"Δεν έχω τίποτα απ' τον Ιούλη να περιμένω..." γράφει μεταξύ άλλων ο στιχουργός στο ομότιτλο ποίημα.

Εγώ απλά προσπάθησα να το καταλάβω και να το μελοποιήσω...

Καλή συνέχεια !

   ΙΟΥΛΗΣ(του Γιώργου Γκανέλη)

Τα καλοκαίρια, μια άσπρη θάλασσα μέσα στη μνήμη
βγαίνουν οι έρωτες από την πόρτα και μας κοιτάνε
κι εσύ ακόμα καταδιώκεσαι σαν το αγρίμι
ψάχνεις τ’ ανέφικτο και τις αλήθειες που δεν πονάνε.

Όσα ονειρεύτηκες, τα πήρε ο χρόνος και δεν γυρίζουν
φυσά ο άνεμος και θρυμματίζει τις ουτοπίες
περνούν τα τρένα τα απογεύματα κι όλο σφυρίζουν
πες μου τι απέμεινε από τα πάρκα και τις πλατείες.

Ό,τι αγάπησες έγινε πλοίο ναυαγισμένο
τώρα συντρίβεσαι μέσα στην κάψα και στο λιοπύρι
δεν έχω τίποτα απ’ τον Ιούλη να περιμένω
ρίχνω τα κύματα της παραλίας σ’ ένα ποτήρι.

Κίτρινα στάχυα στ’ αποκορύφωμα της ξηρασίας
νύχτες ανέκφραστες πιάνουν κουβέντα με το φεγγάρι
κι εσύ τυλίγεσαι με τα πλοκάμια της απουσίας
στον δρόμο ξέμειναν να περπατάνε δυο τρεις φαντάροι.

Έρημη πόλη, μία ατμόσφαιρα που συγκλονίζει
ψάχνω τα ίχνη σου σ’ ένα κουτάκι με ασπιρίνες
η χαραμάδα της κρύας νιότης μας να φωσφορίζει
έξω ακούγονται ανεμοστρόβιλοι και σειρήνες.