Αχ....αυτο το ειχα γραψει μεχρι τωρα μονο στο ημερολογιο μου,αλλα θα το γραψω και εδω μονο και μονο για να ξανανιωσω αυτο το ευχαριστο τσουξημο στη καρδια.

Ηταν 14 Φεβρουαριου-του αγιου βαλεντινου-και ημουν μεστη τρελη χαρα αφου θα πηγαινα επιτελους στο θαλασσινο,στην εξεδρα(νεα σμυρνη).

Μολις εφτασα,μπηκα μεσα.Πηχτρα!!!!!Κοσμος ορθιος,καθιστος,χαμος!Παω καθομαι στο μπαρ.Καποιος με χτυπησε ελαφρα στον ωμο και ενστικτοδως γυρναω για να δω απλα ποιος ειναι.Το μονο που ειδα ηταν ενας κυριος απλος καθημερινος με τζιν και ασπρη μπουζα,με μακρια μαλλια.Ηταν ο θαλασσινος.(Ημουν με τη μητερα μου)Και του λεει-Γεια σου παντελη!Σου εφερα και τη μικρη να σε δει.

Βεβαια εγω ειχα μεινει καγκελο.Γυρναει ο ανθρωπος με ενα γλυκυτατο βλεμμα και χαμογελο,ερχεται κοντα μου και με ρωταει-Γεια σου τι κανεις?

Δυστυχως δε μπορεσα να απαντησω.Λες και ειχα παραλυσει.Ολο το βραδυ εμεινα να τον κοιταζω και να τον ακουω,μη πιστευοντας οτι ημουν εκει.

Το βραδυ περασε πολυ ομορφα.Ο Γιαννης Νικολαου εκανε πολλες φορες πλακα,ο Θαλασσινος γοητευε με τη φωνη που σταζει μελι...Ηταν μια νυχτα γεματη μουσικη και ανθρωπια.Οι καλλιτεχνες ανετοι,απλοι ανθρωποι και αυτοι να γινονται ενα με τους ακροατες,μια παρεα γεματη λαχταρα για γλυκα ακουσματα.

Εκεινες τις στιγμες προσπαθουσα να τις κρατησω οσο πιο πολυ γινοταν.Και της κρατησα.Ακομα θυμαμαι εκφρασεις,μελωδιες,λογια.

Αναμφιβολα ηταν η πρωτη μου <<ζωντανη>> επαφη με το κοσμο της μουσικης.

Απο τοτε πηγα σε πολλες συναυλιες.Ξαναπηγα βεβαια στο Θαλασσινο(στο μεγαρο) οπου αν και πολυ καλος δεν με ενθουσιασε και πολυ,μονο και μονο επειδη ελειπε αυτη η αμεσση επικοινωνια αναμεσα σε κοινο-καλλιτεχνη.

Αυτη τη μερα θα τη θυμαμαι για παντα.Περασε βεβαια γρηγορα αλλα σιγουρα θα υπαρξουν και αλλες..