μάζεψε λίγο τα αποφάγια των κουκουτσιών από χθες το βράδυ … βγήκε στην βεράντα …
( και εδώ αρχίζει η ιστοριούλα ….)
….. Άνοιξε το κλουβί και έβγαλε το σπουργιτάκι από μέσα απαλά απαλά. Αμέσως μια ζεστασιά διέκρινε στα όμορφα και λαμπερά ματάκια του. Του χάιδεψε τρυφερά το κεφαλάκι και … “Ουπς …” …. ένα δάκρυ κύλησε από τα ματάκια του …
…. Μία σταγονούλα από το όμορφο πρωτοβρόχι … που έσταξε από το άσπρο άσπρο συννεφάκι … είχε πέσει πάνω του … !!!!
Η Emmanuella το έβαλε μέσα στο σπίτι … και έπιασε την κιθάρα της … να παίξει εκείνη τη γνωστή μελωδία …
Η μουσική ταξίδεψε έξω από το σπίτι και ανακατεύτηκε με την υπέροχη μυρωδιά … του βρεγμένου χώματος …
” Ντουπ Ντουπ .. ” και ” Τοκ Τοκ” … ήταν οι ήχοι που διέκοψαν την Εμμανουέλα …
…. Σήκωσε το βλέμμα της … και ΤΙ ΕΙΔΕ ???
… Την Sillia, τον Cross και τον Philippo με μια τσάντα σαλιγκάρια … που μόλις είχαν μαζέψει …
Τι Να Πει Κανείς ????
Είναι ιστορία της στιγμής … παρακαλώ VOTE FOR EMMANUELLA !!! Χαχαχαχα !!!!

Πήρε η emmanuella τις περισσότερες προτιμήσεις ! ΚΟΥΚΟΥΤΣΟΜΕΤΑΛΛΙΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ  :)

marylin
03.10.2008
18:43

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ MARYLIN που ΕΠΙΣΗΜΑ θα την ποστάρουμε στο sillia on air

Tαξιδάκι σ’ ένα όνειρο …λίγο πριν η μέρα χαράξει

Τα φώτα της πόλης τρεμοπαίζουν δειλά κι ένα αχνό μακρινό φως μου θυμίζει ότι ξημερώνει μια νέα μέρα. Μια μέρα όπως όλες θα αρχίσει κι εγώ στους γνωστούς καθημερινούς ρυθμούς θα γεμίσω την αγαπημένη μου μεγάλη κούπα με ζεστό καφέ, θα σκεφτώ τις δουλειές που με περιμένουν ανάβοντας το πρώτο τσιγάρο και θα μετράω τις ώρες μέχρι ξανά να νυχτώσει.
Η νύχτα είναι η κολλητή μου φίλη εδώ και καιρό. Ακούει με υπομονή τα παράπονά μου, τα θέλω μου, κρύβει το δάκρυ μου που αργοκυλάει κρυφά…
Αυτές οι ώρες είναι δικές μου, μόνο δικές μου! Οι ώρες που κλείνω τα μάτια κι αφήνομαι στη σκέψη του…
Είναι απίστευτο πως μπορεί ένα χαμόγελο να φωτίσει τη σκοτεινιά της ψυχής, ένα όμορφο κεφαλάκι που γέρνει με χάρη όταν μιλάει για τη μεγάλη του αγάπη, τη μουσική, κι ένα βλέμμα να κάνει την καρδιά να χτυπάει σαν τρελή…
Κι ας πέρασε τόσος καιρός από την τελευταία φορά που τον είδα να κάθεται απέναντί μου…
Ακούω ακόμα τη φωνή του, το γέλιο του, τον βλέπω στα όνειρά μου αγκαλιά με την κιθάρα του να παίζει για μένα, μόνο για μένα!
Περνάει ο καιρός αργά, βασανιστικά, αλλά ξέρω ότι θα τον δω ξανά.
Το υποσχέθηκε ότι θα ‘ρθει να με βρει κι εγώ θα τον δεχτώ με το πιο γλυκό χαμόγελο και μια αγκαλιά γεμάτη αγάπη!
Σε περιμένω, μην αργείς…..

ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ marylin

Τιμής ένεκεν ΚΟΥΚΟΥΤΣΟΜΕΤΑΛΛΙΟ στην marylin από Κουκουτσομάμμη:P

Ιστορίες της εκπομπής 15-10-2008
Λέξεις παιχνιδιού : Θεραπεία – Φανοστάτης – Βελούδινος – Ψαλίδι – Videoclip

alkyoni
07.10.2008
23:37

“Ένα απλό μουσικό videoclip φαντάστηκε ότι θα γυρίσει ο άνθρωπος και τελικά του βγήκε σχεδόν θρίλερ!
Όχι αυτό του Michael Jackson! Μακάρι, θα είχε και επιτυχία…
Ήταν τόσο ασυνάρτητο το σενάριο… στο σκηνικό υπήρχαν μέχρι και ψαλίδια και μαχαίρια .
Εντάξει του είπαν για «σκοτεινό τραγούδι» αλλά όχι κι έτσι…
Μόνο νυχτερίδες δεν έβαλαν να πετάνε ανάμεσα στους ηθοποιούς!
Η σκηνή με την ομίχλη και το ημίφως από τους από φανοστάτες δίπλα στην θάλασσα και με τον αέρα να φυσάει βραδιάτικα, του έσπασε τα νεύρα!
Τα γυρίσματα κράτησαν δυο βδομάδες για να πετύχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Με το τέλος των γυρισμάτων ο σκηνοθέτης κατέληξε για θεραπεία στον βελούδινο δερμάτινο καναπέ του ψυχαναλυτή του!!
«Θα το γυρίσω στις κωμωδίες… πάει και τελείωσε!!!», του είπε φεύγοντας κι ανανέωσαν το ραντεβού τους για το τέλος των επόμενων γυρισμάτων.”

Πήρε η alkyoni τις περισσότερες προτιμήσεις ! ΚΟΥΚΟΥΤΣΟΜΕΤΑΛΛΙΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ:)

Spirtoulis
13.10.2008
13:03
” Πέρασαν χρόνια πολλά από τότε που βρέθηκε για τελευταία φορά στο πλακόστρωτο, δύο στενά κάτω από το πατρικό.
Ένα βελούδινο αεράκι έφερε θύμησες από εκείνη την εποχή όταν παιδιά ακόμα έκαναν τον προσωπικό τους αγώνα δρόμου.
- Ένα, δύο, τρία….τρέξε μέχρι να μη μπορείς να ανασάνεις άλλο!!!
Κάθε φορά η ανάσα κοβόταν στο ίδιο σημείο…στον τελευταίο φανοστάτη του πλακόστρωτου. Μετά υπήρχε ένας μικρός γκρεμός. Αλίμονο αν δε σταματούσε η ανάσα εκεί. Θα έπρεπε να συνεχίσεις και τότε ο φανοστάτης θα σου ψαλίδιζε τη ζωή.
Πήρε βαθειά ανάσα κι έτρεξε…έτρεξε με όλη την ψυχή.
Και αυτή τη φορά η ανάσα κράτησε μέχρι το φανοστάτη εκείνο. Τύχη ή ατυχία? Όπως και να ‘χει ήταν η καλύτερη θεραπεία. Δεν ένιωσε τον παραμικρό φόβο. Έγινε πάλι παιδί.
Μια φωνή-εισβολέας ανακοίνωσε τότε: -οκ παιδιά, αυτή ήταν η τελευταία σκηνή του videoclip. Μαζέψτε τα πράγματα.
Μάζεψε μόνο την ανάσα και έσπρωξε την ψυχή και πιο κει… “

CROSS
14.10.2008
15:24

Οι τεχνικοί δούλευαν πυρετωδώς.
Όλα είχαν στηθεί στην εντέλεια. Ένα σκηνικό που θύμιζε δρόμους μιας άλλης εποχής, με τους φανοστάτες να τρεμοσβήνουν από το αεράκι του φθινοπώρου, και εκείνη να πηγαινοέρχεται ανάμεσα στο πλήθος.
Ανησυχούσε. Είχαν περάσει ήδη έξι μήνες από τότε που τέλειωσε τη θεραπεία της, αλλά φοβόταν μήπως η βελούδινη χροιά της φωνής της δεν είχε επανέλθει πλήρως. Η περιπέτεια της υγείας της σαν ψαλίδι της έκοψε τα φτερά, και τώρα ετοιμαζόταν να ξαναπετάξει δειλά δειλά όπως ένα μικρό σπουργίτη.
Αυτά ανήκαν στο παρελθόν, έλεγε και ξανάλεγε μέσα της ,και διάφορες εικόνες περνούσαν απ’ το μυαλό της σαν βίντεοκλίπ. Η ώρα είχε έρθει. Ο κόσμος ήταν έτοιμος να την υποδεχτεί ξανά στη σκηνή. Εκείνη όμως?

Ιστορίες της εκπομπής 22-10-2008
Λέξεις παιχνιδιού : Λιμνοθάλασσα – Μουστοκούλουρο – Κεραμίδι – Φεγγαρόφως – Οιωνός

sillia
16.10.2008
14:38

Έριξα μια ματιά απ’ το παράθυρο. Τα σύννεφα είχαν αρχίσει να απλώνονται και να κρύβουν το γαλάζιο του ουρανού. Ο ήλιος κι αυτός κάπου είχε κρυφτεί ,δεν το άντεχε αυτό που συνέβαινε και συνωμότησε με την φύση να στείλουν σύννεφα και να δώσουν στην μέρα το χρώμα που της ταίριαζε .Το γκρι! Όλα αυτά για μια ΛΙΜΝΟΘΑΛΑΣΣΑ!!
Η μυρωδιά από τα ΜΟΥΣΤΟΚΟΥΛΟΥΡΑ που έφτιαχνε η γιαγιά στην κουζίνα, μου γαργάλισε τα ρουθούνια! Κάθε χρόνο τέτοια εποχή φτιάχναμε μουστοκούλουρα, ήταν η εποχή του μούστου όπως λέγαμε γελώντας ! Τινάχτηκα απότομα από τον χαρακτηριστικό ήχο στον υπολογιστή που ενημερώνει για τα emails …Kάποιο με καλούσε να το διαβάσω, μα που διάθεση αυτήν την ώρα για τέτοια! Στο μυαλό μου είχαν κάνει κατάληψη οι σκέψεις αυτής της υπόθεσης, που ταλάνιζε την χώρα μας τον τελευταίο καιρό και ένα μεγάλο ερώτημα που ζητούσε απεγνωσμένα απάντηση με κυνηγούσε! Πως μα πως κατάφερε ένας μοναχός να παραπλανήσει τόσους και να πάρει στην κατοχή του τόσα ακίνητα δίνοντας ως αντίτιμο νερό; Ναι νεράκι και μάλιστα όχι πόσιμο, όπως λέμε νερό Λουτρακίου όχι. Σίγουρο αυτό, γιατί κάποιοι πήγαν επιτόπου, δοκίμασαν, και κρυφά πήραν κι ένα μπουκαλάκι να του κάνουν μια χημική αναλυσούλα !Δόση ιωδιούχου κάλου βρήκαν, έτσι λένε !!!
Ακίνητα στους μοναχούς και κάποιοι δεν έχουν ούτε ένα ΚΕΡΑΜΙΔΙ !! και για σπίτι έχουν χαρτοκούτια; Κακός ΟΙΩΝΟΣ για κάποιους όλα αυτά! Τι γίνεται που πάμε; Τόση αναλγησία πια; Υπό το ΦΕΓΓΑΡΟΦΩΣ ..μου είπε κάποιος που είναι μέσα στα πράγματα θα την κάνουν! Θα τα μαζέψουν και μην τον είδατε τον φίλο τον λεβέντη και Καραμ..πουλουξή!!
Τα σύννεφα έξω είχαν πυκνώσει και οι πρώτες ψιχάλες είχαν αρχίσει να πέφτουν ! Έκλεισα την κουρτίνα και ακολούθησα την μυρωδιά του μουστοκούλουρου. Η γιαγιά ακόμα φούρνιζε και ξεφούρνιζε ..στην κουζίνα!
-Έλα να βοηθήσεις παιδάκι μου! Λίγα έμειναν, πιάστηκαν τα πόδια μου τόσες ώρες όρθια !!!!Απαπαπαπα…τι λες γιαγιά μου; Λυπάμαι αλλά σε λίγο αρχίζουν τα δελτία με τις ειδήσεις και με τίποτα δεν θέλω να χάσω την συνέχεια του έργου «βαλτοξαφραίμια» Άσε που έμαθα πως ο κύριος με τον αφρό και το ξυράφι ενδεχομένως σήμερα να τα χρησιμοποιήσει! Θα αφήσω το ξύρισμα… για το φούρνισμα;
Συγνώμη γιαγιά μου …αρπάζω δύο τρία και τσουπ στον δερμάτινο καναπέ μου!
Κυρίες και κύριοι ραγδαίες εξελίξεις σήμερα …ΟΥΦ άρχισε το έργο !!Κι είχα αρχίσει να βαριέμαι…..

Mellia
21.10.2008
22:11

“Η γλυκιά μυρωδιά από τα μουστοκούλουρα απλωνόταν στο μικρό σπιτάκι του χωριού σαν ευλογία, ενώ τα παλιά κεραμίδια στην στέγη έτριζαν από το βραδινό αεράκι που είχε σηκωθεί από νωρίς. Έβαλε το παλτό, άναψε ένα τσιγάρο και βγήκε έξω. Πήρε τον δρόμο για έναν περίπατο κατά μήκος της λιμνοθάλασσας, μαγεμένος από τα παιχνίδια του φεγγαρόφωτος στα κρυστάλλινα νερά της. Φθάνοντας στην όχθη συλλογίστηκε πως ο χρόνος είναι μια ανθρώπινη εφεύρεση, καθώς όλα του έμοιαζαν ξαφνικά σταματημένα σε εποχές πολύ μακρινές, όπου στοιχειά της φύσης έστηναν πανηγύρια στους αφρούς των κυμάτων. Από το πρωί είχε αυτήν την αίσθηση, ότι κάτι προμηνύεται, ότι κάτι ήδη συμβαίνει που απλά οι ανθρώπινες αισθήσεις του δεν το έχουν ακόμα αντιληφθεί. Δεν έδινε συνήθως σημασία στα σημάδια-οι οιωνοί για αυτόν ήταν απλά χαρακτηριστικό της μυθοπλασίας των προγόνων του-όμως εκείνη την ημέρα όλα μιλούσαν μια γλώσσα απόλυτα πρωτόγνωρη γι’ αυτόν και απόλυτα κατανοητή ταυτόχρονα. Συνέχισε να περπατά, σαν υπνωτισμένος, στο μονοπάτι μέχρι που έφθασε σε ένα σημείο που οι δάφνες γινόντουσαν δέντρα ολόκληρα και πελώρια πλατάνια άπλωναν τα κλαδιά τους σαγηνευτικά πάνω από το κεφάλι του. Το θρόισμα των φύλλων ξαφνικά καλύφθηκε από ένα παράξενο τραγούδι, από φωνές απόκοσμες και μακρινές. Ίσα που πρόλαβε να γυρίσει το κεφάλι του καθώς η φιγούρα χανόταν στο βάθος του δάσους, μένοντας έκπληκτος να κρατά στα χέρια του ένα κομμάτι λευκό, λεπτό ύφασμα. Ήξερε ξαφνικά πως το χρέος του τον είχε φέρει μέχρι εδώ-ένα χρέος που προϋπήρχε του εαυτού του. Χωρίς να κοιτάξει πίσω του, προχώρησε μέσα στο δάσος, ως εκεί που έφθαναν τα φτερουγίσματα των πουλιών, ως εκεί που η νύχτα έσμιγε με την μέρα…”

Πήρε η mellia τις περισσότερες προτιμήσεις ! ΚΟΥΚΟΥΤΣΟΜΕΤΑΛΛΙΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ :)

alkyoni
21.10.2008
23:15

“Είχε ένα σπίτι σε μια υπέροχη τοποθεσία! Κοντά σε μια λιμνοθάλασσα που ήταν και ένας από τους πιο πλούσιους υδροβιότοπους της περιοχής.
Κάθε μέρα ήταν και μια γιορτή της φύσης!
Και το βράδι όμως ήταν μαγευτικά καθώς το φεγγαρόφως αντανακλούσε στα γαλήνια νερά της λιμνοθάλασσας….
Του άρεσε να ρεμβάζει αυτή την εικόνα τρώγοντας μουστοκούλουρα πάνω στα κεραμίδια της στέγης του σπιτιού του!!!!!
Κι αυτό γιατί σύμφωνα με ένα θρύλο της περιοχής, θεωρείται καλός οιωνός για όποιον θα μπορούσε να δει το φεγγαρόφως της Πανσελήνου μέσα από ένα ολοστρόγγυλο μουστοκούλουρο!!!
Και γι’ αυτόν που το παρατηρεί, αλλά και για εκείνον που έφτιαξε τα μουστοκούλουρα….
Αν και ήταν λίγο προληπτικός σε κάτι τέτοια, δεν έχασε την ευκαιρία να προκαλέσει την τύχη του…
Μετά από λίγο , ακούστηκε ένας γδούπος!!! Μόλις είχαν σπάσει 2 κεραμίδια πάνω στα οποία στεκόταν!!!!
Καλός οιωνός θα είναι μάλλον για τον μάστορα που θα έρθει να τα διορθώσει!!!! “
Υ.Γ. Τις ντομάτες σας κρατήστε τες για σαλάτα!!!

CROSS
21.10.2008
23:47

(τελευταία στιγμή, αλλά τελικά πρόλαβα και γλίτωσα το κουλουράκι και έγραψα για το μουστοκουλουράκι)
Τα δύο σύννεφα διαλύθηκαν και έτσι το φεγγαρόφως έλουσε το στρογγυλό μεταλλικό τραπεζάκι με το κηροπήγιο που τελικά είχε κολλήσει καλά. Δεν φαινόταν ότι πριν τρείς μέρες ήταν κομματιασμένο πάνω στα κεραμίδια. Ο μικρός αδερφός της Άννας εξέφρασε έτσι το θυμό του, επειδή δεν τον άφηναν να πάρει ένα μουστοκούλουρο ακόμα, πριν το μεσημεριανό γεύμα.
Τώρα, μετά από τόσα χρόνια, αυτή η ασπρόμαυρη φωτογραφία που φυλάκιζε εκείνες τις στιγμές, βρέθηκε ξαφνικά στα χέρια του, ενώ έψαχνε να βρει ένα παλιό δίσκο.
Το θεώρησε καλό οιωνό, γιατί σε λίγες μέρες κέρδισε επιτέλους μια παρτίδα από το παιχνίδι της ζωής. Κράτησε τη φωτογραφία και την είχε πάντα μαζί του. Όπως και εκείνη την Κυριακή, που στην όχθη της λιμνοθάλασσας, συνάντησε ξανά ένα όνειρο. Ένα όνειρο, που από τότε δεν αποχωρίστηκε ποτέ.

Ιστορίες της εκπομπής 29-10-2008
Λέξεις παιχνιδιού : Μορφή – Κύμα – Κορυφή – Ήρωας – Τυρί

margot
28.10.2008
23:05

Κουκουτσομαμά, έτοιμη η πρώτη ιστορία:
Πόσο περίπλοκη μπορεί να γίνει ώρες ώρες η ζωή. Από εκεί που δεν το περιμένεις έρχονται τα πάνω κάτω. Εκεί που όλα μοιάζουν με γαλήνια λίμνη, πλαισιωμένη με μυρωδιές αγιοκλήματος και τιτιβίσματα πουλιών αλλάζουν. Γίνονται θύελλα, άνεμοι που ορμούν από την κορφή του πιο απρόσιτου βουνού και κυριεύουν τη θάλασσα.
Έτσι και η ζωή της. Η τόσο γαλήνια, η τακτοποιημένη, η ζηλευτή ίσως από πολλούς ζωή της είχε αναστατωθεί. Η μορφή του είχε κυριεύσει τόσο απρόσμενα το είναι της και είχε θεριέψει την ψυχή της. Ένοιωθε ίδια με κύμα θεόρατο, έτοιμο να χτυπηθεί σε βράχια δυσπρόσιτα, χωρίς να νοιάζεται αν σε αυτό το τρελό του παραλήρημα παρέσερνε όλα και όσους είχε αγαπήσει στην άβυσσο.
«Πρέπει να το παραδεχτώ. Ερωτεύτηκα», σκέφτηκε για πρώτη φορά μετά από όλα εκείνα τα γεγονότα – που ούτε στον εαυτό της δεν τολμούσε να ομολογήσει ότι συνέβησαν – εκείνο το βράδυ, που καθόταν ξανά μόνη στο μπαλκόνι και κοιτούσε το φεγγάρι να παίζει κρυφτό με τα σύννεφα. Θυμήθηκε πως όταν ήταν μικρή είχε ταυτίσει αυτό το θέαμα με ένα παραμύθι… «Ο γίγαντας που έφαγε το φεγγάρι». Ένας κακός γίγαντας απειλούσε να φάει το φεγγάρι σαν τυρί, και ο καλός ιππότης έσωζε τη νύχτα και γινόταν ήρωας για χατίρι της αγαπημένης του.
«Μόνο που δεν υπάρχουν ιππότες» μονολόγησε για άλλη μια φορά την ώρα που έφερνε στα χείλη της το ποτήρι με το κόκκινο κρασί.
Η νύχτα έφερε το άρωμά του και ένιωσε να ανατριχιάζει από ένα απροσδιόριστο άγγιγμα στο λαιμό της.
Άκουσε το κινητό της να χτυπά…Το σήκωσε χωρίς αναπνοή…Η φωνή του ήταν στην άλλη άκρη:
«Καλησπέρα. Είπες ότι πρέπει να μιλήσουμε. Είμαι κάτω από το σπίτι σου. Μπορώ να ανέβω;»
«Έλα», είπε ξεψυχισμένα αν και γνώριζε ότι πιθανότατα συναινούσε στο μεγαλύτερο λάθος της ζωής της. «Τουλάχιστον θα ξέρω πως είμαι ζωντανή», συμπλήρωσε η εσωτερική της φωνή καθώς πήγαινε να ανοίξει την πόρτα της εισόδου.

