Όπως είχα πει και στο post “Απίστευτες συμπτώσεις”, ήρθε η ώρα (ή μάλλον βρήκα το χρόνο) να γράψω για την εκδρομή!

Την Τρίτη που μας πέρασε (12/6) πήγαμε με τη σχολή μια “εκδρομούλα” στην Αίγινα. Βασικά δεν ήταν καθαρά εκδρομή, αλλά για ένα εργαστήριο. Σχέδιο υπαίθρου… :-D

Το θέμα ήταν να ζωγραφίσουμε κάτι με θάλασσα. Συναντηθήκαμε το πρωί στις 7 και κάτι στον Πειραιά, και στις 8 παρά επιβιβαστήκαμε στο πλοίο.

Μα πώς με αντιλαμβάνονται τα κανάλια και τρέχουν πίσω μου…

Στις 8 σαλπάραμε. Εννοείται πως ανεβήκαμε αμέσως στο κατάστρωμα, στην πρύμνη και χαζεύαμε τη θάλασσα.

Κάποια στιγμή μαζεύτηκαν από πάνω μας γλάροι, πολλοί γλάροι, και ακολουθούσαν το πλοίο! Ήταν πολύ όμορφοι! Δεν είχα ξαναδεί γλάρο από τόσο κοντά! Μάλιστα, όπως προχωρούσε το πλοίο και πετούσε κι ο γλάρος, φαινόταν ακίνητος! Πότε-πότε γυρνούσαν τα κεφάλια τους και μας κοιτούσαν. Κάποιες κυρίες είχαν πάρει κάτι κριτσίνια, τα κρατούσαν ψηλά, και βούταγαν οι γλάροι και τα άρπαζαν απ’ το χέρι τους! Κατάφερα και φωτογράφησα μερικούς γλάρους…

Έναν τον “πέτυχα” και σε κοντινό πλάνο!

Όταν αποβιβαστήκαμε στην Αίγινα, περπατήσαμε κάμποσο και φτάσαμε στο μέρος που καθίσαμε για σχέδιο. Μέχρι να φτάσουμε εκεί, φωτογράφησα και … ένα όμορφο αμάξι μ’ ένα άλογο…

Όταν είδα το μέρος, δε μου χρειάστηκε πολύ ώρα για ν’ αποφασίσω τι θα σχεδιάσω…

Αυτό:

Ξεκίνησα λοιπόν, το σχέδιο. Ξαφνικά κάποια στιγμή είδαμε έναν άνθρωπο μέσα στο σκάφος, μάλλον θα ‘ταν ο ιδιοκτήτης του! Και φοβηθήκαμε μη μας πάρει το “θέμα”!! Τελικά δε το πήρε (ουφ!) Ωστόσο ξεδίπλωσε λίγο το πανί…

Αλλά δεν ήταν και τραγικά τα πράγματα. Τελικά στο σχέδιό μου το άφησα με το πανί μαζεμένο, έτσι όπως το ‘χα σχεδιάσει εξ’ αρχής.

Όταν τελειώσαμε το σχέδιο, πήγαμε για μπάνιο σε μια παραλία λίγο πιο πέρα απ’ το σημείο που καθόμασταν πριν. Έγιναν τα κλασσικά σχόλια για μαγιώ… Και τα κλασσικά πειράγματα: όσες είχαν μπει στη θάλασσα κορόιδευαν τις υπόλοιπες που δε μπορούσαν να μπουν, λόγω κρύου νερού και μυτερών βοτσάλων…

Μετά το μπάνιο, κι αφού κοκκινίσαμε απ’ τον ήλιο (!-να πω ότι ήταν το πρώτο μπάνιο), πήγαμε για φαγητό σ’ ένα ταβερνάκι εκεί κοντά. Απ’ έξω είχαν κρεμασμένα κάτι χταποδάκια, ένα εκ των οποίων τιμήσαμε δεόντως!

Και φυσικά να μην παραλείψω να σας δείξω και το …“έργο τέχνης”… (ο Θεός να το κάνει…)

Αυτά τα ολίγα… Ήταν πάντως μια πολύ ωραία αλλαγή στην καθημερινή μας ρουτίνα. Συμφωνείτε; ;-) :-)