Ως γνωστόν, κυκλοφορώ μονίμως με το mp3 στ' αυτιά...

Επειδή βαριόμουν ν' ακούω τα τραγούδια συνέχεια με μια συγκεκριμένη σειρά όπως τα βάζω στις διάφορες playlists που φτιάχνω, πάτησα απλώς το shuffle και τα άφησα να παίζουν με τη σειρά που "ήθελε" το mp3 μου, ώστε να έχει και λίγο suspence...

Και ήρθε μια σειρά συμπτώσεων... Γιατί όπως λέει κι ένα τραγούδι "Τίποτα δε γίνεται τυχαία"...

Λοιπόν...

Με το που σαλπάρει το πλοίο για Πειραιά(*), αρχίζει να παίζει "Το πλοίο θα σαλπάρει"!

Ανεβαίνω στο κατάστρωμα, και κάθομαι στην πρύμνη και χαζεύω τη θάλασσα. Ξαφνικά έρχονται από πάνω μου γλάροι. Πολλοί γλάροι! Και αρχίζει να παίζει το τραγούδι "Η ροδιά", που λέει στο ρεφρέν "Πάνε κι έρχονται οι γλάροι λευκές ελπίδες στ' ακρογιάλι"!

Φτάνω στον Πειραιά. Και με το που πατάω το πόδι μου στη στεριά αρχίζει να παίζει το "Παποράκι του μπουρνόβα και καρότσα της στεριάς, πόσα τάλιρα γυρεύεις στον Περαία να με πας"!

Πηγαίνω στο σταθμό του τραίνου. Και με το που μπαίνω μέσα, ξεκινούν τα "Έρημα χωριά", που ο πρώτος του στίχος λέει "Έρημα χωριά, μές στο τραίνο για τα σύνορα"!

Φτάνω κάποια στιγμή στη στάση "Βικτώρια". Και αρχίζει το "Στη λεωφόρο σε ζητώ και στη Βικτώρια" με τον Βασίλη!

Μετά απ' όλα αυτά τί να πω;;;!

Δε λέω τίποτα.

(*) κάποια στιγμή θα γράψω και για την εκδρομούλα... ;-)