Πήρε η margot τις περισσότερες προτιμήσεις ! ΚΟΥΚΟΥΤΣΟΜΕΤΑΛΛΙΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ:)

SouLRocK
28.10.2008
23:05

Σφαίρες τη γέμισαν με τρύπες, μπορεί να μοιάζει με τυρί,
Αλλά δεν πειράζει αρκεί να κυματίζει πάνω στην κορφή!
Γιατί η σημαία μας θα είναι πάντα ηρωική,
Ένδοξες μέρες θα μας θυμίζει αιώνια η δική της η μορφή!

Mellia
28.10.2008
23:11

Πιάστηκε σαν το ποντίκι στη φάκα με το τυρί! Δεν ήταν τελικά ο ήρωας που πίστευε ότι ήταν, μόνο παράδερνε στα κύματα του μυαλού του προσπαθώντας να καταλάβει τι του είχε συμβεί. Η μορφή του είχε αλλάξει χίλιες φορές από το πρωί και το ανήσυχο βλέμμα του δεν έλεγε να ησυχάσει. Στην κορφή για να μείνεις εκτός από δύναμη χρειάζεται και να αντέχεις τον ίλιγγο. Εκείνος δεν ήταν μαθημένος. Κατέβηκε γρήγορα γρήγορα αφήνοντας πίσω του τον ψηλό τον τόπο, γυρνώντας πάλι στην ασφάλεια της πεδινής ζωής του.

nowaveband
28.10.2008
23:22

H μορφή της αέρινη, αόρατη, σαν δροσιά. Φιδίσιο το κορμί της ελίσσεται και δεν μπορεί να αγγιχτεί.
Σαν σπάνια νεράιδα, στην κορφή του ψηλότερου βουνού, αδύνατο να αποκαλυφτεί.

Μα πολλοί προσπάθησαν, κάνεις δεν μπόρεσε να το πετύχει. Να την αποκαλύψει.
Σαν ήρωας καταραμένος, προσπαθώ μάταια να βρω την απίθανη την λύση.

Οι ελπίδες οδηγούνται σε αδιέξοδο. Το όνειρο σε εφιάλτη .Η μέρα σε νύχτα.
Και προσπαθώ να γλιτώσω από το ναυάγιο. Κάπου με ξεβράζει το κύμα.

Η ιστορία έχει ερωτηματικό τέλος .Σε έναν τροπικό παράδεισο. Η σε μια φυλακή.
Χωροχρονικά συμβάντα χαοτικά? Το σώμα μελανό? Οσμή από μουχλιασμένο τυρί?

CROSS
28.10.2008
23:44

Το κύμα ξέβρασε μερικά σφουγγάρια στην παραλία, πίσω από βράχια, που είχαν τη μορφή γριάς που στεκόταν στο κατώφλι του σπιτιού της περιμένοντας καρτερικά τον καπετάνιο σύζυγό της.
Έτσι και η δική του γιαγιά, η κυρά-Δροσούλα, πήγαινε κάθε μέρα να μαζέψει τα δώρα που της έστελνε η θάλασσα. Πίστευε πως κάποτε θα της στείλει κάτι από τον αδικοχαμένο σύντροφο της ζωής της, τον ήρωα της ,όπως τον ονόμαζε. Δίχως αυτόν ίσως να μην είχε καταφέρει να επιζήσει ούτε η ίδια σε εκείνο το ναυάγιο. Γύρισε στο σπίτι της, και αράδιασε τα σφουγγάρια στο τραπέζι. Φώναξε τον μικρό εγγονό της να φτιάξει τις ιστοριούλες του παίζοντας μ’ αυτά. Διάλεξε ένα μεγάλο στρογγυλό, γεμάτο τρύπες, σαν κίτρινο τυρί, και το χώρισε σε κομμάτια. Το κάθε κομμάτι παρίστανε και ένα κάτοικο, σε ένα χωριό, το Σφουγγαροχώρι. Βρισκόταν στην κορφή του βουνού και κάθε Κυριακή όλα τα σφουγγαράκια συναντιόντουσαν στην πλατεία και διασκέδαζαν.. έτσι είχε αποφασίσει ο μικρός εγγονός της κυρα-Δροσούλας… (οποιαδήποτε ομοιότητα με καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική)

Emmanuella
29.10.2008
00:05

Άντε … σήμερα λόγω εθνικής εορτής έγραψα ιστοριούλααα !!!! Έχετε πάντα την αγάπη μου !

Ο κόσμος μέσα από τα μάτια μίας έφηβης

Στάθηκε στον κορφή του βουνού. Εκεί μπορούσε σε μια στιγμή μονάχα να δει όλο τον κόσμο με τα μάτια της.
Όλοι αναρωτιούνται … πώς να είναι ο κόσμος μέσα από τα μάτια ενός παιδιού ?
Πώς να είναι ο κόσμος μέσα από τα μάτια μιας έφηβης ?
Χαρά, λύπη, φόβος, αγαλλίαση, κλάμα, γέλιο.
Ανάμεικτα συναισθήματα παίρνουν τη μορφή κάποιου φίλου. Κάποιου φίλου που έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή. Ίσως είναι έρωτας, ίσως είναι ήρωας, ίσως είναι καταστροφή.
Ναι ! Καταστροφή ! Στην αρχή είναι όλα ωραία και όμορφα. Η ευχαρίστηση … ποτέ δεν την άφηνε να καταλάβει ότι το τυρί κάποτε θα μουχλιάσει … και θα πρέπει να το πετάξει …
Ένα μικρό κύμα ακούμπησε απαλά τα πόδια της.
… Κοίταξε τη θάλασσα … Κοίταξε ψηλά … Κοίταξε στον ορίζοντα.
Ένα χέρι ακούμπησε τον ώμο της. Μια αόρατη και μαγική δύναμη διαπέρασε ολόκληρο το κορμί της.
” Έτσι είναι ο κόσμος μέσα από τα μάτια μου “,
….. είπε και δάκρυσε …..

Alkyoni
29.10.2008
00:19

Η εκδρομή και ο αιωροπτεριστής

Ήταν μια Κυριακή πρωί
που ανέβαινα προς την κορφή,
μακριά από την πόλη
κοντά στο Κουκουτσοχώρι.
Φτάνοντας λοιπόν εκεί
είδα με δέος μια μορφή,
στην πλαγιά να ξεπροβάλει
λέτε να την είδαν κι άλλοι?
Το θερμό κύμα αέρος
μέσα στο θέρος,
το περίμενε με θάρρος
για να σηκώσει τον αετό του.
Κι εμείς μείναμε να θαυμάζουμε τον ήρωα
ψηλά εκεί,
τρώγοντας σάντουιτς
με τυρί!

ROZ26
29.10.2008
00:20

Σαν κύμα το δάκρυ έφτασε στα μάτια σου επάνω
που λαχταρώ να δω να πιω και να μεθύσω
θα φτάσω πέρα στην κορυφή πιο πέρα και πιο πάνω
για να φωνάξω σ΄ αγαπώ και ας είναι να ξεψυχήσω
μήτε με νοιάζει η ψυχή
ας βγει να ησυχάσει
θα χω τα δώρα στο πουγκί και φυλαγμένο το τυρί
και της αγάπης το κρασί για να με ξεδιψάσει!!!!!
αν θα φωνάζουνε πολύ και κλαιν τα νυχτοπούλια
πεθαίνει απόψε ο ήρωας που έκλεψε την πούλια

Λείπει μια λεξούλα η μορφή:P

Ιστορίες της εκπομπής 05-11-2008
Λέξεις παιχνιδιού : Διάθεση – Αστέρι – Άλογο – Ολοκαύτωμα – Καναπές

margot
04.11.2008
22:30

Πριν ξεκινήσει το ταξίδι του ένιωθε προδομένος. Η δική της φυγή στο άγνωστο ήταν το ολοκαύτωμα της ψυχής του. Εκείνο το πρωί που ξύπνησε και δεν την είδε δίπλα του ένιωσε να γκρεμίζεται όλη του η ζωή. Να γερνάει μέσα σε ένα λεπτό, να σβήνει κάθε επιθυμία. Έψαξε παντού να τη βρει. Κανείς δεν την είχε δει πουθενά.
«Με πρόδωσε, φίλε. Μου έκλεψε ότι είχα πιο αγνό στην ψυχή μου. Δε σεβάστηκε όσα έδωσα. Η ζωή μου με προσπέρασε…», έτσι έλεγε στον παιδικό του φίλο και σύντροφο από τότε που θυμόταν τον εαυτό του. Εκείνος ήταν που τον είχε συμβουλεύσει να κάνει αυτή τη διαδρομή:
«Θα δεις! Η διάθεσή σου θα αλλάξει όσο θα περπατάς τα βουνά», του έλεγε εκείνος «Θα γίνεις ένα με τη γη, με τον ουρανό, τον άνεμο και το νερό. Θα μπορέσεις να νιώσεις την ενέργεια του κόσμου. Θα αφουγκραστείς τη ζωή – την πραγματική ζωή. Ίσως τότε και να μπορέσεις να καταλάβεις και τη δική της φυγή…»
Εκείνο το σούρουπο, που έφτανε στο τέλος της διαδρομής του, είχε αποφασίσει να το περάσει κάτω από τα δέντρα, κοιτώντας την ημισέληνο και τα αστέρια. Να ευχαριστήσει τη μάνα γη που τον φιλοξένησε, τον ηρέμησε, τον καθοδήγησε να δει καθαρά τα λάθη του και τα σωστά του. Πράγματι τώρα μπορούσε να καταλάβει γιατί έφυγε εκείνη. Τώρα μπορούσε να νιώσει την ψυχή της.
Έβγαλε το μανδύα του και κάθισε δίπλα στη λίμνη. Είδε το πρώτο αστέρι της νυχτιάς να καθρεφτίζεται στα νερά της και παρατήρησε τα φώτα στο απέναντι χωριό να ανάβουν, φαναράκια της μοναξιάς του. Αφουγκράστηκε τον ήχο της σιωπής και άκουσε ξάφνου κάτι σαν καλπασμό… Νόμιζε ότι είχε πέσει σε λήθαργο.
«Σε περίμενα», άκουσε τη φωνή της αγάπης να του λέει. «Το ήξερα πως θα καταλάβαινες και θα ερχόσουν».
Σήκωσε τα μάτια και την είδε. Ίδια Αμαζόνα, με τα ξέπλεκα μαλλιά να κατεβαίνει από το άλογό της και να απλώνει το χέρι της. Την ακολούθησε υπνωτισμένος. Μπήκαν σε μία καλύβα στην καρδιά του δάσους. Η φωτιά άναβε. Κάθισαν στον καναπέ – το μοναδικό έπιπλο του σπιτιού – κάτω από ένα πορτρέτο του και κοιτάχτηκαν στα μάτια. Δύο ψυχές ενώθηκαν και δε χρειάστηκε να ακουστεί καμία φωνή, μόνο οι ανάσες… Γιατί η αληθινή αγάπη δε ζητάει εξηγήσεις….

CROSS
04.11.2008
23:20

Απόψε το φεγγάρι ήταν κόκκινο, και ο σερίφης πηγαινοερχόταν στο ράντζο του ανήσυχος. Έριξε μια τελευταία ματιά στο στάβλο να βεβαιωθεί ότι όλα ήταν καλά, και πήγε να κοιμηθεί, δεν είχε διάθεση να καθίσει δίπλα στη φωτιά και να τραγουδήσει με την κιθάρα του, όπως συνήθιζε κάθε βράδυ έχοντας τα αστέρια για συντροφιά. Όμως κάτι τον βασάνιζε, δεν του κολλούσε ύπνος. Άκουσε φασαρία και βγήκε να δει. Ο παλιός δερμάτινος καναπές ,έλειπε από τη θέση του. Τα άλογα έτρεχαν αφηνιασμένα δεξιά κι αριστερά και εκείνος πανικόβλητος δεν ήξερε τι να κάνει. Δεν μπορούσε να δει μπροστά του από τον καπνό, που τον έπνιγε. Το επόμενο πρωί, όλα είχαν ησυχάσει. Ο σερίφης πεσμένος στο μουσκεμένο έδαφος άνοιξε αργά αργά τα μάτια του. Αντίκρισε ένα μαύρο τοπίο. Ολοκαύτωμα που δεν άφησε τίποτα ανέγγιχτο στο πέρασμά του. Λίγα μέτρα μακριά, βρήκε τα άλογα, μισοκαμμένα. Δεν υπήρχε ίχνος από το ράντζο του. Ήταν ολομόναχος στη μέση του πουθενά. Αν δεν είχε πιάσει βροχή το προηγούμενο βράδυ ίσως και ο ίδιος να μην ήταν ζωντανός. Εξαντλημένος και απογοητευμένος, κατευθύνθηκε προς το σπίτι του σταθμάρχη. Στη διαδρομή σκεφτόταν ότι το να κρύψει το θησαυρό του σε εκείνο τον παλιό καναπέ, δεν ήταν καλή ιδέα. Δεν ήταν τυχαίο πως έλειπε από τη θέση του λίγο πριν ξεσπάσει η πυρκαγιά.

Πήρε o Cross τις περισσότερες προτιμήσεις ! ΚΟΥΚΟΥΤΣΟΜΕΤΑΛΛΙΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ:)

ROZ26
04.11.2008
23:25

ΜΟΥ ΖΗΤΗΣΑΝ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΜΙΑ ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΟΥΣ ΚΟΙΤΑΞΑ ΓΕΜΑΤΗ ΑΠΟΡΙΑ
ΤΑ ΔΑΚΡΥΣΜΕΝΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΤΑ ΜΑΓΟΥΛΑ ΜΟΥ ΒΡΕΧΟΥΝ
ΣΑΝ ΑΛΟΓΑ ΚΑΛΠΑΖΟΥΝΕ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ ΤΡΕΧΟΥΝ.
ΚΟΙΤΑ ΣΤΟ ΜΑΥΡΟ ΟΥΡΑΝΟ, ΦΩΤΙΖΕΙ ΕΝΑ ΑΣΤΕΡΙ,
ΣΚΥΒΩ ΚΑΙ ΚΑΝΩ ΜΙΑ ΕΥΧΗ, ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ ΝΑ ΣΕ ΦΕΡΕΙ.
ΤΟΤΕ ΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ ΣΜΙΞΑΝΕ ΚΑΙ ΦΤΙΑΞΑΝ ΤΗΝ ΜΟΡΦΗ ΣΟΥ,
ΜΑ ΕΣΥ ΕΚΕΙ ΣΤΟΝ ΚΑΝΑΠΕ ΝΑ ΛΕΣ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΟΥ.
ΠΗΡΕ ΦΩΤΙΑ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΚΑΙ ΚΑΗΚΑΝ ΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ
ΚΑΙ ΓΙΝΑΝ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΔΥΟ ΣΟΥ ΧΕΡΙΑ.
…….ΑΛΛΑΞΕ Η ΔΙΑΘΕΣΗ,…….. ΣΤΕΝΑΧΩΡΕΙ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ………
………ΚΑΜΕΝΗ Η ΚΑΡΔΟΥΛΑ ΜΟΥ ΠΑΝΤΟΤΙΝΑ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ……….
ΥΣ: ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΜΕΣΑ ΑΠΟ 5 ΑΠΛΕΣ ΛΕΞΕΙΣ ΜΟΥ ΔΩΣΑΤΕ ΙΣΤΡΟ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΑΚΟΜΑ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΔΕΡΦΗ ΜΟΥ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ ΨΗΛΑ !!!!!!!!!!!

Ιστορίες της εκπομπής 12-11-2008
Λέξεις παιχνιδιού : Ομπρέλα – Φάντασμα – Πρόταση – Σταδιοδρομία – Μετάξι

ironziolion
09.11.2008
06:58

Το ποτάμι
Απαλά κύλαγε από κάτω του το έβλεπε να φιδογυρίζει, κι άλλοτε να απλώνει σαν μια εσάρπα από μετάξι που την πέταξες ανέμελα πάνω στο δερμάτινο καναπέ σου, άλλοτε να τρέχει με δύναμη πάνω στα βράχια λες και θα μπορούσε να τα παρασύρει όλα μαζί και τα ενώσει με τα βράχια του μόλου στο λιμάνι που κατέληγε μερικά χιλιόμετρα πιο κάτω .
Στην σταδιοδρομία του σαν ταξιδευτής είχε καταλήξει ότι αυτό το ποτάμι ήταν στο νούμερο τέσσερα αγαπημένο του μέρος να γίνει τέρμα του !
Τέρμα του;;
Κοίταξε την ομπρέλα που είχε περάσει στον καρπό του σαν ένα μισό βραχιόλι
Το σκαλισμένο ξύλο είχε φθαρεί σχεδόν χάθηκε το σχέδιο του .
Ήταν καιρός που δεν την χρησιμοποιούσε πια για την βροχή αλλά σαν ένα καλά καλυμμένο, για τον ίδιο πιο πολύ, μπαστούνι.
Πέρασε , στο τέλος της γέφυρας και άρχισε να κατεβαίνει την χορταριασμένη όχθη αργά και σταθερά στην αρχή και μετά πιο γρήγορα λες και έβρισκε τα γέρα ποδιά της νεότητας του, χρόνια τώρα παράτησε τα πάντα και αυτό που έκανε ήταν να ταξιδεύει αυτό που δηλαδή έκανε σαν παιδί με το μυαλό, τώρα το έκανε με τα πόδια του .
Η γέφυρα στην ένωση με το ποτάμι έκανε ένα –δυο σκαλιά και αν ανέβαινες εκεί στο πλάτωμα μπορούσες να κοιμηθείς χωρίς να φοβάσαι ότι θα πνιγείς το βράδυ αλλά το καλύτερο ήταν ότι έβλεπες όλο το ποτάμι και ειδικά την απέναντι όχθη που τώρα ήταν στρωμένη με χαμομήλι.
Ανέβηκε τα σκαλιά με την βοήθεια της ομπρέλας Γύρισε και έριξε ένα βλέμμα πάνω στην απότομη απέναντι όχθη που γυάλισε απ το κίτρινο του χαμομηλιού !
Όχι…
Θα μπορούσε και το νούμερο ένα αγαπημένο μέρος του
Ανέβηκε με δυσκολία το δεύτερο πιο ψηλό σκαλί
Τι κρίμα!
Ήταν ήδη πιασμένο
Σε ποιον το είπε ;;;
Κάποιος κοιμόταν εκεί!
Τον σκούντησε η προσπάθησε…
Τίποτα…
Πλησίασε και τον είδε στο πρόσωπο
Θεέ μου !!!!!
Αν αυτός είμαι εγώ !!!
Η πρόταση έμεινε μετέωρη
Τότε εγώ είμαι φαντ…………..

