(Νυχτωσε. Το φεγγαρι υψωθηκε ξανα στον ουρανο της ζωης. Το κοριτσι βρισκοταν οπως καθε -τελευταια- νυχτα τετοια ωρα πλαι στο ανοιχτω παραθυρο, μονο που... αυτη τη φορα δεν ήταν μονη της.)

Γιατι ηρθες? Τι δουλεια εχεις εσυ μεσα σε τοση μοναξια? Στη δικη μου μοναξια...
Δικη σου ενασχοληση ειναι να ταξιδευεις... και ολως τυχαια σε αντιθετη απο 'μενα κατευθυνση -καθε φορα πιο μακρια- και παντα με παρεα.
Εγω τριγυριζω εδω και εκει -συνηθως γυρω απ'τον εαυτο μου- και μονη...

Μου εμαθες να στεκομαι σ' αυτα που μας χωριζουν, μονο που εγω ακομα και σ' αυτα βλεπω κατι το θετικο!

Πολλες φορες πιστευω πως καπου θα σε συναντησω. Λενε πως οι ανθρωποι που περνουν αρκετο καιρο μονοι αναπτυσσουν μεγαλη διαισθηση, αυτο ομως θα το ελεγα ευσεβη ποθο. Παντα αναζζητουσα τη μορφη σου με ενα πονεμενο παντα βλεμμα οσο εσυ ταξιδευες απο την Κρητη ως τη Χιο.

Το ξερω οτι ειμαι κτητικη και ζηλιαρα και γκρινιαρα, τι να κανουμε? Καθως επισης γνωριζω οτι η ζωη μου χωρις εσενα θα ειναι μια κολαση, αλλα τι να κανω? Ακομα ξερω πως και η δικη σου ζωη θα ειναι κολαση με 'μενα. Εσυ εισαι ανθρωπος-πουλι ... θελεις να πετας και να χανεσαι, να μην ανηκεις πουθενα!
Εγω παλι δενομαι συναισθηματικα και... τελοσπαντων!

Πηρα κι εγω επιτελους την αποφαση! Ε, ναι λοιπον...Επαναπροσδιορισμος!
Εδω και μερες ειμαι σπιτι, επαψα να φευγω. Μεχρι και αριθμο τηλεφωνου αλλαξα για να παρω αποφαση πια οτι δεν προκειται να χτυπησει το τηλεφωνο και να εισαι εσυ. Να παψω να ελπιζω...
Καθε που νυχτωνει, στεκομαι εδω και κοιτω εκεινο τον κηπο με τα λευκα τριανταφυλλα. Αληθεια, δεν ειναι πανεμορφος?
Ασυναισθητα θυμαμαι τον δικο μας κηπο -ολανθιστο- και εμας τους δυο πανω στην τσουληθρα, εκει οπου δωσαμε το πρωτο μας φιλι.
Φοβαμαι... μην αους τι λεω! Ε, επαναπροσδιοροσμος λεω! Πρεπει να συνελθω! Να βρω ξανα τον εαυτο μου! Κι ομως, υπαρχουν ακομα στιγμες που νοσταλγω τα φιλια σου...

Γιατι ήρθες? Δεν ξερω εαν ηθελα να σε δω ξανα.
Πολλες φορες πιανω τον εαυτο μου να με δουλευω ψιλο γαζι, προσπαθω να με γελασω, μπας και πιστεψω οσα λεω και αλλαξει κατι.
Πρεπει να πιστεψω οσα λεω για να αλλαξει κατι! Ακομα και ο επαναπροσδιορισμος ενα ψεμα ειναι, προσπαθω ομως για να συνεχισω παρακατω...

Φοβαμαι... πες μου ενα ομορφο παραμυθι...σε παρακαλω. πριν ερθει το ξημερωμα πες μου ενα παραμυθι... Να 'χω να θυμαμαι κατι οταν φυγεις. Πες μου ενα παραμυθι... πριν ερθει το ξημερωμα... πριν φυγεις...

Οι δικες μου λεξεις για την συνεχεια του παιχνιδιου ειναι :

ανθρωποι

γιατι

εκπτωση

ζωη

ιπποτης

λευκο

μοναξια

νυχτα

Που καιρος και λεφτα και διαθεση, τι να πρωτοδιορθωσεις?

τρελοκομειο

υφεση

φακελος

Ω, θεοι του Κατω Κοσμου!

Και προσκαλω στο παιχνιδακι τους:

yokor

fler

megaloserwtikos

thank

ageras

marianthi24

ge01415

red-rose

vasilis23

kotsos_007

ektoseauton

eloy

atrxospithikos