Θεσσαλονίκη-Αθήνα
18 Δεκεμβρίου 2006, 23:43
Αυτή ειναι η αγαπη μου.
Η ιστορία, αργότερα, φέρνει στη Θεσσαλονίκη τους Ρωμαίους, που θα αφήσουν εμφανή τα σημάδια τους, όπως η «Πύλη του Γαλερίου». Η ίδια η ιστορία οδηγεί στη Θεσσαλονίκη τον Απόστολο Παύλο, που περιοδεύει στη Μακεδονία για την ίδρυση των πρώτων Χριστιανικών εκκλησιών.
Η ιστορία έβαλε στη Θεσσαλονίκη τον νεαρό τότε αξιωματικό του Διοκλητιανού, Δημήτριο, που έμελλε να γίνει ο πολιούχος της πόλης, ο ’γιος Δημήτριος. Και η δόξα του Αγίου μεγάλωνε μαζί με τη δόξα των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων. Τότε ήταν που υψώθηκαν στην πόλη οι βυζαντινές εκκλησίες, μνημεία λατρείας και τέχνης.
Αλλά η ιστορία φαίνεται πως είναι μια άστατη γυναίκα, γιατί αντικατέστησε στην εύνοιά της τους βυζαντινούς Αυτοκράτορες με τους Σαρακηνούς, Νορμανδούς, Φράγκους και Ενετούς κατακτητές. Τελευταίους έφερε στη Θεσσαλονίκη τους Τούρκους, γύρω στο 1430, είκοσι τρία δηλαδή χρόνια πριν από την άλωση της Πόλης, για να τους κρατήσει εδώ σχεδόν πέντε αιώνες.
Μισόν αιώνα μετά, έστειλε κάμποσες καραβιές κατατρεγμένους Εβραίους από την Ιβηρική Χερσόνησο. Και όταν ύστερα από άλλους τρεις και μισό αιώνες, στα 1821, ακούσθηκαν στο Μοριά οι πρώτες βροντές του Αγώνα, η ιστορία έφερε τον αχό τους ως τη Θεσσαλονίκη για να δώσει φτερά στις ελπίδες των ραγιάδων. Ωστόσο, το ξεσήκωμά τους πνίγηκε μέσα στο ίδιο τους το αίμα!
Κι έπρεπε να περάσουν άλλα ενενήντα σχεδόν χρόνια, για να φέρει η ίδια ιστορία, με προπομπούς τους Μεκαδονομάχους, την ελευθερία στην πανάρχαιη αλλά πάντα ζωντανή πόλη του Αγίου Δημητρίου. Κι έγινε τούτο ακριβώς την ημέρα της γιορτής του Αγίου.
Χτισμένη σε θέση επίζηλη, στη διέξοδο προς τη θάλασσα δύο κοιλάδων, του Μοράβα και του Αξιού, η Θεσσαλονίκη χρησίμευε, λόγω της ιδιαιτερότητας του χώρου της, ως γέφυρα στους Ρωμαίους, τους Βυζαντινούς, τους Βαλκάνιους της άνω ενδοχώρας, σε επιδρομείς και εμπόρους ποικίλους.
Εμπόριον πάσης δύσεως και ανατολής επί αιώνες, διαμόρφωσε έναν κοσμοπολίτικο χαρακτήρα εγκολπώνοντας διάφορους λαούς και εθνότητες στο σύνολό της, όπως τους Ισπανοεβραίους (Λαντίνο), οι οποίοι εγκαταστάθηκαν εδώ στα τέλη του 15ου αιώνα, δίχως ωστόσο να χάσει ποτέ την ιδιαίτερή της εμφάνιση. Ίχνη της ιστορίας της φαίνονται και σήμερα παντού κατεσπαρμένα: βυζαντινοί ναοί, όπως ο ναός του Αγίου Δημητρίου, του προφήτη Ηλία, του Αγίου Νικολάου του Ορφανού, η Αχειροποίητος, η μονή Λατόμου κ.ά., ρωμαϊκά κτίσματα, όπως η Αψίδα του Γαλερίου και η Ροτόντα, σημαντικά μνημεία της τουρκοκρατίας, ισλαμικά, εβραϊκά και χριστιανικά, κτίρια νεοκλασικά, τα τείχη της.
