Ποσο μου αρεσε πριν λιγα χρονια που πηγαινα σε ενα παιδακι και το ρωταγα?Θες να γινουμε φιλοι?

Μια τοσο αγνη προσεγγιση που συνυθως κατεληγε σε μια σχεση βαθιας αγαπης διχως δοιχονιες και μιση.

Απο τοτε ομως που μπηκα στην εφηβεια ολα αλλαξαν.Το να προσεγγισεις ατομο του αλλου φυλλου ειναι συνωνυμο της λεξης καμακι(με τη μεταφορικη εννοια).Απο την αλλη αν πας κοντα σε κοριτσι σιγουρα θες να του κλεψεις το αγορι!

Μα γιατι να εχουμε πονηρεψει τοσο πολυ?Τοσο δυσκολο ειναι να κανεις πια φιλους?

Και να θες να γνωρισεις καποιον δε μπορεις!Αλλα και παλι...Και να τον πλησιασεις φιλιες δε γινονται.Υπαρχει πια τοσος εγωισμος μα τοσος...Ο καθενας κοιταει το συμφερον του.

Ο καθενας εχει και μια παρεα.Και συνυθως ειναι για να κανουν φιγουρα.Ολες οι κουβεντες????Γυρω απο τον προστυχο <<ερωτα>>και τη μοδα!!!

Και να ξερατε ποσο με εκνευριζει αυτη η....ντρεντουλια!!

Ολοι ερχονται ντυμενοι σαν καραγκιοζηδες!Μανα δεν εχουν να τους φωναξει?

 Πολυ φτηνια ρε παιδι μου...Ποσο θα ηθελα να ημουν μεγαλυτερη....Να ειχα χαρει την εφηβεια μου,τα παιδικα μου χρονια...Και επειτα την ενηλικιωση.Τωρα τι?Και κακια γινομαι επειδη κρινω τους αλλους,και διαφορετικη(προς το κακο τροπο)νιωθω και ατομα που να εχουμε πανω κατω τα ιδια πιστευω δε βρισκω και τη ζαχαρενια μου χαλαω!!!!Ε, μα πια