Εγραψα παρακάτω και με αφορμή μια συζήτηση περι μουσικών ειδών πως η σχέση μου με τη μουσική ειναι αυτοβιογραφική.

Θυμάμαι μικρός ακουγα ή διάβαζα σε συνεντευξεις διαφόρων συγκροτημάτων βαρύγδουπες για την ηλικία μου δηλώσεις πως τραγούδαγα απο μικρό παιδι...ή επαιζα ρόλους απο μικρή κτλ...

Χρόνια αργότερα και έχοντας βάλει στην πλάτη αρκετές εμπειρίες αφου πήρα τη ζωή στα χέρια μου απο μικρός...αρχίζω να καταλαβαίνω τι ενοούσαν...Και ίσως να μετανιώνω που δεν είδα κάποια πράγματα νωρίτερα ή που δεν τα πάλεψα όσο θα έπερεπε...

Η οικογενειά μου δεν εχει καμία σχεση με τη μουσική. Οχι μόνο επαγγελματικά αλλα ούτε σαν ακροατές. Στη μάνα μου αρέσει το ραδιόφωνο για παρέα ενω ο πατέρας μου δεν ασχολείτε καθόλου.

Η πρώτη μου επαφή με αυτό που οπως λέει η μάνα μου ακόμα με κατέστρεψε έγινε μη γελάσετε...απο τα πανηγύρια.Απο τεσσάρων χρονών με έτρεχανστο ετήσιο πανηγύρι του χωριού του πατέρα μου. Εγώ αντι να παίζω με τα άλλα παιδάκια χάζευα τους μουσικούς.Μου φαινόταν κάτι εξωπραγματικό. Δεν μαρεσε ιδιαίτερα ο χορός...Χάζευα...αυτούς που έπαιζαν...’θλια αν τους κρίνω με σημερινά δεδομένα αλλα δεν θα μας απασχολήσει αυτό τώρα. Θυμάμαι μάλιστα οτι την επόμενη μέρα στο χωρίο ήμουνα το θέμα και θέαμα στο σόι. Ψωνάκι απο τότε έπερνα το σκαμνάκι μου, καθόμουνα και άρχιζα να μιμούμε τους τραγουδιστές που είδα χτές.  Στα χρόνια του δημοτικού΄το ρεπερτόριο μου έχει καλύψει μέχρι και Μακη Χριστοδουλόπουλο και '' ναχαν οι καρδιές αμπάρες''...Στα είδα πανυγύρια κλάσικ αγορά ήταν και οι κιθάρες απο τους παιχνιδάδες.

Στο σπίτι μουσική δεν άκουγα ...ούτε στερεοφωνικό δεν έιχαμε ...ενα ραδιόφωνο μόνο που δεν το άγγιζα...’λλωστε ήταν η εποχή που οι κύριες ασχολίες ήταν το Μπλέκ (παιδικό περιοδικό για αγοράκια για τους νεότερους), τα αυτοκινητάκια μου, και σιγά σιγά την πανάθα και τη συλογή αυτοκόλητων panini. Στην πέμπτη δημοτικού απέκτησα την πρώτη μου κασσέτα. Μου την έγραψε ο πατέρας μου σε ένα φίλο του που είχε δισκοπωλείο, θυμάμαι κοντά στο ΚΤΕΛ Καλαμάτας. Η κασσετοσυλογή περιείχε κυρίως Πωλίνα και Αλέξια. Η πολυθρόνα η μπαμπού , τα κορίτσια ξενυχτάνε και άλλα που πλέον δεν θυμάμαι... Η κασσέτα αυτή αν και θα ήθελα πλέον δεν υπάρχει. Ειμαι σίγουρος οτι κάποια στιγμή θα έφτασε απο τις επανεγραφές να έχει και sepultura.

Τελειώνω το Δημοτικό, και πρακτικά με την είσοδο στα Γυμανασιακά τα χρόνια αρχίζει η Madness! Απο δω και πε΄ρα θα δείτε πολλές αλλαγές στα ακουσματά μου που ήταν όμως ποιο συνειδητοποιημένα.

