Ο δρόμος του LEON τερματίστηκε εδώ μέσα ακριβώς όπως του άξιζε! Με ένα ΜΠΑΜ!

Καυχήθηκε πολύ και πήρε την πληρωμένη απάντηση που έπρεπε να πάρει.

Παρά το καύχημά του όμως...είναι η θλιβερή μοίρα του ανθρώπου να μη μπορεί να διαλέξει το θρίαμβό του.

Μπορεί μόνο να επιλέξει πως θα σταθεί όταν τον καλέσει η μοίρα. Ελπίζοντας ότι θα έχει το θάρρος να απαντήσει.

Αυτή η δύναμη, δεν είναι συναισθηματική. Όπως και η ίδια η Γη... που γνωρίζει μόνο τις απτές αποδείξεις της μάχης της Ζωής με το Θάνατο.

Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να εύχεσαι και να πιστεύεις ότι όταν θα έχεις υπηρετήσει τις ανάγκες της πιστά, θα έχει απομείνει κάποιο ίχνος...της ζωής που κάποτε ζούσες.

Όταν έρχεται μια αλλαγή, κάποια είδη έχουν την παρόρμηση να αποδημήσουν. Το αποκαλούν "Σούκεν-Ούρχα".

Η έλξη της ψυχής από κάποιο απομακρυσμένο μέρος ακολουθώντας μια μυρωδιά στον αέρα ή ένα αστέρι στον ουρανό μοιαζει με ένα μήνυμα μέσα σε ένα μπουκάλι αφημένο στην μέση του ωκεανού.

Το παμπάλαιο μήνυμα έρχεται καλώντας τους ομοίους να πετάξουν και να συγκεντρωθούν.

Μόνο τότε μπορούν να ελπίζουν ότι θα επιζήσουν στην κρύα εποχή που επακολουθεί.

Η εξέλιξη είναι μια ελαττωματική και συχνά βίαιη διαδικασία. Η ηθική χάνει το νόημά της. Το ερώτημα μεταξύ καλού και κακού περιορίζεται σε μία απλή επιλογή.

Aγαπάς ή μισείς.......Επιβιώνεις...ή αφανίζεσαι.

Ο δρόμος για το κοντινό μου Κλίβελαντ δεν ξεκίνησε τώρα! Απλά τώρα μπαίνει στην μεγάλη ευθεία! Η ασφαλτος καιει, τα παπουτσια σκιζονται, οι πατούσες μπορεί να ματώσουν. Ε και λοιπόν?? Δεν αξίζει ??

Σ' αυτόν τον δρόμο δεν έχει ωτοστόπ, εχει μόνο έναν σκοπό......την άκρη της Λίμνης...

Καλη μας συνεχεια.....