Kαμιά φορά κάθεσαι κάτω από τον έναστρο ουρανό και βάζεις τον εαυτό σου σε μια διαδικασία αναζήτησης απαντήσεων...

Από που προέρχεται άραγες αυτή η διαδικασια για την αναζητηση?

Αυτή η αναζήτηση...νιώθω πως είναι η ανάγκη να λύσουμε κάποια μυστήρια. Μυστήρια υπάρχουν και στις πιο απλές ερωτήσεις όταν δεν μπορούν να απαντηθούν.

Π.χ: Πόσοι άραγε μπορούν να απαντήσουν στην ερώτηση: Γιατί ονειρευόμαστε?

Ίσως θα ήταν καλύτερα να μην κοιτάζουμε καν μπρόστα μας. Να μην αγωνιζόμαστε, να μην επιθυμούμε και απλά να ονειρευόμαστε......
Μαλακίες ή αλλιώς, παπάρια μάντολες...

Αυτό δεν είναι η ανθρώπινη φύση. Δεν είναι η ανθρώπινη καρδιά. Δεν είναι αυτός ο λόγος που είμαστε παντού εδώ τριγύρω .

Παρόλα αυτά, αγωνιζόμαστε να κάνουμε τη διαφορά, ν' αλλάξουμε τον ατομικό μας κόσμο, να ονειρευτούμε την ελπίδα.
Έτσι απλά λοιπόν δίνουμε τον πρώτο ρόλο στην μάχη του ονείρου με την πραγματικοτητα....
Τότε είναι που τα μπλέκεις όλα και δεν ξες που σκατά να πατήσεις!

Δεν υπάρχει ισορροπία μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας. Όποιος πιστεύει ότι έχει βρει την χρυσή τομή το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να κόψει τα χάπια....

Εν τω μεταξύ ξες ποιά είναι η πλάκα?? Η πραγματικότητα δεν έχει στήριγμα σε κανένα όνειρο, μόνο σε δεδομένα....Αντίθετα τα όνειρα δεν θα μπορούσαν να υπήρχαν αν δεν υπήρχε η πραγματικότητα με τα δεδομένα της...Κουφό ε??? Αληθινό δε!

Υπάρχει και κάτι ακόμα: Μια τυχαία κουβέντα μπορεί να σταθεί ικανή να δέσει το όνειρο με την πραγματικότητα...Αυτή η κουβέντα μπορεί να είναι ακόμα και μια........"ΜΑΛΑΚΙΑ"! Χαχαχαχαχαχα!!

Χωρίς να ξέρουμε ποτέ στα σίγουρα ποιον θα συναντήσουμε στον δρόμο μας, είναι ικανή αυτή και μόνη η κουβέντα να μας πείσει ότι αυτόν που θα συναντήσουμε τον έχουμε ξανασυναντήσει στο παρελθόν. Όχι αναγκαστήκα στο πραγματικό παρελθόν, αλλά σε αυτό του ονείρου....Αν το πιστέψεις αυτό τότε έχεις ανακαλύψει ότι υπάρχει η τέλεια "Χημεία"!

Είδες πως δένει τώρα η μάχη του πραγματικού με το όνειρο???

Ποιος ανάμεσα σε όλους τους ξένους άραγες θα κρατήσει το χέρι μας?? Θα αγγίξει την καρδιά μας?? Και θα μοιραστεί μαζί μας τον πόνο της προσπάθειας??
Μεγάλη υπόθεση αυτός ο πόνος της προσπάθειας!!

Τόσος πολύς αγώνας είναι ο αγώνας του κάθενος μας για ένα νόημα, για ένα σκοπό. Και στο τέλος?? Απλά τον βρίσκουμε μέσα στον άλλο.

Αυτή ειναι η πραγματικότητα: Η απλή ανθρώπινη ανάγκη να βρει το όμοιό της. Να συνδεθεί. Και να ξέρουμε βαθιά μέσα στην καρδιά μας ότι δεν είμαστε μόνοι.

Και τελικά ξες ποιά είναι η απάντηση του " Γιατί ονειρευόμαστε??"

Γιατί απλά σε κάθε πραγματικότητα υπάρχουν......κενά ασφαλείας.....

Το κοντινό μου Κλίβελαντ απλά αναζητά να καλύψει αυτά τα κενά ασφαλείας.......

Ή μήπως τα έχει καλύψει και θα τα βρει ξανά μπροστά του μέσα σε μια ολική επαναφορά στο πριν???