Το 1640, στο κάστρο του ψηλού βουνού,ο Αρθούρος θα διάλεγε την ωραιότερη πριγκίπισσα
 για να την κάνει γυναίκα του,και μετά θα γινόταν βασιλιάς.Το πλήθος ήταν συγκεντρωμένο
για να μάθει ποιά θα ήταν η υποψήφια μέλλουσα βασίλισσα.
Σε λίγη ώρα το ζεύγος θα εμφανιζόταν στο μπαλκόνι να χαιρετήσει τον κόσμο.

Ο Αρθούρος την κρατούσε στην αγκαλιά του την ώρα που ανέβαινε την ξύλινη στρογγυλή σκάλα, και ανυπομονούσε να  τη συστήσει στον λαό.Όμως κάποιος δεν τον ήθελε  βασιλιά,κι έτσι φρόντισε να φανεί σαν ατύχημα η πτώση του ζευγαριού, που πάτησε στο σάπιο σκαλοπάτι και έπεσε στο κενό.

Στη δύση του 2009 το κάστρο αυτό ήταν έρημο και μισογκρεμισμένο.
Απο μια τρύπα του τοίχου, ένα μικρό ποντίκι κατευθύνθηκε τρέχοντας προς το σημείο που
κάποτε έχασε τη ζωή του ,το άτυχο νεαρό ζευγάρι.Έσκαβε στο χώμα προσπαθώντας να βρεί τροφή.
Επέστρεψε στη φωλιά του έχοντας ανάμεσα στα δόντια του κάτι που έλαμπε.
Ήταν οι δύο βέρες τους, που με το περασμα των αιώνων είχαν ενωθεί σε ένα σχήμα καρδιάς.

cross

''Χωρίς τίτλο''

Για άλλη μια μέρα η Ελένη έμεινε κλεισμένη μέσα στο σπίτι της. Λέει πως δεν έχει λόγο πλέον να βγαίνει έξω. Αρκείται στο να παρατηρεί το ΠΛΗΘΟΣ των ανθρώπων που περνά καθημερινά μπροστά από το παράθυρο του δωματίου της. Ακόμη και τα ΠΟΝΤΙΚΙΑ, που βολτάρουν συχνά στην πίσω αυλή, δεν την τρομάζουν πια. Αποφάσισε λοιπόν να ανέβει μετά από πολύ καιρό, την ΣΚΑΛΑ που οδηγεί στην σοφίτα. Εκεί έχει πολύ καλά κριμένες όλες της τις αναμνήσεις και την επισκεπτόταν μόνο τις στιγμές που εκείνη ήθελε να ταξιδέψει. Και αυτή τη στιγμή αυτό ήταν πραγματικά που ήθελε να νοιώσει. Ξεκλείδωσε την πόρτα, με τα σκουριασμένα από τον χρόνο κλειδιά, και μια αναδρομή στον χρόνο άρχισε μέσα στο μυαλό της.Οι φωτογραφίες που βρίσκονταν μέσα στο χαρτοκούτi, δεν τράβηξαν το ενδιαφέρον της Ελένης αυτή την φορά. Το βλέμμα της έπεσε πάνω στο σκονισμένο γραφείο. Άνοιξε το συρτάρι και πήρε από μέσα την ΒΕΡΑ που είχε πάνω της χαραγμένο το όνομα της και του Παύλου. Δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα δάκρυα της. Πόσο πολύ της έλειπε ο Παύλος που κάποτε την έσφιγγε μέσα στην ΑΓΚΑΛΙΑ του!

nnikkooss

Πολύ όμορφες οι ιστορίες που έγραψαν cross και nnikkooss

Παίζαμε με τις λέξεις

ΠΛΗΘΟΣ  ΑΓΚΑΛΙΑ  ΣΚΑΛΑ  ΒΕΡΕΣ  ΠΟΝΤΙΚΙ

Καλή συνέχεια στο παραμύθι μας κουκουτσάκια

κουκουτσομαμά  sillia

<<Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ>> ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΣΗΚΩΘΗΚΑ ΝΑ ΠΑΩ ΣΧΟΛΕΙΟ..ΑΦΟΥ ΕΤΟΙΜΑΣΤΗΚΑ ΠΗΡΑ ΤΟ ΠΑΤΙΝΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΞΕΚΙΝΗΣΑ...ΚΑΘΩΣ ΠΗΓΑΙΝΑ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΑ ΚΑΤΙ ΧΡΩΜΑΤΙΣΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑΚΙΑ ΜΕ ΤΑ ΟΠΟΙΑ Η ΓΕΙΤΟΝΝΙΣΣΑ ΚΡΕΜΟΥΣΕ ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΕΓΝΩΣΟΥΝ ΣΤΟ ΣΥΡΜΑ ΤΗΣ ΑΥΛΗΣ....ΑΜΕΣΩΣ ΑΝΑΡΩΤΗΘΗΚΑ ΠΩΣ ΟΝΟΜΑΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΞΕΚΙΝΗΣΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ ΝΑ ΡΩΤΗΣΩ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΤΗΝ ΔΑΣΚΑΛΑ ΜΟΥ....ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΩΡΑ ΕΦΤΑΣΑ ΟΛΟ ΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΧΤΥΠΗΣΕ ΤΟ ΚΟΥΔΟΥΝΙ ΚΑΝΑΜΕ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΚΑΙ ΜΠΗΚΑΜΕ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ...ΛΙΓΗ ΩΡΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΗΡΘΕ ΚΑΙ Η ΔΑΣΚΑΛΑ..ΜΠΗΚΕ ,ΕΚΑΤΣΕ ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΚΑΙ ΕΤΟΙΜΑΣΤΗΚΕ ΓΙΑ ΝΑ ΑΡΧΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ..ΑΜΕΣΩΣ ΣΗΚΩΣΑ ΤΟ ΧΕΡΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΡΩΤΗΣΑ ΤΙ ΗΤΑΝ ΕΚΕΙΝΑ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΙΣΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑΚΙΑ ΜΕ ΤΑ ΟΠΟΙΑ Η ΓΕΙΤΟΝΙΣΣΑ ΚΡΕΜΟΥΣΕ ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΚΑΙ ΠΩΣ ΟΝΟΜΑΖΟΝΤΑΝ....ΟΛΟΙ ΓΕΛΑΣΑΝ ΜΕ ΧΛΕΥΑΣΜΟ ΚΑΙ ΦΩΝΑΞΑΝ..<<ΚΑΛΑ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΤΑ ΜΑΝΤΑΛΑΚΙΑ>>...ΕΝΙΩΣΑ ΧΑΛΙΑ.....Η ΔΑΣΚΑΛΑ ΕΓΡΑΨΕ ΤΗΝ ΛΕΞΗ ΣΤΟΝ ΠΙΝΑΚΑ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΞΗΓΗΣΕ.....ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΜΕΡΑ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΗΤΑΝ Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ-ΣΧΟΛΙΚΗ ΜΟΥ ΠΟΡΕΙΑ.......

Ο Νικόλας έγραψε την ιστοριούλα με τις λέξεις 

ΠΑΤΙΝΙ  ΜΑΝΤΑΛΑΚΙ ΠΙΝΑΚΑΣ ΧΑΛΙΑ  ΓΡΑΦΕΙΟ

Και το παραμύθι μας συνεχίζεταιιιιι

μαμακουκούτσα 

sillia