Α κ ο υ  τ ω ρ α

ολο φευγω και ξαναφευγω κι ολο κατι στο  π λ α ι  σ ο υ  μ ε  φ ε ρ ν ε ι.

Απ' την Κομοτηνη ως τα Χανια σε γυρεψα, στιχακια σου 'γραψα κι ολο λαχταρουσα πως οπου να 'ναι θα το λαβεις το γραμμα που ποτε δε σου 'στειλα.

Καπου αουσα να λενε πως ο καλος ταξιδιωτης δεν ειναι εκεινος που δεν ξερει προς τα που πηγαινει

α λ λ α  ε κ ε ι ν ο ς  π ο υ  δ ε ν    θ υ μ α τ α ι  α π ο  π ο υ  ξ ε κ ι ν η σ ε.

Χιλια ταξιδια ξοδεψα για ν' ανακαλυψω πως τελικα πληττω θανασιμα στις αιθουσες των αεροδρομιων και πως το γεγονος πως σπανιως παθαινω ναυτια στα καραβια δεν με καθιστα αναγκαστικα θαλασσολυκο (δεν ξερω αν φτανουν αυτα για την αποκατασταση της αναμονης). Τωρα διπλα μου

σ ω π α ι ν ε ι ς .  Α ν α β ω  τ σ ι γ α ρ ο .  Π ι ν ε ι ς  μ ι α  γ ο υ λ ι α  κ α φ ε.

"Κακη συνηθεια να ξεχνας" μου λες. Κακη συνηθεια και να θυμασαι...

Κ λ ε ι ν ω  τ α  μ α τ ι α  κ α ι  α φ ο υ γ κ ρ α ζ ο μ α ι  τ ο  β ρ υ χ η θ μ ο    τ η ς  π ο λ η ς  μ ο υ ,

καθως μισοναρκωμενη χωνευει τους ποιητες της.

γραφει ο Μιλτος Πασχαλιδης