Δυστυχώς, οι νεότεροι πιανίστες δεν έχουν σήμερα καμία άποψη για το τι πραγματικά σημαίνει καλό όρθιο πιάνο. Ο λόγος είναι ότι οι περισσότερες εταιρίες που έβγαζαν τέτοια έχουν κλείσει, ή δεν βγάζουν πια όρθια μοντέλα, ή αυτά είναι πολύ ακριβά και δεν αγοράζονται πια ούτε από καταστήματα ούτε από πελάτες.
Ποιος νέος πιανίστας ξέρει σήμερα τι σημαίνει ένα πιάνο IBACH??
Μου κάνει μεγάλη εντύπωση που δεν ακούω στις κουβέντες σας τα ονόματα Hoffman, Seiler, Schimmel...
Σήμερα τα μόνα όρθια πιάνα που υποτείθεται είναι μεγάλων αξιώσεων και είναι δημοφιλή είναι τα Bechstein, που όμως, πρέπει να πω, δεν με έχουν ενθουσιάσει καθόλου. Μάλιστα μια φίλη αγόρασε ένα και έχει βγει κάκιστο.
Το πιο σημαντικό σε ένα πιάνο είναι ο ήχος του και τί μπορεί κανείς να κάνει με αυτόν.
Ο ήχος ενός πιάνου πρέπει να είναι πρώτα από όλα "ενδιαφέρων". Τι σημαίνει αυτό?
Για μένα σημαίνει:
-Να χαρακτηρίζεται από προσωπικότητα, δηλαδή να έχει αυτό το "κάτι" που τον κάνει να τραγουδά και όχι απλώς να παράγει νότες.
-Να είναι ομοιόμορφος αλλά και όμορφα χρωματισμένος στην κάθε περιοχή του πιάνου, με διαφορετική χροιά, κάτι σαν τα διαφορετικά όργανα της ορχήστρας: στα ψηλά σαν φλάουτο, στα μεσσαία σαν κλαρινέτο, στα πιο χαμηλά σαν έγχορδο.
-Να μην είναι "κρουστός" ή "μεταλλικός" αλλά να πλάθεται. Να μπορεί δηλαδή ο καλός πιανίστας (και ο καλός μαθητής) να δώσει στην ίδια νότα διαφορετικά χαρακτηριστικά: πιο σκληρή ή πιο μαλακή ατάκα, κρουστή ή έγχορδη χροια κτλ.
-Να ανταποκρίνεται στις εντολές του πιανίστα ακόμα και στην παραμικρή δυναμική διαφοροποίηση.
-Όταν κρατάμε μια ή περισσότερες νότες πατημένες, να συμβαίνουν ενδιαφέροντα πράγματα στον απόηχο.
Μόνο όταν ένας πιανίστας έχει στη διάθεσή του για μελέτη ένα τέτοιο, άριστο όργανο, μπορεί να "βγάζει" αυτές τις ποιότητες και σε άλλα, λιγότερο καλά, πιάνα, στα οποία χρειάζεται περισσότερη προσπάθεια. Αρκετές φορές μου έχει τύχει να ακούσω έναν καλό πιανίστα σε ένα πιάνο "μπακατέλα" και να πω... "ρε τον κερατά, πώς μπορεί και βγάζει τέτοιο ήχο σε αυτό το σαράβαλο!".
Δεν είναι βέβαια και λίγες οι φορές που κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί. Θυμάμαι μια πολύ εύστοχη παρατήρηση μιας μαθήτριάς μου που μου έγραψε σε ένα μήνυμα μετά από μια συναυλία που είχε παρακολουθήσει: "ένα πιάνο "Young Chang", κάνει ακόμα και τη σονάτα του Λιστ να μοιάζει με ανέκδοτο...".
Έχω παίξει σε πάρα πολλά πιάνα, εκατοντάδες.Έμαθα να παίζω σε ένα "μισή ουρά "Boesendorfer" και έτσι είμαι... κακοκαθημένος.
Από όρθια πιάνα πολύ λίγα μου άρεσαν. Ξεχωρίζω κάποια Ibach, Schimmel, Hoffman, Sauter. Τα Petroff μου φαίνονται μουντά. Τα καινούρια Bechstein, απαράδεκτα. Δεν συζητώ βέβαια καν για πιάνα που η μάρκα τους θυμίζει μοτοσυκλέτες, αυτοκίνητα, ψυγεία ή πολεμικές τέχνες.
Στο σπίτι μου έχω ένα όρθιο IBACH, αγορασμένο καινούριο το 1983. Είναι ασύλληπτο το τι μπορεί να κάνει αυτό το πιάνο... Τώρα δε, που είναι και στην "όμορφη ωριμότητά του" (belle matourite) έχει γίνει και εξαιρετικά εύκολο στο παίξιμο. Τρανό παράδειγμα όμορφου ήχου και εξαιρετικού μηχανισμού. Έχω επίσης μια ουρά Yamaha C3 η οποία έχει βγει απροσδόκητα καλή σε σχέση με άλλα ίδιας σειράς που έχω παίξει. Πάντως, μου κάνει περισσότερο κέφι να παίζω στο IBACH. Δυστυχώς, τέτοια όρθια πιάνα δεν φτιάχνονται πλέον.
Θέλω να μοιραστώ και τη χαρά μου μαζί σας: πριν λίγες μέρες έγινα ο ιδιοκτήτης ενός πιάνου με ουρά μάρκας Pleyel, κατασκευής 1878. Το πιάνο είναι σε άριστη κατάσταση, αναπαλαιωμένο από ειδικό στα παλαιά πιάνα και με υλικά εποχής. Ακόμα και οι νέες χορδές έγιναν παραγγελία στην Ολλανδία, από ένα μάστορα που κατασκευάζει ιστορικές χορδές με υλικά και κράμματα εποχής. Είναι το δώρο που έκανα στον εαυτό μου για να τιμήσω τις επετείους Μπράμς, Σοπέν και Λιστ που μας ήρθαν μαζεμμένες (2008-2010-2011)! Έχω ιδιαίτερη συμπάθεια και εκτίμηση στα παλαιά πιάνα εποχής καθώς πιστεύω πως η κάθε μουσική αποδίδεται με ιδανικό τρόπο μόνον στο όργανο για το οποίο έχει γραφτεί και συλληφθεί.
Εδώ, μια φωτογραφία του πιάνου:
Αν, κάποιος από τους φίλους του φόρουμ, ενδιαφέρεται να δει και να παίξει το πιάνο, είναι ευπρόσδεκτος να μου στείλει ΠΜ για να έρθει σπίτι μου. Είναι μια πραγματική εμπειρία να παίζεις το ρεπερτόριο αυτής της εποχής σε αυτό το πιάνο!
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς σε όλους τους φίλους-ες πιανίστες,
Fibonazzi
