Φτιάχνω ένα πλοίο από ξύλο κερασιάς.

Ράβω κατάλευκα πανιά

και βάζω πλώρη για το άπειρο.

Μαζί μου θα πάρω τη μοίρα μου

και τρεις φίλους.

Την αλήθεια, την γνώση και τον οπτιμισμό.

Θα 'χω επίσης δύο δούλους,

την μοναξιά και το μίσος.

Στα τάρταρα θα τους δώσω να τους βασανίσουν

και άμα περάσουμε χώρες της ανατολής με ιθαγενείς,

θα τους δώσω να τους φάνε.

Καπετάνιος μου θα είναι η ελπίδα!

Με πατέρα τον ουρανό και μάνα τη θάλασσα

δεν φοβάμαι τίποτα.