(Το παρακάτω post το θεωρώ ένα από τα σημαντικότερα πράματα που έχω γράψει και που έχω κάνει όσο καιρό βρίσκομαι σε αυτό εδώ το site,γι’αυτό λοιπον θα το προσέξω ιδιαίτερα.Δεν μπορώ τους τόνους και τις ορθογραφίες.Όμως εδώ υπάρχει η εξαίρεση!Χαχαχα )

Είναι πραγματικά πολύ όμορφη η αίσθηση όταν βρίσκεσαι στα σύννεφα. Στα αληθινά σύννεφα,όχι στα άλλα που αεροβατούμε πολλές φορές στη ζωή μας!Σ’εκείνα τα σύννεφα που σε ταξιδεύει το σιδερένιο πουλί…

Το έχει πει άλλωστε τραγουδώντας ο Χατζής :Όταν κοιτάς από ψηλά ,μοιάζει ο κόσμος ζωγραφιά!

Ε??Δεν είναι ωραίος στίχος αυτός??

Ήταν καλοκαίρι του 2002,χτυπαει το τηλέφωνο,το νούμερο πολύ γνωστό και αποθηκεμένο στα αγαπημένα.Ο Μ… τήρησε την υπόσχεση του και θα περνούσε μια βόλτα από το νησί.

Μια πολύ μικρή βόλτα όμως,όσο κρατάει δηλαδή η στάθμευση ενός μαχητικού της πολεμικής μας αεροπορίας στο αεροδρόμιο του νησιού!
Είχαμε να ιδωθούμε από εδώ,από τον Πειραια!

-)Γιώργο?Έφτασα,είμαι αεροδρόμιο,κατέβα να σου δώσω κάτι!Δεν προλαβαίνω να περάσω από το χωριό γιατί φεύγουμε ανά πασά στιγμή!

(Κάγκελο ο Γιώργος….)

Είχα ακούσει τα μαχητικά που περνούσαν πάνω από το χωριό πριν πέντε λεπτά.Ήξερα επίσης ότι όταν τον έβγαζε ο αεροδρόμος του από τα μέρη μας και μέρη του δεν υπήρχε περίπτωση να μην περάσει ξυστά από το χωριό και να μας χαιρετήσει με τον γνωστό αεροπορικό χαιρετισμό της τούμπας!Το κάνε συνέχεια αυτό!Δεν περίμενα όμως αυτό το τηλεφωνημα!Ηταν κουφό…

-)Οκ Μ… μου,σβήσε μηχανές και έρχομαι….

-)Γιώργο?Oι μηχανές δεν σβήνουν!Αν μπουκάρουν τίποτε γείτονες την κάναμε σφαίρα από δω,αν δεν σε δω πήγαινε στον διοικητή,κάτι θα του έχω αφήσει…

Η αλήθεια είναι ότι λίγοι αεροπόροι κουβαλούν την τρελά του Μ….!
Το να κυκλοφορεί κανείς στον αέρα με κασσετοφωνάκι για να ακούει τις ροκιές του δεν είναι και το πιο πρέπον εν ώρα περιπολίας!Δεν συζητάμε βέβαια για το κινητό!Σε κάθε νησί και αεροδρόμιο είχε γνωστούς για να πει μια κουβέντα,οπότε το κινητό ήταν βασικό αξεσουάρ της εξάρτησης του!Χαχαχαχαχα!Η κουφάλα,το πουρό,είναι απίστευτος!

Βέβαια όταν έχεις και μεγάλα «γαλόνια» κανείς ότι θες!

Η γρηγορότερη διαδρομή από το χωριό στο αεροδρόμιο είναι 20 λεπτά,αν πας βέβαια από τον χωματόδρομο.
Το άγχος τεράστιο για να τον προλάβω στο έδαφος.Βλέπεις ποτέ δεν ξέρεις πότε θα κάνουν ντου τα Τουρκάκια!

Ευτυχώς ακόμα εκεί ήταν και τα δυο τους,τα πουλάκια μας!Καθότι όπως ξες δυο δυο πετανε τα μαχητικά μας,κάτι σαν τους Χιώτες δηλαδή!!

Είναι μεγάλη η χαρά όταν μιλάς με δικό σου άνθρωπο που σου έρχεται κυριολέκτικα ουρανοκατέβατος!!Τέσσερις φορές το’χω ζήσει αυτό με δαύτον!Κάθε μια είχε την δική της χάρη!!

-)Γιώργο??Αυτός ο φάκελος είναι για τα γενέθλια σου!Σήμερα δεν είναι?Τρεις Αυγούστου δεν τα’χεις??

-)(Κάγκελο δεύτερη φορά ο Γιώργος!!)Ναι ρε Μ…. σήμερα…Τι να πω ρε παλαρέ??Φχαριστώ…

Η χαρά μου τεράστια μόλις άνοιξα τον φάκελο!!Χρόνια περίμενα αυτόν τον φάκελο!

Ήταν τα στιχάκια που είχε γράψει τον καιρό του πολέμου της Γιουγκοσλαβίας!Πετούσε με την δύναμη του ΝΑΤΟ πάνω από την φωτιά,η καλυτέρα ΜΕΣΑ στη φωτιά!

