Παραθέτω παρακάτω ένα περίφημο άρθρο του Μάκη Μηλάτου που δημοσιεύθηκε στην AthensVoice

Η ΣΑΧΛΑ ΤΕΛΟΣ

   Όλη αυτή η ελαφρολαϊκοπόπ σάχλα που οικοδομήθηκε τα τελευταία χρόνια, με βλαχομπαρόκ αισθητική κι επώνυμους λουτροκαμπινέδες με θέα θάλασσα, αργοπεθαίνει στις αποθήκες των εταιρειών, στις μπουζουκλερί της πόλης (που δεν τις σώνουν πια ούτε τα πούλμαν, ούτε οι πρωτοχρονιάτικες πίτες, ούτε οι σχολικές εκδρομές) και στις πρωινομεσημεριανές εκπομπές. Οι ίδιες οι εταιρείες δίσκων που έστησαν αυτό το τέρας, τώρα προσπαθούν να πηδήξουν από το πλοίο που βυθίζεται, αφήνοντας τόσα βιντεοκλίπ με αισθητική βιντεοταινιών της δεκαετίας του '80, τόσα φορέματα, τόσους στιλίστες.
    Aπό κοντά και το «έντεχνο» (και το τύπου «έντεχνο») που αγκομαχάει εξουθενωμένο από την έλλειψη τόλμης και έμπνευσης, ανίκανο να κοιτάξει πέρα μακριά, απρόθυμο να μπει σε περιπέτειες και με την αγωνία να διαφυλάξει τα κεκτημένα. Kουρασμένες μπαλάντες με ροκ απόηχο, τσαχπίνικα βαλσάκια με μια γεύση ακορντεόν, λόγια που προσποιούνται πως έχουν νόημα.
    Προκειμένου να πιαστεί το πλάνο, η μουσική έγινε ringtone, έγινε cd που μοιράζεται τσάμπα από εφημερίδες και περιοδικά. Tο σταθερό μοτίβο της μουσικής βιομηχανίας ήταν για χρόνια το ίδιο: «Δεν κάνουμε άλμπουμ, κάνουμε τραγούδια». Nα τα αποτελέσματα...
    Ακούμε τη μουσική που μας αξίζει, ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που έχουμε την πολιτική που μας αξίζει και ζούμε στο περιβάλλον που ανταποκρίνεται στον πολιτισμό μας. Ολα συνδέονται μεταξύ τους με μία αόρατη (;) κλωστή. Τι είναι αυτό που κυριαρχεί στην ελληνική πραγματικότητα;     Η χουλιγκανική τηλεόραση, η ευτέλεια του πολιτισμού, η καταστροφή του περιβάλλοντος, το άρπα-κόλλα, οι αναιδείς και αδέξιοι οδηγοί, τα «λαμόγια», οι «κουμπάροι», η χρηματιζόμενη δημόσια διοίκηση και οι τελευταίες θέσεις στους περισσότερους δείκτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ολα τα γκάλοπ δείχνουν έναν λαό φοβισμένο, απογοητευμένο και καθόλου αισιόδοξο για το μέλλον. Με άλλα λόγια, ένα περιβάλλον καθόλου ευνοϊκό για πρόοδο σε οτιδήποτε. Σε τέτοιες περιόδους ο πολιτισμός υποφέρει τα πάνδεινα (αν και πάντα ο «πάτος του πηγαδιού» δημιουργεί περιβάλλον δημιουργικότητας, τουλάχιστον σε «περιθωριακό» επίπεδο). Όσοι λοιπόν γνωρίζουν, βλέπουν ήδη πολλά καλά σημάδια και στη μουσική και στο θέατρο και στον χορό και στα βιβλία, που όμως μένουν στο περιθώριο γιατί η περιρρέουσα ατμόσφαιρα δεν τους επιτρέπει να βγουν στην επιφάνεια. Αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι αυτό που λέει η τηλεόραση. Και η τηλεόραση λέει πηγαίντε να δείτε τον νέο (41 χρονών) Παπαιωάννου και το 8 στο ανακαινισμένο Παλλάς (αλήθεια πού είναι οι νέοι να τον ντοματιάσουν?) Τάμτα, Παπαρίζου, ringtones, «Tο νινί σέρνει καράβι», τσιφτετέλια στα τραπέζια, μπουζούκια που δουλεύουν με χορούς συλλόγων και σχολείων που μαζεύουν λεφτά για τις πενταήμερες, «πρωϊνάδικα» και «μεσημεριανά» που κανιβαλίζουν τις εγχώριες σόου μπίζνες (αν υποθέσουμε ότι υπάρχει αυτό το πράγμα), εφημερίδες και περιοδικά που, καθώς καταρρέουν, μοιράζουν dvd με τσόντες, ανυπόληπτο ποδόσφαιρο, πολιτική που δεν γοητεύει κανέναν πια (όπως λένε οι μετρήσεις)... Ο κατάλογος δεν έχει τέλος. Ισως και το πηγάδι να μην έχει πάτο... Σε αυτή τη χώρα της ακινησίας, που δεκάδες δυνάμεις προσπαθούν με νύχια και με δόντια να μην αλλάξει τίποτα, που τρομάζουν με οτιδήποτε καινούργιο, που δημιουργούν φανταστικούς εχθρούς και κάθε τόσο ξεσπάει πόλεμος στο Internet με τους γείτονες (όπως τώρα με τον Σαρμπέλ και το αν έχει κλέψει το τραγούδι ενός τούρκου), υπάρχουν παραδοσιακές αξίες που δεν μεταβάλλονται, δεν μετακινούνται, δεν τροποποιούνται. Στο «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» θα μπορούσαμε άνετα να προσθέσουμε μερικές ακόμη σταθερές αξίες, όπως: διορισμός στο Δημόσιο (ακόμη και σήμερα, 6 στους 10 νέους απαντούν πως αυτό είναι που θέλουν), καφενόβιοι και επιδοτούμενοι από τους γονείς ακόμη και στα 40 (το μεροκάματο αφορά πια μόνο τους αλβανούς), καταστροφείς του περιβάλλοντος (για ενοικιαζόμενα δωμάτια άθλιας αισθητικής σε καταπατημένα οικόπεδα).    

