Βρισκόμενος σε ένα άλλο σκαλοπάτι,
είδα να μου γιαλίζει ένα νέο διαμάντι.
Ένα νέο, πιο ελκυστικό, πιο δύσκολο
και έτσι τρέχω για να το κατακτήσω ‘λο

Βρισκόμενος πλέον σε άλλο επίπεδο,
καταστρέφοντας ένα εγώ ανεπίπεδο.
Αναγνωρίζω ένα νέο πρόσωπο,
 καθώς είναι καιρός για άλλον αντιπρόσωπο

Μια ακομά στιγμή εδώ.

Μια ακόμη φορά εγώ.

Προσπαθώ να αποκτήσω και άλλο εγώ,

προσπαθώντας να μείνω εδώ..

Τόσο μακριά από αισθήματα
και τόσο μακριά απ' τα χειροκροτήματα.

Άλλη μια παράσταση που υποκλίνομαι
σε ένα ακόμη κοινό που υποκρίνομαι.

Έχεις ποτέ αναρωτηθεί,
γιατί πρέπει να είσαι πάντα εκεί?
Είσαι αυτό που ο μικρός εσύ ονειρευόταν,
ή αυτό για το οποίο άλλοι καυχιόνταν?

Έχεις ποτέ αναρωτηθεί,
αν είσαι εκείνο το παιδί?
Που δε νοιαζόταν για το “τι” και “που”,
παραμόνο για το “πάμε αλλού”?

Έχεις ποτέ αναρωτηθεί,
αν είσαι ακόμη στην θέση αυτή?
Πιστεύεις πως επειδή είσαι εσύ, είσαι ικανός.
Όμως δεν το διαβάζεις αυτό εσύ, μα ένας διαφορετικός

Έχω βαρεθεί ποια αυτήν την κατάσταση

Πάντα εγώ να βρίσκομαι σε αυτήν την διάθεση

Κανείς δεν προθυμίται να με βγάλει απ' αυτήν την διάσταση

Προσπαθώ να ελπίζω(!) πως κάποτε θα δίνω ομορφότερη κατάθεση..

Κοίταξε με τώρα πόσο χάλια είμαι
Κοίταξε με τώρα που εδώ είμαι

Ποτέ δεν κατάλαβες αν είμαι αυτό που είμαι
Κρίμα..

Εσύ με ανάγκασες άλλος πλέον να είμαι..

Πες μου δεν μπορώ
και θα το κάνω

Πες μου δεν είμαι καλός
και θα γίνω ο καλύτερος

Πες μου θα αποτύχω
και θα τους περάσω όλους

Μόνο μην μου πεις
ότι θα τα καταφέρω

Ένα λεπτό
είναι αρκετό για να μιλήσεις,
να εκφραστείς,
να σκεφτείς.

Ένα λεπτό
είναι αρκετό για να στοχαστείς,
να αναθεωρήσεις,
να πιστείς.

Ένα λεπτό
είναι αρκετό για να συμπαθήσεις,
να “κολλήσεις”,
να αγαπήσεις.

Ένα λεπτό
είναι αρκετό για να με απορρίψεις,
να με ρίξεις,
να με τελειώσεις..

Και πάλι είμαι εδώ,

περιμένοντας να περάσει κι άλλο λεπτό.

Ακόμη στη θέση αυτή,

χωρίς να μου δίνετε δεύτερη επιλογή.

Θεέ μου! Πόσο εύκολα διαβάζεται!

Είναι πια τόσο εύκολο να εκφράζεται..

Όμως, από λίγους μπορεί να κατανοηθεί,

η κατάσταση αυτή, η τωρινή..

Ναι! Είμαι ακόμη εδω

Ναι! Θα μείνω στον χώρο αυτό

Όχι! Δεν θα τα παρατήσω τώρα

Όχι! Υπάρχει ακόμη ώρα

Ένας κόσμος τόσο μικρός

και εγώ τόσο μοναχικός..

Ένα άτομο κάνει την διαφορά,

μα είναι πολύ μακριά..

Λυπάμαι τον εαυτό μου που είμαι εγώ..

Που η ζωή μου είναι αυτό εδώ..

Κρίμα στους ανθρώπους

που πίστεψαν σε 'μένα..

Δεν διαφέρω πολύ απ' όλους,

μα δεν τα καταφέρνω εδώ πέρα.

Αυτός ο σκοτεινός ουρανός,
χωρίς αστέρια μοιάζει μουντός.

Καθώς περπατάω στον μαύρο δρόμο,
που έχει αποτυχίες φέρει μόνο,
ο νούς περιπλανιέται σε άλλη πραγματικότητα,
σε μια άλλη ζωή, με μεγαλύτερη προτεραιότητα.

Και ξαφνικά, σταματάω και σκεύτομαι,
Γιατί εγώ? Γιατί πρέπει ακόμη να στέκομαι?

Ο κόσμος γιορτάζει

Και εγώ στεναχωριέμαι

Και καθόλου δεν την νοιάζει

Που γι’ αυτήν τώρα κοιτιέμαι

Κρίμα για την αγάπη που έδειξα

Λυπηθείτε την σπασμένη καρδιά

Όμως δε θα πέσω στον καταρράκτη

Και αυτή θα χάσει τελικά