Αν Þθελε κÜποιος να γρÜψει οποιαδÞποτε ιστορßα θα Ýπρεπε πρþτα να αναζητÞσει και να μελετÞσει τη σχετικÞ βιβλιογραφßα, Ýπειτα να ερευνÞσει σε αρχειακÝς συλλογÝς και τÝλος, αν το θÝμα αφορÜ τη σýγχρονη ιστορßα, να προχωρÞσει σε επιτüπια Ýρευνα συλλÝγοντας προφορικÝς μαρτυρßες. Αν αντßθετα επιχειρÞσει κÜποιος να γρÜψει την ιστορßα της ελληνικÞς ροκ, θα Ýπρεπε να ξεκινÞσει... ανÜποδα, δηλαδÞ απü την Ýρευνα πεδßου. Ποιος εßναι üμως ο «τüπος» της ροκ; Η ροκ ως κουλτοýρα της δυτικÞς νεολαßας βρßσκεται εντüς, εκτüς κι επß τα αυτÜ της βιομηχανικÞς κοινωνßας και της μαζικÞς διασκÝδασης Þ μÜλλον αποτελεß το ηττημÝνο αντÜρτικο ενÜντια στην εμπορευματοποιημÝνη κουλτοýρα, η δε Þττα του αποτελεß και τη ληξιαρχικÞ πρÜξη θανÜτου της ροκ μουσικÞς ως κινÞματος αμφισβÞτησης. ΣÞμερα μιλÜμε για ροκ μουσικÞ βιομηχανßα. Τα λßγα αναμμÝνα καρβουνÜκια στις στÜχτες της πυρκαγιÜς που συνεπÞρε τρεις τουλÜχιστον γενιÝς, αυτÝς του '60, του '70 και του '80, συντηροýν ελÜχιστες παρÝες πιτσιρικÜδων που ακüμη βγαßνουν για να ουρλιÜξουν Þ να φτýσουν τον κüσμο των γονιþν τους «μÝσα απ' τα μικρüφωνÜ τους». Οι υπüλοιποι ονειρεýονται να γßνουν σταρ μÝσα απ' το fame story...

Το ερþτημα πüτε γεννÞθηκε η ελληνικÞ ροκ μουσικÞ σκηνÞ θα Ýπρεπε ßσως να διατυπωθεß διαφορετικÜ. Δεν πρüκειται για γÝννα αλλÜ για εισαγωγÞ ξÝνων προτýπων και προσαρμογÞ τους στις ανÜγκες της ελληνικÞς νεολαßας. Το ραδιüφωνο Ýπαιξε στη δεδομÝνη στιγμÞ το ρüλο της προξενÞτρας και οι επιχειρηματßες πρüσφεραν τις αßθουσες χοροý για να ασκοýν οι γüνοι των ελλÞνων μεσοαστþν τις επιδüσεις τους στο ροκ εν ρολ. Εßμαστε στο δεýτερο μισü της δεκαετßας του '50 και στις αρχÝς της δεκαετßας του '60 üταν τα λαúκÜ στρþματα οδηγεß στη δια των τοιοýτων παθημÜτων κÜθαρση ο Καζαντζßδης ενþ στη Βρετανßα το Þδη χαζουχαροýμενα μικροαστικü ροκ εν ρολ αναλαμβÜνουν να ριζοσπαστικοποιÞσουν τα τÝσσερα σκαθÜρια απü το βιομηχανικü Λßβερπουλ. Τη θÝση των λαδωμÝνων τσουλουφιþν με τις μυτερÝς φαβορßτες θα πÜρουν τα μαλλιÜ, τα γυαλιÜ και τα χαúμαλιÜ και η δυτικÞ νεολαßα θα στραφεß στην ¢πω ΑνατολÞ για να αναζητÞσει πρüτυπα ενÜντια στο βιομηχανικü πολιτισμü της Δýσης.

