Ξέρετε πως είναι,ε? Στην αρχή δεν θέλεις να πάς και κλαίς και ορίεσαι για να μην πατίσεις εκεί... Και μετά σε φωρτώνουν και με ένα κάρο δουλειά για το σπίτι και σου δίνουν έναν ακόμη λόγο να το μισείς... Με τα χρόνια βέβαια βρήσκεις λόγους που μετριάζουν κάπως το μίσος σου... Το διάλειμμα, τη γυμανστική, τους κολλητούς... Κατα το Γυμνάσιο ίσως και καμια κοπελίτσα που σου έχει γυαλίσει.... Στο Λύκειο νοιώθεις το χαρταετό να σε τραβάει στα ουράνια... Και πρίν το χωνέψεις οτι καλοπερνάς (ή κωλοβαράς) με το νόμο, σου σκάνε οι πανελλήνιες και καταλαβαίνεις τι εστί διάβασμα. Βέβαια, θέλει και αυτο το μέτρο του... Δεν υπάρχει λόγος να αγχώνεσαι αλλα αυτό δε στο λέει κανένας τελικά... Δε σε αφήνουν να μην αγχωθείς.... Αν σε δούν χαλαρό σε φορτώνουν ενοχές... Και τελικά τελειώνεις..... Τελικά το σχολείο είναι ο μηχανισμός που κάνει 12 χρόνια να φαίνονται πραγματικά λίγα... Είναι προστασία τελικά... Κυρίως ψυχολογική....

Αλλα ας δικαιολογήσουμε και τον τίτλο του πόστ...

Λοιπον, ΝΑΙ, το σχολείο για μένα έχει τελειώσει... Έχω ξεμπερδέψει με τις υποχρεώσεις μου και δεν πρόκειται να ξαναδιαβάσω... ΤΕΛΟΣ λοιπόν... Τώρα θα με φάει βέβαια το μάυρο άγχος μέχρι να βγουν τα μόρια αλλα οκ, αξίζει... Θα δώσω μια καλύτερη αναφορά όταν επίσημως θα έχω και το απολυτήριο στα χέρια μου...

Αντε Ciao fellas... Και καλά αποτελέσματα!! ΧΑΡΤΑΕΤΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ!!!!