sillia
11.11.2008
19:54

Μια ψυχή φλογερή και φιλόδοξη. Ένα πνεύμα ανήσυχο που πάντα αναζητούσε και του άρεσε να ανακαλύπτει καινούργιες διαδρομές, να τις περπατάει μαζεύοντας εμπειρίες. Μαζεύοντας ζωή!
Του άρεσε πάντα να ξεχωρίζει από τους άλλους, ζητώντας κάποιες φορές το ανέφικτο, όχι το σχεδόν, μα το τέλειο! Όταν κάτι το πίστευε το πάλευε και το πάλευε σθεναρά και με ΟΜΠΡΕΛΑ την αγάπη των γονιών του μια αγάπη που πάντα τον προστάτευε είχε καταφέρει να έχει μια καλή ζωή!
Εκείνο το πρωί αποφάσισε να πει το ναι στην ΠΡΟΤΑΣΗ που του είχαν κάνει από μια μεγάλη εταιρία για διοικητική θέση, που αν διαχειριζόταν σωστά προδιέγραφε μια λαμπρή ΣΤΑΔΙΟΔΡΟΜΙΑ στον επαγγελματικό του τομέα!
Κοίταξε το πρόσωπό του στον καθρέπτη και προσπαθούσε να διαβάσει τον εαυτό του μέσα από αυτά τα μάτια που τον κοιτούσαν με παράπονο! Ήξερε πως τίποτα πια δεν θα ήταν όπως πριν! Τίποτα…
Παίρνοντας αυτήν την απόφαση γνώριζε πως σε λίγες μέρες θα έπρεπε να χαιρετήσει την ζωή του εδώ και να μετακομίσει σε μια άλλη πόλη επιλέγοντας, για ακόμα μια φορά την δύσκολη διαδρομή. Ήξερε όμως πως κάθε φορά που το φως της ημέρας θα τον αποχαιρετούσε και το σκοτάδι θα άπλωνε τα φτερά του να τον αγκαλιάσει, θα γυρνούσε εδώ σαν ΦΑΝΤΑΣΜΑ χωρίς ύλη μόνο ψυχή!
Περπατώντας θα άφηνε το αχνάρι του όπου είχε σταθεί ,όπου είχε πονέσει ,γελάσει, κλάψει, τραγουδήσει, ερωτευτεί σε ό,τι είχε ζήσει!
Θα άφηνε ένα βλέμμα ένα χάδι ένα ΜΕΤΑΞΕΝΙΟ φιλί και θα έφευγε δίνοντας υπόσχεση πως και την επόμενη νυχτιά θα ήταν και πάλι μαζί τους!
Η νύχτα θα ήταν γι αυτόν η καλύτερη του φίλη και σύμμαχος… για να μπορεί να επιστρέφει πάντα !

geoguitar
11.11.2008
23:25

Περπατούσε μόνος στη βροχή. Είχε ξεχάσει την ΟΜΠΡΕΛΑ στο γραφείο κι έτσι το καλό του κουστούμι τώρα ήτανε μούσκεμα. Περπατούσε, άσκοπα, δίχως κάποιον προορισμό. Πήγαινε εδώ κι εκεί κοιτάζοντας τα σύννεφα, τον ουρανό, τους ανθρώπους. Στο σπίτι δεν επέστρεφε, παρά αργά το βράδυ γιατί τον τυλίγανε τα ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ του παρελθόντος. Η γυναίκα του τον άφησε ένα μήνα μετά τον γάμο τους. Από τότε, απομακρύνθηκε από όλα και από όλους. Η ΣΤΑΔΙΟΔΡΟΜΙΑ του είχε πάρει την κάτω βόλτα γιατί δεν τον ενδιέφερε πια η δουλειά του. Κοιμότανε μ’ ένα ΜΕΤΑΞΩΤΟ φουλάρι της γυναίκας του , αγκαλιά και όταν οι φίλοι του κάνανε διάφορες ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ για να ξεφύγει, εκείνος αρνιότανε πεισματικά. Τον βρήκανε ένα δειλινό σ’ ένα παρκάκι, νεκρό με το φουλάρι αγκαλιά του…

mellia
11.11.2008
23:38

Το φάντασμα σκεφτόταν την ευχετήρια κάρτα που είχε να γράψει στο ανιψάκι του για την αποφοίτησή του από την Μεγάλη Σχολή των Φαντασμάτων: “καλό μου ανηψούδι, σου εύχομαι καλή σταδιοδρομία στον κόσμο των φαντασμάτων και …” μα πριν προλάβει να τελειώσει την πρότασή του, χτύπησε η πόρτα. Ήταν ο πρόεδρος της Ένωσης Φαντασμάτων και έμοιαζε πολύ ανήσυχος. Είχε χαθεί το μαντήλι από την συλλογή του σωματείου, αυτό το μεταξωτό πανέμορφο μαντήλι που κάποιο ηρωικό φάντασμα είχε κερδίσει στην πάλη του με έναν ταλαίπωρο μεσήλικα όταν ο τελευταίος το κυνήγησε μέχρι την άλλη άκρη της πόλης επειδή τον είχε τρομάξει κόβοντας του τον μεσημεριανό ύπνο. Βγήκαν μαζί έξω από το σπίτι, κατευθυνόμενοι ως την πλατεία. Η βροχή ήταν δυνατή και η ομπρέλα χρησίμευε μόνο ως καμουφλάζ καθώς τα φαντάσματα είναι αδιάβροχα. Εκεί συναντήθηκαν φαντασματάκια, μπαμπουλάκια και άλλα αερικά και ξεκίνησαν για το σπίτι του κυρίως υπόπτου που δεν ήταν άλλος από τον λιποτάκτη της παρέας ο οποίος πριν καιρό είχε απαρνηθεί την φαντασματένια φύση του για ένα πιάτο γι-ο-βαρλάκια. (το πιάσατε το υπονοούμενο έτσι?)

Πήρε η mellia τις περισσότερες προτιμήσεις ! ΚΟΥΚΟΥΤΣΟΜΕΤΑΛΛΙΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ :)

Ιστορίες της εκπομπής 19-11-2008
Λέξεις παιχνιδιού : Ειρωνεία – Δίσκος – Πανέρι –Τεφτέρι – Αγαλμα

emmanuella
17.11.2008
14:57

Η ιστορία είναι αφιερωμένη στους φοιτητές του Πολυτεχνείου που προσπάθησαν και έδωσαν την ζωή τους για ένα καλύτερο αύριο.
Τα σχέδια είχαν αλλάξει. Οι υπολογισμοί που είχαν γράψει στα τεφτέρια τους δεν ήταν σωστοί τελικά.
Φαίνονταν αποφασισμένοι, όμως. Τόσα χρόνια πολεμούν για την ελευθερία της ψυχής και της σκέψης τους. Ενωμένοι έπρεπε να αντιμετωπίσουν το νέο κίνημα του εχθρού. Χιλιάδες φοιτητές συγκεντρώθηκαν όλοι μαζί, ενωμένοι, δυνατοί
Ο θάνατος πλησίαζε. Τους είχε σερβιριστεί πολλές φορές σε ένα όμορφο και γαλήνιο δίσκο η ευτυχία. Η λέξη προδοσία, όμως, δεν υπήρχε στο λεξιλόγιό τους. Πάλευαν για την ελευθερία του σώματος, της ψυχής, της έκφρασης, της δημιουργίας.
Η πεποίθηση ότι η χούντα μπορεί να πέσει τους είχε ανεβάσει το ηθικό.
Στάθηκαν σαν αγάλματα μπροστά από τις πύλες του πολυτεχνείου. Τα γλυκά και ταλαιπωρημένα μάτια τους κοιτούσαν με ειρωνεία τα σκληρά μάτια του εχθρού.
Τα πανέρια ήταν άδεια και το περιεχόμενό τους πετούσε τώρα στον αέρα. Χιλιάδες προκηρύξεις έπεφταν στα πρόσωπά τους.
Σκηνές φρίκης ακολούθησαν …
Τα ιδανικά της ελευθερίας, της ανεξαρτησίας, της αγάπης για ζωή, της ανεξαρτησίας, της έκφρασης μένουν ακόμα στην καρδιά μας, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Δεν ζήτησαν ούτε δόξα, ούτε μεγαλεία. Το μόνο που ζητούσαν ήταν ελευθερία. ‘Υμνος στα παιδιά του Πολυτεχνείου. Τους χρωστάμε τη ζωή και την ελευθερία μας !

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ! ΕΚΦΡΑΣΗ ! ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ! ΖΩΗ !

nowaveband
17.11.2008
15:26

Κρατώντας το τεφτέρι ,μόνος στην δουλειά και υπολογίζοντας τα έξοδα του μήνα.
Έβαλα ένα δίσκο στο πικ άπ να παίζει, για να σπάσει η σιωπή και η μονοτονία.
Καθώς κοιτούσα το πανέρι, με τα φρέσκα λαχταριστά καρβέλια, με έκοψε η πείνα.
Και γυρνώντας το βλέμμα, τους είδα να μπαίνουν βιαστικά και να φωνάζουν με μανία!
Ληστεία!!! Δώσε ότι έχεις! Και εγώ ήρεμα του είπα .Δεν έχω να σου δώσω τίποτα.
Δεν είχε πολύ δουλειά σήμερα. Θες μήπως ένα ζεστό καρβέλι ή ένα κουλουράκι;
Άγαλμα έμεινε!! Mα έβγαλε το όπλο και σημαδεύοντας το πρόσωπο μου, γέλαγε ασύστολα.
Mιλάς σε μένα μικρέ με τόση ειρωνεία? Είπε. Και βρέθηκα αναίσθητος με μαυρισμένο το ματάκι.

ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΕ o nowaveband ΤΟ ΚΟΥΚΟΥΤΣΟΜΕΤΑΛΛΙΟ ΜΕ CROSS :) :)

jelevel
18.11.2008
17:04

Καθισμένοι σιωπηλά στην παραλία , κοιτούσαν τον ουρανό με δέος . Τα όμορφα πράγματα διαρκούν λίγο…. Ήταν ο συνειρμός που διακατείχε το μυαλό τους….και τι ειρωνεία σαν όλο το σύμπαν να συνωμοτούσε έτσι ώστε η στιγμή αυτή να τους μείνει αξέχαστη μπροστά τους ξεπροβάλει δειλά ένας ιπτάμενος δίσκος…εκείνη στέκεται σαν άγαλμα….και όμως στην αρχή φαίνεται σαν ένα θολό αστέρι το οποίο όμως προδίδεται , περνώντας από μπροστά τους με ιλιγγιώδη ταχύτητα. , και φωτίζοντας με λαμπερά χρώματα την ερημική παραλία!! Κανένα τεφτέρι δεν θα μπορούσε να καταγράψει αυτή την εκπληκτική σκηνή!! Ο δίσκος όμως απομακρύνεται , και τα φώτα σβήνουν… Εκείνη βγάζει από το πανέρι της ένα δακτυλίδι , περασμένο από μεταξωτό νήμα και του το φορά….Εκείνος τη φιλά γλυκά, σηκώνεται και απομακρύνεται ενώ εκείνη τον κοιτά μέσα από τα θολά της μάτια να χάνεται μέσα στη νύχτα…..

CROSS
18.11.2008
19:37

Περπατούσε ξυπόλητη στον πέτρινο δρόμο. Όλα τα υπάρχοντά της χωρούσαν στο πανέρι που κρατούσε στα γδαρμένα χέρια της. Κάποτε ειρωνεύτηκε την τύχη της, και αυτό ήταν η τιμωρία της, να μην έχει τίποτα δικό της. Συνέχισε το δρόμο μέχρι που έπεσε μισολιπόθυμη στη μέση της πλατείας.
Ο ήχος της φωτιάς που σιγόκαιγε στο τζάκι την ξύπνησε. Ήταν ξαπλωμένη σε ένα τεράστιο κρεβάτι, αλλά δε θυμόταν πως βρέθηκε εκεί. Σε λίγα λεπτά η πόρτα του δωματίου άνοιξε και εμφανίστηκε ένας νεαρός άνδρας, κρατώντας στα χέρια του το μικρό ταλαιπωρημένο τεφτέρι της:-Καλημέρα, σου είχε πέσει έξω στο δρόμο, το βρήκα γυρνώντας απ’ την αγορά.
Είσαι καλύτερα?
-Ναι…. ευχαριστώ, ψέλλισε τρομαγμένη. Στη σκέψη ότι κάποιος διάβασε το μυστικό της τρομοκρατήθηκε. Όταν σήκωσε το βλέμμα της ο νεαρός είχε φύγει. Κοίταξε γύρω της αφηρημένα, και πάνω στο κομοδίνο βρήκε ένα δίσκο γεμάτο με φρούτα εποχής. Δεν είχε όρεξη να φάει, αλλά επειδή ήξερε ότι μάλλον θα αργούσε να ξαναβρεί τροφή, έπιασε ένα ώριμο μήλο.
Από τον κάτω όροφο άκουσε θόρυβο. Δειλά δειλά σηκώθηκε και πήγε να δεί. Ήταν ο νεαρός που πριν λίγη ώρα την καλημέρισε. Η ανησυχία για το αν είχε μάθει αυτό που έκρυβε ακόμα και απ’ τον ίδιο της τον εαυτό, την κυρίευσε ξανά.
Κατέβηκε την ξύλινη σκάλα όσο πιο σιγά μπορούσε και κοίταξε προσεκτικά. Χαμογέλασε, της φάνηκε αστείο αυτό που έβλεπε. Ο νεαρός προσπαθούσε να κολλήσει ένα κομμάτι σε ένα άγαλμα που προφανώς με κάποιο τρόπο είχε σπάσει. Εκείνος την πρόσεξε και την προσκάλεσε μέσα στο σαλόνι. Ντράπηκε στην αρχή αλλά έκανε ότι της είπε.
Πλησιάζοντας, αργά προς το μέρος του, είδε το πρόσωπο του αγάλματος. Δεν πίστευε στα μάτια της. Είχε τη μορφή εκείνης της γυναίκας, που την καταράστηκε κάποτε, γιατί κορόιδεψε την τύχη της. Όταν κοίταξε τα πέτρινα μάτια της, κατάλαβε ότι σε λίγα δευτερόλεπτα όλα όσα γνώρισε εκείνη την μέρα θα χάνονταν .
Για άλλη μια φορά βρέθηκε να περπατά ξυπόλητη σε έναν άδειο δρόμο. Αυτή ήταν η τιμωρία της. Όποτε τύχαινε να βρει ένα καταφύγιο θα το έχανε την επόμενη μέρα, γιατί ποτέ δεν πίστεψε τίποτα, ούτε καν στον εαυτό της. Ήταν παγιδευμένη, και αυτό δεν το ήξερε κανείς. Ίσως μια μέρα ξανάβρισκε την ελπίδα και έβλεπε σε έναν καθρέφτη του δρόμου τη ζωή της, και ανακάλυπτε ότι ήταν δυνατή και αληθινή. Και τότε.. ίσως…ξαναγύριζε πίσω στον αληθινό κόσμο.

ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΕ o Cross ΤΟ ΚΟΥΚΟΥΤΣΟΜΕΤΑΛΛΙΟ ΜΕ nowaveband :) :)

ROZ26
19.11.2008
00:06

Πολύ κίνηση στο Αιγάλεω σήμερα, τρόμαξα να φτάσω στην Ομόνοια. Πολύ κίνηση στο δρόμο. κόσμος παντού και στα φανάρια τα γνωστά παιδιά των φαναριών.
Τα μισά ήταν με πανέρια στο χέρι αλλά καθαριζαν τζάμια.
Φτάνοντας στην Πειραιώς άφησα το αμάξι σε ένα πληρωμένο γκαράζ και καθώς ανέβαινα με τα πόδια για την Ομόνοια σταμάτησα σε μια βιτρίνα να χαζέψω.
Μου απόσπασε την προσοχή ένας γεράκος που καθόταν και γυάλιζε ενός κατακρατημένου κουστουμαρισμένου κυρίου τα παπούτσια.
Είχε απλώσει το κασελάκι του με όλα τα σύνεργα του στο πεζοδρόμιο.
Η ειρωνεία ήταν πως ο κύριος αυτός καθόταν σαν άγαλμα και καμάρωνε σαν γύφτικο σκεπάρνι.
Όταν τελείωσε ο γεράκος ο κύριος αυτός του πετάει ένα 2ευρο στο δίσκο.
Τον κοιτάει ο γεράκος και του λέει
- Κύριε εγώ δεν είμαι ζητιάνος, αλλά αυτό είναι το επάγγελμα μου, πάρε τα λεφτά σου εσύ τα έχεις πιο πολύ ανάγκη από μένα.
Δίχως ίχνος ντροπής ο κουστουμαρισμένος τον ρωτάει:
- Γιατί ρε! πόσα θες? Σιγά τι κάνεις παπούτσια γυαλίζεις!!!
τότε ο γεράκος βγάζει από την τσέπη του ένα βιβλιαράκι του το δείχνει και του λέει:
- το βλέπεις αυτό βλέπεις όλα αυτά τα ονόματα και δίπλα τα χρήματα ?
από το 1954 σε ηλικία 8 χρονών και στο ίδιο σημείο πάντα κάνω αυτή την δουλειά
δεν είχα την δυνατότητα να τελειώσω το σχολείο λοιπόν θα σε γράψω και εσένα στο τεφτέρι και άμα διευκολυνθείς θα μου τα δώσεις έτσι περιμένω όλα αυτά τα χρόνια και τους υπόλοιπους κυρίους.
Δεν πειράζει δεν θα σου πάρω το κεφάλι εγώ απλά κάνω την δουλειά μου!!!!
Έσκυψα το κεφάλι και έφυγα!!!!!!!!!!!!!!!!!

margot
19.11.2008
00:26

Τo κουδούνι χτύπησε και πήγε με σταθερά βήματα να ανοίξει την πόρτα. Τον είδε μπροστά της να στέκει σαν άγαλμα, λίγο αμήχανα, λίγο φοβισμένα…
- Πέρασε, του είπε με ένα πικρό χαμόγελο ενώ η καρδιά της χτυπούσε σαν τρελή.
- Μήπως σε ενοχλώ; τη ρώτησε καθώς κατευθυνόταν στον καναπέ.
- Όχι. Καθόμουν στο μπαλκόνι και άκουγα μουσική.
- Πάλι το δίσκο των Purple ακούς; Εσύ και οι εμμονές σου, απάντησε προσπαθώντας να κρύψει πίσω από την ειρωνεία των λέξεων τη φωνή του που έτρεμε.
- Να σου βάλω κρασί; Νομίζω ότι θα το χρειαστούμε σήμερα.
- Ναι , θα το χρειαστούμε.
Έβγαλε τον αναπτήρα του και άναψε το κερί δίπλα στο πανέρι με τα ρόδια που σχεδόν πάντα βρισκόταν πάνω στο τραπέζι.
Του έδωσε το ποτήρι με το κρασί και κάθισε δίπλα του. Κοιτάχτηκαν στα μάτια. Για άλλη μια φορά είδαν τις φλόγες να ανάβουν, να μην μπορούν να καλυφθούν από τα βλέφαρα. Κινήθηκαν ανεπαίσθητα ο ένας προς το μέρος του άλλου.
Μία παράξενη ιστορία είχε αρχίσει πριν από καιρό να γράφεται στο τεφτέρι της ζωής και τώρα μια ακόμη απρόσμενη σελίδα φαινόταν να προστίθεται.

Ιστορίες της εκπομπής 2-12-2008
Λέξεις παιχνιδιού : Μητρότητα – Υποχρέωση – Απόλαυση – Τέμπερες – Πόρτα

margot
02.12.2008
23:44

Η Μάνια άνοιξε την πόρτα και μπήκε διστακτικά στον προθάλαμο. Ένιωθε ότι ήταν θεατής σε ένα κακό έργο που ποτέ δε θέλησε να δει. Πλησίασε στη ρεσεψιόν και μίλησε χαμηλόφωνα με την κοπέλα που σημείωνε τα ραντεβού. Εκείνη κάτι έγραψε κοιτώντας την με οίκτο και της είπε να καθίσει σε έναν από τους δερμάτινους δερμάτινοι καναπέδες. Έκανε αυτό που της είπε σαν μηχανοκίνητο και αφηρημένα καρφώθηκε στον πίνακα με τα λουλούδια που βρισκόταν απέναντί της.
«Με τέμπερες είναι ζωγραφισμένος;», αναρωτήθηκε με τόση σοβαρότητα που ξαφνιάστηκε, λες και αυτό ήταν το σοβαρότερο ζήτημα του κόσμου εκείνη τη στιγμή.
«Μα τι κάνω;» είπε μέσα της και ένιωσε δάκρυα να ανεβαίνουν στα μάτια της. Ακούμπησε το χέρι στην κοιλιά της. Η μητρότητα ήταν μία υποχρέωση που δεν είχε σκεφτεί ποτέ ως τότε να αναλάβει. Και τώρα που της έτυχε, ο άλλος δεν την άφησε καν να σκεφτεί την πιθανότητα της απόλαυσης της εμπειρίας.
«Δεν μπορώ να γίνω γονιός αυτήν την περίοδο, γλυκιά μου» της είχε πει «Η δουλειά στο Λονδίνο δεν μπορεί να περιμένει. Πρέπει να πάω. Μπορώ να σου δώσω τα χρήματα να τακτοποιήσεις το θέμα και να έρθεις αργότερα να με βρεις»
Ένιωσε αηδία και μετάνιωσε για όλα είχε ζήσει με εκείνον τον άνθρωπο τον τελευταίο χρόνο. Ούτε που τον χαιρέτησε φεύγοντας και πήρε την πιο δύσκολη απόφαση της ζωής της.
Ένα χέρι ακούμπησε τον ώμο της και την έβγαλε από τις σκέψεις της. Γύρισε και είδε …εκείνον. Τον μόνο άνθρωπο που δεν περίμενε να δει και ο μόνος που την ήξερε ίσως καλύτερα και από τον εαυτό της.
«Μα… εσύ… πώς;»
«Σου είχα υποσχεθεί ότι θα έμενα για πάντα κοντά σου. Θα το κάνω αν με θέλεις κι εσύ. Ήταν λάθος μου που σε άφησα τότε. Μην κάνεις κι εσύ ένα άλλο μεγαλύτερο.»
Σηκώθηκε από τον δερμάτινο καναπέ και τον φίλησε. Ήξερε ότι τώρα πια τίποτε δε θα μπορούσε να πάει στραβά.

