Πάντα έλεγες, η αγάπη δε σ’ αγγίζει,

και πάντα έψαχνες τον τρόπο να την βρεις.

Αλήθεια πως μπορείς και συνδυάζεις,

τη λύτρωση μαζί με την φυγή.

Έψαξες γύρεψες και βρήκες μια ελπίδα

που απλόχερα σου έδινε πνοή.

Κι ήταν εκεί όταν ζητούσες ένα χέρι

να στηριχθείς και να βαδίσετε μαζί.

Και σε περίμενε, μήπως και καταλάβεις

πως δεν είναι πλάκα η αγάπη να γελάς.

Πως πρέπει να δόσεις και ‘συ αν θες να πάρεις

κι όχι απλά μονάχα να ζητάς

Ίσως κατάλαβες στο τέλος τι έχεις κάνει.

Ίσως μετάνιωσες μα τώρα είναι αργά.

Μην την τρενάρεις λοιπόν άστη να πετάξει

για νέους ορίζοντες για νέα αγκαλιά.

Και άμα σκεφτείς ποτέ μια ιστορία

με μάγισσες και ξωτικά,

με έρωτες αγάπες και θυσίες