Στίχοι: Δημήτρης Μπινάζης
Μουσική: Δημήτρης Μπινάζης
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μπινάζης
Ένα τσιγάρο στο τασάκι ν’ αργοκαίει
Και ο καπνός να μου θολώνει το μυαλό
Ένας καημός μες στην καρδιά μου σιγοκλαίει
Και ψιθυρίζει τ’ όνομά σου από καιρό
Θα κάνω πέτρα την καρδιά δε θα γυρίσω
Στο βλέμμα σου το φονικό δε θα λυγίσω
Θα κάνω πέτρα την καρδιά να μην πονάει
Να μην αισθάνεται, να μην τρελά αγαπάει
Θα κάνω πέτρα την καρδιά δε θα γυρίσω
Στο βλέμμα σου το φονικό δε θα λυγίσω
Θα κάνω πέτρα την καρδιά να μην πονάει
Να μην αισθάνεται, να μην τρελά αγαπάει
Πάλι το χάραμα με βρήκε μεθυσμένο
Σε κάθε σκέψη μου αμέτρητα γιατί
Να ζει η ψυχή μου τώρα πια σε σώμα ξένο
Να προσπαθεί να μου αλλάξει τη ζωή
Θα κάνω πέτρα την καρδιά δε θα γυρίσω
Στο βλέμμα σου το φονικό δε θα λυγίσω
Θα κάνω πέτρα την καρδιά να μην πονάει
Να μην αισθάνεται, να μην τρελά αγαπάει
Θα κάνω πέτρα την καρδιά δε θα γυρίσω
Στο βλέμμα σου το φονικό δε θα λυγίσω
Θα κάνω πέτρα την καρδιά να μην πονάει
Να μην αισθάνεται, να μην τρελά αγαπάει
Στίχοι: Ηλίας Φιλίππου
Μουσική: Κυριάκος Παπαδόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Πέγκυ Ζήνα
Πήρα μια απόφαση χωρίς επιστροφή
φεύγω γιατί αυτός ο έρωτας με πνίγει
νιώθω πως έχουν οι όροι αντιστραφεί
κι είμαι αυτή που έχω στα χέρια το παιχνίδι
Κι έτσι αθόρυβα θα σε αφήσω
όρκους και όνειρα θα τα σκορπίσω
τόσο αθόρυβα έχω διαλέξει
να βγω απ΄το δρόμο σου χωρίς μια λέξη
Πήρα μια απόφαση σε κρίση λογικής
με μια συνείδηση από σένα προδομένη
ζούσα στο φως μιας χρυσωμένης φυλακής
φεύγω γιατί νιώθω με όλα αυτά σαν ξένη
Κι έτσι αθόρυβα θα σε αφήσω
όρκους και όνειρα θα τα σκορπίσω
τόσο αθόρυβα έχω διαλέξει
να βγω απ΄το δρόμο σου χωρίς μια λέξη
Στίχοι: Γιώργος Μουκίδης
Μουσική: Γιώργος Μουκίδης
Πρώτη εκτέλεση: Πέγκυ Ζήνα
Έφτασε λοιπόν η ώρα για να πεις αντίο
και το δρόμο να τραβήξεις για το χωρισμό
μοναξιά και ανηφόρα έχουμε κι οι δύο
μια αγκαλιά το όνειρό μας που έμεινε μισό
Δεν ξέρω πως γη κι ουρανός
το κανονίσανε μαζί
και μοιάζει τώρα το φιλί
συννεφιασμένη Κυριακή
Κράτα με για λίγο ακόμα πριν χαθείς απόψε
δωσ΄μου το γλυκό σου σώμα τελευταία φορά
μη μου λες οτι λυπάσαι και το φόβο διώξε
τι θα γίνω δε σε νοιάζει και δε σ΄αφορά
Δεν ξέρω πως γη κι ουρανός
το κανονίσανε μαζί
και μοιάζει τώρα το φιλί
συννεφιασμένη Κυριακή
Στίχοι: Γιώργος Μουκίδης
Μουσική: Γιώργος Μουκίδης
Πρώτη εκτέλεση: Πέγκυ Ζήνα
Μέτρησα κι απόψε της ζωής μου τα χαμένα χρόνια
τρόμαξα που είδα πως ακόμα σ' αγαπώ
Μ' έπιασε παράπονο και ρώτησα τα χελιδόνια
κι ούτε αυτά δε 'ξέραν που να ψάξω να σε βρω
