Παντού την είδα.
Να κρατάει ένα ποτήρι και να κοιτάζει στο κενό. Ν' ακούει δίσκους ξαπλωμένη χάμου.
Να περπατάει στο δρόμο με φαρδιά παντελόνια και μια παλιά γκαμπαρντίνα. Μπρος από τις βιτρίνες των παιδιών.Πιό θλιμμένη τότε. Και στις δισκοθήκες, πιό νευρική, να τρώει τα νύχια της.Καπνίζει αμέτρητα τσιγάρα. Είναι χλωμή κι ωραία. Μ' αν της μιλάς ούτε που ακούει καθόλου.Σα να γίνεται κάτι αλλού - που μόνο αυτή τ' ακούει και τρομάζει. Κρατάει το χέρι σου σφιχτά, δακρύζει, αλλά δεν είναι ε κ ε ί.Δεν την έπιασα ποτέ και δεν της πήρα τίποτα ...
Ο.Ελύτης
3 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΟνειρα... στιχους... ποιηματα... και πανω απ' ολα σκεψεις...του χθες, του σημερα και του αυριο...
Indian Summer Θεατρική παράσταση Θεσσαλονίκη Ταξίδι Ονείρου θέατρο Σπηλιωτοπούλου καφέ σιδηροδρομικός σταθμός εγώ- εγώ και οι άλλοι εγώ- εγώ κι οι άλλοι αστυνομική μαύρη κωμωδία μαύρη κωμωδία Θέατρο χριστουγεννιάτικη παράσταση Μονόλογος παιδική παράσταση ταξίδι ονείρου Ξωτικά ΝεραϊδοΜπερδέματα ξωτικά νεράιδες δάσος Ντάστυγκολντ Μάρτζυ Τζίλυ Κρινάκης Ξουτ Ζουζού Λουλού Θέατρο- Μονόλογος ιστοριούλα Λογοτεχνία ποίηση τα παιδία παίζει