Στο ελληνικü... Λßβερπουλ, τον ΠειραιÜ, στην Τροýμπα και το ΠÝραμα οι ανÜγκες εßναι διαφορετικÝς: η ανατολÞ εßναι κοντÜ, Þ μÜλλον περßπου μÝσα μας, και το πÜντρεμα με τη δýση Ýχει Þδη απü χρüνια δþσει το ρεμπÝτικο και το λαúκü τραγοýδι: το ελληνικü μπλουζ. Ωστüσο, το εγχεßρημα των Σκαθαριþν δεν θα αφÞσει ασυγκßνητη την ελληνικÞ νεολαßα. Θα συναντÞσει üμως δýο ορκισμÝνους εχθροýς: η αριστερÜ θα σταθεß κριτικÜ απÝναντι στον «αμερικανικü τρüπο ζωÞς» την þρα που ο ελληνικüς αστισμüς καταδιþκει και στιγματßζει τους «γιεγιÝδες». Οι τελευταßοι προÝρχονται βασικÜ απü τους επαναστατημÝνους γüνους των μεσοαστþν αλλÜ εßναι γεγονüς üτι μας διαφεýγει η χρονικÞ στιγμÞ της κρßσιμης καμπÞς, της στροφÞς απü τις πßστες της ελληνικÞς ποπ στο ροκ του μÝλλοντüς μας.

Να Þταν η ματαßωση της συναυλßας των «επικßνδυνων αναρχικþν» Ρüλινγκ Στüουνς; Να Þταν οι ανÞσυχες αναζητÞσεις μερßδας των ΛαμπρÜκηδων; ¹ μÞπως απλþς η ýπαρξη κÜποιων νÝων με ξÝνες επιρροÝς που οι δρüμοι τους ακολουθοýσαν υπüγειες διαδρομÝς; Το σßγουρο εßναι πως η γÝννηση, γιατß εδþ πρüκειται για πραγματικü τοκετü, της ελληνικÞς ροκ ως μουσικÞς Ýκφρασης της κοινωνικÞς ρÞξης με κÜθε εξουσßα (κρατικÞ, κομματικÞ, οικογενειακÞ), θα πρÝπει να αναζητηθεß στα χρüνια της δικτατορßας ως δημιουργικÞ εξÝλιξη του «νÝου κýματος» και της κουλτοýρας της μπουÜτ κι αφορÜ μεμονωμÝνες πρωτοπορßες κι üχι Ýνα κßνημα. Στην ΕλλÜδα δεν Ýχουμε ΜÜη του '68, Þ μÜλλον θα Ýπρεπε να περιμÝνουμε ως τις καταλÞψεις του '79 για να υποψιαστοýμε περß τßνος επρüκειτο. Στην ΕλλÜδα Ýχουμε λοιπüν την εθνοσωτÞριο και τα κλαρßνα της. Για να γεννηθεß η ελληνικÞ εκδοχÞ της ροκ λοιπüν, Ýπρεπε πρþτα να κατεβεß με «Φορτηγü» απü τη