Κρατώ μαζί μου εκείνο το παλιό γκριζόμαυρο jacket, είναι φτιαγμένο από δέρμα βουβαλιού. Έχει πάνω του μερικά παράσημα από κάποιες τρελές παλιές ιστορίες τότε στο παρελθόν...Ακόμα μυρίζουν μπαρούτι εκείνα τα παράσημα....Σαν σήμερα ήτανε...

Δεν το πέταξα αυτό το τζάκετ, ούτε το δώσα στους φτωχούς. Το κράτησα για να ζεσταθώ από το κρύο όταν θα ρχόταν η ώρα της πορείας.
Τώρα που το χρησημοποιώ και σαν πρόχειρη κουβέρτα πέφτει το μάτι πάνω στην ξεθωριασμένη ετικέτα που έγραφε ότι ήταν φτιαγμένο στο Τένεσσυ.

Θυμάμαι μια παλιά παροιμία από το Τένεσσυ! Ξες τι λέει???

" Με κορόιδεψες μια φορά? Ντροπή σου! Αλλά δεν θα με κοροιδέψεις
ποτέ ξανά! Μια φορά τα κατάφερες ".

Πολύ ωραία παροιμία για να την λες όταν κοιτάς τον πρόχειρο καθρέφτη που φτιάχνει το λιμνάζον νερό στο χαντάκι εκεί στην άκρη του δρόμου. Μια στάση έκαμα για να πιω λίγο νερό.

Υ.Γ: Να μην ξεχάσω να θυμηθώ κάποια παιδιά. Εκείνα δεν τα κατάφεραν! Με άλλα όνειρα ξεκίνησαν και.....και??? Κατάντησαν να γυρίσουν διπλωμένες σημαίες....