Μετά την απελευθέρωσή της, το 1912, η πόλη μεγάλωσε και άλλαξε. Ο λιμένας της έχασε την παλιά του αίγλη και ο ρόλος του ως σπουδαίου διαμετακομιστικού κέντρου της Βαλκανικής περιορίστηκε σημαντικά, αφού η ενδοχώρα της πόλης μειώθηκε. Όμως η άφιξη των προσφύγων της Μικράς Ασίας, του Πόντου και της Ανατολικής Θράκης έδωσε μια καινούργια ώθηση στην οικονομία της. Νέοι κλάδοι, βιομηχανικοί και βιοτεχνικοί, δημιουργήθηκαν, και άλλοι παρήκμασαν. Η οικονομία της πόλης προσαρμόστηκε σε νέα δεδομένα, και το πρόσωπό της μεταλλάχτηκε μες στα όρια του εθνικού κράτους. Ωστόσο, η πόλη συνεχίζει να είναι πάντα ένα ζωντανό κέντρο, εστιακό σημείο της Βόρειας Ελλάδας, αλλά προπαντός παραμένει αυτό που ήταν ανέκαθεν, «μήτηρ πάσης Μακεδονίας».
Η ίδια η πόλη της Θεσσαλονίκης, στην οποία βρίσκεται το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών, έχει να επιδείξει πλούσιο παρελθόν αλλά και παρόν στον τομέα του πνεύματος και της εκπαίδευσης, προϊόντα της μακραίωνης ύπαρξης και ακμής πολιτισμού στην περιοχή της. Εδώ λειτουργεί το δεύτερο σε αρχαιότητα Πανεπιστήμιο της χώρας, το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, με έτος ίδρυσης το 1925, αλλά και το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας από το 1990 (το οποίο είναι η μετεξέλιξη της Ανώτατης Βιομηχανικής Σχολής Θεσσαλονίκης με έτος ίδρυσης το 1948). Λειτουργούν ακόμα τα ΤΕΙ Θεσσαλονίκης, αλλά και πολυάριθμα πνευματικά ιδρύματα, όπως το Κέντρο Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Οικονομικού Δικαίου, το Ινστιτούτο Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου και Διεθνών Σχέσεων, το Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών, το Τελλόγλειο Ίδρυμα με την ομώνυμη πινακοθήκη στον τομέα τον εικαστικών τεχνών, η Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, το Ίδρυμα Μελετών Χερσονήσου Αίμου, το Κέντρο Βυζαντινών Ερευνών, το Πατριαρχικό Ίδρυμα Πατερικών Μελετών, το Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας.
Οι Πινακοθήκες της πόλης, όπως η Δημοτική Πινακοθήκη, το Μακεδονικό Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης, η Πινακοθήκη του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης αλλά και τα Μουσεία της, όπως το Αρχαιολογικό Μουσείο, το Μουσείο του Μακεδονικού Αγώνα, το Μουσείο του Λευκού Πύργου, συμβόλου της πόλης, και τα Πανεπιστημιακά Μουσεία, συνδέουν το παρελθόν με το παρόν τονίζοντας τον πλούτο και την πολυμορφία της φυσιογνωμίας της.
Με πλούσια πολιτιστική ζωή, που πρόσφατα ενισχύθηκε με την ολοκλήρωση του Μεγάρου Μουσικής στη νέα παραλία, αλλά και με πολυάριθμες πολιτιστικές διοργανώσεις και φεστιβάλ καθ' όλη τη διάρκεια του έτους, η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη φιλόξενη, σύγχρονη, γεμάτη ζωντάνια και κίνηση.
Ξέχωρα, όμως, από την πολιτιστική ζωή μέσα σε θεσμοποιημένα πλαίσια, από την εμπορική και οικονομική ανάπτυξή της, που έγινε εντονότερη με το άνοιγμα των συνόρων-μέχρι του σημείου να αποκαλείται «η πρωτεύουσα των Βαλκανίων»-, η Θεσσαλονίκη παραμένει ένας πανέμορφος τόπος για να ζει κανείς, να δουλεύει, να μαθαίνει, να ονειρεύεται.
1 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
eua (16.02.2007)
αχ αυτή η Θεσσαλονίκη! που φυγες και μας πούλησες....!
Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.
Επιστροφή στο blog
Αυτή ειναι η αγαπη μου.
Η ιστορία, αργότερα, φέρνει στη Θεσσαλονίκη τους Ρωμαίους, που θα αφήσουν εμφανή τα σημάδια τους, όπως η «Πύλη του Γαλερίου». Η ίδια η ιστορία οδηγεί στη Θεσσαλονίκη τον Απόστολο Παύλο, που περιοδεύει στη Μακεδονία για την ίδρυση των πρώτων Χριστιανικών εκκλησιών.