Στν πρώτη Γυμνασίου 1989 ακόμα, και αρχίζει το πρώτο κόλλημα. Ο Michael Jackson τότε στο απόγειο του σκορπάει πανικό και εγώ βρήσκω θέση στο δωμάτιο ανάμεσα στις αφίσες του Σαραβάκιυ και του Ρότσα να ανεβάσω και τον Τζάκο. Μιλάμε όμως για τρέλα.Εκείνη την εποχή απέκτησα και το πρώτο μου δικό μου κασσετόφωνο. Μην φανταστείτε κάτι ακριβό. Αλλα διπλής εγραφής και desigh-νατο παρακαλώ πάρα πολύ. Θυμάμαι μάλιστα και πως το πήρα. Είχαμε ανέβει οικογενεικώς στην Αθήνα και μαζί με έναν θείο μου οπου ήξερε απο τέτοια και ψιλοκουβάλαγε την ιδια αρρώστεια που αργότερα απέκτησα και εγώ, πήγαμε στον Πειραιά. Κάτω στο λιμάνι που ακόμα έχουν μείνει μερικά μαγαζιά με ηλεκτρικά είδη και ρολόγια. Αυτό το κασσετόφωνο τι τράβηξε... Εκεί έγραψα τις π΄ρωτες μου συλλογές.

Εκεί έκανα τις πρώτες ηχογραφήσεις..καθώς και τα πρώτα προσωπικά πάρτυ. Για αρχή το πρώτο που φρόντισα να πάρω ήταν όλες οι κασσέτες του Jackson. Ηξερα όλα τα τραγούδια απέξω. Τα καλοκαίρια στο χωριό θυμάμαι ανέβαινα στο δευτερο όροφο του σπιτιού έβαζα το κασσετόφωνο στο παράθυρο και έκανα πρόγραμμα για 2-3 φίλους της γειτονιάς. γυρναγα τις κασσέτεες εκεί που ηθελα και ήμουν έτοιμος. Όχι βέβαια οτι έρονταν πάντα να μακούσουν...αλλα οταν σε ένα χωριό στο διπλανό σπίτι ένας πιτσιρίκος έχει βγάλει το κασσετοφωνο στο παράθυρο...ήθελαν δεν ήθελαν με ακουγαν.Στο ίδιο σπίτι της γιαγιάς μου τα αδέλφια της μάνας μου είχαν αφήσει ένα παλιό pick up philips...και καμια 50 αριά δίσκους. Δίσκοι disco (τότε δεν ήξερα τι είναι), rock, jazz και αρκετοί απο ελληνικά της εποχής. Νταλάρας, Boney m, Black Sabbath θυμαμαι...Ενα best απο Boney m θυμάμαι έγινε απο τους αγαπημένους μου...Mr Baker...To πικάπ βέβαια αντιμετόπιζε τεχνικές δυσκολίες γιαυτό και το είχαν αφήσει οι μπαρμπάδες μου στο χωριό. Τη δουλειά του όμως για μένα την έκανε.Τώρα είχα 3 πηγές ήχου για να μιξάρω και να παίζω τα κομμάτια συνεχόμενα. Χλιδή για το μικρό Βασιλάκη. Γρήγορα, και ενώ η κατάσταση του πικ up χειροτερευε στα χέρια του πειραματιζόμενου Βασιλάκη το μεταφέρω απο το χωριό στην Καλαμάτα στο σπίτι. Ακόμα θυμάμαι τη μάνα μου να γκρινιάζει και να μου λέι...''που την πάς τη σαβούρα''. Α ρε μανούλα...και ναξερες...anyway...σε λατρευω και ας μην ξέρεις. Πολύ γρηγορα όλα πάνε απο το κακό στο χειρότερο. Το κασσετόφωνο αρχίζει να αντιμετοπίζει υπαρξιακά προβλήματα, το πικ απ δεν χρησιμοποιείτε πολύ μιας και δεν είχα και δίσκους και αυτοί που πήρα απο το χωριό είχαν γίνει χάλια απο τα σκρατς που προσπαθούσα να κάνω.

