Είναι απο εκεινες τις συναντησεις με ορισμενους ανθρωπους...περπατας στο δρομο και κοιταζεστε. γνωριζεστε και αναγνωριζετε ο ενας στο προσωπο του αλλου εναν συνοδοιπορο μιας βραδιας... εχετε βρεθει σε τραπεζι, σε συναυλια, εχετε πει τα ονοματα σας ομως σαν να εχετε παραστει σε ενα μυστικο δειπνο δε μιλατε. απλα κοιταζεστε και συνεχιζετε το δρομο σας....ειναι απο εκεινα τα συναπαντηματα που ξυπνανε μνημες...καλες ή οχι τοσο ευχαριστες...ξερετe οτι συντομα ισως ο δρομος και οι κοινοι γνωστοι σας, θα σας φερουνε προσωπο με προσωπο σε μια αλλη συναντηση, εναν αλλο μυστικο δειπνο... μεχρι το επόμενο βουβό συναπάντημα οπου θα συνεχισετε το δρομο σας...ποσο λοιπον κοστιζει ενας χαιρετισμος?ενα χαμογελο και ενα νευμα με το κεφαλι?

Αφιερωμενο στους συνοδοιπορους της δευτερας 25/9/2006, στου κυρ-Ηλία!

υπο τους ηχους του "killing me softly"...