Ήρθε η ώρα να σας πω
για μία ιστορία,
όλοι την ξέρετε καλά
του Χέβεν μας.....θηρία.....

Mου δείχνουν όλα γύρω μου
σαν τρέντυ κωμωδία,
γι' αυτό Σαββάτο σήμερα
θα γράψω ραψωδία...

Mια νέα λέξη έμαθα
ετούτο δω το μήνα,
μιλά για χρήματα πολλά
και τα ευρά του Μίδα...

’λλοι να φαν δεν έχουνε
μα χαβαλέ γυρεύουν,
και τα δελτία των οκτώ
με πάθος τα χαζεύουν.

Μα για να γίνω πιο σαφής
φίλοι αγαπημένοι,
την ιστορία θα σας πω
απ΄την αρχή παιγμένη.

Ήταν απομεσήμερο
'κει κάπου στην Αθήνα,
σύννεφα είχε ο ουρανός
τέλη Νοέμβρη μήνα.

Χτυπά λοιπόν τηλέφωνο
μες του ΕΚΑΒ τα κέντρα,
και μια τρεμάμενη φωνή
σκίζει όλα τα δέντρα.

"Βοήθεια άνθρωποι καλοί
ο άντρας μου πεθαίνει,
απ' το μπαλκόνι πήδηξε
και ίσα που ανασαίνει..."

Από εκείνη τη στιγμή
το σύμπαν εγαμήθει,
που ένας εύσωμος χοντρός
σαν κασκαντέρ ελίχθει...

Δεν ήταν όμως μάγκες μου
ένας απλός πολίτης,
μα ούτε δώ κατέφθασε
σαν Χάλεϊ κομήτης.

Είχε αξίωμα καλό
κάπου σε υπουργείο,
και σαν λοχίας έμοιαζε
μέσα σε στρατηγείο.

Το πάθος του ήτανε τρελό
μα η καρδιά του επίσης,
τι άλλο τώρα να σου πω
και από που ν' αρχίσεις.

Η εξουσία φίλοι μου
τον άνθρωπο αλλάζει,
μοιάζει με βρόχινο νερό
που γίνεται χαλάζι.

Έτσι λοιπόν και ο Ζαχώ
πήγε να γίνει γάτος,
στη στράτα του έβρεξε φωτιά
που λέει και ο ΣΤΡΑΤΟΣ......

Με πάθος αγάπησε πολύ
μία ιδιαιτέρα,
δεν είχε σχέση η μικρή
με μια κοινή ετέρα.

Ήταν η γραμματέας του
σε κείνο το γραφείο,
έραβε κι έκοβε πολλά
σαν να 'ταν σε ραφείο.

Μα ήρθε κάποτε η στιγμή
που ένιωσε το πάθος,
εκείνου εκεί του παιδαρά
που έκανε το λάθος...

Tου έταξε έρωτα τρελό
παράνομο, παθιάρη,
τα χείλη της.....το στόμα της.....
τον έστειλαν στον ’ρη.

Αυτή δεν είναι γκόμενα
αναφωνούσε πάντα,
είναι φερράρι κόκκινη
μες το δικό μου Λάντα...

Ώρες πολλές καθότανε
απά στη πολυθρόνα,
κι απ΄το πουλί του έσταζαν
τα "δάκρυα"....κορώνα.

Δεν θέλω άλλα να σας πω
για κείνες τις στιγμές τους,
αφού τις ξέρετε καλά
όλες τις χαρές τους....

Όμως η κούκλα η γνωστή
έμοιαζε στην Εύα,
που είπε στο δύσμοιρο Αδάμ:
"πάρε καρπό....κι ανέβα......"

Έτσι λοιπόν και ο Ζαχώ
την πάτησε λιγάκι,
η γκόμενα ήτανε γραφτό
να του τη βγεί....τσιράκι.....

Εκεί λοιπόν που έκανε
του πέους του τη βόλτα,
μέσα στη τσάντα έκρυβε
μια μηχανή μινόλτα.....

Όλες μα όλες οι στιγμές
αυτής της αμαρτίας,
μέσα στη τσάντα γράφτηκαν
εκείνης της κυρίας.

Τώρα είχε στα χέρια της
την αφορμή που ψάχνει,
ταινία θα φτιάξει όμορφη
σαν Ζάχαρη και ’χνη......(χαχαχαχαχαχα)

Λέει του δύστυχου Ζαχω:
"Την πάτησες καργιόλη,
ταινία έφτιαξα καλή
που θα μιλούνε όλοι..."

Κι έφτασε τότε η στιγμή
που σάλταρε ο γέρος,
δεν είχε τόπο να κρυφτεί
μέσα στης γης το μέρος.

Τον πιάνουνε τα κλάματα
μοιάζει εγκλωβισμένος,
τις ερωτήσεις άρχισε,
νιώθει σαν χαμένος...

"Πες μου τι θέλεις κούκλα μου,
τι θέλεις να σου αφήσω ??
ξέχασες κείνες τις στιγμές
που' πες να σε γαμήσω???"

"Γιατί με κέρασες πουστιά??
μωρό μου αγαπημένο??
με χάρη εγώ σου πρόσφερα
το κέρατο δοσμένο....."

Κι η κούκλα εκείνη η ξανθιά
με στόμφο απαντάει,
τα σχέδια που έφτιαξε ο Ζαχώ
με μένος τα χαλάει...

"Μόνιμη θέλω να γενώ
το πρόβλημα να λύσω,
να φτιάξω θέλω τη ζωή
κι απ' την αρχή ν' αρχίσω...."

"Μα όλα αυτά για να γινούν
πρέπει να μου τα σκάσεις,
από τις μίζες που' πέρνες
λίγα ευρά θα χάσεις...."

Το πρόσωπο του σκιάχτηκε
την πάτησε ο τύπος,
φοβάται την καρριέρα του
πως θα την χάσει, μήπως.

Μα στέκεται στο ύψος του
και στο φαρδύ μουστάκι,
λόγια πολλά δεν δέχεται
σηκώνει...μπαϊράκι.

"Δεν θα σου δώσω τίποτα
μωρή μαλακισμένη,
έχω την εξουσία μου
απ' το χοντρό δοσμένη...."

Κι έτσι τα πάντα έσβησαν
ο έρωτας εχάθει,
έφτασ' η ώρα κι η στιγμή
ο κόσμος για να μάθει.....


To be continued....

Υ Γ :