Ιστορίες της εκπομπής 20-01-2009
Λέξεις παιχνιδιού : Εξοστρακισμός – Σκουλαρίκια – Μάσκα – Ηρεμία – Κουκίδα

koukoutsi
08.01.2009
21:59

Αυτή είναι η ιστοριούλα μου…….
Ο δρόμος…….
Κάθε βράδυ τριγυρνώ στα στενά των ονείρων μου
Βλέπω τον κόσμο να περπατά σκυφτός με γοργό βήμα προς κατευθύνσεις που ποτέ δεν θα πήγαιναν
Ανάμεσα τους κάποιος με κοίταξε πίσω από την ξύλινη μάσκα του και με ρώτησε με απορία…………
-Τι θες εσύ στους δρόμους μας, δεν είσαι εσύ γι’ αυτόν τον κόσμο……….
-Μα……. Είμαι αυτός που τριγυρνά στα όνειρα του
-Όποιος κι αν είσαι φύγε, μου αποκρίθηκε, και μην αφήσεις τίποτα εδώ πέρα, ούτε φανταχτερά κοσμήματα, ούτε χρυσά φλουριά και σκουλαρίκια……
Ο δρόμος του ονείρου μου άρχισε να με σπρώχνει σαν σφαίρα που το μάρμαρο εξοστρακίζει μακριά του………..
Σηκώνω το κεφάλι και βλέπω τα άστρα
Κάποιος μου είπε ότι είναι τρύπες στο πάτωμα του Παραδείσου
Προσπαθώ να τα φτάσω………..
Γύρω μου γλυκιά ηρεμία………..
Όσο πλησιάζω η μικρή φωτεινή κουκίδα μεγαλώνει……….
Έγινε πόρτα………
Έφτασα………………

ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΕ το koukoutsi ΤΟ ΚΟΥΚΟΥΤΣΟΜΕΤΑΛΛΙΟ ΜΕ CROSS :) :)

CROSS
20.01.2009
23:38

Κοίταξε για άλλη μια φορά το ρολόι του. Φώναξε το όνομά της αλλά δεν πήρε απάντηση. Θα έχαναν την παράσταση αν δεν ξεκινούσαν αμέσως. Ανέβηκε στο δωμάτιο να δει τι έκανε επιτέλους και αργούσε τόσο πολύ, αλλά δεν ήταν εκεί. Στη θέση που συνήθιζε να ετοιμάζεται υπήρχε μόνο ένα σπασμένο σκουλαρίκι. Έλειπε ένα μικρό κομμάτι στο σημείο της μικρής διαμαντένιας πέτρας. Εκείνη τη στιγμή ένα σημείο στον καθρέφτη μαγνήτισε το βλέμμα του. Ήταν τόσο παράξενο…το διαμάντι από το σκουλαρίκι φαινόταν μέσα στον καθρέφτη, αλλά δεν υπήρχε πουθενά. Ακούμπησε το χέρι του εκεί ακριβώς που το έβλεπε, και χωρίς να καταλάβει πώς, διαπέρασε τον καθρέφτη και βρέθηκε σε ένα σκοτεινό μέρος με μοναδικό φωτισμό , μερικά κεριά που βρίσκονταν δεξιά και αριστερά σε ένα διάδρομο που φαινόταν να μην έχει τέλος. Άρχισε να κατευθύνεται προς το βάθος. Γύρω του επικρατούσε απόλυτη ηρεμία, πράγμα που τον φόβιζε. Είχε εξοστρακιστεί στην άλλη μεριά του καθρέφτη και δεν μπορούσε να καταλάβει ποιος ή τι ήταν κρυμμένο εκεί. Συνέχισε να περπατά και όσο προχωρούσε, αισθανόταν να συρρικνώνεται, να γίνεται πιο μικρός και από τα κεριά δίπλα του. Όταν έφτασε μπροστά σε μια πελώρια γυάλινη πόρτα είδε τον εαυτό του να καθρεφτίζεται πάνω της. Ήταν μια μικρή κουκίδα πια, που χωρούσε μέσα από την κλειδαρότρυπα. ΄Έτσι πέρασε από εκεί και βγήκε σε ένα ολόφωτο δωμάτιο. Το δυνατό φως τον τύφλωνε, και η υπερβολική ζέστη που έβγαζαν τα φώτα δυσκόλευαν ακόμα περισσότερο τη θέση του.
Τη σιωπή που επικρατούσε τόση ώρα, έσπασε μια σιγανή φωνή που τον διέταζε να παραμείνει μέσα σε εκείνο το δωμάτιο, γιατί διαφορετικά θα τον σκότωνε. Εκείνος δεν έδωσε σημασία παρά μόνο όταν τον κυρίευσε πανικός, βλέποντας ότι αυτό που άκουγε προερχόταν από μια μάσκα.….εκείνη την ώρα άκουσε μια δυνατή φωνή να του φωνάζει και τον επαναφέρει στην πραγματικότητα. Είχε αποκοιμηθεί με το ”Φάντασμα της όπερας” στα χέρια του. Συνήθιζε να διαβάζει βιβλία μέχρι να ετοιμαστεί η μόνιμα αργοπορημένη σύντροφός του. Εκείνη γελούσε σε όλη τη διαδρομή όσο της εξιστόριζε το παράξενο όνειρο που είχε δει, επηρεασμένος από αυτά που διάβαζε.

ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΕ o Cross ΤΟ ΚΟΥΚΟΥΤΣΟΜΕΤΑΛΛΙΟ ΜΕ koukoutsi :) :)

Ιστορίες της εκπομπής 10-02-2009
Λέξεις παιχνιδιού : Λιθόστρωτο – Υπέρηχος – Τεμπελιά – Αρετή – Ατυχία

koukoutsi
04.02.2009
04:13

Υπάρχω;
Άρχισα να κάνω της πρώτες μου σκέψεις στο σκοτεινό και υγρό περιβάλλον που ζω εδώ και λίγους μήνες.
Νοιώθω να πετάω, δεν ξέρω που είναι η γη και που ο ουρανός. Το μόνο που μπορώ να διακρίνω ανάμεσα στη βουή του υπέρηχου είναι δύο φωνές
Η μια τόσο γλυκιά και οικία που με κάνει να ηρεμώ, είναι η φωνή που μου τραγουδά τραγούδια που ποτέ δεν έχω ακούσει……..
Οι μήνες περνούν και η τεμπελιά έχει αρχίσει να με κυριεύει, όλα αρχίζουν να μικραίνουν και το μόνο που θέλω είναι να περπατήσω στο στενό λιθόστρωτο δρόμο προς την ελευθερία.
Να τον περπατήσω, σαν τους στρατιώτες που με τόλμη και αρετή περπατούν προς το άγνωστο.
Αλήθεια τι να υπάρχει εκεί στο τέλος του δρόμου………..
Ξαφνικά κάποιος με τραβά………..
Ε που με πάτε, θέλω να φωνάξω………..
Ατυχία, κάποιος με χτύπησε Κλαίω …….
Κάποιος γελά, τι όμορφο που είναι να σας ζήσει…………

CROSS
10.02.2009
21:52

Ξύπνησε και εκείνη την μέρα όπως κάθε φορά και έκανε ακριβώς τα ίδια πράγματα.
Ήταν σαν ένα καλοκουρδισμένο ρολόι η ζωή του. Τουλάχιστον μέχρι τότε που
άρχισε να του χαμογελά η τύχη, όπως πίστευε εκείνος. Σ την πραγματικότητα βέβαια..
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
”Ο διακόπτης της παλιάς ασπρόμαυρης τηλεόρασης είχε χαλάσει και είχε αποφασίσει να σταματήσει να βλέπει. Δεν άντεχε την ιδέα να ψάχνει για τεχνικό. Γενικότερα δεν έκανε τίποτα.
Η τεμπελιά του δεν είχε προηγούμενο. Δεν έκανε τίποτα, απολύτως τίποτα όλη την μέρα.
Στην πραγματικότητα του συνέβαινε αυτό γιατί είχε αρχίσει να πουλάει κομμάτια της ψυχής του χωρίς να το έχει καταλάβει.
Από τότε που άκουσε έναν ήχο που κανείς άλλος δεν είχε ακούσει.
Δεν τον είχε ακούσει κανείς, γιατί ήταν ένας υπέρηχος που προερχόταν απο το εμπόρευμα ενός μικροπωλητή. Αυτός τον έριξε στην παγίδα που όμως δεν ήταν ικανός να διακρίνει και συνέχιζε να καταστρέφεται.
Ακολούθησε τον ήχο και έφτασε μπροστά του. Ο πωλητής τον ρώτησε αν θα ήθελε να αποκτήσει ένα από τα πολύτιμα αντικείμενά του. Εκείνος ενθουσιάστηκε στην ιδέα, αλλά δυστυχώς δεν είχε καθόλου χρήματα.
Του εξήγησε ότι για να αγοράσει κάτι δεν χρειάζονταν χρήματα, παρά μόνο ένας μήνας από τη ζωή του. Το σκέφτηκε, και αποφάσισε ότι ήταν πολύ νέος και ένα μήνας δεν θα είχε καμία αξία. Έτσι γύρισε στο σπίτι του χαρούμενος με ένα ολοκαίνουριο παλτό.
Την επόμενη μέρα έξω από την πόρτα του βρήκε ένα γράμμα. Κάποιος του έγραφε ότι είχε κάνει τραγικό λάθος δίνοντας στιγμές από τη ζωή που θα ζούσε, σε έναν άγνωστο. Το γράμμα έλεγε κι άλλα, αλλά δεν είχε όρεξη να το διαβάσει και το πέταξε σε ένα συρτάρι. Το είχε γράψει η Αρετή, μια παλιά του γειτόνισσα που όπως έλεγε το όνομά της του μιλούσε για την ενάρετη ζωή που πρέπει να ζει ο κάθε άνθρωπος που σέβεται τον εαυτό του.
Το ίδιο απόγευμα βγήκε μια βόλτα προς το δρόμο που είχε ακολουθήσει και εχθές. Μόλις άκουσε εκείνο τον ήχο εμφανίστηκε μπροστά του ο ίδιος άνθρωπος. Με ένα πάγκο γεμάτο κάθε λογής ρολόγια και κοσμήματα.
Ήθελε οπωσδήποτε να αποκτήσει κάτι από αυτά. Πήρε ένα ρολόι τοίχου και αμέσως σκέφτηκε ότι πλησίαζαν γιορτές και θα ήταν πολύ καλή ιδέα να κάνει μερικά δώρα στους φίλους του. Επέστρεψε στο σπίτι του φορτωμένος με ένα σωρό πράγματα και με ένα χρόνο λιγότερη ζωή.
Έπεσε να κοιμηθεί γεμάτος ενθουσιασμό που μια φορά θα έκανε τόσο όμορφα δώρα .
Την επομένη ξύπνησε αργά το μεσημέρι. Δεν είχε διάθεση να κάνει τίποτα.
Έτσι όσο πέρναγε ο καιρός γινόταν όλο και χειρότερα. Δεν ξανασυνάντησε τον μικροπωλητή και αυτό τον έκανε να αισθάνεται ακόμα πιο άσχημα.
Άνοιξε την πόρτα και βγήκε να περπατήσει. Έκανε κρύο και ο αέρας ήταν δυνατός. Είχαν περάσει 3 μήνες από τότε που αντάλλαξε ένα χρόνο από τη ζωή του για μερικά αντικείμενα που δεν είχαν καμιά αξία. Σκέφτηκε το γράμμα που δεν ολοκλήρωσε και ξαφνικά του γεννήθηκε η επιθυμία να το διαβάσει. Άρχισε να περπατά γρήγορα.
Όμως, τι ατυχία, στην επόμενη στροφή έπεσε στο λιθόστρωτο και δε ξανασηκώθηκε ποτέ.”
Περνούσε τον τελευταίο χρόνο της ζωής του κι ας ήταν τόσο νέος. Και εκείνος τον αντάλλαξε με μερικά άψυχα αντικείμενα.

alkyoni
10.02.2009
23:07

“Ο φετινός χειμώνας είναι πολύ βαρύς στο Κουκουτσοχώρι!
Τα περισσότερα Κουκουτσάκια πρέπει να έπεσαν σε χειμερία νάρκη!!! Έτσι εξηγείται και η φαινομενική τεμπελιά τους και οι πολλές απουσίες τους τον τελευταίο καιρό. Από την Κουκουτσομαμά ως και το πιο μικρό Κουκουτσάκι!!!
Στον κεντρικό δρόμο του Κουκουτσοχωριού (που είναι ακόμα λιθόστρωτος, αν και ο Πρόεδρος άλλα μας είχε τάξει το καλοκαίρι …., τις καλοκαιρινές βραδιές είχε μεγάλη περαντζάδα!! Τώρα το χειμώνα δύσκολα τα Κουκουτσάκια να αντέξουν τις βραδινές βόλτες μεσ’ στο κρύο….
Ο Πρόεδρος cross μαζί με την Κουκουτσομαμά sillia, προσπαθούν να κάνουν ότι μπορούν για να μην παγώσουμε εντελώς και να είναι άνετη η διαβίωσή μας στο χωριό μας.
Ως κι ένα νέο σύστημα υπερήχων σκέφτονται να εγκαταστήσουν στην κεντρική πλατεία του Κουκουτσοχωρίου, έτσι ώστε και να ζεσταίνονται οι θαμώνες αλλά και να ακούνε ταυτόχρονα το πρόγραμμα από το Ραδιομέγαρο MusicHeaven!!!!
Η ατυχία είναι ότι πέσαμε σε περίοδο οικονομικής κρίσης και δεν γνωρίζουμε αν και πότε θα γίνουν τα παραπάνω και όσα άλλα προγραμματίστηκαν.
Προσωπικά, είχα και μια κρίση έλλειψης έμπνευσης τον τελευταίο καιρό κι έτσι εν κατακλείδι θα έλεγα: «θέλει αρετή και φαντασία για να γράψεις Κουκουτσο-ιστορία» “

Ιστορίες της εκπομπής 18-02-2009
Λέξεις παιχνιδιού : Σοκολάτα – Φυσαλίδα – Επικοινωνία – Μασκαράς – Τρομπέτα

koukoutsi
17.02.2009
20:16

Κανείς δεν σε ακούει……
Μέσα σε μια φυσαλίδα ζει ένας μασκαράς
Ο μοναδικός τρόπος επικοινωνίας με τον κόσμο είναι η μικρή σοκολατένια του τρομπέτα
Δυστυχώς κανείς δεν τον ακούει…………..
Ίσως θα έπρεπε να την φάει και να βρει άλλον τρόπο……….

CROSS
17.02.2009
23:38

Από μια γόνδολα, στη Βενετία, έβλεπε τους μασκαράδες πάνω στις γέφυρες να δίνουν μικρές παραστάσεις στους περαστικούς, άκουγε φάλτσες τρομπέτες από μικρά παιδιά ,που αποτελούσαν μια μικρή ορχήστρα δρόμου και είχαν μερικά καπέλα μπροστά τους περιμένοντας υπομονετικά για μερικά κέρματα, καραμέλες και σοκολάτες.
Τα κουπιά της γόνδολας σαν να σκάλωσαν κάπου και δεν μπορούσαν να συνεχίσουν τη βαρκάδα τους. Προσπαθούσε με όλη της δύναμη να τα ξεκολλήσει, αλλά μάταια.
Μ ‘αυτό τον τρόπο το όνειρο χάθηκε, και μετά από έξι μήνες άνοιξε τα μάτια της , καλωσορίζοντας μια καινούρια εποχή. Η επικοινωνία της με το περιβάλλον είχε αποκατασταθεί πλήρως και οι φυσαλίδες οξυγόνου δίπλα της, δεν είχαν λόγο ύπαρξης.
Το πρώτο πράγμα που θα έκανε βγαίνοντας στον έξω κόσμο, θα ήταν ένα ταξίδι στα κανάλια της Βενετίας.

emmanuella
17.02.2009
23:59

Ας ρίξουμε και μια άκυρη ιστοριούλα
Εεεεεεμ …. Πλησίαζαν οι Απόκριες ! Κοίτα να δεις πώς τα φέρνει η ζωή … Ο Γιώργος είχε βάλει στοίχημα με το Μιχάλη ότι στο πάρτυ-μασκέ θα κατάφερνε να κάνει όλους τους καλεσμένους να πεθάνουν από τα γέλια …. Έπρεπε να σκεφτεί σοβαρά και να βρει την καλύτερη ιδέα για τον καλύτερο μασκαρά με το καλύτερο show …
Η επικοινωνία του με κάθε άνθρωπο είχε κοπεί εδώ και καιρό και έπρεπε επιτέλους να ξαναβγεί στη επιφάνεια …. να γίνει γνωστός και πάλι !
Η βραδιά έφτασε και είχε καταλήξει στην λύση του …. αυτοσχεδιασμού …
Πήρε μια χρυσή χρυσή τρομπέτα και με ένα μυστικό μηχανισμό κατάφερε τις φυσαλίδες από σαπούνι να βγαίνουν ασταμάτητα από τη τρομπέτα …
Πολύς κόσμος είχε μαζευτεί γύρω από το Γιώργο και ο Μιχάλης, ο οποίος είχε καταφέρει να τους ξεσηκώσει όλους γελούσε ειρωνευτικά, σίγουρος πια ότι θα κερδίσει το στοίχημα.
Εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκαν τελευταία και καταϊδρωμένα τα κουκουτσάκια γιατί η Emmanuella δεν έβρισκε τα αποκριάτικα αυτάκια γατούλας και έτσι άργησαν. Η Alkyoni ενθουσιάστηκε τόσο μ τις φυσαλίδες που αμέσως άρχισε να τις παίρνει φωτογραφίες.
Ο Γιώργος ανέβηκε σε ένα χρωματιστό βαρέλι και η απόφαση της τελευταίας στιγμής ήταν να πει ένα δύσκολο γλωσσοδέτη, χορεύοντας πάνω στο βαρέλι, ντυμένος κλόουν

Πάμε όλοι μαζί … :P

Βαρέλι, νεροβάρελο
ποιος σε νεροβαρελόδεσε;
Ο γιος του νεροβαρελοδέτη με
νεροβαρελόβάρεσε
Να ‘χα εγώ τα σύνεργα,
του γιου του νεροβαρελοδέτη,
καλύτερα θα σε
νεροβαρελόδενα …

Αναρωτήθηκε η Sillia πώς άραγε κατάφερε να το πει σωστά και να τους κάνει όλους να γελάσουν … Πού να ξερε η καημένη ότι θα έπρεπε και η ίδια να πει τον γλωσσοδέτη …

“Μα πούυυυ είναι η σοκολάτα μουυυυυυυ???” φώναξε στο άσχετο ένα κοριτσάκι στο καρναβάλι …

Πήρε η emmanuella τις περισσότερες προτιμήσεις ! ΚΟΥΚΟΥΤΣΟΜΕΤΑΛΛΙΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ :)

alkyoni
18.02.2009
00:01

«Η γιορτή της σοκολάτας» είναι μια μεγάλη γιορτή ανοιχτή σε όλα τα Κουκουτσάκια και όχι μόνο.
Για να λάβουν μέρος όμως, οι προσκεκλημένοι θα πρέπει να είναι ντυμένοι μασκαράδες, και να φέρουν από κάποιο είδος σοκολάτας σε διάφορα γλυκίσματα.
Υπάρχουν επίσης διάφορα παιχνίδια…
Σ’ ένα απ’ αυτά μια φορά υπήρξε ένα παρ’ ολίγον ατύχημα, μιας και έπαιρναν μέρος στο extrem sport «Κουκουτσο-πλάτς» όπου το θαρραλέο κουκούτσι, πήδηξε από ύψος και έπεσε μέσα σε μια πισίνα με νερό…
Αλλά εκείνη την ημέρα κάποιος έκανε σαμποτάζ και γέμισε την πισίνα με ανθρακούχο νερό κι έτσι υπήρξε κίνδυνος εγκλωβισμού του κουκουτσιού μέσα στις χιλιάδες φυσαλίδες του ανθρακούχου νερού!!!
Ευτυχώς πρόλαβαν να το βγάλουν γρήγορα από εκεί μέσα και είδαν ότι είχε επικοινωνία με το περιβάλλον του κι έτσι αποφύγαμε τα χειρότερα!
Ας τα αφήσω όμως αυτά για την ώρα…
Σα να ακούω την τρομπέτα για την έναρξη της μεγάλης γιορτής…ελάτε…πάμε και καλή μας διασκέδαση!!!