Πρέπει να ήταν Χριστουγεννα του 1990 όμως όταν αγόρασα το πρώτο μου βινύλιο. Ηταν μια συλλογή που την έχω ακόμα της dino HITS OF THE YEAR. Η μάνα μου μαγείρευε...

- ''μαμάααααα...θα μου δώσεις 200 δρχ? ''

-'' Γιατι''?

-''θέλω να πάρω ένα δίσκο''?

-''είσαι καλά? Τι να τον κάνεις?΄΄(ακόμα αυτό λέει όποτε με επισκέπτεται μόνο που τώρα δεν της ζητάω 200 δρχ...Εχω άλλο χρηματοδότη...Mastercard)

Τελικά μου τα έδωσε..Η πρώτη αγορά ήταν γεγονός..΄κανα μήνα αργότερα απο την αγορά το πικ απ πέθανε στα χέρια μου μετα απο 20 χρόνια παιξίματος. RIP.

Τα ακούσματα μου τα επόμενα 2 χρόνια ''άνοιξαν πολύ''. Απο τις εκδρομές του σχολείου οπου χορευαμe στη γαλαρία το holiday και τα σχολικά παρτυ σε τοπικά club όλα τα θυμάμαι γλυκά. Το 1991 ένας θείος μου μας πάει σε ένα beach bar...πρωτη φορά...ψάρωσα. Μας έδωσε frute πανς χωρίς αλκοόλ. Θυμάμαι χαρακτηριστικά που σηκώθηκα και είχα πάει στο πόστο του DJ...Μαγευτικα...Αυτός δεν είχε κασσετόφωνο, είχε πολλους δίσκους και το πικαπ του ηταν γκρι...καινουργιο (ΜΚ2 techniks) Οχι σαν το μακαρίτικο το δικό μου. Με θυμάμαι να τον κοιτάω σαν θεο...Μέρες μετά δεν σκεφτόμουν τίποτα ταλλο...

Απο το 1992 και μετά μπήκε στη ζωήμου σιγά σιγά η techno. Techno Traxx 2 unlimited , Snap... και άλλα. Σιγά σιγά ήρθαν και οι πρ΄ωτες έξοδοι σε πάρτυ του σχολείου φυσικά. Πρόλαβα την Disco sto Elite (Ξενοδοχείο που υπάρχει ακόμα στην Καλαματα), Το trapp, to ASO Club , to Block...Αυτά βέβαια μόνο σε πάρτυ. Μόνος θα πρέπει να βγήκα στην τρίτη Γυμνασίου, με τον κολλητό τον Κώστα. Στο Ροδανθό στην παραλία. Το ποιο classic ροκ μπάρ στην πόλη. Θυμάμαι...την αγωνία ..μπάινουμε μέσα...Should i stay or should i go..., Clash..και μετα walking by myself απο G.Moore. ωραία ηταν...Η ροκ αρχίζει να με κερδίζει...με 3 κομμάτια. ΄Το Losing my religion που ακουσα πρώτη φορά στο Ροδανθό, το Nightmare στο ραδιόφωνο και το Νovember Rain στο τότε ελευθερο MTV που έπαιζε απο το πρωί ως το βράδυ.

Οι αφίσες του Michael έχουν κατέβει απο τους τοίχους. Το μπλέκ το έχω σταματήσει και σε μία μετακόμηση μάλιστα η μάνα μου , μου πέταξε όλη τη συλλογή με τα τεύχη όλων των χρόνων (και τι δεν θαδινα να ταχω). Στη θέση του υπάρχει ειδικά τα καλοκαίρια η Αθλητική ηχώ. Τα πρωτοσέλιδα όατν ήταν πράσσινα έμπαιναν στον τοίχο. Λιγο αργότερα αρχισε να ανεβαινει και η Claudia schiffer...

