Τρέχω να σε φτάσω.

Τρέχω για τα θέλω μου.

Τρέχω γιατί μου αρέσεις. 

Από πίσω σου, πατώ πάνω στις δικές σου πατημασιές λες και ακολουθώ το δρόμο της καρδιάς σου. Σε λάσπες και σε αμμουδιές, σε δρόμους και λίμνες. Είμαι ούτε πολύ κοντά ούτε πολύ μακριά. Κρατάω απόσταση ασφαλείας μήπως καμία μέρα γυρίσεις και καθώς με κοιτάξεις να μου δείξεις άλλο δρόμο να πάρω σηκώνοντας το χέρι σου και δείχνοντας μακριά.

Έχουν ρυθμό τα βήματα σου. Κάποιες φορές είναι βαριά και σέρνονται στην άσφαλτο, ενώ άλλες είναι ανάλαφρα σαν να περπατάς πάνω σε βαμβάκι. Όταν αγχώνεσαι και όταν γελάς το νιώθω. Δεν μπορείς πλέον να μου κρυφτείς γιατί ζω μέσα στα σημάδια που αφήνεις στο πέρασμα σου.

Έχουμε περπατήσει μαζί, έχουμε τρέξει και για κακή μου τύχει έχω σκοντάψει και μαζί σου. 
Είναι μέρες που λαχανιάζω, με την ψυχή στο στόμα σ' ακολουθώ, για να σε φτάσω και άλλες που σε σπρώχνω από πίσω για να προχωρήσεις, να ζήσεις την επόμενη μέρα, να χαρείς!

Δεν ξέρω ως πότε θα σ' ακολουθώ. Ίσως μέχρι να νιώσεις και πάλι δυνατός και να μην φοβάσαι να κοιτάζεις πίσω. Ίσως πάλι μέχρι να νιώσω εγώ δυνατή και να αρχίσω να χαράσσω το δικό μου δρόμο, να σταματήσω να βασίζομαι στα βήματα σου.

Μέχρι εκείνη τη μέρα έχουμε καιρό ακόμα. Σε άκουσα να λες σε κάτι φίλους πως αύριο θα πας να περπατήσεις το βράδυ στην παραλία. Μαζί σου θα είμαι και εγώ εκεί.
Να πάμε νωρίς για να δούμε και το ηλιοβασίλεμα που μου αρέσει πολύ, σου φωνάζω!
Μα εσύ που να με ακούσεις...