Μες τ' όνειρο μου άγγιξα
κρυφά το λογισμό σου
Μα ως την αυγούλα στάλαξα
σαν δάκρυ στον λυγμό σου

Χάθηκα μες τις ρεματιές
στις νύχτες των ματιών σου
Έσταζαν μέλι και φωτιές
οι άκρες των χειλιών σου

Κι ανθίσαμε ως το γιόμα
ανθάκια μες το χώμα

Κι' έγιναν μια οι δυο καρδιές
και φέξαν τα σκοτάδια
Γίναν κομμάτια οι κλειδωνιές
με τα δικά σου χάδια

Με όργωναν σταλαγματιές
 σταλιά-σταλιά οι στάλες
Στο σώμα μου άναβαν φωτιές
του έρωτα οι ψιχάλες.

Κι ανθίσαμε ως το γιόμα
ανθάκια μες το χώμα.

Στίχοι: Ακρίτας, Αναστάσιος. Π.

acritas21@gmail.com