Μια από τις μεγαλύτερες αγάπες της ζωής μου είναι ο Χάρης.Η κιθάρα μου.

Το όνομα προέκυψε από μια προσπάθεια του πατέρα μου να μάθει επιτέλους να ξεχωρίζει τον Πάνο από τον Χάρη Κατσιμίχα.

Έχοντας λοιπόν μια αδυναμία στο Χάρη μονολόγησε:Ο Χάρης έχει τη χάρη..Έτσι και η κιθάρα μου.Έχει μια χάρη άλλο πράμα.Με το βαθύ βυσσινί της ξύλο και τις χορδές της να μου χαρίζει μελωδίες και να μου γεννά προβληματισμούς.Τι και αν δε παίζω καλά;

Προσπαθώ και αυτό είναι που με κάνει να την αγαπώ πιο πολύ.Ειδικά όταν μπερδεύω νότες και χορδές και το αποτέλεσμα είναι γελοίο.Η πρώτη μου κιθάρα...

Πρώτη αγάπη και παντοτινή δε λένε;