’λλη μια δευτέρα ήρθε... Μάζί της μπήκε και μια καινούρια βδομάδα...
Οι μέρες, οι βδομάδες και οι μήνες μπορεί να περνούν και να έρχονται νέες μέρες και εποχές, αλλα κάτι καινούριο δε συμβαίνει στη ζωή μου. Η αν κάτι συμβαίνει είναι τελείως απλό και ανούσιο.. Όλα μένουν πλαστικά,σκληρά και άκαμπτα. Ότι ζητώ αυτή τη στιγμή είναι μια αλλαγή, ένα σημάδι για αλλαγή. Κουράστηκα... Μη μου λες πως δε θές. Έχω μια εικόνα στο μυαλό μου... Αυτό που θέλω είναι να σε τραβίξω εδω κάτω. Είσαι ψηλά και μακριά. Θέλω να βρεθώ σε ένα καταφύγιο στο βουνό και να κοιτώ την ομίχλη έξω κρατώντας μια κούπα με ζεστό καφε ο οποίος θα σβήσει τη παγωνιά μέσα μου και γύρω μου. Το "fake plastic trees"παίζει για 2η ώρα... Δε πατάω στη γή. Αιωρούμαι. Ειναι Δευτέρα και δε κάνω τίποτα.
Κάτι θα κάνω όμως, πρέπει να κάνω κάτι... Επιβάλεται να κάνω κάτι.

ΤΟ ΒΡΗΚΑ!

Τίποτα


Υ.Γ ευχαριστώ τον φιλο tomazz128 για την φθινοπορινή εικόνα της περιοχής κηποθεάτρου αλκαζάρ.