.......................................................................................................................................

.......................................................................................................................................

Τόσοι και τόσοι χειμώνες...μα η άνοιξη μου μασκαρεύεται φθινόπωρα!

Λίγη καταστροφή ακόμα...Λίγα κίτρινα φύλλα. Ένα κομμάτι νοτισμένο ύφασμα. Ένα μπουκάλι φθηνό κονιάκ...

Στο πίσω μέρος μιας αυλής ένας κήπος ανθίζει ανάποδα. Κοίταξε με. Γίνομαι άγαλμα...Από ‘κείνα τ’ άσπρα που στέκουν στην πλατεία.

Ένας περαστικός κι' ένα κέρμα. Κορώνα ή γράμματα?

Κορώνα (Μ’ ένα άδειο σακ βουαγιάζ  θα κάνω το γύρο του κόσμου σε 80 δευτερόλεπτα).

Γράμματα (Πού θα πας? Στα βράχια της Ακρόπολης αρχίζουν και τελειώνουν όλα).

Κοίταξε με. Γίνομαι άγαλμα...Μα οι φλέβες μου εξακολουθούν να χτυπάνε σε τόνο βαθύ μπλε. Οι παλμοί μου αυξάνονται με μαθηματική ακρίβεια. Και η ανάσα φτιάχνει σχήματα από καπνό, ενώ εγώ κοιμάμαι στο δικό σου όνειρο....

Η αναγνώριση...

-Πως θα τον αναγνωρίσεις απορεί ο περαστικός.

-Απ’ τη ματιά του...απαντώ.

-Τι το διαφορετικό θα ‘χει?

-Φως...

.......................................................................................................................................

.......................................................................................................................................