06 Μαρτίου 2008, 14:40
Ο αέρας στο πουκάμισό μου... Τώρα μου έφτιαξες ένα μπαλκόνι... γεμάτο λουλούδια... που βλέπει στη θάλασσα... να βγαίνω...
... κλείνω τα μάτια κι ανοίγω τα χέρια μου ....
... ακούω το νερό στην άμμο... τον αέρα στο πουκάμισό μου...ακούω καινούριες μουσικές...
...αν ανοίξω τα μάτια δεν είναι τίποτα μπροστά μου...
Όλα αυτά τα ακούω γιατί ακούω τη φωνή σου... και δε με νοιάζει το χαμηλό μου το ταβάνι....
-
pastella (06.03.2008)
"Όλα αυτά τα ακούω γιατί ακούω τη φωνή σου... και δε με νοιάζει το χαμηλό μου το ταβάνι...."
Πως μας ταξιδεύει και μας αλλάζει αυτό το συναίσθημα ε;
πολύ ωραία τα κείμενά σου!
Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.
Επιστροφή στο blog