Ιστορίες της εκπομπής 25-02-2009
Λέξεις παιχνιδιού : Φερμουάρ – Κρεβατομουρμούρα – Κάδρο – Στάβλος – Νεροχύτης

CROSS
25.02.2009
00:05

Είχε εθιστεί .Κάθε βράδυ μάζευε φίλους και γνωστούς. Είχε μετατρέψει το σπίτι σε χαρτοπαικτική λέσχη. Ο σύζυγος, απογοητευμένος και προβληματισμένος, τις πρωινές ώρες, που η γυναίκα του έπεφτε να κοιμηθεί ,εκμεταλλευόταν την ευκαιρία και δεν την άφηνε να κλείσει μάτι από την κρεβατομουρμούρα.
Της έλεγε για την ακαταστασία του σπιτιού που είχε γίνει σαν στάβλος και ότι έχανε ολόκληρο το μισθό της στα χαρτιά. Εκείνη το μόνο που ευχόταν, ήταν να είχε ένα φερμουάρ να του κλείσει το στόμα.
Όμως ένα απόγευμα επιστρέφοντας από τη δουλειά της, βρήκε ένα σημείωμα στο τραπεζάκι δίπλα από την πόρτα και το σπίτι μισοάδειο. Ο σύζυγός της την είχε εγκαταλείψει. Αυτό την έκανε να αναθεωρήσει μερικά πράγματα και να απομακρυνθεί λίγο από το πάθος της.
Πέρασαν δύο μέρες και δεν είχε πιάσει τράπουλα στα χέρια της. Αλλά όποτε πέρναγε από τον διάδρομο έβλεπε το μπαστούνι του πεθερού της να κρέμεται στην κρεμάστρα, ακριβώς στην ίδια θέση που το είχε αφήσει εκείνος την τελευταία φορά που ήταν μαζί τους και σκεφτόταν τα άλλα, τα χρωματιστά μπαστούνια. Ένα δάκρυ κύλησε από τα μάτια της εκείνη τη στιγμή.
Την επόμενη μέρα, τρίτη της αποτοξίνωσής της, γέμισε μια κούπα καφέ και έκατσε να τον απολαύσει. Όμως βλέποντας την κούπα δυο δάκρυα κύλησαν από τα μάτια της. Θυμήθηκε τις άλλες κούπες, με τους αριθμούς και τις φιγούρες.
Τέταρτη μέρα και αποφάσισε να ξεκινήσει να καθαρίζει το σπίτι για να ξεχνιέται .Πρώτα καθάρισε τους ιστούς γύρω από το κάδρο και συνέχισε με τα έπιπλα παραλείποντας την τραπεζαρία, για ευνόητους λόγους.
Στην κουζίνα άλλαξε το τραπεζομάντιλο με ένα καρό, που ήταν δίπλα στο νεροχύτη. Μόλις το έστρωσε και πρόσεξε το σχέδιο ,τρία δάκρυα κύλησαν από τα μάτια της και ένας βαρύς αναστεναγμός ξέφυγε απ ‘το στόμα της.
Δεν άντεχε άλλο, τηλεφώνησε στους φίλους της και το ίδιο βράδυ έκανε την δυναμική επάνοδό της στην πράσινη τσόχα. Αυτό θα έκανε, δεν είχε ανάγκη από σύζυγο. Θα περνούσε τη ζωή της παρέα με τις χάρτινες φιγούρες , που τελικά έγινε όμοια μ’ αυτές.
Μερικά χρόνια αργότερα ένας κύριος κρατούσε μια ανθοδέσμη και πέρναγε την πόρτα ενός μεγάλου ψυχιατρείου .Πήγε να βρει την πρώην σύζυγο του και να την αποχαιρετήσει οριστικά. Την είδε να χορεύει ως Ντάμα, αλλάζοντας
καβαλιέρους. Κοίταξε το ρολόι του, τον περίμενε η οικογένειά του, δεν έπρεπε ν’ αργήσει.

Πήρε o Cross τις περισσότερες προτιμήσεις ! ΚΟΥΚΟΥΤΣΟΜΕΤΑΛΛΙΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ :)

alkyoni
25.02.2009
00:27

Στο δάσος μ’ έστειλες χαράματα
για να μαζέψω μούρα,
παρ’ όλο που το βράδυ δεν έκλεισα μάτι
απ’ την κρεβατομουρμούρα!

Φερμουάρ θα ‘πρεπε να ‘χε το στόμα σου
για να σε σιωπήσω,
την γλίτωσε το κάδρο με το στάβλο μας
να μην σου το «στολίσω»

Καθότι ταλαίπωρος και ξενύχτης,
πάω για να κοιμηθώ,
μα πριν προλάβω να ξαπλώσω, μου φώναξες:
Θαναάασηηηη! βούλωσε ο νεροχύτης!!!!

Ιστορίες της εκπομπής 04-03-2009
Λέξεις παιχνιδιού : Αίνιγμα – Βότσαλο – Κατσαρόλα – Μπλούζα – Πατουσούλα

Margot
04.03.2009,
00:06

Ένας ελαφρύς θόρυβος, σαν χάλκινο γρατζούνισμα την ξύπνησε. Άνοιξε τα μάτια της και τεντώθηκε νωχελικά στα σκεπάσματα. Κοίταξε το παράθυρο και αφέθηκε να τη χαϊδέψουν οι ακτίνες του ήλιου που περνούσαν από τις σχεδόν διάφανες κουρτίνες, που λικνίζονταν εμπρός από το παράθυρο. Στον όγδοο όροφο που έμενε δεν είχε ανάγκη να κλείνει τα πατζούρια. Της άρεσε να την ξυπνάει ο ήλιος ή η βροχή, ανάλογα την εποχή. Ο θόρυβος από την χάλκινη κατσαρόλα που είχε μετατρέψει σε γλάστρα στο περβάζι της εξακολουθούσε να ακούγεται και να της χαλάει τη μαγεία της στιγμής.
«Νανά! Έλα εδώ και άσε ήσυχα τα λουλούδια» φώναξε.
Μία πατουσούλα ξεπρόβαλε από το μισάνοιχτο παράθυρο και η Νανά η άσπρη γάτα που είχε από κοριτσάκι μαζί της, ήρθε και τρίφτηκε στα πόδια του κρεβατιού της.
«Μικρή, θέλεις καφέ;» τη ρώτησε χαϊδεύοντάς την και σηκώθηκε.
Φόρεσε την μπλούζα που είχε πετάξει το προηγούμενο βράδυ στη διπλανή πολυθρόνα κι πήγε στην κουζίνα.
Έβαλε την καφετιέρα να δουλέψει και η μυρωδιά του καφέ πλημμύρισε το χώρο. Μέσα από το βάζο που ήταν στον πάγκο, έπιασε ένα βότσαλο. Το κοίταξε και χαμογέλασε. Πρωινή συνήθεια κι αυτή.
Αυτό το βάζο ήταν γεμάτο από πετρούλες που μάζευε από τη θάλασσα κάθε φορά που είχε να αντιμετωπίσει οποιοδήποτε πρόβλημα. Ηρεμούσε, χαλάρωνε δίπλα στα κύματα και όλα της τα αινίγματα, οι σκοτεινιές της έβρισκαν απάντηση και φως. Έπαιρνε τότε ένα βότσαλο μαζί της και το έβαζε μέσα στο βάζο του πάγκου, για να τη γεμίζει κάθε πρωί με αισιοδοξία.
Γέμισε την κούπα της και βγήκε στο μπαλκόνι. Η Νανά εξακολουθούσε να τρίβεται δίπλα της. Έπιασε το βασιλικό και μύρισε το χέρι της. Κοίταξε τα σύννεφα, γέλασε στα χελιδόνια που δειλά είχαν αρχίζει να εμφανίζονται στον αέρα και έστειλε με την σκέψη της ένα φιλί στον ήλιο, το δικό της ήλιο που είχε και πάλι εμφανιστεί στη ζωή της.

CROSS
04.03.2009
00:21

Σε ένα στούντιο ηχογράφησης, έκανε παρέλαση μια σειρά από μωρά ,που μπουσούλαγαν με τις πιπίλες τους γύρω από την κονσόλα.
Δεκάδες πατουσούλες σέρνoνταν στην βελούδινη μοκέτα. Η Αναστασία, με ένα αινιγματικό βλέμμα αναρωτιόταν τί γίνεται. Κανείς δεν την είχε ειδοποιήσει για αυτό που έβλεπε. Δεν μπορούσε να περάσει. Τα μωρά είχαν περικυκλώσει όλο τον διάδρομο και έτσι αναγκάστηκε να πάρει ένα στην αγκαλιά της για να ανοίξει ο δρόμος. Την ώρα που το σήκωνε όμως ,εκείνο τρόμαξε, και από το φόβο του έβγαλε όλη του τη φρουτόκρεμα πάνω στην μπλούζα της.
Αλλά τι γύρευαν τόσα μωρά πρωινιάτικα στο στούντιο?
Θα ηχογραφούσαν τους ήχους τους για να τους προσθέσουν σε ένα διαφημιστικό που ετοίμαζαν, για μια καινούρια κατσαρόλα .Ενώ όλα ήταν έτοιμα για να ξεκινήσει η ηχογράφηση ,διαπίστωσαν ότι ένα μωρό έλειπε. Έντρομοι άρχισαν να το ψάχνουν σε όλα τα σημεία του στούντιο. Γινόταν πανζουρλισμός και η Αναστασία δεν άντεξε. Βγήκε να πάρει λίγο καθαρό αέρα. Περπάτησε μέχρι την παραλία , έπιασε μερικά βότσαλα και τα έριξε στη θάλασσα. Αφού ηρέμησε,
επέστρεψε και όλα πήραν το δρόμο τους.

Ιστορίες της εκπομπής 11-03-2009
Λέξεις παιχνιδιού : Καλάμι – Σβούρα – Συνταγή – Πρόβατο – Χαρταετός

CROSS
11.03.2009
00:39

Περπατούσε μέχρι που έφτασε στην κορυφή του λόφου. Εκεί, ξάπλωσε πάνω στο αυτοσχέδιο καλαμένιο στρώμα του και κοίταζε τον φεγγαρολουσμένο ουρανό. Κάθε φορά που είχε πανσέληνο μάζευε τις αγαπημένες του μουσικές και πήγαινε στο λόφο, να χορέψει με τα σύννεφα. Ό,τι και να συνέβαινε δεν χαλούσε αυτή τη συνταγή, γιατί ήξερε πως το αποτέλεσμα τον κρατούσε ζωντανό και έτοιμο για κάθε πρόκληση.
Είδε δύο μεγάλα παχιά σύννεφα που έτσι όπως είχαν ενωθεί έμοιαζαν με πρόβατα ,με μικρά μάλλον πρόβατα, γυάλινα, σαν τα σχέδια μιας σβούρας ή μάλλον
σαν τις φιγούρες ενός χαρταετού που μπλέχτηκε στα κλαδιά κάποιου δέντρου και έμεινε εκεί να θυμίζει μια περασμένη ζωή, μια παλιά ανάμνηση σαν μια παλιά ασπρόμαυρη φωτογραφία. Έτσι και εκείνος, μόλις τελείωσε το ταξίδι του στη ζωή, έπιασε ένα σύννεφο και χάθηκε στο δικό του όνειρο, αφήνοντας μια ανάμνηση να θυμίζει ότι κάποτε από εκείνο το λόφο κάποιος είχε περάσει και είχε αφήσει το δικό του σημάδι.

ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΕ o Cross ΤΟ ΚΟΥΚΟΥΤΣΟΜΕΤΑΛΛΙΟ ΜΕ mellia :) :)

mellia
11.03.2009
00:48

“Γύριζε σαν σβούρα! Δεν μπορούσε να βρει ησυχία. Κατά τις πέντε το πρωί, αφού είχε χάσει την μάχη με την αϋπνία, σταμάτησε να μετράει προβατάκια, σηκώθηκε από το κρεβάτι και έφτιαξε ένα καφέ. Από το παράθυρο της κουζίνας που κοίταζε, το ξημέρωμα ήταν τόσο γαλήνιο που συλλογίστηκε πως τίποτα δεν συγκρίνεται σε ομορφιά με την γαλήνη της φύσης. Αυτό έγινε αφορμή να σκεφτεί τις φουρτούνες της ζωής που δοκίμαζε τελευταία και να αναρωτηθεί αν όλα αυτά για τα οποία ανησυχούσε είχαν καμιά ιδιαίτερη σημασία στ’ αλήθεια. Να υπάρχει άραγε συνταγή να μπορεί ένας άνθρωπος να μένει γαληνεμένος συνέχεια στη ζωή του? Μετά όμως σκέφτηκε πως καθόλου δεν θα ήθελε μια ζωή συνέχεια κάλμα και νηνεμία και κάπου εκεί μπερδεύτηκε, ως συνήθως. Φαντάστηκε τότε τις σκέψεις που έκανε, να πετάν σαν χαρταετοί πάνω από την γραμμή του ορίζοντα, να ισορροπούν στο αχνό γαλάζιο του πρωινού ουρανού και τις έβαψε με όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Τότε σιγά σιγά, ένοιωσε το σώμα το άυπνο τόσο ελαφρύ που λίγο ακόμα και θα ταξίδευε και αυτό μες το ξημέρωμα ως την άκρη του ουρανού μαζί με τους πολύχρωμους χαρταετούς…”

Συγγνώμη, αλλά η ιστορία έπρεπε να έχει και ένα καλάμι! εγώ το ξέχασα παρκαρισμένο στην είσοδο!

στην συνέχεια της ιστορίας λοιπόν, το σώμα το άυπνο είχε γίνει τόσο ελαφρύ που ακόμα και πάνω σε ένα καλάμι κατάφερε να κάνει τον γύρο του κόσμου…

ΥΓ: τα παραπάνω, Οff the record!

ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΕ η mellia ΤΟ ΚΟΥΚΟΥΤΣΟΜΕΤΑΛΛΙΟ ΜΕ CROSS :) :)

Ιστορίες της εκπομπής 18-03-2009
Λέξεις παιχνιδιού : Ερωτευμένη – Αχόρταγος – Στολή – Σημαία – Χωράφι

margot
18.03.2009
00:14

Τα χωράφια απλώνονταν μέχρι εκεί που έφτανε το μάτι. Άλλη εποχή τα χρυσαφένια στάχυα θα απλώνονταν και θα ήταν έτοιμα να θεριστούν. Οι γεωργοί θα έρχονταν τέτοια ώρα, ξημέρωμα, θα δούλευαν ασταμάτητα, θα σταματούσαν για λίγο και θα έτρωγαν τραγουδώντας και σφυρίζοντας και στη συνέχεια θα συνέχιζαν μέχρι το βράδυ, οπότε θα γύριζαν στα σπίτια τους κατάκοποι αλλά ευχαριστημένοι.
Αυτά σκεφτόταν καθώς στεκόταν προσοχή, φρουρός ακίνητος στο φυλάκιό του. Ακίνητο μόνο το σώμα. Το μυαλό αεικίνητο. Ελεύθερο είχε πετάξει ήδη πολύ μακριά. Σε ένα νησί με γαλάζια νερά, πράσινα χωράφια σαν ετούτα εδώ και πεταλούδες. Χιλιάδες πολύχρωμες πεταλούδες που τέτοια εποχή στροβιλίζονταν στον αέρα και του γαργαλούσαν το πρόσωπο, όταν ξάπλωνε στο χώμα και ονειρευόταν με τα μάτια ανοιχτά.
Το μάτι του πλανήθηκε στον ουρανό, πέρα στον ορίζοντα. Ελαφρύ αφέθηκε να χαϊδέψει αχόρταγο τα σύννεφα, τα πουλιά, τον ήλιο που σιγά σιγά έβαφε την πλάση και κατέβηκε αργά προς τη γη. Και τότε σκόνταψε σε κάτι σκληρό. Ένα ακόμα ξύλινο κτίσμα σαν αυτό που στέκονταν κι ο ίδιος έκοβε άπονα στα δύο το τοπίο. Μία σημαία, που θα έπρεπε να συμβολίζει τον εχθρό, κυμάτιζε στο ελαφρύ αεράκι του ξημερώματος. Την ένιωθε να τον καλεί κοντά του. Να του λέει να τρέξει να πιάσει τον ήλιο που όλο και ξεπρόβαλλε πίσω της.
Δεν το σκέφτηκε άλλο. Κατέβηκε γρήγορα τη ξύλινη σκάλα και άρχισε να τρέχει προς τα εκεί. Δεν άκουγε τίποτε άλλο. Μόνο τον αέρα και τους χτύπους της καρδιάς του. Κάποιοι αδιόρατοι ήχοι ακούγονταν πίσω του. Δεν ήθελε να ακούσει τη φωνή που τον καλούσε να γυρίσει. Έβλεπε μόνο τον ήλιο να υψώνεται κι άλλο και τη σημαία να μεγαλώνει. Άρχισε να ξεκουμπώνει τη χακί στολή του και συνέχιζε να τρέχει, να τρέχει, να τρέχει…
Ξεπέρασε τα όρια της ανάσας του και πέταξε μακριά το άχρωμο σακάκι. Η σημαία μεγάλωνε κι άλλο… κι άλλο και το ξύλινο εμπόδιο άρχισε να φαντάζει τεράστιο. Πάλι μία φωνή ακούστηκε σαν βουή. Δεν την άκουσε δεν ήθελε να την ακούσει. Ήθελε μόνο να ξεπεράσει όσα ορθώνονταν μπροστά του και να πιάσει τον κόκκινο ήλιο που είχε ανέβει.
Μια ριπή ακούστηκε και ο ήλιος έβαψε τα μάτια του. Έπεσε βαρύς στο χώμα, όπως τότε που ήταν παιδί. Η πράσινη ματιά του καρφώθηκε τον ουρανό. Είδε και πάλι τα όνειρά του να προβάλλουν μπροστά του. Είδε και πάλι μία πεταλούδα να στροβιλίζεται στον αέρα και να κάθεται στο πρόσωπό του, σαν ερωτευμένη με το κόκκινο που πλημμύριζε αργά αργά το σώμα του, όπως ο ήλιος που είχε πια γεμίσει τον ουρανό.

ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΕ η margot ΤΟ ΚΟΥΚΟΥΤΣΟΜΕΤΑΛΛΙΟ ΜΕ CROSS :) :)

CROSS
18.03.2009
00:33

Μετά τη βροχή , ένα θαμπό ουράνιο τόξο ,που έμοιαζε να αγκαλιάζει το σημαιοστολισμένο χωράφι, έκανε την εμφάνισή του. Ήταν η μέρα που γιόρταζαν το τέλος του θερισμού και είχαν ετοιμάσει ένα μικρό πάρτυ. Πρώτος έφτασε ένας αχόρταγος χωρικός που μισούσε όλο τον κόσμο, και δεν έλεγε ποτέ έναν καλό λόγο για τους συναδέλφους του. Έλεγαν ότι δεν είχε καταφέρει να ξαναβρεί τον εαυτό του μετά από εκείνη την περίεργη χρονιά, που άλλαξε πολλούς ,αλλά όλοι δυσκολεύονταν να πιστέψουν την αιτία που είχε προκαλέσει αυτές τις αλλαγές.
Ήταν παραμονή της γιορτής, ακριβώς ένα χρόνο πριν. Πάλι είχε βρέξει και είχε ξεπροβάλει ένα ουράνιο τόξο με έντονα και φωτεινά χρώματα που γέμιζαν την ατμόσφαιρα.
Τα χρώματά του, κατά τα λεγόμενα των χωρικών, είχαν φτάσει μέχρι τις καρδιές τους και τις είχαν βάψει, άλλες κόκκινες άλλες κίτρινες και κάποιες λευκές, επειδή είχαν πέσει όλα τα χρώματα μαζί επάνω τους. Αυτοί με τις λευκές καρδιές ήταν χαμένοι και μπερδεμένοι. Δεν μπορούσαν να νιώσουν ένα καθαρό συναίσθημα. Μέχρι και λευκά τριαντάφυλλα καλλιεργούσαν. Αυτοί με τις κίτρινες, μισούσαν ό,τι έβλεπαν μπροστά τους και φύτευαν στο κήπο τους μόνο κίτρινες τριανταφυλλιές. Οι υπόλοιποι, με τις κόκκινες, ήταν ερωτευμένοι, μόνιμα. Μέσα σε ένα ροζ συννεφάκι έπλεαν σε πελάγη ευτυχίας, φύτευαν μόνο κόκκινα τριαντάφυλλα και τα έστελναν στους αγαπημένους τους.
Σε εκείνο το πάρτυ, όλοι περίμεναν να δουν τι θα συμβεί. Όσο πέρναγε η ώρα και δεν άλλαζε τίποτα άρχισαν να απογοητεύονται, γιατί σύμφωνα με τον μύθο, αν πέρναγε αυτή η μέρα και το ουράνιο τόξο δεν έπαιρνε ξανά τα χρώματά του από μέσα τους, θα παρέμεναν έτσι για εφτά ολόκληρα χρόνια. Και τότε ένιωσαν ένα άγγιγμα και τα μάτια τους πλημμύρισαν από δάκρυα. Ήταν ξανά ελεύθεροι να αποφασίζουν οι ίδιοι για τα συναισθήματά τους και όλα ξαναπήραν τους φυσιολογικούς τους ρυθμούς. Μετά από χρόνια η ιστορία αυτή ξεχάστηκε και ξανάγινε ένα μύθος που οι επόμενες γενιές χωρικών θα μάθαιναν μόνο απ’ τα βιβλία.

ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΕ ο Cross ΤΟ ΚΟΥΚΟΥΤΣΟΜΕΤΑΛΛΙΟ ΜΕ margot :) :)

Ιστορίες της εκπομπής 25-03-2009
Λέξεις παιχνιδιού : Γεύση – Πανικός – Πάθος – Πατάτα – Παντόφλα

220493
24.03.2009
23:43

Ξύπνησα και κοίταξα έξω από το παράθυρο τον αέρα και τη δροσιά της θάλασσας…..Σηκώθηκα και φόρεσα τις παντόφλες μου…..!!!Η ώρα ήταν 7.30 το πρωί……..Ο αέρας και η ομορφιά της φύσης στο νησάκι που ήμουν ήταν υπέροχη!! Έκατσα έξω στη βεράντα παίρνοντας ένα μολύβι για να αρχίσω το γράψιμο και τη δημιουργία έχοντας και την κιθάρα μαζί μου. Το μεγάλο πάθος για τη μουσική μου είναι παντού και πάντα….Μετά από ώρα πέρασε το κορίτσι των ονείρων μου. Με έπιασε ένας πανικός…! Έτρεξα γρήγορα για να τη βρω και να της μιλήσω……….ύστερα από τη κουβέντα……το κύμα που έσκαγε βοήθησε στο να έρθουμε πιο κοντά με ένα φιλί , με ένα φιλί απόλυτης γεύσης!!!! Αχ ευτυχώς που δεν είχα φάει πατάτα με τίποτα πικάντικα αχαχαχαχαχ!!!!

Margot
25.03.2009
00:18

Ξύπνησε με το κεφάλι της βαρύ. Πονοκέφαλος απίστευτος, το στόμα «παντόφλα» όπως έλεγε κι ο Πάνος, ο κολλητός της που έλλειπε για αιώνιες σπουδές στην Ιταλία και μία παραζάλη… αλλού να πατάς αλλού να βρίσκεσαι!
Θολά θυμόταν την προηγούμενη νύχτα. «Μπόμπες θα ήταν οι τεκίλες» σκέφτηκε καθώς έριχνε παγωμένο νερό στο μουδιασμένο της σώμα για να συνέλθει. Βγήκε από τη ντουζιέρα τουρτουρίζοντας ελαφρά και τυλίχτηκε στο μπουρνούζι της. Ήδη αισθανόταν καλύτερα.
Έριξε μια ματιά την οθόνη του υπολογιστή της. «Αχ, βρε Πάνο. Τώρα που σε θέλω βρήκες κι εσύ να λείπεις!» Άνοιξε τη μονάδα και ταυτόχρονα χτύπησε αναπάντητη στο κινητό του κολλητού! Ήταν το συνθηματικό για να μπουν και οι δύο στο ίντερνετ. Σε λίγο ήταν και οι δυο συνδεδεμένοι!
«Τι έπαθες, μικρή;»
«Δε θα σας καταλάβω ποτέ εσάς τους άντρες! Μπορείς να μου πεις γιατί σας είναι τόσο δύσκολο να παραδεχτείτε ότι σας αρέσει μία γυναίκα; Γιατί σας πιάνει πανικός όταν τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά από ότι συνήθως; »
«Πρώτον δεν είμαστε όλοι οι άντρες ίδιοι, δεύτερον η περίπτωσή σας δεν είναι ό,τι ευκολότερο μπορεί να τύχει σε κάποιον και τρίτον ηρέμησε και πάρ’ τα με τη σειρά να καταλάβω τι έγινε πάλι»
Με συνοπτικές διαδικασίες του διηγήθηκε την προηγούμενη βραδιά. Πως τελικά συναντήθηκε και πάλι τυχαία – ας το πούμε καλύτερα μοιραία – με το γνωστό πρόσωπο, πως οι δύο παρέες έγιναν μία, πως τα ήπιαν και πάλι στο γνωστό στέκι και πως τελικά κατέληξαν να επιστρέφουν με το ίδιο ταξί σπίτι γιατί δεν ήθελε να την αφήσει μόνη της, αλλά η κατάληξη η ίδια… Καληνύχτα και αμήχανα βλέμματα.
«Λοιπόν το αποφάσισα θα πάω από το σπίτι του και ό,τι βρέξει ας κατεβάσει».
«Κοριτσάκι, πρόσεξε. Μην κάνεις καμιά πατάτα. Άσε τα πράγματα να κυλήσουν μόνα τους και μην πιέζεις καταστάσεις.»
«Τέλος, Πάνο. Ντύνομαι και φεύγω»
Η φωνή του Πάνου δεν πρόλαβε να ακουστεί.
Σε δυο λεπτά έμπαινε στο αυτοκίνητό της και σε λίγο χτυπούσε το κουδούνι του.
Άνοιξε την πόρτα και την κοίταξε ξαφνιασμένος. Δεν τον άφησε να μιλήσει. Μπήκε σίφουνας στο μικρό δωμάτιο και του φώναξε σχεδόν:
«Πες μου τι γίνεται με μας τους δυο!»
Δεν της απάντησε. Ανάσανε βαθιά, την αγκάλιασε και τη φίλησε. Η γεύση του πλημμύρισε όλες τις αισθήσεις. Το πάθος της στιγμής γέμισε όλο το χώρο και ο χρόνος σταμάτησε εκεί. Τίποτα πια δεν είχε σημασία…. Τίποτα και κανείς.

Πήρε η margot τις περισσότερες προτιμήσεις ! ΚΟΥΚΟΥΤΣΟΜΕΤΑΛΛΙΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ :)

Ιστορίες της εκπομπής 01-04-2009
Λέξεις παιχνιδιού : Μπάχαλο – Πυρετός – Αρραβώνας – Εγκυμοσύνη – Σκύλος

220493
01.04.2009
18:59

Μερικές φορές σκέφτομαι πως ο η ζωή περνά αρκετά γρήγορα, σαν ένα ποτάμι και όπου δεν γυρνάει με τίποτα πίσω…!!!Αυτό το έχω στο νου μου συνεχώς και μου πυροδοτεί κόκκινο όταν δεν το εφαρμόζω. Ίσως πρέπει να το έχω πάντα στο μυαλό μου ή να περιμένω τη μοίρα να δω τι μου επιφυλάσσει??
Έτσι μια μέρα όπως όλες οι άλλες σηκώθηκα από το βαρύ χθεσινό ύπνο , αλλά λίγο διαφορετικός σε διάθεση καθώς ο πυρετός μου είχε χαλάσει την ψυχολογία μου. Κατέβηκα, έφτασα στις σκάλες κατέβηκα ξανά με δυσκολία. Έφτασα στην εξώπορτα όπου με δυσκολία κατάφερα να ταΐσω το σκύλο μου, γιατί γινόταν ένα μπάχαλο από την μετακόμιση στο νέο μου σπίτι. Σήμερα κάτι καλό με περίμενε αλλά δεν το είχα καταλάβει ακόμα!!!
Συνέχισα το πρόγραμμα μου, καθώς κοίταγα τις επιστολές μου που είχα παραλάβει είδα μία πρόσκληση για έναν αρραβώνα μια φίλης μου!!! Χάρηκα τόσο πολύ αλλά κάτι με έπιασε……..αχ
Σε αντίθεση με εμένα που βρίσκομαι σε αυτήν την ηλικία, μόνος ,σε ένα άδειο μεγάλο σπίτι κάτι έλειπε! Τι ήταν αυτό άραγε??? Μια γυναίκα, είπα αλλά κάτι καλύτερο ίσως ένα ΄”παιδί” όπου θα είχες ένα άλλο στόχο στη ζωή σου, το δικό σου το παιδί……
Αλλά όλη αυτή ιδέα μου ήρθε στο νου γιατί η φίλη μου είναι στον 5ο μήνα της εγκυμοσύνης και ο αρραβώνας φαντάζει αναγκαίος…..
ΑΑΑΧΧΧΧ!!!! Είπα , Γέλασα!!! Έφτιαξα ένα καφέ !!!! Άνοιξα τη βρύση και ξαφνικά ξύπνησα!!!!!!!!!

ΟΝΕΙΡΟ ΗΤΑΝ!!!!!!!!!!!

ΜΗΠΩΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΟΜΩΣ

Μήπως ήταν ανάμνηση??? Μήπως ήταν κίνητρο???
Ποίος ξέρει???

Ιστορίες της εκπομπής 10-05-2009
Λέξεις παιχνιδιού : Αγκάθι – Μπαλόνι – Παζάρι – Δέντρο – Πορτοκαλί

Margot
06.05.2009
00:38

Ο Σκουίτ καθόταν αναπαυτικά πάνω στο κλαδί του δέντρου του και μασουλούσε έναν καρπό. Το πορτοκαλί μπαλόνι που βγάζει φως και ζέστη και που οι άνθρωποι επιμένουν να το αποκαλούν ήλιο, είχε από ώρα ξαπλώσει στο μπλε ταψί που επίσης επιμένουν να το λένε ουρανό– αλήθεια πόσο ανόητοι είναι οι άνθρωποι που δε βλέπουν πόσο απλά είναι τα πράγματα και επιμένουν να τους δίνουν περίπλοκες ιδιότητες και ονόματα!
Και για να επανέλθουμε στον Σκουίτ που καθόταν κι έτρωγε… Από το πρωί τον είχαν ξυπνήσει φωνές. Το μικρό χωριό, η πλατεία του οποίου τον φιλοξενούσε, είχε παζάρι! Πόσοι άνθρωποι, φωνές και προπάντων πόσο φαγητό! Φαγητό όσο μπορείς να φας εσύ, οι φίλοι σου και να αποθηκεύσεις για ολόκληρο το χειμώνα!! «Σκουάτ, έλα γρήγορα», φώναξε ο Σκουίτ το μεγαλύτερο αδερφό του. «Ώρα να βγούμε για ψώνια» και πριν προλάβει να πάρει απάντηση όρμησε να κατέβει τον κορμό. Ένιωσε ένα τράβηγμα στην ουρά και είδε το αυστηρό βλέμμα του αδερφού του να τον μαλώνει.
«Τι έχουμε πει;», είπε σοβαρός ο Σκουάτ, «Ποτέ κοντά στους ανθρώπους. Όπου είναι οι άνθρωποι είναι και γάτες και….»
«Καλά καλά ξέρω… Αμάν! Τίποτα δεν μπορεί να κάνει πια κανείς μαζί σου!», είπε και κάθισε μουτρωμένος στο κλαδί του.
«Όταν φύγουν οι άνθρωποι θα κατέβουμε και θα πάρουμε ό,τι θέλουμε», του υποσχέθηκε ο Σκουάτ και μπήκε στη φωλιά για να συνεχίσει το καθάρισμα.
«Και να χάσουμε όλο το γλέντι…» μουρμούρισε ο μικρός και αποφάσισε να μην ξαναμιλήσει στον αδερφό του όλη μέρα.
Σε λίγο άκουσε ένα περίεργο θόρυβο από τη βάση του δέντρου του. Κάτι σαν νερό που έτρεχε, σαν γδάρσιμο. Έσκυψε και είδε ένα μικροκαμωμένο ανθρωπάκι – από αυτά που οι μεγάλοι τα λένε παιδιά – να βγάζει νερό από τα παραθυράκια της ψυχής – που τα λένε μάτια – και να βγάζει κοφτές ανάσες. Ο Σκουίτ κατέβηκε γρήγορα από το δέντρο και έφτασε δίπλα του.
«Τι έχεις, μικρούλη;»
Καμία απάντηση. Μόνο που ο μικρός τον κοίταξε και για λίγο σταμάτησε το κλάμα. Τότε ο Σκουίτ είδε ότι ο μικρός κρατούσε το πόδι του και κάτι σκάλιζε. Ένα αγκάθι είχε σφηνωθεί στην μικροκαμωμένη πατουσίτσα και την πλήγωνε.
«Άσε με να το δω», είπε και πλησίασε το μικρό ποδαράκι. Με το μικροκαμωμένο του χεράκι έπιασε το αγκάθι και το τράβηξε.
Ο μικρούλης χαμογέλασε:
«Γελάω σπφ», είπε και του έδωσε ένα καρύδι.
«Δεν καταλαβαίνω τι λες αλλά ο Σκουάτ είναι ανόητος. Όπου είναι άνθρωποι δεν είναι γάτες. Είναι καρύδια!»

ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΕ η margot ΤΟ ΚΟΥΚΟΥΤΣΟΜΕΤΑΛΛΙΟ ΜΕ mellia :) :)

emmanuella
06.05.2009
00:41
ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ ΜΠΑΛΟΝΙ
“Όταν ήμουν μικρή λάτρευα το πορτοκαλί. Οτιδήποτε ήταν πορτοκαλί με γοήτευε. Είχε έντονο χρώμα και πάντα με γέμιζε αισιοδοξία. Ο μπαμπάς μου γνώριζε πολύ καλά την αγάπη μου σε αυτό το χρώμα. Ήταν κάτι παραπάνω για μένα. Όχι απλά ένα χρώμα. Μια μέρα, σε εκείνο το παζάρι που με πήγαν οι γονείς μου είδα μια κοπέλα να κρατάει πολλαααα μπαλόνια. Και ήταν πορτοκαλί. Δέκα μεγάλα πορτοκαλί μπαλόνια, έτοιμα να ξεχυθούν ελεύθερα στον ουρανό. Ήθελα να τα ζητήσω, να τα πάρω δικά μου. Αλλά δεν μπορούσα να μιλήσω. Ένα αγκάθι ήταν στο λαιμό μου και δεν μπορούσα να βγάλω άχνα. Όταν φύγαμε ένιωθα ακόμα ένα κόμπο στο λαιμό. Και δεν μπορούσα να καταλάβω το γιατί. Ήταν απλά δέκα μπαλόνια πορτοκαλί. Είχαν όμως μια τάση να φύγουν, να πετάξουν προς τα ψηλά που για μια στιγμή τα λυπήθηκα. Από εκείνη τη μέρα κάθε βράδυ με βλέπω στο όνειρό μου να κρατάω ένα μεγάλο μπαλόνι σε χρώμα βαθύ πορτοκαλιού. Να προσπαθεί να ξεφύγει, να απελευθερωθεί από τα χέρια μου”
Η γιαγιά είδε ότι με είχε πάρει ο ύπνος. Με σκέπασε και έκλεισε το αγαπημένο μου παραμύθι με εκείνο το μεγάλο δέντρο, μια μεγάλη πορτοκαλιά στο εξώφυλλό του με ωραία καλλιγραφικά γράμματα να γράφει “Το μεγάλο πορτοκαλί μπαλόνι”.
“Καληνύχτα Ελευθερία μου” μου είπε η γιαγιά και έκλεισε την πόρτα.
- Ορίστε μια γρήγορη ιστοριούλα! Έχω και καιρό να γράψω!

Alkyoni
06.05.2009
00:45

Είχε μεγάλη λαχτάρα να βρεθεί στο μεγάλο παζάρι του χωριού…
Την προηγούμενη χρονιά είχε περάσει πολύ όμορφα!!
Μόλις έφτασε εκεί, είδε ένα μεγάλο πορτοκαλί μπαλόνι και ζητούσε επίμονα από τους γονείς του να του το αγοράσουν….
Δε του χάλασαν χατίρι και του το πήραν…όμως λίγη ώρα μετά… ένα δυνατός άνεμος φύσηξε και του το πήρε από τα χέρια του… Πήγε και σφηνώθηκε σε ένα κλαδί ενός δέντρου αλλά ευτυχώς δεν έσκασε… προσπάθησε να σκαρφαλώσει για να το πιάσει, αλλά στάθηκε λίγο άτυχος και τον τρύπησε ένα αγκάθι…. παρ’ όλα αυτά, κατάφερε και ξεσκάλωσε το αγαπημένο του μπαλόνι και συνέχισε την βόλτα του με μεγάλη χαρά.
“Την επόμενη χρονιά”, σκέφτηκε , “θα ζητήσω ελικοπτεράκι!!!”

CROSS
06.05.2009
00:58

Ήταν ένα συνηθισμένο δειλινό, με τον ουρανό να βάφεται πορτοκαλί υπό τις εντολές του ζωγράφου-ήλιου.
Ένα στεφάνι από τριαντάφυλλα, αγκάθινο, τρύπησε στα χέρια τον δημιουργό του, βάφοντας κόκκινες τις ευχετήριες κάρτες που θα έστελνε .
Όμως ίσως ήταν καλύτερα έτσι. Οι κάρτες παραήταν τετριμμένη ιδέα για να στείλει τις ευχές του.
Σκέφτηκε τότε που ήταν παιδί και είχε χαράξει στον κορμό ενός δέντρου μια μικρή καρδιά. Περπάτησε μέχρι εκεί.
Το μικρό δάσος ήταν γεμάτο μικρά πολύχρωμα φαναράκια. Ήταν η μέρα που διοργάνωναν το ετήσιο παζάρι, την παραμονή της πρωτομαγιάς. Κόσμος πηγαινοερχόταν και δυσκολεύτηκε πολύ να φτάσει σ’ εκείνο το δέντρο.
Όμως τα κατάφερε. Στον κορμό του ήταν δεμένα τρία χρυσοκίτρινα μπαλόνια. Τα έλυσε και τα πήρε μαζί του.
Τώρα ήξερε με ποιον τρόπο θα έστελνε τις ευχές του. Έτσι, σιωπηλά. Γύρισε με αργά βήματα προς τη μεριά που φυσούσε και τα άφησε να ανέβουν στον ουρανό. Εκείνη τη στιγμή ήταν σίγουρος ότι κοίταζαν στο ίδιο σημείο, και τα βλέμματά τους μ’ αυτό τον τρόπο συναντιόντουσαν.

mellia
10.05.2009
15:28

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα αγκάθι, ένα δέντρο κι ένα πορτοκαλί μπαλόνι. Ένα πρωινό ξεκίνησαν να πάνε στο παζάρι του χωριού. Στον δρόμο λέει το πορτοκαλί μπαλόνι στο αγκάθι:
-Ε! πρόσεχε μη με πατήσεις και σκάσω!
-Ε κι εσύ! Μην πας μπροστά μου!
-Μην τσακώνεστε, λέει το δέντρο. Ανεβείτε πάνω μου να σας μεταφέρω εγώ με ασφάλεια!