Τον είχαμε χάσει τον Μ…κάποιο διάστημα μετά την επιστροφή του από την φωτιά των Βαλκανίων!Μιλούσε μόνο στην γυναίκα του και τα παιδιά του!

Ααααα μιλούσε και στην κιθάρα του,όντας ερασιτέχνης κιθαρίστας!

Μόλις καταστάλαξε μέσα του ο πόλεμος τον ξανάδαμε.

Έφερνε εκείνη τη πουτάνα τη Βότκα δυναμίτη την Κρέπκαγια(παπαπα θάνατος, 82%),καθόμασταν παρέα,εγώ στο πιάνο και αυτός με την κιθάρα του.Δεν ήθελε τίποτε άλλο,άπλα μου ζητούσε να φανταστώ μελωδίες την ώρα που μου απάγγελλε τα στιχάκια του!

Ήταν πραγματικά δύσκολο να πάνε τα δάχτυλα σου πάνω στα πλήκτρα του πιάνου όταν σε κυρίευαν τα ζουμιά!

’φηνες τον εαυτό σου να δραπετεύσει μέσα σε ένα παρατεταμένα πονεμένο ΣΙ μινόρε.Ένα ΣΙ μινόρε χαμένο μέσα στο χθες του πολέμου και στο αύριο της ελπίδας των καταραμένων.

Όταν άκουγες για τα «Παιδιά του Νόβισαντ»,για το «Καταραμένο σχολειό»,για το «Πικρό χάδι στο Βελιγράδι»,για τη «Ματωμένη Σρεμπρένιτσα» νόμισες ότι η οσμή του πολέμου περνούσε υπερηχητικά μέσα από το κορμί σου και σε έκανε αυτόματα θύτη και μαρτυρά,όπως είχε γίνει και εκείνος…….

Αυτό το ΣΙ μινόρε όμως ΜΑΤΖΩΡΙΑΖΕ επικίνδυνα όμορφα όταν άκουγες την «Ιστορία της Μπράνι» και το «Χαμόγελο του Ντράζεν»…

Ποτέ δεν τα αποθηκεύαμε αυτά όμως κάπου για να υπάρχουν σαν άσματα!
Δεν ήθελε!’Ελεγε:όπως έφυγε ο πόλεμος να φύγουν και αυτά!Και δώστου να ρέει ακατάπαυστα το Ρωσικό νερό!!

Βαράει στον ασύρματο συναγερμός!!’σε ε?Σου τρυπάει τα αυτιά αυτός ο ήχος!

Έπρεπε να φύγουν!Οι γείτονες κάνανε ήδη την βόλτα τους κάπου πάνω από το Αιγαίο!

-)Γιώργο???Τα λεμέ!Φύγαμεεεεεεεε!!

-)Ρε Μ….. πρόσεχε με τους μαλάκες εκεί πάνω!!

-)Αυτοί να προσέχουν Γιώργο!!’ντε τα λέμε παλι εδω κοντα…..

Το μπαράκι μας είναι πάντα εκεί στον 3ο όροφο!Το Clavinova και η κιθάρα του πάντα περιμένουν πότε θα τα ξαναπούμε.

Υπάρχει και η Κρεπκαγια,αυτή η Κίρκη…Χαχαχαχαχα

Είναι ο μόνος άνθρωπος που απέμεινε σαν φίλος ο οποίος με αντέχει και τον αντέχω ακόμα τόσα χρονιά! Μπορεί να μας χωρίζουν 12 χρόνια αλλά και τι έγινε??

Απέμειναν και τα στιχάκια βέβαια….Πλέον έχουν αποκτήσει χρώμα, ήχο και φωνή,επειδη μου κανε τοτες εκεινο το δωρο!Λένε πως η ιστορία γράφεται μετα από χρόνια!Καμιά φορά όμως και οι μουσικές γράφονται μετά από χρόνια….

Επίσης πάντα μας άρεσε εκείνο το τραγουδάκι των Dire Straits να το παίζουμε και να το τραγουδάμε.Σχεδόν πάντα «έσπαγε» σε αυτό το άσμα,έσπαγα και εγώ μαζί του!

Και το Ρωσικο νερο να ρέει άφθονο…..

Τhe Man’s too Strong

Im just and ageing drummer boy
And in the wars I used to play
And Ive called the tune
To many a torture session
Now they say I am a war criminal
And Im fading away
Father please him my confession

I have legalised robbery
Called it a belief
I have run with the money
And hid like a theif
I have re-written history
With my armies and my crooks
Invented memories
I did burn all the books
And I can still hear his laughter
And I can still hear his song
The mans too big
The mans too strong

Well I have tried to be meek
And I have tried to be mild
But I spat like a woman
And sulked like a child
I have lived behind walls
That have made me alone
Striven for peace
Which I have never known
And I can still hear his laughter
And I can still hear his song
The mans too big
The mans too strong

Well the sun rose on the courtyard
And they all did hear him say
you always were a judas
But I got you anyway
You may have got your silver
But I swear upon my life
Your sister gave me diamonds
And I gave them to your wife
Oh father please help me
For I have done wrong
The mans too big
The mans too strong

Υ.Γ:.....'Αστο το υστερόγραφο,δεν χρειάζεται!Σε αυτό το post δεν υπάρχουν υστερόγραφα!Υπάρχει μόνο το ΣΙ Μινόρε που Ματζωριάζει επικίνδυνα όμορφα!!!