Θεσσαλονßκη στην ΑθÞνα η μουσικÞ και στιχουργικÞ ιδιοφυÀα του Νιüνιου. ¾στερα εμφανßζονται ως διÜττοντες αστÝρες για να διαπρÝψουν κατüπιν στην ξενιτιÜ, ακολουθþντας διαφορετικοýς δρüμους ο καθÝνας, κÜποιες Üλλες μουσικÝς πρωτοπορßες, üπως ο ΒαγγÝλης Παπαθανασßου, ο ΛουκÜς ΣιδερÜς και ο ΝτÝμης Ροýσος που Ýφτιαξαν τα «ΠαιδιÜ της Αφροδßτης» (Aphrodites' Child) και τον εκπληκτικü τους δßσκο «666», το πρþτο πÜντρεμα της ροκ με την ελληνικÞ δημοτικÞ μουσικÞ παρÜδοση. Την ßδια περßοδο ο Σαββüπουλος θα συναντηθεß με Üλλα ταλÝντα, τα «Μπουρμποýλια» για να δþσει δýο απü τους σημαντικüτερους ελληνικοýς δßσκους üλων των εποχþν: «Το περιβüλι του τρελοý» και τη «Μαýρη ΘÜλασσα» ενþ λßγο αργüτερα ο μεγαλýτερος δεξιοτÝχνης της ηλεκτρικÞς κιθÜρας στην ΕλλÜδα, ο ΓιÜννης ΣπÜθας, θα συναντηθεß με τον Αντþνη Τουρκογιþργη για να συστÞσουν το πρþτο ελληνικü συγκρüτημα της σκληρÞς ροκ, τους Socrates drunk the conium. Σαββüπουλος και Σþκρατες θα συναντηθοýν στο «Κýτταρο» της οδοý Ηπεßρου, για ν' αποτελÝσουν δýο διακριτÝς üσο και αντιπαρατιθÝμενες δημιουργικÝς τÜσεις: της πολιτικοποιημÝνης συνÝχειας του νÝου κýματος ο πρþτος, της εκκωφαντικÞς δεξιοτεχνßας οι δεýτεροι. Πρωτüτυπος, διεισδυτικüς και δημιουργικüς ο μεγαλýτερος ποιητÞς της Μεταπολßτευσης, Νιüνιος, πιστοß στα ξÝνα πρüτυπÜ τους, ακüμη και στον ξÝνο στßχο στον οποßο εκφρÜζονται(;) οι δεýτεροι. Τον... τρßτο δρüμο θα τον επιχειρÞσει ο ΒλÜσης ΜπονÜτσος με τους «Πελüμα Μποκιοý», εκφραστÞς της ανÝμελης και χαζοχαροýμενης διασκÝδασης, συνεχιστÞς μÜλλον των "Poll" και των "Idols" της προηγοýμενης δεκαετßας, γι' αυτü και οι οπαδοß τους θα τρþνε τα γιαοýρτια των σκληροπυρηνικþν οπαδþν των Σþκρατες.