To ατυπο dj λίκη sto δωματιό μου συνεχίζεται. Μάλιστα τώρα έχω περισσότερες κασέτες και έχω προχωρήσει και σε lightning εφφε. Ακόυστε τι εκανα.. Ειχα 3 φακους στο σπίτι...Επαιρνα πολύχρομο ριζοχαρτο , τους σκεπαζα μπροστά, τον καθένα με διαφορετικό χρώμα...τους κρεμούσα απο κάπου με κλωστη και τους αναβοσβηνα η τους στριφογύρναγα ανάλογα με το ρυθμό. All that she wants.....χαχα...

Στο Λυκειο παραροκέψαμε...ήρθε το grunch οπου ήταν μόδα...Offspring Nirvana και αλλοι...Τα πάρτυ αρχισαν να πονηρευουν αν και γω ο κακομοίρης περισσοτερο ασχολιομουν με τη μουσική στο πάρτυ παρα με τις γυναικες (αυτο μου στοίχισε αργότερα αλλα χαλάλι...σάμπως και οταν ασχολήθηκα με αυτες ..τι κατάλαβα?)

Είχαμε έναν φίλο που γενικά ηταν πάντα ένα βήμα μπροστά στη μουσική...Οταν ο κόσμος ανακάλυπτε το Grunch αυτος ανακάλυπτε το death. Οταν ο κόσμος πήγαινε στο death αυτος είχε ανακλύψει το Hip Hop. Akoma έστσι είναι αποτι μαθαίνω. Τωρα ακούει πειραματικό Hip Hop χωρις μουσική μόνο voice, freestyle.. Σε κανα δυο χρόνια θα ακούσουμε τι ακούει... Καλά ναναι ο φιλαράκος απέκτησε και το πρώτο cd player στην παρέα.  Ετσι τα Σάββατα υπήρχε καθιερωμένη συνάντηση της παρέας σπίτι του για Sega  fifa 93 χαχα kai μουσική. Μια μέρα, το θυμάμαι, μας λέει...

-ακούστε κομμάτι...

και βάζει το Kings of metal των Manowar. ετσι ήρθε το metal sthn παρέα. Στην αρχη μονο manowar. Μάλιστα απο χαρτζιλίκια είχα πάει και έιχ ααγοράσει και το πρώτο μου cd . Το triumph of steel. Φθσικά χωρίς να έχω cd player. Ακόμα με το κασσετοφωνο πάλευα. Ειχε χαλάσει και το ένα deck και στο άλλο για να παίξει την κασσέτα χωρις να την μασήσει έπρεπε να το πατεντάρεις με καρφωμένο καπάκι bic στυλό στο play.

-Μαμα? θέλω στερεοφονικό....

Χ2500 φορες per Day, καποια στιγμή είπε οκ....

Πήρα ενα sony compact Hi Fi poy είχε 2 deck, πικαπ, και cd player!!!! Τώρα μάλιστα...

Επρεπε να προχωρήσω στο επόμενο επίπεδο. Ραδιόφωνο!

Μετά απο αποτυχημένες προσπάθειες να φτιάξουμε πειρατικό σταθμό αφου η εμβέλεια του GHost FM ήταν μόνο στο τετράγωνο και εμεις θέλαμε κάλυψη οχι ερασιτεχνικά πράγματα, γνώρισα έναν φίλο που δούλευε σε τοπικό σταθμό και μπήκα για πρώτη φορά στη ζωή μου σε studio. Για πρώτη φορά με ονειρευτικα πίσω απο μικρόφωνο.

