Σίγουρα θα έχετε βρεθεί σε παρέες με άτομα τα οποία γνωρίζετε αρκετά καλά και να έχετε ξεκινήσει συζητήσεις περί μουσικής, ταινιών, και γενικότερα κάποιας τέχνης όπου ο καθένας έχει καθαρά μια υποκειμενική άποψη αλλά θα καταπιάνεται με τις διαφορές που θα έχει κάποιος άλλος...
Ειδικά όταν 2 άτομα κριτικάρουν με εντελώς διαφορετικά κριτήρια τότε αυτές οι συζητήσεις αποκτούν ενδιαφέρον γιατί έχει πολύ πλάκα να τους βλέπεις να τσακώνονται ενώ ξέρεις πως τις περισσότερες φορές δεν πρόκειται να βγάλουν ποτέ άκρη.
Όλα ξεκίνησαν μια ηλιόλουστη μέρα του καλοκαιριού όταν πρότεινα σε έναν φίλο μου που του αρέσουν οι ταινίες, ιδιαίτερα τα σημερινά blockbusters, να δει το 2001: A space odyssey, του Στάνλεϊ Κιούμπρικ, με σκοπό να προβληματιστεί και να συζητήσουμε για το νόημα της ταινίας...
"Τί λες, ρε φίλε, που θα δω ΕΓΩ 3ώρες ταινία του 1968, με χάλια ποιότητα, χωρίς δράση και με κάτι πλανήτες που κάνουν 5 λεπτά για να πάνε από την μια άκρη της οθόνης στην άλλη...!"
Δεν θα διαφωνίσω με όλα όσα είπε, ήταν ακόμα και για μένα ολίγον κουραστική αλλά η απάντηση που πήρε θύμιζε τον Χάρυ Κλύν στο Αλαλούμ:
video | |
Τότε ήταν που ανάψανε τα αίματα. "Εγώ όταν βλέπω ταινία θέλω να την ευχαριστιέμαι, να κάτσω αραλίκι στον δερμάτινο καναπέ 2 ώρες και να πω πως είδα κάτι και διασκέδασα - δεν θέλω να με προβληματίζει και να τη σκέφτομαι ακόμα και 2-3 μέρες μετά"...
Δεν λέω, και εμένα μου αρέσει να το κάνω αυτό καμιά φορά αλλά άλλη χάρη έχει η "εκπαιδευτική" ταινία. Ούτε θα μπω στο τρυπάκι για να πω πως από κεί ξεκινάνε όλα τα κακά που γίνονται σήμερα, λόγω αδιαφορίας και ωχαδελφισμού. Όχι. Ο όρος του υποκειμενισμού κολλάει και δένει πολύ ωραία με τις τέχνες. Ο καθένας έχει την δική του άποψη ακόμα κι αν διαφωνεί ολόκληρος ο πλανήτης μαζί του.
Εμένα σε γενικές γραμμές δεν μου αρέσει ο Πικάσο. Ο Ντα Βίντσι και ο Βαν Γκοχ μου αρέσουν πολύ περισσότερο. Οι Scorpions είναι από τις αγαπημένες μου μπάντες. Όμως έχω ακούσει από πολλούς τα χειρότερα γι αυτούς. Να παίξουμε καρπαζιές μήπως; Τι θα κερδίσουμε;
Η χαρά της Δημοκρατίας είναι όταν 2 ή περισσότερα άτομα έχουν διαφορετικές γνώμες και χωρίς ίχνος καφρίλας ανταλλάσουν τις απόψεις τους και φτάνουν σε ένα κοινό πόρισμα. Επίσης μαθαίνουμε να συνυπάρχουμε με διαφορετικά άτομα και ιδέες γιατί άλλο άτομο με 100% ομοιότητα με τον ευατό μας ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.
7 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΚάποτε ο Όσκαρ Ουάιλντ είχε πει κάποτε πως η ζωή μιμείται την τέχνη περισσότερο απ' όσο η τέχνη μιμείται την ζωή... Ας το επαληθεύσουμε για να δούμε αν ισχύει.