Πλεον τα Χριστούγεννα είναι δίπλα στην πόρτα..Θα έχω το νου μου για τον κόκκινο και παχουλούτσικο παππούλη που φέρνει δώρα..Αν και το δικό μου το έφερε πιο νωρις!!(Ειδική παραγγελία!!!)

Λοιπόν πέρα από την πλάκα..

Πριν 3 μέρες πήρα ένα δώρο ανεκτίμητο...

Καθόμουν στο σπίτι μου και ψιλογρατζουνούσα την κιθάρα μου γύρω στις 17.30 όταν κάποια στιγμή χτύπησε το τηλέφωνο!

-Παρακαλώ?

-Ο Πασχαλίδης Μανώλης?

-Μάλιστα

-Γεια σου Μανώλη ο ...... είμαι (πολύ σημαντικός άνθρωπος της μουσικής με τεράστια καριέρακ.τ.λ..)

Εγώ φυσικά κοκκάλωσα....

Το τηλεφώνημα έγινε με αφορμή ένα τραγούδι μου που του έστειλα το οποίο το 'γραψα αποκλειστικά για αυτό το άτομο..

Δεν θα κάτσω να σας παραθέσω όλο τον διάλογο.

Απλά να πω οτι μιλούσαμε για 15 λεπτά και μου είπε την γνώμη του για το τραγούδι μου (η οποία ήταν άκρως τιμητική), με συβούλεψε για πολλά θέματα, προσφέρθηκε να με βοηθήσει σε άλλα θέματα και γενικά μιλούσαμε για τα "σκουπίδια" της ελληνικής μας μουσικής...(μας έχουν θάψει τα άτιμα!!)

Που θέλω να καταλήξω...

Θέλω να καταλήξω οτι μερικοί άνθρωποι-καλλιτέχνες που πολλές φορές δέχονται πυρά και άλλου είδους σχόλια αλλά και χαίρουν την εκτίμηση του κόσμου ως αντίποδα, δεν έχουν κομπλεξ,ντιβισμους,ψιλομυτισμούς... και έτσι απλά μια μέρα σηκώνουν το ακουστικό και σε παίρνουν τηλέφωνο...

Ο παππούλης με την κόκκινη στολή με υπερκάλυψε με το δώρο του.

Να είσαι καλά Αη Βασίλη...