Η μικρη πυγολαμπιδα φτερουγιζει ανεμελη, το αποκοσμο φως της λαμπει στον νυχτερινο ουρανο και κεινη ψαχνει για το ταιρι της εκπεμποντας εντονα...Λιγο μετα βρισκει το αρσενικο που της ταιριαζει...ζευγαρωνει και χαρουμενη συνεχιζει τον δρομο της στα βαθη του δασου, αφηνει τα αυγα της στο εδαφος και συνεχιζει τον δρομο της. Ξαφνου ο ιστος μιας αραχνης εμφανιζεται...Εκεινη συνεπαρμενη απο την γοητεια της νυχτας δεν τον διακρινει...πιανεται και προσπαθει να ξεφυγει. Ματαια ομως η αραχνη την εχει αντιληφθει... με αργους αλλα υπολογισμενους ρυθμους την πλησιαζει και λιγο μετα ειναι πια παρελθον. Το φως της επαψε να λαμπει. Θα λαμψει λιγο καιρο μετα χαρη στην κληρονομια της......