Σημερα επεστρεψε ενας φιλος... ο πιο παλιος μου φιλος, αυτος που γνωρισα οταν ημουν κιολας εξι ημερων. Τοτε... που επεστρεψα σπιτι μετα την κληνικη.

 Ελειπε εναν χρονο. Ενας ολοκληρος χρονος απουσιας χωρις ενα τηλεφωνο, ενα γραμμα, μια καρτα. Μονο στα ονειρα μου με επισκεπτοταν καμια φορα, αλλα και αυτο...ελαχιστα! Ητανε τοτε... στις δυσκολες του στιγμες, τις δυσκολες χειμωνιατικες μερες... Οταν ,αργοτερα μαθαινα απο τη μητερα του πως... παρα τριχα γλυτωσε απο τη θαλασσα.

 Κι ομως προτιμησε αυτην! Οσο επικινδυνη κι αν ειναι, αυτος ειδε μονο τις ομορφιες που κρυβει και την ακολουθησε. Πολλες φορες σκεφτηκε να τα παρατησει, ομως δεν το εκανε!

Και τον θαυμαζω γι' αυτο!

Σημερα γυρισε... Διαφορετικος...Σαν ξενος! Σημερα τον ειδα ξανα μετα απο εναν ολοκληρο χρονο...   "για παντα μαζι! φιλαρακια για παντα!" ποσο μακρια ειναι οι μερες που μου το φωναζες... Οταν εγω εφευγα και εκλαιγες και εκλαιγα...

Σημερα επεστρεψε.

 Γλυκανε. Μεγαλωσε. Σκοτεινιασε. Βαθυνε.

Τον ειδα να περναει απ'το σπιτι μου. Ηθελα να τρεξω, να τον αγκαλιασω, να μου μιλησει για τα ταξιδια του.

Διστασα... 

"Περασε καιρος... Αλλαξαμε... Χαθηκαμε..."