Έννοια μου θλιμένη μόνο σκορπισμένη
πάντα θα μου κόβεις τα φτερά.
Τρέλλα μου φευγάτη βγες από τη στάχτη
με αγκάθια μου χεις πλέξει τα μαλλιά.

Τόσες τρικυμίες δίχως αλητίες
σκόρπισα τις μέρες μου ξανά.
Μάτια μονοπάτια που κοιτούν παλάτια
έζησα τα πάντα νοητά.

Ότι κι αν μου λείπει είναι σαν τη λήθη
χάνεται όταν θέλω να ξεχνώ.
Ζώ επειδή υπάρχω μη ξέροντας να ψάχνω
ότι απ' το μέσα μου στερώ.

23/04/2010

23/10/2010

Μισό χρόνο αργότερα, δεν ξέρω τί έχει μείνει ίδιο και τί έχει αλλάξει από αυτά τα συναισθήματα. Πέρασα πολλά... Το οτι γνώρισα εσένα μετά από όλα αυτά πλέον μου δίνει δύναμη για το αύριο. Μα πάλι, για ακόμα μια φορά, δε μπορώ να ευτυχίσω με τον άνθρωπο που θέλω.... Το γνωστό εμπόδιο της απόστασης. Πρέπει για ακόμα μια φορά να κάνω μια καινούργια αρχή. Αυτό με έχει κουράσει πλέον. Δε θέλω πια να ξεκινάω από το μηδέν. Θέλω να υπάρξει μια συναισθηματική σταθερότητα. Θετική σταθερότητα όμως. Όχι σταθερότητα στο χάλι. Πρώτη φορά που το ένστικό μου λειτούργησε και έζησα μαζι σου αυτό το λίγο. Ας ήταν λίγο. Ηταν οτι καλύτερο μου έχει συμβει και είμαι ευτυχισμένη γι αυτό, παρ' όλη την πίκρα μου που δεν θα σε έχω άλλο. Το τραγούδι αυτό πάντα θα μου θυμίζει εσενα..... Σ'ευχαριστώ για τον τρόπο που μου φέρθηκες και για το καλό που μου έκανες.