Οταν τελειωσα το Λυκειο, και για 2 χρόνια πριν εγκαταλείψω την πόλη που μεγάλωσα άρχισα τα ροκ σταριλίκια! Η πρώτη μπάντα ήταν γεγονός. Απο τη στιγμή που ανακάλυψα οτι είμαι εντελώς κουλός και δεν ήξερα να πάιζω κάποιο όργανο. Αποφάσισα να γίνω ο αρχηγός και τραγουδιστής της μπάντας. Η πρώτη μπάντα λεγόταν Last Aliance. Θυμάμαι εγώ το είχα προτείνει στα παιδιά και αυτοι οι λαλάκες συμφώνησαν. Σημερα περισσότερο όνομα ασφαλιστικής εταιρείας μου θυμίζει πάρα Heavy Metal μπάντας. Ωραίες επόχές . Αν και υπήρχαν και άλλες παλιότερες μπάντες στην Καλαμάτα είμασταν οι πρώτοι που ηχογραφήσαμε demo. Καμαρώναμε για αυτό. Κάναμε και συναυλίες. Ακόμα θυμάμαι την πρώτη εμφάνιση...Αγχος...χαχα...Πριν βγούμε επαιζα DJ sto μαγαζί ,μετα πήγα τουαλέτα και διαβαζα τους στίχους και μετα Η ΑΠΟΘΕΩΣΗ.....αν και το δεξί με το αριστερό πόδι εμοιαζαν καρφωμένα στη γή το Live πήγε καλά. Ταυτόχρονα έπιασα δουλεια σε επαγγελματικό κανονικό ραδιόφωνο. Ηχω fm καλαμάτας. Στην αρχή ήμουν μόνο ηχολήπτης ροής. Αργότερα και παραγωγός. Αρκετά μεγάλη επιτυχία είχε η Νυχτερινή Ηχώ, κάθε βράδυ 10-12 με ροκ και ποπ μπαλάντες...κατάλαβα την αγάπη μου για το ραδιόφωνο. Στα πάρτυ ημουν π΄΄αντα ο ντι τζέι...Τους επαγα τα νευρα...Η μουσική ήταν δική μου!

Τα cd μου δειλά δειλά άρχισαν να αυξάνονται...Το πρώτο και τελευταίο επαγγελματικό ραδιόφωνο που εργάστικα τελειωσε...Το ψωνιο έμεινε...Ενα χρόνο μετα που έφυγα έμαθα οτι πέθανε και η ιδιοκτητρια του σταθμού. Μ΄΄αγάπούσε η κακομοίρα...Καλά ναναι εκει που είναι....

Όταν ανέβηκα Αθήνα εργάστηκα σε δισκοπωλειο. Για 2 χρόνια στα Virgin megastore στην Σταδίου. To δικο μου High Fidelity ηταν γεγονός. Περασα καλά εκεί....και έμαθα πολύ μουσική...Πολλά πράγματα και ακούσματα...’νοιξαν τα αυτια μου σε νέους ήχους. Τα επόμενα χρόνια συνεργάστηκα με περιοδικα, μουσικά Sites, ta cd πλεον δεν χωρούν στο σπίτι, ενώ τελευταία και με αφορμή και ευκαιρία το Bat City που μας έδωσε πάσα και χώρο για γκόλ, πρέπει να ανησυχώ και για το πως θα βγούν απο το σπίτι. Παίζω όποτε μπορώ και όπου μπορώ μουσικές που αγαπάω και χάνομαι....

Στο music heaven βρηκα την ευκαιρία να ξανακάνω ραδιόφωνο. Το ευχαριστιέμαι, ξεφευγω...Γνωρισα φίλους και περνάω καλά...

Σήμερα...την ψάχνω ακόμα...εχω μια αρκετά καλή δισκοθήκη που μέρα με τη μέρα μεγαλώνει...2 ενισχυτές, 4 ηχεία 250 watt, 2 cd player, αντί για φακούς έχω Strob και blacklight στο σπίτι , αλλά και 2 πιστωτικές χαχα...

Αυριο δεν ξέρω ...το ταξίδι της μουσικής είναι μακρή...το περιμένω με αγωνία...

Ακόμα θυμάμαι το παιδάκι που χάζευε τον DJ σε εκείνο to Beach Bar!  περιμένω και εγώ ένα παιδάκι να ερθει να με κοιτάξει με το ιδιο βλέμα. Και τότε ...θα μπορώ να του πώ το μέλλον του...

ΥΣ. Δεν ξέρω τι μπορει να κατάλαβε όποιος κατάφερε να φτάσει ως εδώ...