Κι ύστερα άρχισα να κλαίω κι έμεινα κι εγώ,
βάρκα δίχως λιμανακι και χωρίς γιαλό
Μ' ένα ροζ φουστάνι και τα μάτια στεναχώρημένα
σκέφτηκα το χάδι σου με γλύκα και θυμό
Ό,τι στη ζωή μου είχα όλα τα 'δωσά για σένα
κράτησα μονάχα στη ψυχή μου τον καημό
Κι ύστερα άρχισά να κλαίω κι έμεινα κι εγώ,
βάρκα δίχως λιμανάκι και χωρίς γιαλό
Στίχοι: Γιάννης Μαλλιάς
Μουσική: Ιορδάνης Καλλίστογλου
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Βέρτης
Δεν έχεις φύγει
πάνω στο σώμα μου
έχει μείνει τ' άρωμα σου
κλείνω τα μάτια
με ξυπνά η μυρωδιά σου
Δεν έχεις φύγει
όπου κι αν πάω
νιώθω πως είσαι μαζί μου
είσαι τα μάτια μου,
είσαι όλη η ζωή μου
Θα' σαι μαζί μου, αυτό μου φτάνει
θα' σαι μέσα στην ψυχή μου
όπου κι αν είσαι
θα υπάρχεις στη ζωή μου
Θα' σαι κοντά μου,
γιατί σε έχω κρύψει
μέσα στην καρδιά μου
δεν έχεις φύγει
σε κρατώ πολύ βαθιά μου
θα' σαι κοντά μου,
θα' σαι κοντά μου
Δεν έχεις φύγει
μεσ' στα δωμάτια ακούω τη φωνή σου
κλείνω τα μάτια
κι όλο βλέπω τη μορφή σου
Δεν έχεις φύγει
κυκλοφορείς όλη τη νύχτα
στα όνειρα μου
είσαι ο λόγος
που χτυπάει η καρδιά μου
Θα' σαι μαζί μου...
Στίχοι: Ράνια Θεοδωρίδου
Μουσική: Δημήτρης Χατζηκίδης
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Βέρτης
Έλα μαζί μου ανάσα ζωή μου
στο χρόνο η αγάπη μας γυρνά
Σβήνω τον πόνο, τα λάθη χρεώνω
μονάχα σε μένανε ξανά
Έλα κι όλα θα' ναι εντάξει
η ψυχή μου πριν πετάξει
μέσα από τα χείλι μου
γιατί κι αν πονάω και αν κλαίω
ζωντανός είμαι θα λέω
πόνο νιώθουν μόνο οι ζωντανοί
Έλα κοντά μου στο λέει η ματιά μου
τα χείλι έχουν πλέον κουραστεί
Δεν έχω λέξεις να πω να πιστέψεις
μακριά σου η ζωή μου είναι μισή
Έλα κι όλα...
Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Μάνος Λοΐζος
Πρώτη εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου
Όλα σε θυμίζουν,
απλά κι αγαπημένα,
πράγματα δικά σου, καθημερινά
σαν να περιμένουν κι αυτά μαζί μ’ εμένα
νά ’ρθεις κι ας χαράξει για στερνή φορά.
Όλη μας η αγάπη την κάμαρα γεμίζει
σαν ένα τραγούδι που λέγαμε κι οι δυο,
πρόσωπα και λόγια και τ’ όνειρο που τρίζει,
σαν θα ξημερώσει τι θα ’ν’ αληθινό.
Όλα σε θυμίζουν,
απλά κι αγαπημένα,
πράγματα δικά σου, καθημερινά.
Όλα σε θυμίζουν,
κι οι πιο καλοί μας φίλοι.
Άλλος στην ταβέρνα, άλλος σινεμά.
Μόνη μου διαβάζω το γράμμα που ’χες στείλει
πριν να φιληθούμε πρώτη μας φορά.
Όλη μας η αγάπη την κάμαρα γεμίζει
σαν ένα τραγούδι που λέγαμε κι οι δυο,
πρόσωπα και λόγια και τ’ όνειρο που τρίζει,
σαν θα ξημερώσει τι θα ’ν’ αληθινό.
Όλα σε θυμίζουν,
απλά κι αγαπημένα,
πράγματα δικά σου, καθημερινά.