Η ιστορία έβαλε στη Θεσσαλονίκη τον νεαρό τότε αξιωματικό του Διοκλητιανού, Δημήτριο, που έμελλε να γίνει ο πολιούχος της πόλης, ο ’γιος Δημήτριος. Και η δόξα του Αγίου μεγάλωνε μαζί με τη δόξα των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων. Τότε ήταν που υψώθηκαν στην πόλη οι βυζαντινές εκκλησίες, μνημεία λατρείας και τέχνης.
Αλλά η ιστορία φαίνεται πως είναι μια άστατη γυναίκα, γιατί αντικατέστησε στην εύνοιά της τους βυζαντινούς Αυτοκράτορες με τους Σαρακηνούς, Νορμανδούς, Φράγκους και Ενετούς κατακτητές. Τελευταίους έφερε στη Θεσσαλονίκη τους Τούρκους, γύρω στο 1430, είκοσι τρία δηλαδή χρόνια πριν από την άλωση της Πόλης, για να τους κρατήσει εδώ σχεδόν πέντε αιώνες.
Μισόν αιώνα μετά, έστειλε κάμποσες καραβιές κατατρεγμένους Εβραίους από την Ιβηρική Χερσόνησο. Και όταν ύστερα από άλλους τρεις και μισό αιώνες, στα 1821, ακούσθηκαν στο Μοριά οι πρώτες βροντές του Αγώνα, η ιστορία έφερε τον αχό τους ως τη Θεσσαλονίκη για να δώσει φτερά στις ελπίδες των ραγιάδων. Ωστόσο, το ξεσήκωμά τους πνίγηκε μέσα στο ίδιο τους το αίμα!
Κι έπρεπε να περάσουν άλλα ενενήντα σχεδόν χρόνια, για να φέρει η ίδια ιστορία, με προπομπούς τους Μεκαδονομάχους, την ελευθερία στην πανάρχαιη αλλά πάντα ζωντανή πόλη του Αγίου Δημητρίου. Κι έγινε τούτο ακριβώς την ημέρα της γιορτής του Αγίου.
Χτισμένη σε θέση επίζηλη, στη διέξοδο προς τη θάλασσα δύο κοιλάδων, του Μοράβα και του Αξιού, η Θεσσαλονίκη χρησίμευε, λόγω της ιδιαιτερότητας του χώρου της, ως γέφυρα στους Ρωμαίους, τους Βυζαντινούς, τους Βαλκάνιους της άνω ενδοχώρας, σε επιδρομείς και εμπόρους ποικίλους.
Εμπόριον πάσης δύσεως και ανατολής επί αιώνες, διαμόρφωσε έναν κοσμοπολίτικο χαρακτήρα εγκολπώνοντας διάφορους λαούς και εθνότητες στο σύνολό της, όπως τους Ισπανοεβραίους (Λαντίνο), οι οποίοι εγκαταστάθηκαν εδώ στα τέλη του 15ου αιώνα, δίχως ωστόσο να χάσει ποτέ την ιδιαίτερή της εμφάνιση. Ίχνη της ιστορίας της φαίνονται και σήμερα παντού κατεσπαρμένα: βυζαντινοί ναοί, όπως ο ναός του Αγίου Δημητρίου, του προφήτη Ηλία, του Αγίου Νικολάου του Ορφανού, η Αχειροποίητος, η μονή Λατόμου κ.ά., ρωμαϊκά κτίσματα, όπως η Αψίδα του Γαλερίου και η Ροτόντα, σημαντικά μνημεία της τουρκοκρατίας, ισλαμικά, εβραϊκά και χριστιανικά, κτίρια νεοκλασικά, τα τείχη της.
Μετά την απελευθέρωσή της, το 1912, η πόλη μεγάλωσε και άλλαξε. Ο λιμένας της έχασε την παλιά του αίγλη και ο ρόλος του ως σπουδαίου διαμετακομιστικού κέντρου της Βαλκανικής περιορίστηκε σημαντικά, αφού η ενδοχώρα της πόλης μειώθηκε. Όμως η άφιξη των προσφύγων της Μικράς Ασίας, του Πόντου και της Ανατολικής Θράκης έδωσε μια καινούργια ώθηση στην οικονομία της. Νέοι κλάδοι, βιομηχανικοί και βιοτεχνικοί, δημιουργήθηκαν, και άλλοι παρήκμασαν. Η οικονομία της πόλης προσαρμόστηκε σε νέα δεδομένα, και το πρόσωπό της μεταλλάχτηκε μες στα όρια του εθνικού κράτους. Ωστόσο, η πόλη συνεχίζει να είναι πάντα ένα ζωντανό κέντρο, εστιακό σημείο της Βόρειας Ελλάδας, αλλά προπαντός παραμένει αυτό που ήταν ανέκαθεν, «μήτηρ πάσης Μακεδονίας».