Έτσι λοιπόν, το αγκάθι και το πορτοκαλί μπαλόνι ανέβηκαν πάνω στα κλαδιά του δέντρου και συνέχισαν χαρούμενα τον δρόμο τους. Όταν έφτασαν στο κέντρο της πλατείας, ένας χωρικός που είδε το δέντρο με το αγκάθι και το πορτοκαλί μπαλόνι έμεινε έκπληκτος!
-Για κοίτα να δεις πράγματα! Ένα δέντρο που βγάζει αγκάθια και μπαλόνια!
Και έτρεξε να το πει στους συγχωριανούς του. Όταν εκείνοι τον άκουσαν, έτρεξαν να δουν το περίεργο θέαμα και έμειναν και εκείνοι με ανοιχτό το στόμα. Αφού για πολλή ώρα θαύμαζαν το περίεργο αυτό δέντρο, ένας από αυτούς είπε:
-Είναι μοναδικό φαινόμενο! Εγώ προτείνω να στήσουμε το δέντρο στην πλατεία, να το ποτίζουμε και να περιμένουμε να δούμε αν θα φυτρώσουν και άλλα αγκάθια και πορτοκαλί μπαλόνια!
Οι υπόλοιποι συμφώνησαν με ενθουσιασμό κι έτσι έπιασαν το δέντρο, το φύτεψαν στο χώμα στο κέντρο της πλατείας και το πότισαν με μπόλικο νερό.
Τότε οι τρεις φίλοι μας άρχισαν να λένε μεταξύ τους: μπλέξαμε! Αυτοί θα μας κρατήσουν εδώ και δεν θα μας αφήσουν να φύγουμε αν δεν φυτρώσουν κι άλλα αγκάθια και πορτοκαλί μπαλόνια! Τι θα κάνουμε?
Αφού σκεφτόντουσαν κάμποση ώρα, ακούστηκε μια φωνούλα να λέει:
-εγώ θα σας βοηθήσω, αλλά θα πρέπει κι εσείς να με βοηθήσετε να βρω που είναι τα φτερά μου γιατί μου είπαν πως θα γίνω πεταλούδα!
-ποιος μιλάει? Ρώτησε το δέντρο
-εγώ, εδώ κάτω!
Έσκυψαν και είδαν μια μικρή κάμπια που τους γέλαγε παιχνιδιάρικα
-και πώς θα μας βοηθήσεις εσύ η μικρή κάμπια? Ρώτησε το αγκάθι
-Μπορώ να σας βοηθήσω, αλλά πείτε μου πρώτα, τι ήρθατε να κάνετε στο παζάρι?
-Εγώ, λέει το δέντρο, ήρθα να βρω κανένα αυτόματο πότισμα γιατί έχει πέσει πολύ ξεραΐλα και θα μαραθώ!
-Εγώ, λέει το αγκάθι, κάνω παρέα με το πορτοκαλί μπαλόνι αλλά επειδή όλο τσακωνόμαστε μην το πατήσω και σκάσει ήρθα να αγοράσω παπούτσια!
-Εγώ, λέει το μπαλόνι, επειδή δεν εμπιστεύομαι το αγκάθι γιατί και παπούτσια να πάρει θα τα τρυπήσει, ήρθα να πάρω μια προστατευτική πανοπλία για να μην τρυπιέμαι και σκάσω!
Η κάμπια σκέφτηκε πως ήταν λίγο περίεργοι οι τρεις αυτοί φίλοι αλλά ήθελε πολύ να τους βοηθήσει.
-δηλαδή, τους λέει, άμα βρείτε όλα αυτά θα είσαστε ικανοποιημένοι?
-ναι λένε και οι τρεις, αλλά θα πρέπει να μας αφήσουν μετά να φύγουμε!
-μην στενοχωριέστε καθόλου! Και τότε η κάμπια σφύριξε δυνατά και μαζεύτηκαν όλοι της οι φίλοι. Ανέβηκαν πάνω στο δέντρο και άρχισαν κουνιούνται πέρα δώθε
Όταν οι χωρικοί είδαν το θέαμα, το θεώρησαν κακό σημάδι και φοβήθηκαν ότι οι κάμπιες θα μεταφερθούν και στις σοδιές τους και άρχισαν να το ξεριζώνουν άρον άρον!
Το δέντρο τρομοκρατήθηκε στην αρχή άλλά σκέφτηκε ότι οι ρίζες του ήταν πολύ γερές και δεν θα πάθαιναν τίποτα. Όταν το έβγαλαν από την θέση του, το παράτησαν έξω από το χωριό και γύρισαν γρήγορα στα σπίτια τους.
-λοιπόν είπε η κάμπια! Ευχαριστημένοι? Τώρα πρέπει να με βοηθήσετε κι εσείς να βρω τα φτερά μου!
Τότε το δέντρο, το αγκάθι και το πορτοκαλί μπαλόνι αφού συζήτησαν λίγο μεταξύ τους, είπαν στην κάμπια:
-καλή μας κάμπια, πότε βγήκες από το κουκούλι σου?
-ε, να δεν θυμάμαι καλά αλλά νομίζω πριν από μερικές μέρες
-ναι, αλλά για να βρεις τα φτερά σου πρέπει να κάνεις λίγη υπομονή!
-όλοι αυτό μου λένε! Αλλά εγώ δεν τους πιστεύω πια!
-μα δεν έχει έρθει ή ώρα για τα φτερά σου ακόμα! Γιατί βιάζεσαι τόσο πολύ?
-γιατί, αν δεν τα βρω γρήγορα δεν θα μπορώ να πετάξω και θα χάσω το πανηγύρι του διπλανού χωριού με τις υπέροχες ζαχαρωτές μαργαρίτες!
-ε! για αυτό κάτι μπορούμε να κάνουμε τότε!
Κι έτσι οι φίλοι μας έκαναν το εξής: αφού ψώνισαν αυτά για τα οποία είχαν έρθει στο παζάρι, αγόρασαν και κλωστή πολλά μέτρα μακριά. Έδεσαν την μία άκρη στο πορτοκαλί μπαλόνι, την άλλη στην μέση της κάμπιας . Το αγκάθι στερέωσε την κλωστή στο ψηλότερο κλαδί του δέντρου και το πορτοκαλί μπαλόνι τράβηξε την κάμπια επάνω στο δέντρο. Όλοι μαζί τότε ξεκίνησαν για το πανηγύρι του διπλανού χωριού. Εκεί η κάμπια μπορούσε μαζί με το μπαλόνι να πετά πάνω από το λούνα παρκ και να πηγαίνει στις ζαχαρωτές μαργαρίτες!
-σας ευχαριστώ πολύ είπε! Σας ευχαριστώ!
Αλλά τότε, ένοιωσε από τα πλευράκια της να σχηματίζονται κάτι λεπτά, χρωματιστά φτεράκια!
-τα φτερά μου! Βρήκα τα φτερά μου φώναξε και όλοι μαζί χειροκρότησαν
Αφού το πανηγύρι τελείωσε οι τέσσερις πια φίλοι αγκαλιάστηκαν και αποφάσισαν να συνεχίσουν το δρόμο τους όλοι παρέα!
Στον δρόμο, όλοι ήταν χαρούμενοι και το παπούτσι του αγκαθιού δεν τρύπησε τελικά γιατί είχε αγοράσει pip-toe!!!

ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΕ η mellia ΤΟ ΚΟΥΚΟΥΤΣΟΜΕΤΑΛΛΙΟ ΜΕ margot :) :)

Ιστορίες της εκπομπής 09-06-2009
Λέξεις παιχνιδιού : Δανείζω – Άσφαλτος – Καρέκλα – Κουβάς – Γλάστρα

demtsek
09.06.2009
20:00

Σ΄ ένα παλιό κουβά, αντί για γλάστρα, φύτεψε ένα λουλούδι.
Όταν αυτό μεγάλωσε χάρισε αρώματα και χρώματα ολούθε. Όλοι το θαύμαζαν και το ποθούσαν. Όλοι να το αποκτήσουν ήθελαν. Όμως δεν το δίνει, δεν το δανείζει!!!.
Έλεγε…”χρειάζομαι την ομορφιά του, για να μπορώ να ζω στην πόλη του μπετόν και της ασφάλτου, γλυκαίνοντας την ψυχή μου σαν ξαποσταίνω στην καρέκλα μου τα δειλινά”.
Κι ο ουρανός που άκουσε, χαμογέλασε κι όταν νυκτώνει σκορπάει αστέρια λαμπερά στη γη, δώρο σ΄ όσους εκτιμούν, χωρίς όρους, ένα λουλούδι φυτεμένο σ΄ έναν παλιό κουβά.

Ιστορίες της εκπομπής 17-06-2009
Λέξεις παιχνιδιού : Σπρέι – Τσουλήθρα – Μπαλάκι – Άσχημος – Καμπάνα

CROSS
17.06.2009
00:13

Περπατούσε και είχε στα χέρια του ένα μικρό γαλάζιο μπαλάκι. Ή τουλάχιστον αυτό το χρώμα φαινόταν να έχει αν το έβλεπες από μακριά. Το πρόσωπό του δεν μπορούσε να το διακρίνει κανείς καθαρά. Έμοιαζε σαν να άλλαζε όψεις κάθε φορά που ανεβοκατέβαζε το μπαλάκι στην τσουλήθρα. Ήταν σαν να βάφει τα χαρακτηριστικά του ένα σπρέι. Άλλοτε έδειχνε χαρούμενος και λαμπερός και άλλοτε σκοτεινός και θλιμμένος. Η προσωποποίηση της ασχήμιας. Έπρεπε να βρει την άκρη και αποφάσισε να τον παρατηρήσει. Κρύφτηκε πίσω από την παλιά καμπάνα που ήταν παρατημένη εδώ και πολύ καιρό δίπλα ακριβώς από την παιδική χαρά και περίμενε το μυστηριώδες πλάσμα να κάνει την εμφάνισή του.
Όσο τον κοιτούσε έμοιαζε σαν ένα φυσιολογικό παιδί. Αλλά τα πράγματα δεν ήταν έτσι. Αυτό το μπαλάκι….όσο κυλούσε πάνω στην τσουλήθρα, του άλλαζε μορφή. Ναι, αυτή ήταν η αιτία τελικά. Εκείνη τη στιγμή πήγε προς το μέρος του, τον πλησίασε και τον ρώτησε, αλλά απάντηση δεν πήρε.
Το παιδί άρχισε να τρέχει πανικόβλητο και να στριφογυρίζει γύρω γύρω, μέχρι τη στιγμή που το μπαλάκι έπεσε από πάνω του και πετάχτηκε στα χέρια της.
Η μορφή του ξανάγινε απόλυτα φυσιολογική. Δεν ίσχυε όμως το ίδιο και για εκείνη. Αυτό το μπαλάκι ήταν μια μικρή υδρόγειος και όποιος το είχε στα χέρια του ήταν αναγκασμένος να παίζει με αυτό, μέχρι να συναντήσει κάποιον και να του το δώσει, χωρίς όμως να το αγγίξει.
Όσο κύλαγε αποκάλυπτε διαφορετικέ πλευρές του κόσμου, που καθρεφτίζονταν στο πρόσωπό του. Όλες οι ασχήμιες και οι ομορφιές, οι μέρες και οι νύχτες, ο ήλιος και το φεγγάρι, η θάλασσα και η στεριά.
Και τότε κατάλαβε…το δικό της πρόσωπο ήταν τώρα αυτό που άλλαζε μορφές, και έκανε τον κόσμο να την κοιτά περίεργα και να μένει μακριά της.

Ιστορίες της εκπομπής 03-11-2009
Λέξεις παιχνιδιού : Ζιμπίλι – Κουρούπα – Γράνα – Καπονέρα – Κομός

sillia
03.11.2009
21:37

Η ιστοριούλα μαμακουκούτσας

Η ΚΟΥΡΟΥΠΑ που είναι καλέεεεε φώναξε η γιαγιά. Τρέξτε γιατί τα πουλάκια είναι πολλές ώρες χωρίς νερό έχουν κορακιάσει από την δίψα και είναι έτοιμα να σηκώσουν την ΚΑΠΟΝΕΡΑ και να την κάνουν απ’ το κουκουτσοχώρι
Κι εσύ emmanuella πάρε το ΖΙΜΠΙΛΙ και άντε να βοηθήσεις τον αδελφό σου. Είναι ντροπή να τον αφήνεις να τα κάνει όλα μόνος του
Κι εσείς πονηρά κουκουτσάκια σταματήστε να βουτάτε με βρώμικα χέρια στα γλυκά και να κρύβεστε στην ΓΡΑΝΑ. Νομίζετε ότι δεν σας βλέπω?
Να δω τι θα πείτε στην μαμακουκούτσα σας το βράδυ που θα έρθει απ’ την δουλειά και θα βρει άδειο τον ΚΟΜΟ
Μα κι αυτή δεν λέει να μαζευτεί Όλα σουρλουκεύει με τον κουκουβάγγο κι έχει αφήσει εμένα γριά γυναίκα και ανήμπορη με σας .Αλλά μην νομίζετε γριά μπορεί να είμαι χαζή όμως όχι και θα πέσει τιμωρία την επόμενη φορά που θα σας πιάσω να κάνετε κουκουτσουκέλες

SouLRocK
03.11.2009
21:50

Ο Γιωργάκης τελείωσε το σχολείο και γύριζε ανυπόμονος στο σπίτι του… Στο δρόμο του περνούσε από μια οικοδομή που χτιζόταν και έβλεπε τους μαστόρους με τα ζιμπίλια τους και άλλα διάφορα εργαλεία να προσπαθούν όλοι μαζί να φτιάξουν ένα σημείο και να τσακώνονται… πάντα του φαινόταν αστείο… Αφού έφτασε σπίτι του, έτρεξε στην κρεβατοκάμαρα να βρει τη μαμά του. Αυτή ήταν εκεί μπροστά από τον κομό και τακτοποιούσε τα ρούχα της.. Πριν προλάβει να της μιλήσει του είπε ότι θα πρέπει να περιμένει για το φαγητό καθώς δεν είναι έτοιμο γιατί υπήρχε πρόβλημα επειδή είχε σπάσει μια γράνα νωρίτερα στην περιοχή και το νερό ήταν κομμένο. Ο Γιωργάκης της απάντησε ότι μπορεί να πάει στο πηγάδι που ήταν εκεί κοντά και να γεμίσει μια κουρούπα με νερό. Ξεχνώντας για μια στιγμή τι ήθελε να της πει, έφυγε και μετά από λίγα λεπτά ξαναγύρισε με το νερό μαζί του. Έτρεξε πάλι στο δωμάτιο και είπε μια λέξη “καπονερα“. Δεν ήξερε τι σημαίνει και το είχε ακούσει από τη δασκάλα του που συζητούσε με έναν κύριο. Έτσι αναζήτησε την απάντηση από τη μαμά του αλλά αυτή δε του απάντησε καθώς ήταν τόσο κουρασμένη, που είχε αποκοιμηθεί στο κρεβάτι.
sillia i’m back δε ξέρω αν είναι σωστό το νόημα των λέξεων και δε ξέρω αν το καπονερα είναι χορός!
sorry

ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΕ ο SouLRock ΤΟ ΚΟΥΚΟΥΤΣΟΜΕΤΑΛΛΙΟ ΜΕ CROSS :)

CROSS
03.11.2009
23:09

Μια δυνατή φθινοπωρινή βροχή πλημμύρισε την καπονέρα. Κάποιος την είχε ξεχάσει μέσα στη γράνα,
γιατί η αρχική της θέση έπρεπε να μετατραπεί σε εργοτάξιο.
Φτυάρια, τσουγκράνες, κουβάδες και ζιμπίλια ήταν διασκορπισμένα ολόγυρα.
Είχε φαγωθεί η κουκουτσομαμά να τελειώσει το πηγάδι στην μπροστινή αυλή πριν την μεγάλη γιορτή.
Όλη τη μέρα έτρεχε λαχανιασμένη να προλάβει τις ετοιμασίες, αφού ήταν μόνη της ακόμα.
Οι υπόλοιποι θα επέστρεφαν σύντομα. Και όπως ήταν φυσικό τα ήθελε όλα στην εντέλεια.
Αλλά αυτό δεν γινόταν. Έτσι από τη βιασύνη της ξέχασε τη βαφή στο κεφάλι της και έμεινε κουρούπα.
”Πώς θα κυκλοφορήσω στο κουκουτσοχώρι σ’ αυτά τα χάλια” έλεγε και ξανάλεγε
Πέρασε ο καιρός και η μέρα της επιστροφής έφτασε. Όλα ήταν έτοιμα, τα τραπέζια στρωμένα
και το κομό γεμάτο φαγητά, κρασιά και γλυκά.
Φορτωμένοι με τις αποσκευές τους βγήκαν από τον σιδηροδρομικό σταθμό και προχώρησαν κατά την έξοδο.
Εκεί περίμενε με ανοιχτές αγκάλες η κουκουτσομαμά. Μόνο ένα μέλος δεν πήγε προς τα εκεί γιατί την προσοχή του είχε τραβήξει ένα τεράστιο σαλιγκάρι. Σπίθες πέταξαν τα μάτια του στη σκέψη να σουβλίζει το σαλιγκάρι και να το τρώει στα κρυφά, γιατί αν την ανακάλυπταν, αλίμονό της.
Όλο το κουκουτσοχώρι θα την έπαιρνε με τις πέτρες.
Κάπως έτσι όλοι ξαναπήραν τις θέσεις τους και ένας χειμώνας τους περίμενε για να γυρίσουν τις επόμενες σελίδες τους δικού τους παραμυθιού.

MΟΙΡΑΣΤΗΚΕ o Cross ΤΟ ΚΟΥΚΟΥΤΣΟΜΕΤΑΛΛΙΟ ΜΕ SouLRock :) :)

Ιστορίες της εκπομπής 26-11-2009
Λέξεις παιχνιδιού : Μανταλάκι – Πίνακας – Πατίνι – Γραφείο – Χαλιά

Nikos99
24.11.2009
23:56

ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΣΗΚΩΘΗΚΑ ΝΑ ΠΑΩ ΣΧΟΛΕΙΟ.. ΑΦΟΥ ΕΤΟΙΜΑΣΤΗΚΑ ΠΗΡΑ ΤΟ ΠΑΤΙΝΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΞΕΚΙΝΗΣΑ…ΚΑΘΩΣ ΠΗΓΑΙΝΑ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΑ ΚΑΤΙ ΧΡΩΜΑΤΙΣΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑΚΙΑ ΜΕ ΤΑ ΟΠΟΙΑ Η ΓΕΙΤΟΝΙΣΣΑ ΚΡΕΜΟΥΣΕ ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΕΓΝΩΣΟΥΝ ΣΤΟ ΣΥΡΜΑ ΤΗΣ ΑΥΛΗΣ….ΑΜΕΣΩΣ ΑΝΑΡΩΤΗΘΗΚΑ ΠΩΣ ΟΝΟΜΑΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΞΕΚΙΝΗΣΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ ΝΑ ΡΩΤΗΣΩ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΤΗΝ ΔΑΣΚΑΛΑ ΜΟΥ….ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΩΡΑ ΕΦΤΑΣΑ ΟΛΟ ΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΧΤΥΠΗΣΕ ΤΟ ΚΟΥΔΟΥΝΙ ΚΑΝΑΜΕ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΚΑΙ ΜΠΗΚΑΜΕ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ…ΛΙΓΗ ΩΡΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΗΡΘΕ ΚΑΙ Η ΔΑΣΚΑΛΑ.. ΜΠΗΚΕ, ΕΚΑΤΣΕ ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΚΑΙ ΕΤΟΙΜΑΣΤΗΚΕ ΓΙΑ ΝΑ ΑΡΧΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ.. ΑΜΕΣΩΣ ΣΗΚΩΣΑ ΤΟ ΧΕΡΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΡΩΤΗΣΑ ΤΙ ΗΤΑΝ ΕΚΕΙΝΑ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΙΣΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑΚΙΑ ΜΕ ΤΑ ΟΠΟΙΑ Η ΓΕΙΤΟΝΙΣΣΑ ΚΡΕΜΟΥΣΕ ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΚΑΙ ΠΩΣ ΟΝΟΜΑΖΟΝΤΑΝ….ΟΛΟΙ ΓΕΛΑΣΑΝ ΜΕ ΧΛΕΥΑΣΜΟ ΚΑΙ ΦΩΝΑΞΑΝ..

ΕΝΙΩΣΑ ΧΑΛΙΑ…..Η ΔΑΣΚΑΛΑ ΕΓΡΑΨΕ ΤΗΝ ΛΕΞΗ ΜΑΝΤΑΛΑΚΙΑ ΣΤΟΝ ΠΙΝΑΚΑ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΞΗΓΗΣΕ…..ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΜΕΡΑ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΗΤΑΝ Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ-ΣΧΟΛΙΚΗ ΜΟΥ ΠΟΡΕΙΑ….

Ιστορίες της εκπομπής 09-12-2009
Λέξεις παιχνιδιού : Ποντίκι – Πλήθος – Βέρα – Σκάλα – Αγκαλιά

CROSS
09.12.2009
00:16

Το 1640, στο κάστρο του ψηλού βουνού, ο Αρθούρος θα διάλεγε την ωραιότερη πριγκίπισσα
για να την κάνει γυναίκα του και μετά θα γινόταν βασιλιάς. Το πλήθος ήταν συγκεντρωμένο για να μάθει ποια θα ήταν η υποψήφια μέλλουσα βασίλισσα.
Σε λίγη ώρα το ζεύγος θα εμφανιζόταν στο μπαλκόνι να χαιρετήσει τον κόσμο.
Ο Αρθούρος την κρατούσε στην αγκαλιά του την ώρα που ανέβαινε την ξύλινη στρογγυλή σκάλα, και ανυπομονούσε να τη συστήσει στον λαό. Όμως κάποιος δεν τον ήθελε βασιλιά κι έτσι φρόντισε να φανεί σαν ατύχημα η πτώση του ζευγαριού, που πάτησε στο σάπιο σκαλοπάτι και έπεσε στο κενό.
Στη δύση του 2009 το κάστρο αυτό ήταν έρημο και μισογκρεμισμένο.
Από μια τρύπα του τοίχου, ένα μικρό ποντίκι κατευθύνθηκε τρέχοντας προς το σημείο που
κάποτε έχασε τη ζωή του ,το άτυχο νεαρό ζευγάρι. Έσκαβε στο χώμα προσπαθώντας να βρει τροφή.
Επέστρεψε στη φωλιά του έχοντας ανάμεσα στα δόντια του κάτι που έλαμπε.
Ήταν οι δύο βέρες τους, που με το πέρασμα των αιώνων είχαν ενωθεί σε ένα σχήμα καρδιάς.

ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΕ o Cross ΤΟ ΚΟΥΚΟΥΤΣΟΜΕΤΑΛΛΙΟ ΜΕ nniikkooss :) :)

nniikkooss
09.12.2009
00:26

”Χωρίς τίτλο”
Για άλλη μια μέρα η Ελένη έμεινε κλεισμένη μέσα στο σπίτι της. Λέει πως δεν έχει λόγο πλέον να βγαίνει έξω. Αρκείται στο να παρατηρεί το πλήθος των ανθρώπων που περνά καθημερινά μπροστά από το παράθυρο του δωματίου της. Ακόμη και τα ποντίκια, που βολτάρουν συχνά στην πίσω αυλή, δεν την τρομάζουν πια. Αποφάσισε λοιπόν να ανέβει μετά από πολύ καιρό, την σκάλα που οδηγεί στην σοφίτα. Εκεί έχει πολύ καλά κριμένες όλες της τις αναμνήσεις και την επισκεπτόταν μόνο τις στιγμές που εκείνη ήθελε να ταξιδέψει. Και αυτή τη στιγμή αυτό ήταν πραγματικά που ήθελε να νιώσει. Ξεκλείδωσε την πόρτα, με τα σκουριασμένα από τον χρόνο κλειδιά, και μια αναδρομή στον χρόνο άρχισε μέσα στο μυαλό της. Οι φωτογραφίες που βρίσκονταν μέσα στο χαρτοκούτi, δεν τράβηξαν το ενδιαφέρον της Ελένης αυτή την φορά. Το βλέμμα της έπεσε πάνω στο σκονισμένο γραφείο. Άνοιξε το συρτάρι και πήρε από μέσα την βέρα που είχε πάνω της χαραγμένο το όνομα της και του Παύλου. Δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα δάκρυα της. Πόσο πολύ της έλειπε ο Παύλος που κάποτε την έσφιγγε μέσα στην αγκαλιά του!

ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΕ o nniikkooss ΤΟ ΚΟΥΚΟΥΤΣΟΜΕΤΑΛΛΙΟ ΜΕ CROSS :) :)

Ιστορίες της εκπομπής 08-06-2010
Λέξεις παιχνιδιού : Tσαπερδόνα – Ρακί – Μουλωχτά – Ανεμώνα – Ρολόι

AlfaWolf
04.06.2010
13:25

Ξέρω ότι δεν το’ χω αλλά… η προσπάθεια μετράει έτσι ?

Ο ήλιος σιγά σιγά ξεπρόβαλε απλώνοντας στο ρολόι της πλατείας τις ζεστές ακτίνες του
η πόλη ξυπνούσε μαζί της και ο άστεγος της πλατείας
για εκείνον ήταν μια ζεστή αγκαλιά αυτές οι ακτίνες!
Σηκώθηκε από το παγκάκι του και άνοιξε μια-μια τις χαρτοσακούλες
που του είχαν αφήσει οι γείτονες!
Άλλος λίγο ψωμάκι ,άλλος λίγες ελιές ένα κουλούρι λίγο νεράκι
‘’ευτυχώς υπάρχουν άνθρωποι ακόμα’’ έλεγε και ξανάλεγε στον καφετζή που μουλωχτά του πήγαινε λίγη ρακί να τον ζεστάνει
και μετά εκείνος με τις ώρες μιλούσε σε μια ζαρντινιέρα με αγριόχορτα και λουλούδια που ήταν δίπλα του!
Ανάμεσα τους και μια κόκκινη ανεμώνα την οποία χάιδευε και τις χαμογελούσε
κι εκείνη κάθε που φυσούσε λίγο αεράκι του απαντούσε κουνώντας τα πέταλα τις πέρα δώθε σαν τσαπερδόνα κουνιόταν και χόρευε κι εκείνος θαμπωμένος από τον χορό τις την χάζευε με τις ώρες
κι όλο τις μιλούσε τις τραγουδούσε ήταν η συντροφιά του, η οικογένεια του, ήταν τα πάντα για εκείνον!
Ένα πρωί όμως που ξύπνησε… η ανεμώνα δεν ήταν εκεί
ο μισός τις κορμός ήταν όρθιος μέσα στην ζαρντινιέρα το άλλο μισό όμως έλειπε
κάποιος περαστικός που την είδε του άρεσε και την είχε κόψει
χωρίς όμως να γνωρίζει ότι κόβοντας εκείνη την ανεμώνη
θα αφαιρούσε από κάποιον κάτι τόσο σημαντικό!
Δεν τον ξανά είδαμε ποτέ αυτόν τον άστεγο εκεί
έφυγε …
Τίποτα ποια δεν τον κρατούσε εκεί
το μόνο που είχε μείνει εκεί για να τον θυμίζει
ήταν μερικοί στίχοι χαραγμένοι στο παγκάκι…

”Ανεμώνα σου ζητάω να χορέψεις
τον χορό που σου στερήσαμε στην γη
δεν ρωτάω ποιος σε έκοψε στην μέση..
θα ταν κάποιος που του άρεσες πολύ”

Πήρε o AlfaWolf τις περισσότερες προτιμήσεις ! ΚΟΥΚΟΥΤΣΟΜΕΤΑΛΛΙΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ :)

Sympetheros
04.06.2010
18:07

Καλοκαίρι στο Ηράκλειο στην Κρήτη. Η ζέστη αφόρητη κι εγώ καθισμένος στο καφενείο του Μανώλη (στην Κρήτη είμαστε μπορεί και να τον λέγαν Σήφη είχε πολύ ζέστη και με είχε χτυπήσει κατακούτελα δεν είμαι σίγουρος) παρήγγειλα την αγαπημένη μου τσικουδιά!
-Ρακί τη λέμε στο Ηράκλειο, μου είπε ο Μανώλης .
_Ρακί τσικουδιά ότι θες του είπα κοιτάζοντας το ρολόι στον τοίχο που έδειχνε…..3.00 το μεσημέρι.
-Αμάν !Αναφώνησα! Αυτή την ώρα παίζει το ”κους κους ”η τηλεόραση! Πάτα το κουμπί να δούμε!
Έχει καλεσμένη σήμερα την τσαπερδόνα απ την Κάτω Παναγιά!
-Ποιά είναι αυτή σύντεκνε; με ρώτησε ο Μανώλης (μπορεί και Σήφης όπως σας είπα).
-Είναι αυτή που χόρεψε στο πάρτυ του Γαλάτη του Μυκονιάτη την ”Ανεμώνα” του Δημήτρη Κόκκοτα και της χτύπαγε παλαμάκια ο Σείχης Αλι Μπαμπά αλι μαμά αλι και τρις αλί!
-Τι είν αυτά που λες σύντεκνε; Κι εσύ τι σχέση έχεις με αυτή την…τσαπερδώνα…..ανεμώνα;
Τι να πώ; Δεν μπορούσα ν αποκαλύψω….πως…..σ εκείνο το πάρτυ…..ήμουν παρών και είδα την τσαπερδώνα απ την Κάτω Παναγιά να πηγαίνει στα μουλωχτά και στο πάρτυ του Κωστέτσου ενώ είχε πει στον Γαλλάτη ότι νυστάζει;
Τελικά κράτησα το μυστικό επτασφράγιστο έφαγα ότι μεζέ είχε έρθει στο τραπέζι μέχρι εκείνη τη στιγμή…και πήγα να συναντήσω το Μορφέα που με περίμενε!:)

ins2anity
04.06.2010
21:49

Αχ είναι η πρώτη μου επίσκεψη στο κουκουτσοχώρι σας αλλά ελπίζω να σας αρέσει…μπορώ να πω πως έχω λίγο…ας το πούμε άγχος….
λοιπόν:

Κάθισε στον δερμάτινο καναπέ και άνοιξε την τηλεόραση.
Φόνοι, ληστείες, οικονομικές δυσχέρειες.
Μα επιτέλους! ήθελε να ξεφύγει από όλα αυτά.
Βάζει το ραδιόφωνο να παίζει τραγούδια χιλιοειπωμένων ερώτων:
Ανία.
Κλείνει απρόθυμα τα φώτα για να κοιμηθεί. Κοιμάται κοιτώντας τους
δείκτες του ρολογιού να χτυπούν βαριοί σε κάθε κίνηση:
Θάνατος
Το ρολόι σταματάει.
Ένας άγγελος τρέχει χαρούμενος μέσα στα δέντρα που στολίζονται με
το φως του ήλιου και την λάμψη του βλέμματος που τα θαυμάζει:
Ευτυχία.
Βρίσκει μια ανεμώνη που παρασύρθηκε από το χορό των φύλλων και
λικνίζεται στη μελωδία που παίζει ο άνεμος:
Ελευθερία.
Την κόβει και συνεχίζει να τρέχει συνεπαρμένος από τον παράδεισο
που γέννησε το όνειρο του:
Πλάνη.
Σκύβει γλυκά πάνω από το κεφάλι μιας ξανθής κοπέλας και της το
προσφέρει όσο η καρδιά του σκαρφίζεται έναν καινούργιο ξέφρενο ρυθμό:
Έρωτας.
Η κοπέλα κοιτάει χαρούμενη τον άγγελο μα λυπάται στην θέα της δύσμοιρης ανεμώνης:
Θλίψη.
Το νεκρό λουλούδι κρέμεται ανάμεσα στα δάκτυλα της όπως ο χρόνος αργοπεθαίνει στα μάτια των εραστών:
Θρήνος.
Ένα δάκρυ ξεπροβάλλει στο αθώο βλέμμα της κι ο άγγελος κοιτάζει με μυστήριο:
Σιωπή…..
Ξεκίνησε πάλι ο θόρυβος από τους δείκτες να σπάει τη σιγή του ύπνου και σηματοδοτεί την αρχή της ωμής τυραννίας του χρόνου όπως οι σταγόνες της βροχής πέφτουν αργά τη θάλασσα του νου και βυθίζουν κάθε απρόσμενη, ακάλεστη φαντασίωση του ωραίου.
Ο χρόνος! Ο χρόνος! :
Ματαιότητα.
Ένα αγόρι προσπαθεί να μπει σε κάποιο μπαρ για να προφυλαχτεί από το νερό και παραγγέλνει μια ρακί.
Ψάχνει στις τσέπες του να βρει κάποιο τσιγάρο:
Ελπίδα.
Τραβάει έξω ένα τσιγάρο που έχει μουσκέψει και διαλύεται στην χούφτα του:
Απογοήτευση.
Κοιτάζει μια τσαπερδόνα στην άκρη του μπαρ να αργοπίνει το ποτό της με τα υπέροχα της χείλη, στο κάτω μέρος των οποίων κουρνιάζει ο πόθος του για το κορμί της.
Αφού τελειώνει ρο ποτό του βγαίνει από το μαγαζί και προσπαθεί στα μουλωχτά να βρει μια ένεση και μια γωνιά να τον φυλάει από τα επικριτικά βλέμματα των περαστικών:
Θάνατος.
Τρυπάει το αριστερό του χέρι και περιμένει το ρολόι να σταματήσει και πάλι.
Περιμένει να ανθίσει πάλι εκείνο λιβάδι, να βγει ξανά αυτός ο άγγελος που θα χορέψει στη μουσική του ανέμου.
Περιμένει να φυτρώσει εκείνη η ανεμώνη.
Περιμένει να φανερωθεί εκείνο το κορίτσι ξανά μέσα στους τεχνητούς του παραδείσους αφού η πραγματικότητα του φαίνεται σαν μια πόλη αγγέλων που μαστίζεται από δαίμονες.
Καρτερεί υπομονετικά αυτή την ευκαιρία για να ζήσει:
Θάνατος! Θάνατος, θάνατος….

tweety07
04.06.2010
23:45

Γεια σας κι από μένα…πολύ όμορφες οι ιστοριούλες όλες….αχ….εγώ να δω τι θα γράψω!! δεν είμαι και πολύ καλή σε αυτό!! λοιπόν, ξεκινάω..

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα πουλάκι που το έλεγαν tweety!! δεν είχε περάσει 1 μήνας από την μέρα που γεννήθηκε.. η μανούλα του κάθε μέρα έλειπε για να του βρει φαί να το ταΐσει.. πριν φύγει όμως το προειδοποιούσε να προσέχει και να είναι φρόνιμο για να μην πάει καμία κακιά τσαπερδόνα γατούλα και το φάει!!
Ο μπαμπάκας, κάθε μέρα, τριγυρνούσε στα καφενεία και έπινε συνεχώς παρέα με τους φίλους του. κάθε μέρα γυρνούσε στην φωλιά και μύριζε ρακί!! Είχε τσακωθεί πολλές φορές για αυτόν τον λόγο με την γυναίκα του!! Το μικρό πουλάκι όμως δεν το ήξερε αυτό, έβλεπε την μαμάκα του στενοχωρημένη και δεν ήξερε τον λόγο!! Πίστευε ότι κάτι έχει και δεν το λέει σε κανέναν..
Μια μέρα λοιπόν όταν έλειπε η μαμάκα του, σκέφτηκε να πάει να βρει τον μπαμπά του και να του μιλήσει, δεν μπορούσε να βλέπει την μαμά του στενοχωρημένη. . Κοιτάει το ρολόι να δει αν έχει ώρα πριν έρθει η μαμά του και φεύγει στα μουλωχτά, όμως δεν πρόσεξε καλά και το είδε η κουτσομπόλα της γειτονιάς που ήταν κρυμμένη πίσω από μια ανεμώνα και έτρεξε αμέσως να το πει στη μαμά του..
Το πουλάκι ωστόσο είχε φτάσει στο καφενείο και είδη μιλούσε στον μπαμπά του!! Του εξήγησε ότι δεν του αρέσει που είναι στενοχωρημένη η μαμά του και πως θα ήθελε να κάνουν κάτι μαζί, για να είναι χαρούμενη και ευτυχισμένη η μαμά!!
Ο μπαμπάκας του είχε καλή καρδιά και συγκινήθηκε με όσα του είπε το μικρό πουλάκι.. αποφάσισε λοιπόν να μην ξανά πάει στα καφενεία και να πίνει.. να είναι δίπλα στην οικογένεια του και να ζήσουν όλοι μαζί ευτυχισμένοι!!!

errina
08.06.2010
00:24

Παρασύρθηκα.. και είπα και γω να γράψω μια ιστοριούλα:)

Μια φορά κ έναν πολύ καλό -αλλά όχι μακρινό- καιρό, στην Κρήτη, ήταν ένα μικρό κοριτσάκι, η Ερρίνα, το πιο μικροκαμωμένο παιδάκι από την παρέα της! Και όλα τα υπόλοιπα κακομαθημένα την πείραζαν επειδή ήταν κοντούλα είχε…φουντωτά μαλλάκια! Το κορίτσι όμως δεν το πείραζε αυτό, γιατί της είχε πει ο μπαμπάς της πως για εκείνον ήταν το αγαπημένο του παιδί και για εκείνην μόνο η γνώμη του μετρούσε. Με τον καιρό το κοριτσάκι μεγάλωσε και δυνάμωσε, έγινε μια τσαπερδόνα ΝΑ .. με το συμπάθιο :)
Κάθε πρωί πήγαινε χαρούμενη στο σχολείο της , γυρνούσε ευτυχισμένη στο σπίτι της, καθόταν τα βράδια στο στρογγυλό τραπέζι του σπιτιού της με τον μπαμπά της, κάτω από το ξύλινο στρογγυλό ρολόι της τραπεζαρίας. Εκείνη τρώγοντας το φρέσκο γιαουρτάκι της μαμάς, κι εκείνος έπινε τη ρακί που είχε φτιάξει εκείνη το χρονιά και καμάρωνε! Της άρεσε της Ερρίνας η ρακή του μπαμπά… και γι αυτό μια μέρα πήγε στα μουλωχτά, άνοιξε το ντουλάπι που τη φυλούσε… και την ήπιε όλη!!! Ντίρλα το Ερρινάκι! Παραπατούσε, χαζογελούσε, τα μαγουλάκια της είχαν γίνει κατακόκκινα! Ανησύχησε ο μπαμπάς όταν την είδε.. πλησίασε να δει αν έχει πυρετό… και μύρισε την ανάσα της μικρής μουσίτσας!!
-Α, ώστε έτσι μικρούλα μου ε? Μου ήπιες την τσικουδιά μου! Δεν σ ‘ αγαπώ καθόλου» της είπε χαριτολογώντας! Στενοχωρήθηκε το Ερρινάκι που νόμιζε πώς την μάλωσε στενοχωρήθηκε πολύ…. Βγήκε έξω στον κήπο, έκοψε από μια γλάστρα μια κίτρινη ανεμώνα (την αγαπημένη της μαμάς)….Πήγε και την έβαλε στο προσκεφάλι του πατέρα της και γρήγορα γρήγορα τρύπωσε στο κρεβάτι της, από την ντροπή της, περιμένοντας το φιλί του μπαμπά για καληνύχτα….

mellia
08.06.2010
23:37

Το ρολόι του τοίχου, έδειχνε την σωστή ώρα. Γρήγορα, γρήγορα πήρε την τσάντα της άνοιξε την πόρτα και κατέβηκε τα σκαλιά.. Από τη βιασύνη μπερδεύτηκε στο δεύτερο σκαλοπάτι και προσγειώθηκε ανωμάλως στο τελευταίο, με ένα εξαίσιο πλαγιαστό κατρακύλισμα. Όχι, δεν έφταιγε η ρακί που είχε πιει λίγο πριν, έφταιγε αυτό το τακούνι που είχε στραβώσει. Δεν ήθελε να παραδεχτεί βλέπεις την ταραχή της!
Σηκώθηκε όπως όπως τινάζοντας τα ρούχα της και ισιώνοντας τον αστράγαλό της που απέκτησε ξαφνικά ευλυγισία ζηλευτή και άνοιξε την εξώπορτα. Βγήκε έξω κουτσαίνοντας και πέρασε στα μουλωχτά μπροστά από τον πάγκο του ανθοπώλη, καθώς προχθές του είχε βουτήξει μια πανέμορφη ανεμώνα.Δεν συνήθιζε να κλέβει αλλά εκείνη τη μέρα κάτι της έλεγε πως για να έχει την συγκεκριμένη ανεμώνα δεν μπορούσε παρά μόνο να την κλέψει. Για κακή της τύχη ο ανθοπώλης την είδε, αλλά και για καλή της το μόνο που έκανε ήταν να φωνάξει ένα «τσαπερδώωωωνααα» και να καρφώσει ένα γαρύφαλλο στο πέτο του. Εκείνη κρυφογελώντας στο συνωμοτικό , όπως της φάνηκε, αστείο του, κατευθύνθηκε προς το γειτονικό ταξιδιωτικό γραφείο.
Στάθηκε στην τζαμαρία του και χάζευε τα καράβια, εκείνα τα μεγάλα των μακρινών ταξιδιών και ξάφνου στο μυαλό της ήρθε ένας γνωστός σκοπός…
Συνήλθε γρήγορα από την ονειροπόληση γιατί θυμήθηκε ότι δεν είχε πολύ χρόνο μπροστά της, ό,τι γινόταν θα γινόταν τώρα! Το μετά δεν υπήρχε.
Άνοιξε την πόρτα και χαμογέλασε στο εισιτήριο…με επιστροφή ή όχι, δεν είχε ακόμα σημασία.

Emmanuella
08.06.2010
23:50

Ήταν αναμενόμενο! Φυσικά  και ήταν αναμενόμενο να ταξιδέψει το μυαλό της στη μαγική σφαίρα του παρελθόντος! Με το που αντίκρισε αυτό το παλιό μπουκάλι με ρακί το μυαλό της διακτινίστηκε και όμορφα αφέθηκε στις νοσταλγικές στιγμές, εκεί, πίσω στο χωριουδάκι της στην Κρήτη. Στο πανέμορφο σπίτι που κοιτούσε υπεροπτικά τον υπερήφανο Ψηλορείτη. Στο πρόσωπό της απλώθηκε αυτό το πονηρό χαμόγελο της τσαπερδόνας και τσαχπινογαργαλιάρας έφηβης που κατοικούσε στο σώμα της χρόνια πριν! Τότε, που τα ρολόγια ήταν θαμμένα κάτω από τις άγριες ανεμώνες του βουνού και κανείς δεν νόμιζε πως οι δείκτες του ρολογιού είχαν βγάλει φτερά και πετούσαν γοργά αλλά όλοι απολάμβαναν τη στιγμή κάτω από το φως του ήλιου και του φεγγαριού! Τότε, που στα μουλωχτά, για να μην την καταλάβει η μάνα, η Κατερίνα άρπαζε τις σοκολάτες που έκρυβε στο ντουλάπι και κρυβόταν μαζί με τις αδελφές της και μοίραζαν της σοκολάτα αυστηρά σε ίσα κομματάκια! …. Το κουδούνι της πόρτας την επανέφερε στην πραγματικότητα, στην άλλη άκρη του πλανήτη, στην αφιλόξενη Αμερική, στο τρομακτικό Σικάγο.

!!!!!!!!!!!!!!!!

Μια φορά κι έναν καιρό ΗΤΑΝ.....

Ας το παλέψουμε να ζούμε εμείς καλύτερα ...... και αυτοί ας πρόσεχαν !