Ευτυχώς έφυγε ο καταραμένος Οκτώβρης, επιτέλους....

Μόνο ενα καλό γεγονός είχε για μένα αυτός ο μήνας. Τον γάμο του ξαδερφούλη μου...

Κατά τα άλλα ήταν δράμα... Απο το κακό στο χειρότερο πήγαινα, η μία γκαντεμιά μετά την άλλη... Όμως δεν το άφησα έτσι, το έριξα στην τρελλή και το πάλεψα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο...

Μέσα στον Οκτώβρη έγιναν πολλά ξεκαθαρίσματα που ήταν πολύ επίπονα, άλλα έπρεπε να γίνουν....

Σιγά σιγά τα πράγματα μπήκαν σε μια σειρά και άρχισαν να ξεκαθαρίζουν...

Μετά απο όλα τα ξεκαθαρίσματα και τις αποφάσεις που πάρθηκαν τα πράγματα στο μυαλό μου ηρέμησαν και είμαι πολύ καλάαααααααα! Ξανά βρήκα τον χαμένο μου εαυτό..

Τώρα πια γελάω με την ψυχή μου, βλέπω τα πράγματα αισιόδοξα, δεν αφήνω κανέναν και τίποτα να χαλάσει την ηρεμία μου και πάνω απο όλα ζω την κάθε μου στιγμή με όλη μου τη δύναμη...

Χθες το βράδυ, λίγο πριν αλλάξει η μέρα και ο μήνας, μια κατάσταση πήγε να με γυρίσει πίσω στον παλιό κακό μου εαυτό, εγώ αντιστάθηκα και είπα όχι... Το ίδιο πήγε να γίνει και σήμερα το πρωί, αλλά πάλι είπα οτι δεν θα περάσει... 

Ο νέος αυτός μήνας θα είναι ξεχωριστός, γεμάτος όμορφες στιγμές και πολλά χαμόγελα...

Από εδώ και στο εξής Θα χαμογελάω γιατί κάνει τους άλλους να ανησυχούν...

Έτσι για να σκάσουν οι εχθροί μας....

Καλό Μήνα με Πολλά Χαμόγελααααααααα!