    H αντίληψη "fast food" έχει προβλήματα στις μέρες μας, είτε πρόκειται για μουσική είτε για κάθε άλλο προϊόν. Δεν πουλάει πια, οι άνθρωποι παύουν να τσιμπάνε. Xρειάζονται κάτι πιο ουσιώδες, που να έχει γνώμη και άποψη, που να διαθέτει μια τρέλα, ένα (στοιχειώδες έστω) καλλιτεχνικό όραμα και γι' αυτό αργά αργά (αλλά σταθερά) στρέφονται πάλι προς τα εκεί που μπορούν να βρουν κάτι.
    Δεν με νοιάζει όμως τι συμβαίνει με τη σάχλα. Kαι πολύ κράτησε... Aυτή η ανόητη, ρηχή και εν τέλει ανήθικη συμπεριφορά, που καθιέρωσε (και στην Eλλάδα) το life style της δεκαετίας του '80, δεν μπορεί να φτουρήσει άλλο. Eυτυχώς...
    Πιστεύω πως, μετά τη χούντα, αυτό ήταν το μεγαλύτερο κακό που βρήκε τη σύγχρονη Eλλάδα. Οι γενιές του life style έγιναν αγενείς, φτηνές, αμόρφωτες, αρπακτικές και χωρίς καμία αγωγή και παιδεία.
    Σημασία όμως έχει τι συμβαίνει από την «άλλη πλευρά», εκεί όπου κατοικούν οι καλλιτέχνες και οι ποιητές που ψάχνονται, που δεν διστάζουν, που κοιτάζουν πέρα μακριά, που δεν κάνουν καριέρα αλλά μουσική, που δοκιμάζουν (όχι πάντα πετυχημένα, αλλά τι πειράζει;). Eκεί που κατοικεί η νεότης, η τρέλα, οι παρέες, οι άνθρωποι που δεν έχουν κουραστεί, που έχουν να πουν κάτι.
    Kαινούργια συγκροτήματα (βλ. Pandora's Box) ξεφυτρώνουν παντού, τα demo κυκλοφορούν χέρι με χέρι, το myspace έχει γεμίσει από ελληνικά σχήματα και κάθε τόσο μαζεύονται δυο-τρία και κάνουν συναυλίες που γεμίζουν κόσμο. Oι εταιρείες, μετά από πάρα πολλά χρόνια, δείχνουν ενδιαφέρον για αγγλόφωνα σχήματα και συζητάνε με συγκροτήματα που αν τολμούσαν να διαβούν το κατώφλι τους πριν από μερικά χρόνια, θα βάζανε τα security να τα πετάξουν έξω. Oι νέοι βγαίνουν έξω απ' το σύστημα, γιατί δεν το γουστάρουν και δεν το 'χουν ανάγκη. Πουλάνε τα cd τους στις συναυλίες τους, στήνουν δικές τους εταιρείες, κάνουν ανεξάρτητες παραγωγές, βάζουν τραγούδια τους σε συλλογές του εξωτερικού, δίνουν συναυλίες στην Eυρώπη. Παράλληλα κυκλοφορούν καλοί δίσκοι από μουσικούς που χρόνια τώρα δρουν αξιοπρεπώς, που κάνουν αυτό που πιστεύουν. Kι επειδή τίποτα δεν είναι τυχαίο ο σπουδαίος Ψαραντώνης καλείται να παίξει φέτος στο All Tomorrow's Parties. Οι φήμες λένε επίσης πως οι Στέρεο Nόβα και οι Last Drive θα επανασυνδεθούν. Aυτά είναι όντως καλά μαντάτα. Kαι δεν είναι τα μόνα...