Η ΕλλÜδα βγαßνει απü το γýψο της δικτατορßας μεταμορφωμÝνη. Η εξÝγερση του Πολυτεχνεßου μεταβλÞθηκε σε μýθο, που θÝλει τη φοιτητικÞ νεολαßα παιδιÜ του λαοý, ν' ακοýν αντÜρτικα και «πολιτικü» τραγοýδι, üταν πλÝον τα «παιδιÜ του ΠειραιÜ», üταν δεν ακοýνε ΜενιδιÜτη και Ρßτα Σακελαρßου, τραγουδοýν για την «γλυκιÜ πατρßδα ΑλαμπÜμα» ενþ χιλιÜδες μαθητÝς κÜνουν üλη τη βδομÜδα οικονομßα στο χαρτζιλßκι τους για Ýναν δßσκο των Ντηπ Περπλ, των Μπλακ ΣÜμπαθ, των Ντορς, των ΤζÝθρο Ταλ και των Πινκ Φλüιντ και φυσικÜ των Λßναρντ Σκßναρντ και üλης της αμφιλεγüμενης παρÝας του αμερικÜνικου νüτου.

Η ελληνικÞ ωστüσο ροκ θα επιμεßνει βασικÜ στη βßαια διακομμÝνη απ' τη δικτατορßα δεκαετßα του '60: στους Στüουνς και το ρυθμ εν μπλουζ. Η εγχþρια εκδοχÞ τους δεν θα Ýχει τßποτα απü τη λÜμψη των προτýπων τους, αντßθετα θα κραυγÜζει μÝσα στο μισοσκüταδο μικρομÜγαζων με αποπνικτικÞ ατμüσφαιρα, απαßσιο Þχο και ηλεκτρισμÝνο κοινü. ¸τσι την ßδια þρα που η Φαραντοýρη γÝμιζε στÜδια, τα παιδιÜ με τα μαλλιÜ και με τα μαýρα ροýχα θα συνωστßζονται σε δωμÜτια πλακιþτικων σπιτιþν, τα πρþτα ροκ στÝκια. Με κυλιüμενες πÝτρες λοιπüν θα ροκÜρουν ο ΠουλικÜκος, η Σπυριδοýλα, ο ΗρακλÞς και η Λερναßα ¾δρα, ο Σταýρος Λογαρßδης, ο Γιþργος ΠιλÜλας, κι ο Νικüλας ʼσιμος που μαζß με την τρÝλα τους θα διαμορφþσουν το χþρο συνÜντησης μιας üλο και πιο απαιτητικÞς ροκ νεολαßας. Κι αν οι παραπÜνω αποτελοýσαν την αθþα λßγο πολý παιδικÞ ηλικßα της ελληνικÞς ροκ, με το χιοýμορ να την καθιστÜ ανατρεπτικÜ αυτοσαρκαζüμενη και σαρκαστικÜ ανατρεπτικÞ, Þρθε η τρυφερÞ φωνÞ του Παýλου Σιδηρüπουλου για να θυμßσει πως το ροκ δεν εßναι παιδß των λουλουδιþν, αλλÜ Üνθος του κακοý. Μηδενιστικü και απαισιüδοξο, τρυφερü και βßαιο, οργισμÝνο και ηττοπαθÝς το «Φλου» αποτÝλεσε επιτÝλους Ýναν καλü ελληνικü ροκ δßσκο. Ακολουθþντας τη μοßρα των τριþν «J» (Janis Joplin, Jimmy Hendrix, Jim Morison) προτýπων τους, ο Παýλος κι ο Νικüλας ¢σιμος θα γßνουν οι αθÜνατοι Ýλληνες ροκ Þρωες, πολý γρÞγοροι για να ζÞσουν, πολý μικροß για να πεθÜνουν, απü ηρωßνη ο πρþτος, με μια θηλιÜ στο λαιμü ο δεýτερος.

Στα τÝλη της δεκαετßας του '70 Ýχει πια διαμορφωθεß η ελληνικÞ ροκ σκηνÞ, με στÝκια, συναυλßες και χιλιÜδες οργισμÝνους οπαδοýς, τα περßφημα «φρικιÜ», αδýνατο να ενταχθοýν στον ασφυκτικü Ýλεγχο του κομματικοý κρÜτους και της εμπορικÞς διασκÝδασης της ντßσκο Þ του σκυλÜδικου. ΧουλιγκÜνοι με μακριÜ μαλλιÜ και αμÜνικο τζην μπουφÜν με τη σημαßα του αμερικανικοý νüτου κεντημÝνη στην πλÜτη οι νÝοι προλετÜριοι των πüλεων εκστασιÜζονται το ßδιο με το Smoke on the water και τη φανÝλα της αγαπημÝνης τους ομÜδας. Εßναι η εποχÞ που οι «αυτüνομοι» στα πανεπιστÞμια νικοýν στις συνελεýσεις την ΚΝΕ και δημιουργοýν το επικü κßνημα των καταλÞψεων του '79.

Γßνονται και οι πρþτες συναυλßες ξÝνων ροκ συγκροτημÜτων που κατÜ κανüνα αρχßζουν και τελειþνουν με σýγκρουση με την αστυνομßα που υποψιαζüταν για πρüκληση σε στÜση ακüμα και τους... συνονüματοýς της, τους Police του Στινγκ μετατρÝποντας το χþρο γýρω απü το φιλüξενο γÞπεδο του Σπüρτινγκ σε πεδßο μÜχης.

