Χμμμμ...Σημερα 17 Νοεμβρη ε??Μαλιστα!
Δεν μπορει να πει καποιος κατι παραπανω απο αυτα που νιωθει!

Το μονο που εχω να πω για αυτη τη μερα ειναι το παρακατω ποιημα που γραφτηκε απο τον φιλο μου Β.Γ και τοιχοκολληθηκε στο Πολυτεχνειο στις 16 Νοεμβριου 1994....

ΧΑΜΕΝΕΣ ΓΕΝΙΕΣ

Τουτος ο νιος δεν εχει τοπο να σταθει,
μητε ΙΔΕΑ ,μητε ΗΓΕΤΗ να πιστεψει.
Μητε του αναψαν φωτια να ζεσταθει,
μητε και βρηκε μιαν αγαπη να λατρεψει!

Τουτη η κορη που εχει ματια καστανα,
τα βραδια παιρνει τον καφε της στο Μουσειο.
Δεν ειν'ο αντρας της ανταρτης στα βουνα,
ουτε φωναζει "Ε.Α.Μ - Ε.Λ.Α.Σ - ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ.

Κοσμος χαμενος,θλιβερος,παραδομενος!
Κανεις εδω δεν εχει κατι να ελπιζει.
Ο ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ νικημενος,προδομενος,
κι Ο ΑΛΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ απο χρονια να σαπιζει.

Ειναι στ'αληθεια το τραγουδι πονεμενο.
Με ζαλισε κι η γη που ολο γυριζει.
Μα εγω θα μεινω μοναχος να περιμενω
μια μυγδαλια στο καταχειμωνο ν'ανθιζει!

Υ.Γ:Kαλη μας νυχτα!Η αλλιως sweet 17 dreams.....