Ούτε 5 λεπτά δεν είχαν περάσει από τότε που ξεκίνησε το τρένο.

Η ησυχία της διαδρομής κραυγάζει τη ξεφτίλα μας.

Ούτε 5 λεπτά δεν είχαν περάσει που να μην είδα σκύλο πεθαμένο.

Ίσως τα μόνιμος δακρυσμένα ματιά τους να μιλούν για τη δειλία μας.

Ούτε 5 λεπτά δεν είχαν περάσει από τότε που ξεκίνησε το τρένο.

Στα ματιάς της ζαρωμένης πανάγιας διπλά μου έβλεπα την μοναξιά.

Ούτε 5 λεπτά δεν είχαν περάσει που να μην είδα πρόσωπο σκοτεινιασμένο.

Να ήταν άραγε από τα χρονιά η την απελπισία;

Μια ολόκληρη ζωή όμως είχε περάσει από τα ματιά μου.

Με τον ίδιο ρυθμό που το τοπίο μας άφηνε.

Μια ζωή άδικη χωρίς χρωμα,γεματη σκιές

Από υποσχεσεις,ορους και απαξίωση.

Να χα αυτά τα  λεπτά για τελευταία.

Να έλεγα ένα αντίο και ίσως να έφευγα και νωρίτερα

Γιατί δεν αξίζει να μένεις πολύ.

Ούτε 5 λεπτά.