Ο Þχος της ελληνικÞς ροκ απü τη μια παρÝμενε συντηρητικÜ πιστüς στα πιο καθαρüαιμα αμερικανικÜ πρüτυπα και απü την Üλλη εμφανßζεται συχνÜ παντρεμÝνος με στοιχεßα απü τη δημοτικÞ και λαúκÞ μουσικÞ παρÜδοση. Δεν εßναι μüνο ο Σαββüπουλος, εßναι και οι Σþκρατες με το "Φως". Ακüμη και το πρþτο ελληνικü συγκρüτημα μεταλλικοý ροκ, το εýγλωττο «Βαβοýρα Μπαντ», θα παρουσιÜσει στις συναρπαστικÜ καταστροφικÝς συναυλßες του, μικρÜ αριστουργÞματα ηπειρþτικης... σκληρÞς μεταλλικÞς ροκ μουσικÞς!

Η νÝα δεκαετßα εßναι η δεκαετßα της ωριμüτητας αλλÜ και των διλημμÜτων για την ελληνικÞ ροκ: νÝα συγκροτÞματα με καλýτερο Þχο, καλýτερους στßχους, καλýτερες συνθÝσεις βρßσκουν ευκολüτερα συναυλιακοýς χþρους και στοýντιο για ηχογραφÞσεις, που δεν κÜνουν πια την ηλεκτρικÞ κιθÜρα ν' ακοýγεται σαν τενεκÝς και το μπÜσο σαν κομμÝνη εξÜτμιση. Ταυτüχρονα παλιüτεροι καλλιτÝχνες υιοθετοýν τον üχι πια και τüσο νÝο Þχο της ροκ και αναβαφτßζονται σ' αυτÞν: Οι «ΦατμÝ», ο ΒαγγÝλης Γερμανüς, ο ΛÜκης (με τα ΨηλÜ ΡεβÝρ) Παπαδüπουλος, ο Νßκος Ζιþγαλας, οι αδελφοß Κατσιμßχα, οι «Τερμßτες» και οι «ΜουσικÝς Ταξιαρχßες», ξεχωρßζουν ανÜμεσα τους καινοýργιους ενþ ο Παπακωνσταντßνου και ο Κηλαúδüνης ανÜμεσα στους παλιοýς διαμορφþνουν μια καινοýρια σκηνÞ που φÝρνει το ροκ απü τα υπüγεια και σκοτεινÜ δωμÜτια στα μικροαστικÜ σαλüνια των... μη προνομιοýχων. Η ελληνικÞ αριστερÜ και ειδικÜ η ευρωαριστερÞ εκδοχÞ της Ýχει επιτÝλους αποδεχτεß και εν μÝρει υιοθετεß τη ροκ κουλτοýρα, προσφÝροντας πολιτικÞ στÝγη στα σταλινοφρικιÜ ενþ το ΠΑΣΟΚ Þδη στην εξουσßα, ιδρýοντας το Υφυπουργεßο ΝÝας ΓενιÜς επενδýει στη νεολαιßστικη κουλτοýρα. Τα ΜΑΤ και το ξýλο στους χþρους συναυλιþν, το συνηθισμÝνο σκηνικü της προηγοýμενης δεκαετßας, θα επαναληφθεß και τþρα, μüνο που η «αλλαγÞ» συνδυÜζει το μαστßγιο των επιχειρÞσεων «ΑρετÞ» με το καρüτο των παροχþν προς τη νεολαßα, αρκεß η τελευταßα να μην αντιδρÜ.

Ο δρüμος προς την εμπορευματοποßηση, την ενσωμÜτωση και την αδρανοποßηση της ελληνικÞς ροκ Ýχει Þδη ανοßξει. Το ροκ γßνεται της μüδας üπως και η ανþδυνη αμφισβÞτηση: «Ýγινε της μüδας η αναρχßα, φρßκεψε και η κουτσÞ Μαρßα» θα γρÜψει κÜποιος σ' Ýναν τοßχο, την επιφÜνεια που Þδη φιλοξενεß Ýνα μεγÜλο κεφÜλαιο της αντεξουσιαστικÞς... λογοτεχνßας της εποχÞς.