Η ίδια η πόλη της Θεσσαλονίκης, στην οποία βρίσκεται το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών, έχει να επιδείξει πλούσιο παρελθόν αλλά και παρόν στον τομέα του πνεύματος και της εκπαίδευσης, προϊόντα της μακραίωνης ύπαρξης και ακμής πολιτισμού στην περιοχή της. Εδώ λειτουργεί το δεύτερο σε αρχαιότητα Πανεπιστήμιο της χώρας, το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, με έτος ίδρυσης το 1925, αλλά και το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας από το 1990 (το οποίο είναι η μετεξέλιξη της Ανώτατης Βιομηχανικής Σχολής Θεσσαλονίκης με έτος ίδρυσης το 1948). Λειτουργούν ακόμα τα ΤΕΙ Θεσσαλονίκης, αλλά και πολυάριθμα πνευματικά ιδρύματα, όπως το Κέντρο Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Οικονομικού Δικαίου, το Ινστιτούτο Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου και Διεθνών Σχέσεων, το Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών, το Τελλόγλειο Ίδρυμα με την ομώνυμη πινακοθήκη στον τομέα τον εικαστικών τεχνών, η Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, το Ίδρυμα Μελετών Χερσονήσου Αίμου, το Κέντρο Βυζαντινών Ερευνών, το Πατριαρχικό Ίδρυμα Πατερικών Μελετών, το Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας.
Οι Πινακοθήκες της πόλης, όπως η Δημοτική Πινακοθήκη, το Μακεδονικό Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης, η Πινακοθήκη του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης αλλά και τα Μουσεία της, όπως το Αρχαιολογικό Μουσείο, το Μουσείο του Μακεδονικού Αγώνα, το Μουσείο του Λευκού Πύργου, συμβόλου της πόλης, και τα Πανεπιστημιακά Μουσεία, συνδέουν το παρελθόν με το παρόν τονίζοντας τον πλούτο και την πολυμορφία της φυσιογνωμίας της.
Με πλούσια πολιτιστική ζωή, που πρόσφατα ενισχύθηκε με την ολοκλήρωση του Μεγάρου Μουσικής στη νέα παραλία, αλλά και με πολυάριθμες πολιτιστικές διοργανώσεις και φεστιβάλ καθ' όλη τη διάρκεια του έτους, η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη φιλόξενη, σύγχρονη, γεμάτη ζωντάνια και κίνηση.
Ξέχωρα, όμως, από την πολιτιστική ζωή μέσα σε θεσμοποιημένα πλαίσια, από την εμπορική και οικονομική ανάπτυξή της, που έγινε εντονότερη με το άνοιγμα των συνόρων-μέχρι του σημείου να αποκαλείται «η πρωτεύουσα των Βαλκανίων»-, η Θεσσαλονίκη παραμένει ένας πανέμορφος τόπος για να ζει κανείς, να δουλεύει, να μαθαίνει, να ονειρεύεται.
1 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
eua (16.02.2007)
αχ αυτή η Θεσσαλονίκη! που φυγες και μας πούλησες....!
Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.
Επιστροφή στο blog
Συγγραφέας
asimov_gr
Γιωργος Ιωαννιδης
από ΝΙΚΑΙΑ
Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/asimov_gr
Γίνε επίσημος αναγνώστης!
Πρόσφατα...
Δημοφιλέστερα...
Αρχείο...
Φιλικά Blogs
Links
asimov_gr
Γιωργος Ιωαννιδης
από ΝΙΚΑΙΑ
Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/asimov_gr
Γίνε επίσημος αναγνώστης!
Πρόσφατα...
Δημοφιλέστερα...
Αρχείο...
Φιλικά Blogs
- Hastaroth
- ageras
- Jorge
- Orfeus
- Dimitrapan
- rory166
- neerie
- Christine
- Vasilis23
- Emilia_
- lvicky
- MichPah
- StaSiS
- altamira
- Emaki
- Deos
- PARATERISTAS
Links