Πρωί...ξυπναω...βλεπω τηλεοραση ή διαβαζω ενα βιβλιο...οτιδηποτε να φυγουν οι σκεψεις απο το μυαλο μου...τρώω...περναει η ώρα παω δουλεια...συναναστροφη με δεκαδες ανθρωπους διαφορετικους ή ιδιους...τακτικοι πελατες...πινω καπνιζω...παλι περναει η ωρα...σχολαω παω για υπνο...κοιμαμαι...χανομαι στα βαθη του υποσυνηδητου μου...εκει οπου ολα ειναι πιθανα και απιθανα...περπατω μονη στα βαθη του μυαλου μου...φοβαμαι εκει μεσα...δυσκολα φοβαμαι γενικα αλλα το μυαλο μου πολλες φορες τα καταφερνει να με τρομαξει...Οι σκεψεις με κατακλυζουν...πολλες φορες δεν θυμαμαι τα ονειρα το πρωί κι αυτο ειναι ευτυχια...αλλα άλλες θυμαμαι ξυπναω τοσο μα τοσο δυστυχισμενη... το χω ξαναπει το ξερω αλλα θα επρεπε στα ονειρα να νιωθεις ευτυχισμενος...να απαλλασσεσαι απο καθε φοβια, στεναχωρια ή πραγματα που σε πληγωνουν...πως μπορω να ξεπερασω τον πονο που μου σκιζει την καρδια...ξανα και ξανα κανω τα ιδια λαθη...εμπιστευομαι ανθρωπους που αθελα τους ή ηθελημενα εκμεταλλευονται τα συναισθηματα μου...Βρες μου εναν τροπο κι εγω θα τον ακολουθησω....Νιωθω να πνιγομαι...Δεν θελω αλλο να πνιγομαι πρεπει να αναδυθω στην επιφανεια...χρειαζομαι οξυγονο...Καποιος μου εχει κρυψει την μασκα οξυγονου...Φερ' την πισω σε παρακαλω δεν εχω αλλες αντοχες...Και παλι ξυπναω...Σε μια μερα διαφορετικη ελπιζω...λιγο καλυτερη πιο αισιοδοξη....

Θεε μου μην μου δωσεις οσα μπορω να αντεξω ειπε καποιος, καπου, καποτε...