Στα 14 χρόνια που δουλεύω έχω κάνει διάφορες συζητήσεις για το επάγγελμα μου, με διάφορα άτομα που είναι εκτός χώρου.
Αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι οι περισσότεροι θεωρούν ότι το να ασκεί κανείς το επάγγελμα του τραγουδιστή είναι η πιο εύκολη δουλειά του κόσμου…

-Σιγά την δουλειά μωρέ.. τι κάνεις.. βγαίνεις και τραγουδάς!! Ούτε σε οικοδομή είσαι ούτε στην μουτζούρα... (και πάει λέγοντας…)

Δεν είναι έτσι τα πράγματα όμως…
Είναι από τις πιο ψυχοφθόρες δουλειές που υπάρχουν. Οι λόγοι? Πολλοί…
Δεν είναι εύκολο να βγαίνεις κάθε μέρα στην πίστα ή στο σανίδι και να πρέπει να αποδίδεις το 100% του εαυτού σου. Και αυτό περιλαμβάνει τις φωνητικές ικανότητες, το πόσο καλός «ηθοποιός»* είσαι, το πόσο πολύ πρέπει να προσέχεις τι λες, τι κάνεις, να προσέχεις να μην αρρωστήσεις (και δεν εννοώ βαριά.. έστω και ένα ψιλοσυναχάκι αρκεί για να κάνει την ζημιά)…
Φυσικά υπάρχει πάντα το άγχος αν θα έχεις δουλειά και συνήθως από τους 12 μήνες του χρόνου δουλεύουμε στην καλύτερη τους 9 και στην χειρότερη 5-6…Οπότε καταρρέει και ο μύθος ότι οι τραγουδιστές βγάζουν τα τρελά τους(δεν εννοώ τις φίρμες),διότι ότι αποταμιεύουν τα ξοδεύουν στους κενούς μήνες…

Είναι φυσικά και η διαφορετική ζωή που κάνουμε λόγω ωραρίου (και πιστέψτε με είναι τελείως διαφορετική..)

Δε λέω έχει και τα καλά του π.χ ότι η τρέλα μας για την μουσική μας εξοικονομεί τα προς το ζην…

Εννοείτε πως δεν παραπονιέμαι για την δουλειά μου και φυσικά την απολαμβάνω και μ'αρέσει τα μάλα.

*Ηθοποιός γιατί ότι και να σε βασανίζει εκεί πάνω πρέπει να είσαι  μεσ' την τρελή χαρά….