Οι πιο αυθόρμητες σκέψεις πολλές φορές μπορεί να είναι το ίδιο σημαντικές με αυτές που προέρχονται ύστερα από βαθύ συλλογισμό,
ειδικά όταν αυτές παραθέτονται κάτω από το πρίσμα μιας διαφορετικής οπτικής γωνίας.

Και ξέρετε βρε το Γιατί???

Γιατί είμαστε όλοι κατά βάθος, το σύνολο των φόβων μας. Για να αποδεχθούμε τη μοίρα μας, πρέπει αναπόφευκτα να αντιμετωπίσουμε αυτούς τους φόβους και να τους νικήσουμε. Είτε προέρχονται από γνωστή πηγή, είτε από το άγνωστο.

Έχω καταλάβει οτι τελικά για όλα υπάρχει μια εποχή και η κατάλληλη ώρα για κάθε σκοπό.

Θυμάμαι στα σχολειά μας μάθαιναν πως η Γη περιστρέφεται με 1.600 χιλιόμετρα την ώρα καθώς προσπαθούμε απελπισμένα να μην πέσουμε από αυτή.

Μοιάζει ακριβώς όπως τα πρώτα ίχνη του χειμώνα, που σηματοδοτούν μια μεγάλη μετανάστευση, όπως αυτή των χελιδονιών ή των γερανών!.

Μήπως ο κύβος ερρίφθη από την αρχή? Ή είναι στα χέρια μας να αλλάξουμε τον ρου της μοίρας μας?

Και αυτό το ρωτώ γιατί από όλες τις ικανότητές μας η ελεύθερη βούληση είναι αυτή που μας κάνει πραγματικά μοναδικούς.

Με αυτή έχουμε μια μικρή αλλά σημαντική πιθανότητα να αρνηθούμε το πεπρωμένο, και μόνο με αυτή μπορούμε να ξαναβρούμε τον δρόμο για να γίνουμε άνθρωποι.

Όταν αποδεχόμαστε αυτό που είμαστε, οι δυνατότητές μας είναι απεριόριστες ώστε να ξαναγίνουμε άνθρωποι...
Το μέλλον είναι υποσχόμενο, το παρόν γεμάτο προσδοκίες.
Κι όταν αρνούμαστε το ένστικτό μας και καταπιέζουμε τις παρορμήσεις μας τότες....ξεκινά η αβεβαιότητα.

Ο δρόμος για το κοντινό μου Κλίβελαντ είναι ένας δρόμος προς το βέβαιο! Μπορεί ώρες ώρες να μοιάζει με πίστα της Φόρμουλας 1, όπως αυτήν της Ίμολας, εκεί όπου ο Σένα στούκαρε πάνω στην στροφή Ταμπουρέλο.

Εκεί τελικά είναι η μαγκιά! Να προσέχεις πως θα πάρεις την στρόφη ώστε να μην σε πετάξει όξω ο δρόμος....

Άμα σε πετάξει???
Πολύ απλά, δεν περιμένεις καμιά 3η Μεραρχία να έρθει να σε μαζέψει....
Μαζεύεσαι και συνεχίζεις προν την τεράστια ευθεία!

ΚΑΛΟΜΕΣΗΜΕΡΟ ΜΑΣ!