Στην πατρßδα του ροκ οι εξελßξεις εßχαν οδηγÞσει εßτε στην πανκ ροκ εßτε στις πιο ακατÝργαστες εκδοχÝς του σκληροý μεταλλικοý ροκ επαναφÝροντας τη ροκ κουλτοýρα στις προλεταριακÝς και ανατρεπτικÝς της ρßζες. Σ' αυτü το ρεýμα, και μÜλιστα στην πιο πολιτικοποιημÝνη εκδοχÞ του, θα αναζητÞσουν πρüτυπα, νÝα δυναμικÜ ελληνικÜ συγκροτÞματα: στους Gang of Four οι «Τρýπες», στους Stiff Little Fingers οι «Εκτüς ΕλÝγχου», στους Clash το «Σýνδρομο», στους Dead Kennedys, οι «Γκοýλαγκ». Μüνο τυχαßο δεν εßναι üτι αυτü το ρεýμα της ελληνικÞς προλεταριακÞς πανκ γεννÞθηκε στη "φτωχομÜνα" Σαλονßκη. Κι αν τα παραπÜνω ονüματα δεν λÝνε τßποτα στους περισσüτερους με την εξαßρεση των «Τρυπþν», αυτü δεν σημαßνει üτι υπÞρξαν λιγüτερο αξιüλογοι. Απλþς στÜθηκε αδýνατο να μεταλλαχτοýν σε εýπεπτα λαμÝ φρικιÜ. Στην ßδια σκηνÞ της Θεσσαλονßκης ανÞκουν και τα εκπληκτικÜ «ΜωρÜ στη φωτιÜ» καθþς και η χαζοχαροýμενη μετεξÝλιξÞ τους στα «Ξýλινα σπαθιÜ» και τα λειωμÝνα παγωτÜ τους. ¸τσι ο κýκλος κι αυτοý του ρεýματος, θα κλεßσει Üδοξα μÝσα στην εφÞμερη... δüξα και το πρüσκαιρο κÝρδος για να κλεßσει μαζß του κι η σýντομη αλλÜ συναρπαστικÞ ιστορßα του ελληνικοý ροκ. Η απþλεια της χαμÝνης μυσταγωγßας των συναυλιþν με τα Üθλια ηχητικÜ και το διψασμÝνο για ηλεκτρικÞ κιθÜρα και οργιαστικÜ τýμπανα κοινü εßναι πια οριστικÞ. Αυτü που μÝνει εßναι η επαγγελματικÞ παραγωγÞ - κÜποτε και ποιοτικþν - δßσκων με ροκ στοιχεßα. Η «ΕνδελÝχεια», ο Μανüλης ΦÜμελος με τους «ΠοδηλÜτες» του, κ. Ü. μα πÜνω απ' üλα οι «Πυξ λαξ» κρÜτησαν τη δεκαετßα του '90 την ελληνικÞ ροκ στα γνþριμα μονοπÜτια του ρυθμ εν μπλουζ και του σκληροý μα τρυφεροý ταυτüχρονα ροκ Þχου πριν διαλυθοýν κι αυτοß üπως τüσοι Üλλοι αυθεντικοß ροκÜδες ηττημÝνοι απü την ßδια τους την ηττοπÜθεια, εξαρτημÝνοι απü την ßδια τους την εξÜρτηση. Το τÝλος επιβεβαιþνουν κι οι δεκαεξÜρηδες του σÞμερα που μη Ýχοντας σýγχρονα πρüτυπα ανακαλýπτουν ξανÜ τον Παýλο Σιδηρüπουλο και τις Τρýπες, τον Παπακωνσταντßνου και τον Πανοýση.

