Θα σας μεταφέρω έναν προβληματισμό και τις σκέψεις μου πάνω στο θέμα "Η Χρήση της Γλώσσας". Το ζήτημα αυτό ανακινήθηκε στο μυαλό μου τον τελευταίο καιρό, στην προσπάθειά μου να επικοινωνήσω με τον γιο μου (σχεδόν 21 μηνών), αλλά και στην προσπάθειά του, να επικοινωνήσει με μένα.

Προσπαθώ να του εξηγήσω κάτι και χρησημοποιώ για αυτό π.χ. 10 λέξεις. Μου το επαναλαμβάνει με 4 και ακριβώς το ίδιο νόημα (!?). Χρησιμοποιεί πάντα τη σωστή, μία, λέξη απ' αυτές που ξέρει για να περιγράψει αυτό που νιώθει. Δεν χρησιμοποιέι περίπλοκες στιχομυθίες και μεγάλες προτάσεις (εννοείται πως το λεξιλόγιό του, δεν του επιτρέπει κάτι τέτοιο) και αρκείται σε λίγες λέξεις που γνωρίζει για να επικοινωνήσει σωστά και περιεκτικά.

Με είχε απασχολήσει και στο παρελθόν το θέμα της γλώσσας. Τότε είχα καταλήξει σε κάποια συμπεράσματα, αρκετά απ' τα οποία αναθεωρώ σήμερα και σας τα παραθέτω.

Θεωρώ πως γενικά μπορούμε να λέμε περισσότερα πράγματα με λιγότερες λέξεις .

Νομίζω πως όσο πιο περίπλοκα μιλάμε, τόσο λιγότερο γνωρίζουμε τη γλώσσα, με αποτέλεσμα να χρησημοποιούμε πολλές λέξεις για να πούμε ένα πράγμα, ενώ κάποιος που γνωρίζει καλά τη γλώσσα θα χρησιμοποιήσει τη σωστή λέξη για να πει το ίδιο.

Ένα πλούσιο λεξιλόγιο υπάρχει για να καλύπτουμε σωστά, κάθε λεκτική ανάγκη μας κι όχι για να χρησημοποιούμε κατ' ανάγκη όλες ή τις περισσότερες λέξεις του, προσπαθόντας να επιδείξουμε (συνήθως ανεπιτυχώς) την (αμφισβητούμενη) γνώση της γλώσσας που χρησημοποιούμε.

Για το τέλος άφησα το συμπέρασμα που μου άρεσε περισσότερο.

Όσο πιο πλούσια η γλώσσα τόσα περισσότερα συναισθήματα μπορεί να εκφράσει και άρα μπορούμε εύκολα να εξηγήσουμε κατά ένα μεγάλο μέρος τις διαφορές στον πολιτισμό διαφόρων λαών.

Αυτά τα λίγα είχα για σήμερα.

Καλά να περνάτε.