ΣÞμερα την ανÜγκη σýγχρονης μουσικÞς Ýκφρασης της νεολαßας που ζητÜ να βγει απü την τηλεοπτικÞ μιζÝρια της κι αντιδρÜ οργισμÝνα καλýπτουν Üλλες παρÝες με Üλλους κþδικες, κι αυτοýς εισαγüμενους αλλÜ προσαρμοσμÝνους στην ελληνικÞ ιδιαιτερüτητα. Στßχοι σαν τους παρακÜτω εßναι οπωσδÞποτε ροκ μüνο που εßναι επενδυμÝνοι με το μονüτονο και ηλεκτρονικü Þχο του χιπ χοπ της σýγχρονης μαýρης αμφισβÞτησης, αφοý η κÜθε τρελοπαρÝα μπορεß πια μ' Ýναν υπολογιστÞ κι Ýνα μικρüφωνο να γρÜψει μουσικÞ και να παρÜξει Ýναν ψηφιακü δßσκο. Αρκεß να Ýχει ψυχÞ και δýναμη να την εξωτερικεýσει. ¼πως οι «¢κτιβ ΜÝμπερ» που απü της ανεργßας και της περιθωριοποßησης το ΠÝραμα βρÞκανε «πÝρασμα απρüοπτο εκτüς σεναρßου» και καταλÜγιασε για λßγο ο θυμü τους και ξαναφτýνουνε «στα μοýτρα αυτοý του κüσμου του αστεßου φωτιÜ μÝσα απ' τα σωθικÜ και το μικρüφωνü» τους ως γνÞσιοι ροκÜδες δηλαδÞ.

ΚÜπως Ýτσι θα Þταν μια σýντομη ιστορßα της ελληνικÞς ροκ σκηνÞς. Αν επιχειροýσα üμως να τη γρÜψω στ' αλÞθεια θα Ýπρεπε να ξαναζÞσω μια εφηβικÞ ιστορßα, δικÞ μου Þ Üλλων, δεν Ýχει σημασßα, γεμÜτη Üγριες παρÝες, χοντρÝς πλÜκες, αποβολÝς για μαλλιÜ και σκουλαρßκια, κüντρες με μηχανÝς, σπασμÝνες βιτρßνες, νεκροýς απü ηρωßνη, σκληρÝς και τρυφερÝς μαζß φωνÝς στο μικρüφωνο, μαýρα ροýχα, μαýρα γυαλιÜ, κüκκινο φουλÜρι, σημαδεμÝνα μπρÜτσα, μοναχικοýς χοροýς και ηλεκτρισμÝνα πλÞθη στις κερκßδες, κιθÜρες Stratocaster και Gibson, ερωτικÝς απογοητεýσεις, κονκÜρδα στο πÝτσινο μπουφÜν με τον Σιντ Βßσιους, ιδρωμÝνα κορμιÜ, επεισüδια με την αστυνομßα, μπßρα απü μπουκÜλι, ουρλιαχτÜ, μικροφωνισμοýς, πειρατικοýς σταθμοýς με αφιερþσεις. ¹ μÜλλον θα τα πετοýσα üλα αυτÜ για να κρατÞσω μüνο το πικ απ και τους δßσκους απü βινýλιο, γιατß πÝρα απü τις εικüνες, τους μýθους και τα αμφιλεγüμενα πρüτυπÜ της, γιατß πÝρα απü τον εισαγüμενο ατομισμü και αμοραλισμü της, αλλÜ και τον αυθεντικü ρομαντισμü της η ελληνικÞ ροκ εßναι στßχοι και μουσικÞ. Σας αφÞνω λοιπüν και βÜζω στο τÝρμα την κιθαριστικÞ εισαγωγÞ απü τα «Χαιρετßσματα στην εξουσßα». ¸τσι «κρατÜω την ουσßα κι ονειρεýομαι».

Μüλις το βρÞκα σε ενα site στο internet, και μ'Üρεσε σαν θεματÜκι κι εßπα να σας το βÜλω! :):)